tag:blogger.com,1999:blog-80719616707166890012024-03-14T02:49:52.403-07:00Candid Chronicles ..বিক্ষিপ্ত I am Abhijit Kalita, and I am not a regular blogger. These are my candid reactions, mostly born as facebook updates. abhijitKhttp://www.blogger.com/profile/03909037293517471994noreply@blogger.comBlogger200125tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-8219556010883479722023-11-22T02:03:00.000-08:002023-11-22T02:03:49.013-08:00গ্ৰন্থ সমালোচনা-অভিজিত কলিতা <p> ডিচেম্বৰ সংখ্যা ফটাঢোলত প্ৰকাশত</p><p><span style="color: #111111; font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; font-variant-ligatures: inherit; font-weight: inherit; text-align: justify;">(স্বনামধন্য ভ্ৰমণকাহিনী লিখক দেৱজিত শৰ্মালৈ কৃতজ্ঞতাৰে) </span></p><div class="entry clearfix" style="border: 0px; color: #111111; font-family: Carme, Tahoma, Verdana, Arial; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: 15.2015px; font-stretch: inherit; font-variant-alternates: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; font-variant-position: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">আপোনালোকে সকলোৱে জানেই, ফটাঢোল অসমীয়া ভাষা সংস্কৃতি সাহিত্যৰ হৈ নিজ নিজ ফটাঢোল কোবাব খোজা সকলৰ বাবে আজিৰ দিনত একমাত্ৰ বিশ্বাসযোগ্য প্লেটফৰ্ম। ফটাঢোলে অনুভৱ কৰে, অসমীয়া জাতিয়ে হোৱাই নোহোৱাই নিজৰ ফটাঢোল কোবাব নজনা বাবেই আজি ভাৰতভূমিত নিজৰ অস্তিত্বক লৈ সংকটত ভুগিব লগা হৈছে। আমি বুজি উঠিছোঁ যে আমাৰ পৰোচী ৰাজ্যৰ বাসিন্দাসকলৰ দৰে প্ৰচণ্ড আত্মবিশ্বাসেৰে নিজ নিজ ফটাঢোল কোবোৱাৰ প্ৰচেষ্টাইহে আমাক আমাৰ অধিকাৰ আৰু প্ৰতিষ্ঠা দিয়াব পাৰিব। আজিকালি ফটাঢোল কোবোৱাৰ যুগ, যি কোবাব নোৱাৰে সি গোল্লাই যাব।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">সি যি কি নহওক, ফটাঢোলে আজিলৈকে ফটাঢোল কোবোৱাৰ নিত্য নতুন প্ৰক্ৰিয়া উদ্ভাৱন কৰি আহিছে, আৰু তাৰে এক নতুন পেটেণ্টেড উপায় হ’ল, সাম্ভাব্য গ্ৰন্থ সমালোচনা। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">সাধাৰণতে সমালোচনা লিখা হয়, গ্ৰন্থ এখন লিখা বা প্ৰকাশ হোৱাৰ পাছত, কিন্তু ফটাঢোলৰ ৰসায়নাগাৰত উদ্ভাৱিত এক নতুন প্ৰযুক্তি মতে এই কামটো কিতাপখন লিখাৰ আগতেই কৰিব পাৰি, আৰু তাৰ ফলাফল নৰ্মেল সমালোচনাৰ দৰেই হ’ব। সেয়ে আজি পৰীক্ষামূলক ভাৱে এখন অলিখিত, অপ্ৰকাশিত গ্ৰন্থৰ সমালোচনা আগবঢ়াবলৈ গৈ আছোঁ। আশাকৰোঁ আপোনালোকে এই সম্পৰীক্ষণত সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰি আমাৰ এই ফটাঢোল কোবোৱা প্ৰচেষ্টাৰ নিজ নিজ যোগদান দিব।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">তো ভাইয়োঁ ঔৰ উনকী বেহেনোঁ- আজি আমি সমালোচনা কৰিবলৈ লোৱা অলিখিত, অসম্পাদিত আৰু অপ্ৰকাশিত গ্ৰন্থখনৰ নাম হ’ল- </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">“মেকমোহন লাইন গৰকি ৰঙাচীনত দহদিন”,</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> এই অবিশ্বাস্য, তথ্য সমৃদ্ধ ভ্ৰমণ কাহিনীটিৰ লেখক হ’ল- স্বনামধন্য, নগৈ গড়গাঁৱৰ বাতৰি দিয়া অসমীয়া ভ্ৰমণ সাহিত্যৰ কাণ্ডাৰীখ্যাত চিৰি ল চিৰি যুক্ত দেৱজিত শৰ্মা।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">শৰ্মাদেউৰ অসমীয়া সাহিত্যৰ প্ৰতি অৱদান আপোনালোকে সৱেই জানে। তেওঁ আজি ২০ বছৰ ধৰি একাণপতীয়াকৈ অসমীয়া ফেণ্টাছী ভ্ৰমণ কাহিনী লিখি আহিছে আৰু তেওঁৰ সেই তপস্যাত বাধা বিঘিনি হয় বুলি তেওঁ সাংসাৰীক জীৱনৰ মেৰপাকৰ পৰাও নিজকে মুক্ত ৰাখিছে। আজি আলোচিত গ্ৰন্থখনৰ উপৰিও তেওঁ আজিৰ তাৰিখত প্ৰায় ১৫ খন গাজাখুৰী ভ্ৰমণ কাহিনী লিখিছে আৰু ২৫ খন লিখিবলৈ কণ্ট্ৰেক্ট ইতিমধ্যে প্ৰাপ্ত কৰিছে। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> এইহেন মহান ভ্ৰামণিকৰ অপ্ৰকাশিত অলিখিত গ্ৰন্থ এখনৰ সমালোচনা কৰিবলৈ পাই এই অধম অতিকৈ আনন্দিত।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">তো, আমি পাতনি দীঘল নকৰি চিধা মুদ্দে কি বাত কৰোঁ- শৰ্মাদেউৰ এই ভ্ৰমণ হৈছে চীন দেশলৈ আৰু চীন দেশৰ এনে কিছু পৰিস্থিতি বা ঘটনা লিখকে বৰ্ণনা কৰিছে, যি বিশ্বৰ কোনো লেখক সাংবাদিকে আজিলৈকে কৰিব পৰা নাই। শৰ্মাদেৱে জিন পিঙৰ শোৱনী কোঠাৰ যি বাস্তৱ দৃশ্য গ্ৰন্থখনিত তুলি ধৰিছে, সেয়া স্বয়ং চাইনীজ কমিউনিষ্ট পাৰ্টিয়েও কৰিব পাৰিব নে নাই সন্দেহ। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">এতিয়া আপোনাৰ মনত স্বাভাৱিক ভাৱেই প্ৰশ্ন জাগিব, যে শৰ্মাদেউ গ’ল কেনেকৈ তালৈ বা জিন পিঙে সোমাবলৈ কেনেকৈ দিলে তেওঁৰ শোৱনী কোঠাত? এই বিলাক সন্দেহ শৰ্মাদেৱে গ্ৰন্থখনৰ পাতনিতে কিলিয়াৰ কৰি দিছে। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">যি সময়ত মাও জে ডঙে চিয়াং কাই চেকক অপসাৰিত কৰি ৰেড চাইনাৰ কমিউনিষ্ট চৰকাৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল, সেই সময়ত দেৱজিত শৰ্মা ক্লাছ 'টু'ত। সমগ্ৰ বিশ্ব দুভাগ হৈ গৈছিল, এভাগ ছেকৰ লগৰ আনভাগ ডঙৰ লগত। কিন্তু ক্লাছ ৱানৰ ছাত্ৰ হ’লেও শৰ্মাদেৱে বুজি উঠিছিল যে কাৰ পাল্লা ভাৰি হ’বলৈ গৈ আছে। টাইৱান, আমেৰিকা, জাপানে সেই সৰু কথাটোকে আজিও বুজি নাপাই দক্ষিণ চীন সাগৰলৈ ধৰফৰাই মৰি আছে। সেয়ে শৰ্মাদেৱে ৰে'ড চাইনাৰ সৈতে এটা বুজাপৰা কৰি পেলালে তেতিয়াই, যে মই তোমাক নৱস্বাধীন ভাৰতবৰ্ষত হৈ থকা সকলো খবৰ দি থাকিম, একদম বৈদেশিক, সামৰিক ষ্ট্ৰেটেজীলৈকে সকলো কিন্তু তাৰ বিনিময়ত তুমি মোক এদিন চাইনা ফুৰাবলৈ নিব লাগিব। মই যেতিয়া বিচাৰোঁ তেতিয়াই আৰু মোক চাইনীজ প্ৰিমিয়াৰৰ ঘৰত দুৰাতি থাকিবলৈ দিব লাগিব।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">মিছা ক’লে কিডাল হ’ব, দুৰ্ভিক্ষ পীড়িত আৰু নেহেৰুৰ আগ্ৰাসনত শংকিত নৱপ্ৰতিষ্ঠিত চীন চৰকাৰে দ্বিতীয় শ্ৰেণীত পঢ়ি থকা শৰ্মাদেউৰ প্ৰস্তাৱ একে আষাৰে মানি ল’লে।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">এতিয়া আপোনাৰ মনত শংকা জাগিছে চাগৈ, যে শৰ্মা আচলতে চাইনাৰ এজেণ্ট। না না না না, শৰ্মাৰ দেশপ্ৰেম প্ৰশ্নৰ উৰ্ধত। তেওঁ আচলতে চাইনাক বুৰ্বকহে বনালে। মাটাহাৰীৰ নাম শুনিছে নহয়, শৰ্মাদেউ আচলতে অসম মুলুকৰ একমাত্ৰ মাটাহাৰী, ডাবল এজেণ্ট। তেওঁ চাইনাক ইমানখিনি খবৰেই দিলে, যাৰ পৰা ভাৰতৰ একো লোকচান নহয় আৰু সেই খবৰবোৰৰ যোগেৰেই চীন চৰকাৰৰ বিশ্বাস ভাজন হৈ চীন ভ্ৰমণ কৰি তেওঁ এইখন গ্ৰন্থ লিখিবলৈ সক্ষম হ’ল। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">সেয়ে পোন প্ৰথমে শৰ্মাদেউৰ চৰণত লাং খাই পৰি তেওঁৰ প্ৰতি সন্মান জনাবলৈ সকলোকে অনুৰোধ কৰিলোঁ।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">এই ভ্ৰমণ মহাকাব্যখনৰ আৰম্ভণি হৈছে শৰ্মাদেউৰ চীন প্ৰৱেশৰ দৃশ্যৰে। যদিও চীন চৰকাৰৰ লগত শৰ্মাৰ একে নলীয়েদি পানী যোৱা সম্পৰ্ক, এডেভেন্সাৰ প্ৰিয় শৰ্মাদেৱে এই ভ্ৰমণ কাহিনীত অলপ স্পাইচ যোগাবৰ বাবে, ইলিগেলী চীনত প্ৰৱেশ কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰে। পৃথিৱীৰ কোনো ভ্ৰমণ কাহিনীত এনে উদাহৰণ পোৱা নেযায়। বিৰল প্ৰতিভাধাৰী শৰ্মাদেৱে এটি গাধৰ বেশ ধৰি, সীমান্তৰক্ষী ভাৰতীয় আৰু চীনা সেনাক গাধ বনাই নাথুলা পাছৰ মাজেৰে চীনত প্ৰবেশ কৰে। সেই সময়চোৱাৰ বৰ্ণনা গ্ৰন্থখনিত অতি জীৱন্ত ভাবে দিয়া হৈছে। সমস্যা হৈছিল তেওঁ গাধৰ দৰে চাৰিঠেঙীয়া হৈ সেই বৰফাবৃত এশ কিলোমিটাৰ পাৰ হ’ব লগা হৈছিল। লগতে আঁঠু কাঢ়ি দিয়াৰ বাবে তেওঁৰ উচ্চতা সাধাৰণ গাধতকৈ সন্দেহজনক ভাৱে কম হৈ গৈছিল। তাৰ উপায় মৰ্মে তেওঁ নিজৰ 'চাতিৰ দীমাগ' ব্যৱহাৰ কৰি নিজকে এক বাওনা গাধ বুলি প্ৰতীয়মান কৰি ভাৰত আৰু চীনৰ সেনাৰ চকুত ধূলি দি ৰঙাচীনত প্ৰৱেশ কৰিছিল।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">গ্ৰন্থখনত লিখামতে সেই এশ কিলোমিটাৰ আঁঠুকাঢ়ি বাওনা গাধ হৈ পাৰ কৰাৰ পিছতে তেওঁ চীনৰ প্ৰসিদ্ধ ফৰবিডেন চিটিত উপস্থিত হৈছিল। অৱশ্যে এই সমালোচকে অলপ গুগলাই চোৱাত দেখা গৈছিল যে সেই বাটেৰে গ’লে তেওঁ আচলতে তিব্বত হে পাব লাগিছিল, কিন্তু ক্ৰিয়েটিভ ফ্ৰীডমৰ বাবে সেই পইণ্টটো ইগনোৰ কৰা হ’ল। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">সি যি কি নহওক, ফৰবিডেন চিটিত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে শৰ্মাদেউক শ্বাউলীন টেম্পলৰ মংক সকলে আদৰণি জনায়। অৱশ্যে ফৰবিডেন চিটি আৰু শ্বাওলিন টেম্পলৰ অৱস্থান সম্পৰ্কে শৰ্মাদেউৰ গ্ৰন্থ নিমাত। যিহেতু ফৰবিডেন চিটিলৈ আন কোনো মানুহ যাবই নোৱাৰে, গতিকে শৰ্মাদেউৰ বিৱৰণ মানি লোৱাৰ বাদে এই সমালোচকৰ আন কোনো উপায় নাই। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">গ্ৰন্থখনত এইখিনিতে এটা টুইষ্ট আছে, চীনা চৰকাৰে মুখেৰে যিমান মিঠা কথা নকওক লাগে, তেওঁলোকে শৰ্মাক সম্পূৰ্ণ বিশ্বাসত লোৱা নাছিল। সেয়ে শৰ্মাই এটা পৰীক্ষা দিব লগা হ’ল- তেওঁ শ্বাওলিনৰ সেই ৩৬ টা চেম্বাৰ পাৰ কৰিব লগা হ’ল, এটা এটাকৈ। প্ৰফেচনেল নহ’লেও শৰ্মা ডাঙৰীয়াৰ শ্বাওলিন কুংফুত দক্ষতাৰ কথা সকলোৱে জানেই। সেই স্বভাৱগত প্ৰতিভাৰ বলতে শৰ্মাই প্ৰথম ৩৫ টা চেম্বাৰ সহজেই পাৰ হ’ল। কিন্তু লেঠা লাগিল ৩৬ নম্বৰটোত। তাত তেওঁ সন্মুখীন হ’ব লগা হ’ল কাৰ জানেনে? </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">স্বয়ং ব্ৰুছলীৰ! </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ব্ৰুছলী? তেওঁতো কেতিয়াবাই ঢুকাল! সেইটোৱেই প্ৰশ্ন জাগিছে নহয় আপোনাৰ মনত? </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">চাওক চীন এখন ৰহস্যময় দেশ, সেই ৰহস্য উদ্ধাৰ কৰিবৰ বাবেই শৰ্মাই নিজৰ জীৱন পণ কৰিছে, ডাবল এজেণ্ট হৈছে। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">এই গ্ৰন্থখন পঢ়িলে আপুনি গম পাব, ব্ৰুছলী আচলতে চীন বা হংকঙৰ সকলোতকৈ গোপন মাৰনাস্ত্ৰ। ব্ৰুছলী আচলতে এজন নহয়, বহুত আছে, এজন ব্ৰুছলী মৰিলে আন এজনে ব্ৰুছলীৰ ঠাই লয়, তেওঁৰ নামো ব্ৰুছলীয়েই হয়। ডালাই লামা টাইপ কেছ, চীনে ইমান বছৰে লুকুৱাই থোৱা ‘ৰাজ’টো শৰ্মাদেৱে নিজৰ গ্ৰন্থত নগ্ন কৰি দিছে। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">সি যি কি নহওক, বৰ্তমান ব্ৰুছলীৰ পদাধিকাৰীজনৰ সৈতে শ্বাওলিনৰ ৩৬ নম্বৰ চেম্বাৰটোত শৰ্মাৰ তামাম ফাইট হয়, কিন্তু শৰ্মাই শেষত পৰাজয় বৰণ কৰিব লগা হয়। সমালোচকৰ দৃষ্টিৰে চাবলৈ গ’লে এই ফাইটখনত নিজকে হৰুৱাই শৰ্মাই আচলতে এই গ্ৰন্থখনক এক অনন্য মৰ্যাদা প্ৰদান কৰিছে। তেওঁ ব্ৰুছলীক কুংফুত হৰুৱাই দিলোঁ বুলি মিথ্যা মাতি নিজকে জাহিৰ কৰিব খোজা নাই, অত্যন্ত আধ্যাত্মিক সততাৰে নিজৰ পৰাজয় স্বীকাৰ কৰিছে। এনে নিৰ্মম, নিৰ্মোহ পৰাজয় স্বীকাৰ অসমীয়া নেলাগে বিশ্বৰ ভ্ৰমণ কাহিনীতে বিৰল, হিউ ৱেন চাং, ইবন বটুতা আদি ঐতিহাসিক ভ্ৰমণ কাহিনী লিখোঁতায়ো নিজেক গ্লৰিফাই কৰাৰ চেষ্টা দেখা পোৱা যায়, কিন্তু শৰ্মাই একান্ত ভাৱে কেৱল সত্যৰ আৰাধনা কৰিছে, আৰু এই সততাই ভ্ৰমণ কাহিনীটিক এক অনন্য মাত্ৰা প্ৰদান কৰিছে।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">কিন্তু শ্বাওলিনৰ ৩৬ নম্বৰ চেম্বাৰটোত ব্ৰুছলীৰ লগত পৰাজিত হোৱাৰ পাছতো, মানে চাইনীজ চৰকাৰৰ চূড়ান্ত পৰীক্ষাটোত ফেইল মৰাৰ পাছতো, শৰ্মাক জিন পিঙে কেনেকৈ বিশ্বাসত ল’লে। সেই ৰহস্যৰ পৰ্দা উঠিছে কাহিনীটিৰ পৰৱৰ্তী খণ্ডত।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">এই আনহোনী সম্ভৱ হৈছে ব্ৰুছলীৰ বদান্যতাত। ৩৬ নম্বৰ চেম্বাৰৰ যুঁজখন কি হৈছিল ব্ৰুছলী আৰু শৰ্মাৰ বাদে আন কোনেও নেজানে, কিন্তু যুঁজখনৰ জিকাৰ পাছত ব্ৰুছলীয়ে জিন পিঙক ফোন কৰি কোৱা শৰ্মাই নিজে শুনিছিল,</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> আগৰ ৩৫ টা চেম্বাৰত যুঁজি ভাগৰি নপৰা হ’লে আজি শৰ্মাই ব্ৰুছলীৰ থীমটো ধ্বংস কৰি পেলালেহেঁতেন। এওঁক গ্ৰহণ কৰক, নহ’লে চীনৰ ভৱিষ্যত অন্ধকাৰ।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ইয়াৰ পাছতে চাইনীজ চৰকাৰৰ এসোপা বিষয়ববীয়া আহি শৰ্মাক মাল্য প্ৰদান কৰে আৰু তেওঁক টিয়ান-এন-মেন স্কোৱাৰ দেখুৱাবলৈ লৈ যায়। এইখিনিতে ভ্ৰমণ কাহিনীটিয়ে অলপ সাম্যবাদী, মানৱাধিকাৰী ৰূপ লয়। শৰ্মাই টিয়ান-এন-মেন স্কোৱাৰৰ এক এন্ধাৰ চুকত চুচু কৰিবলৈ যাওঁতে এজন ভীক্ষাৰীক লগ পায় আৰু লো বিহ’ল্ড, সেইজন ভীক্ষাৰী আচলতে টিয়ান-এন-মেন স্কোৱাৰত হোৱা চৰকাৰী মাচাকাৰৰ প্ৰত্যক্ষদৰ্শী। ভীক্ষাৰীজনৰ পৰা পোৱা তথ্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি শৰ্মাই ভ্ৰমণ কাহিনীটোৰ এই চেপ্টাৰত প্ৰকৃততে তাত কি কি হৈছিল, সেই ঘটনা বৰ্ণনা কৰিছে। কেৱল টিয়েন-এন-মেন স্কোৱাৰৰ ৰাজনৈতিক প্ৰেক্ষাপটেই নহয়, প্ৰতিবাদকাৰী সকলৰ ব্যক্তিগত জীৱনত আলোকপাতো কৰিছে শৰ্মাদেৱে।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">চুংয়ুংকেই নামৰ প্ৰেমিকজনে কিদৰে গৰ্ভৱতী য়ুন লেই নামৰ প্ৰতিবাদী প্ৰেমিকাগৰাকীৰ ৰক্ষা কৰিবলৈ গৈ চীনৰ চৰকাৰী টেংকৰ আগত নিজে শুই দিছিল আৰু কিদৰে প্ৰেমিকাৰ হাতত ধৰি জীৱন ত্যাগ কৰিছিল, সেই ঘটনাৰ জীৱন্ত বৰ্ণনাই পাঠকৰ চকুলো বোৱাব। পিছলৈ শৰ্মাই য়ুন লেইক লগ ধৰি ৫০০ টকা এটা দি অহাৰ বাস্তৱ কাহিনীয়ে পাঠকক লিখকৰ মহানুভৱতাৰ কথা সদায় মনত পেলাই থাকিব।</span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ইয়াৰ পাছত আৰু বহুত কিবা কিবি ঘটনা হয় কিন্তু গ্ৰন্থখনৰ শ্ব’ ষ্টপাৰ হয়গৈ, জিন পিঙৰ সৈতে শৰ্মাৰ সাক্ষাত। যদিও জিন পিঙে শৰ্মাক আগৰ পৰাই জানিছিল, ব্যক্তিগত ভাৱে লগ পোৱাৰ দহ মিনিটৰ ভিতৰতে জিন পিঙে অনুভৱ কৰে যে শৰ্মাৰ দৰে বিশ্বাসী আৰু সমঝদাৰ বন্ধু পোৱা ভাগ্যৰ কথা। সেয়ে জিন পিঙ আৰু শৰ্মাই একেলগে মদ্যপান কৰে, যদিও শৰ্মাই জানে যে মদ্যপান স্বাস্থ্যৰ বাবে অপকাৰী কিন্তু দেশৰ স্বাৰ্থত তেওঁ সেই ৱচুল ত্যাগ কৰে। আৰু সেই মদৰ আড্ডাতে শৰ্মাই বুজি উঠে জিন পিঙৰ নিসংগতাৰ কথা, অসহায়তাৰ কথা। বিশ্বৰ সকলোতকৈ শক্তিশালী দেশ আমেৰিকাৰ চকুত চকু থৈ প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা দেশখনৰ মুৰব্বী হ’লেও, জিন পিঙ যে এজন মানুহ, তেওঁৰো দূৰ্বলতা আছে, তেঁৱো কেতিয়াবা কান্দে কিন্তু তেওঁৰতো সেইখিনি স্বাধীনতা নাই যে তেওঁ ৰাইজক নিজৰ মৰ্মবেদনা দেখুৱাব, মন খুলি কান্দিব! জিন পিঙ সদায় শক্তিশালী হৈ থাকিব লাগিব, শক্তিশালী হ’বলৈ তেওঁ বাধ্য, দুৰ্বল হোৱাৰ কোনো স্ক’প জিন পিঙৰ জীৱনত নাই। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">হ’লেও মানুহ না, শৰ্মাৰ লগত দুইপেগ মৰাৰ পাছত জিন পিঙে অন্তৰ উজাৰি কোৱা কথাখিনিৰে এই ভ্ৰমণ কাহিনীটিৰ সামৰণি পৰিছে, যি পাঠকক না কেৱল অনন্য তথ্য আৰু দৃশ্যৰে সমৃদ্ধ কৰিব, লগতে জিন পিঙ বা য়ুন লেইৰ মৰ্মস্পৰ্শী কাহিনীৰে আপোনাৰ দুচকু সেমেকাই তুলিব। </span></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">শেষত এনে এটি ভ্ৰমণ কাহিনীৰে অসমীয়া সাহিত্যক দিন দুগুণী অঔৰ ৰাত চৌগুনী উন্নত কৰাৰ বাবে দেৱজিত শৰ্মাক আন্তৰিক ধন্যবাদ জনাইছোঁ।</span></p></div>abhijitKhttp://www.blogger.com/profile/03909037293517471994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-12991449036279301122023-11-22T01:47:00.000-08:002023-11-22T01:47:42.653-08:00ভুতৰ ভৱিষ্যত-(শিৰোনাম এখন বাংলা চিনেমাৰ পৰা ধাৰ কৰা)<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"> </span><span style="font-family: inherit; font-size: large; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; font-variant-ligatures: inherit; font-weight: inherit;"> (অক্টোবৰ ২০২২ সংখ্যা ফটাঢোলত প্ৰকাশিত)</span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><br /><span style="color: #111111; font-family: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; font-variant-ligatures: inherit; font-weight: inherit; text-align: justify;">হয়…. হয়, হয়েই! ভুতেই হয় সেইটো, নহ’লে কি হ’ব, এনে সময়ত? হে ভগৱান, কি উকহে খাইছিল মোক এই সন্ধিয়াখন এইফালে আহিবলে….হৰি ঔম! হৰি ঔম!….জয় হনুমান জ্ঞান গুণ সাগৰ, জয় কপিচ তিনো লোক উজাগৰ!…. লা ইলাহা ইল্লালাহো মোহাম্মদুৰ ৰছুলুল্লাহি,…. ঔঁম মণি পদ্মে হুঁম…. ইন দ নেম অৱ দ গ’ড এণ্ড দ হলী স্পিৰিট….আমেন….ক’ত যাওঁ ….ক’ত পলাওঁ…. কোন ক’ত আছ….আজি ৰাতিটোও ইমান এন্ধাৰ হ’ব লাগেনে? আৰু এই গেজেপনি মৰা বাঁহনিখন এইফালে আছে বুলি জনাহেঁতেন মই মৰি গ’লেও এইফালে নাহোঁ। কি হ’ব এতিয়া, আজি মই শেষ…. আজি ভুতে মোৰ তেজকণ শুহি খাব, সেইটো…. সেইটো আহিছে মোৰ ফালে….মই দেখোন দৌৰি পলাবও পৰা নাই….আৰে মোৰ ভৰিকেইটা লৰচৰেই নহয়চোন….খতম মই… শেষ….<br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">তেনেকুৱাতে মই সম্বিত হেৰুৱাই বাগৰি পৰিলোঁ…. তাৰ পাছত মোৰ একো মনত নাই। <br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">*<br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ভুতৰ প্ৰতি মোৰ ভয়টো এতিয়াৰ নহয়, কাছুটি লোৱা দিনৰে পৰা ভুতে মোক খেদি ফুৰিছে। কিমান ৰাতি মই ভুতৰ ভয়ত নোশোৱাকৈ আছোঁ হিচাপ নাই। ৰাতি শুবলে লওঁ- লাগে যেন কোনোবাই খিৰিকীৰে বা ভেণ্টিলেটৰেৰে মোক চাই আছে। অকলে খোজকাঢ়িলে দিনতে লাগে যেন কোনোবা মোৰ পিছে পিছে আহি আছে….কিমান বাৰ ৰাতি মোক কোনোবাই টেঁটু চেপি ধৰিছে, ধৰফৰাই সাৰ পাইছোঁ…. চিঞৰিছোঁ…. অকলে থাকিলেই অদ্ভূত মাত কিছুমান শুনো। ৰাতি দূৰত লাইট এটা জ্বলা দেখিলেই লাগে যেন সেইটো ধনগুলৈ, মোক খেদি আহিছে। আৰু তাৰো ওৰপৰত এই ভুতৰ চিনেমাবোৰ….”আমি মঞ্জলিকা!!!” মঞ্জলিকাৰ চকুকেইটাই এমাহ মানলৈ মোৰ পিছা কৰি ফুৰে। কিয় বনাই এইবোৰ চিনেমা মই বুজি নেপাওঁ, এনেই ভুতৰ উৎপাতত মোৰ জীৱন নৰক হৈ গৈছে, তাৰ ওপৰত আকৌ নিত্য নতুন ভুতৰ আইডিয়া। কনজিউৰিং, দা নান কত কি? মুঠতে ভুত আৰু ভুতৰ চিনেমাই মিলি মোৰ জীনা হাৰাম কৰি দিছে….সেয়ে মই পৰাপক্ষত ভুতৰ কথা নেপাতোঁ, আৰু ভুতীয়া ঠাইবোৰলৈ নেযাওঁ। ৰাতি শোৱা বিছনাখনৰ তলত সৰিয়হ, কেঁচা নহৰু, লোহাৰ কটাৰী সকলো ৰাখোঁ, আৰু সেইবোৰ সাৱটিয়েই শোওঁ। পগলা বাবাৰ পৰা অনা চাৰিটা ভুত প্ৰতিৰোধী তাবিজ সকলো সময়তে মোৰ গাত থাকেই, নেৰোঁ সেইকেইটা। সেইবোৰ প্ৰটেকচন লোৱাৰ বাবেই হয়তো আজিলৈকে মোক ভুতে ভয় খুওৱাৰ বাদে বিশেষ একো অপকাৰ কৰিব পৰা নাই। পিছে আজি কথাটো পুৰা গৰবৰ হৈ গ’ল।</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">অচিন ঠাই এখনলৈ বিশেষ চিন্তা অনুসন্ধান নকৰাকৈয়ে আহি গ’লোঁ। শুনিছিলোঁ ইয়াত বোলে পগলা বাবাতকৈয়ো শক্তিশালী তান্ত্ৰিক এজন আছে, পগালা বাবাৰ চাৰিটা তাবিজে কৰিব নোৱাৰা কাম, তেওঁৰ এটা তাবিজেই কৰি দিয়ে। গতিকে তেনে চাৰিটা তাবিজ যদি মই পিন্ধি লওঁ, তেনে মোৰ ভুত প্ৰতিৰোধী ব্যৱস্থাটো S-400 মিছাইল ডিফেন্স চিষ্টেমৰ দৰে হৈ যাব। ভুতে মোৰ ফালে মূৰ ডাঙিয়েই চাব নোৱাৰিব। এনে সুবিধা পালে মই এৰি দিয়াত নাই, ভুতে মোক ইতিমধ্যে বহুত জ্বলাকলা দিছে, আৰু নোৱাৰি আৰু, লাগিলে পইচাকে খৰছ হওক। জীৱনতকৈ পইচা ডাঙৰ নহয়।</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">তাতেই ভুল হৈ গ’ল মোৰ, ‘১২৯ নং মৌলানা পৰমহংস কৃষ্ণ কৰিম প্ৰভূপাদ ঘাণ্টে বাবাৰ’ আশ্ৰম বিচাৰি ফুৰোঁতেই সন্ধিয়া লাগি ভাগিল। যাকে সোধোঁ সিয়ে ভুল ৰাষ্টা দেখুৱাই। আৰু আজি এই ৰাতি আঁঠ বজাত মই গেজেপ মৰা বাঁহনি এখনৰ মাজত, ইফালে অন্ধকাৰ, জনপ্ৰাণী এটা নাই! তেতিয়াই ঘটানাটো হ’ল…. অচিন অদ্ভূত ছাঁয়া এসোপাই মোক বেৰি ধৰিলে, হাত ভৰি লৰচৰ কৰিব নোৱাৰা হ’লোঁ….আৰু এসময়ত মোৰ কোমল হৃদয়ে এনে অত্যাচাৰ সহ্য কৰিব নোৱাৰিলে, মই বেহুচ হৈ গ’লোঁ।</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">কিমান দেৰি অচেতন হৈ আছিলোঁ ক’ব নোৱাৰোঁ- কিন্তু এসময়ত মোৰ জ্ঞান ঘূৰি আহিল….অনুভৱ কৰিলোঁ, মোক ক’ৰবাত আঁটি আঁটি বান্ধি থোৱা আছে, হাত ভৰি লৰাব নোৱাৰোঁ মই। জান নিজান কৈ চকুকেইটা মেলি চালোঁ….আৰে! মোৰ চাৰিওফালেচোন কোনোবা আছে! কোন এইবোৰ, মানুহ যেনেই লাগে, বা নেলাগেও। কোন এইবোৰ? তেনে ক্ষেত্ৰত মই মোৰ উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা বুদ্ধিমত্তা ব্যৱহাৰ কৰিলোঁ- সাৰ সুৰ নোহোৱাকৈ পৰি থাকি, জান নিজান চকু দুটা মেলি কাণ উনাই শুনাৰ চেষ্টা কৰিলোঁ। কিবা মীটিং চিটিং হৈ থকা যেন লাগিল। হয় মীটিঙেই হয়, শুভ্ৰ ধূতি চোলা পিন্ধি, মূৰত প্ৰকাণ্ড ৰাজকীয় পাগ মৰা, হাটত লাখুটি এডাল লৈ থকা মানিহ এজনক কেন্দ্ৰ কৰি বিছ পচিশজন মানুহ!! ৰ’ব। মানুহেই যেন লাগিছে হয়, কিন্তু কিবা আচহুৱা, তাতে আধামেলা চকুৰে ভালকৈ দেখাও নাই। <br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: পাতকীটোৰ জ্ঞান আহিল নেকি?</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">গুৰু গম্ভীৰ স্বৰে পাগ মৰা মানুহজনে সুধিলে। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: নাই অহা ডাঙৰীয়া, সি এনেই অলপ ধতুৱা মানুহ, আমি ধৰোঁতেই তাৰ চিলিম চিগিব যেন লাগিছিল, পিছে কিবা কৰি বাচিল। হ’ব আমি কথাখিনি পাতি লওঁ, তাৰ পাছত তাক জগাম। মানুহৰ পো হে, পানী এবাল্টি ঢালি দিলেই হুঁচ আহিব যাব তাৰ। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">অ’ হয় যি হয়, মোক ভুতে পালে। আৰু সেই বুঢ়াজন ‘বুঢ়া ডাঙৰীয়া’, আৰু বাকীবোৰো ভুত। আজি মোৰ জীৱনৰ শেষ দিন, একোটা ভুতেই মোৰ কালিজা বন্ধ কৰোঁ কৰোঁ কে থাকে, আৰু আজি মই ভুত সমাজৰ মীটিঙত সোঁশৰীৰে বহি আছোঁ, তাকো মোৰ হাত ভৰি বন্ধা। ইয়াতকৈ বেয়া অৱস্থা হ’ব পাৰে? মই শেষ। মই কৰিব লগা একো নাই এতিয়া, যি কৰে ভুতেই কৰিব। এল আই চি পলিচিকেইটা মানুহজনীৰ হাতত আছে বাৰু, চলিব পাৰিব যেনে তেনে। পিছে আকৌ ভুতে মাৰিলে এল আই চিয়ে কভাৰ কৰে বা নকৰে, আত্মহত্যা কৰিলে নকৰে যেনেকৈ। হ’ব দে, আজি জীৱনৰ শেষ দিনটোত সেইবোৰ কথা নেভাবোঁ, যাৰ কপালত যি আছে হ’ব। মই মীটিঙলৈ মন দিলোঁ। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">কোনোবা এটাই টেংটেঙীয়া মাতেৰে সভা আৰম্ভ কৰিছে। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: শ্ৰদ্ধাৰ অসমবাসী খিলঞ্জীয়া ভুত সংস্থাৰ সভাপতি ‘বুঢ়া ডাঙৰীয়া’ ডাঙৰীয়া, ভুত লিবাৰেচন ফ্ৰণ্ট অৱ আছামৰ কমাণ্ডাৰ ইন চিফ ‘কন্ধ মহাশয়’, মহিলা ভুত মুক্তি মৰ্চাৰ সভানেত্ৰী ‘ঘৰ জেউতি’ মহোদয়া, অসমীয়া ভুত যুব মঞ্চৰ সৰ্বাধিনায়ক ‘ম’হ যখ’ ভাইটি, ভুত মৎস উদ্যোগৰ স্বত্বাধিকাৰী বাঁক চন্দ্ৰ আগৰৱালা, আৰু মোৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণৰ, গানৰো গানৰ বাকী ভুত সকল! আপোনালোক সকলোলৈকে মোৰ সশ্ৰদ্ধ প্ৰণাম জনালোঁ। আজিৰ দিনত আমি খিলঞ্জীয়া ভুতসকলৰ আগত আমাৰ অস্তিত্বৰ সংকটৰ প্ৰশ্ন আহি পৰিছে, মানে আজিৰ ভাষাত ক’বলৈ গ’লে কোনেও আমাক পাত্তাই নিদিয়ে। এনে পৰিস্থিতিত কি আমি নিজকে হেৰুৱাই পেলাম, হাজাৰ বছৰীয়া অসমীয়া ভুত পৰম্পৰা কালৰ কুটিল গতিত বিলীন হৈ যাব? ই আজি আমাৰ ভুত সমাজৰ সমুখত সকলোতকৈ বৃহৎ প্ৰত্যাহ্বান। কিয় এনে হ’ল, আৰু এই অৱস্থাৰ পৰিত্ৰাণ কি? এই বিষয়ে বিষদ ভাৱে আলোচনা কৰি তাৰ সমাধান উলিয়াবৰ বাবেই আজিৰ এই সভাখন আহ্বান কৰা হৈছে। সদায় হোৱাৰ দৰেই আজিও আমাৰ সভাৰ সভাপতিত্ব কৰিব আমাৰ মাজত সকলোতেকৈ গুণী জ্ঞানী “বুঢ়া ডাঙৰীয়া” ডাঙৰীয়াই, তেখেতে ইতিমধ্যেই নিজ গুণে সভাপতিৰ আসন গ্ৰহণ কৰিলেই। এতিয়া আমি তেওঁৰ পৰিচালনাত সভাখন আগুৱাই নিম। এইখিনিতে এটা কথা, আজি আমি এটা নৰমনিচৰ পোৱালীও ধৰি আনিছোঁ, বুঢ়া ডাঙৰীয়াৰ পৰামৰ্শ মতে, বৰ্তমান সি অচেতন হৈ আছে। তাৰ প্ৰয়োজন হোৱা সময়ত তাক জগাই দিয়া হ’ব। ধন্যবাদ। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">বুঢ়া ডাঙৰীয়াই দুটামান গলখেকাৰি মাৰিলে যেন লাগিল মোৰ, চকু দুটা অলপ বহলকৈ মেলি দেখিলোঁ, তেঁও মাজতে থকা ৰঙা প্লাষ্টিকৰ চকী এখনত বহি লৈছে। হাতত এখন কাগজ! মাতটো কিন্তু কিছু গুৰুগম্ভীৰ।</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: মোৰ মৰমৰ অসমীয়া খিলঞ্জীয়া ভুতসকল, উদ্দেশ্য ব্যাখ্যা কৰোঁতা ‘খেতৰ’ মহোদয়ে কথাখিনি আপোনালোকক বুজাই ক’লেই। আমি আজি এনেই চাহ-ভাত খোৱা মীটিং নকৰোঁ৷ আজি বুজিবলৈ চেষ্টা কৰিম, আপোনালোক প্ৰতিজনৰ পৰা, যে কি কাৰণত আজি আমি স্থানচ্যুত হ’লোঁ। আমালৈ কোনেও কিয় ভয় নকৰা হ’ল? আমাৰ অসমৰ ল’ৰা-ছোৱালীয়ে আজি কিয় আমাৰ দৰে ভুতলৈ ভয় নকৰি, ড্ৰাকুলা, নান, ২০১২ আদিৰ দৰে ভুতৰ ভয়ত কঁপি থকা হ’ল? আজি যদি আমি একেলগ হৈ কিবা এটা ব্যৱস্থা নলওঁ তেনে আমি নিশ্চিহ্ন হৈ নেযাম নে? কিয় এনে হ’ল? আজি আমি তাৰ সমাধানৰ পথ বিচাৰিম, মই এজন এজন ভুতক সুধিম, তেওঁৰ সমস্যা কি? চাওক ৰাইজ, ভয়েই ভুত, মানুহে আমালৈ ভয় নকৰিলে আমাৰ অস্তিত্বৰ সংকট আহিবই! আজি ৫০ বছৰ আগতেতো এনেকুৱা নাছিল, আমাৰ ভয়ত অসমীয়া নৰমনিচ সান্ধিয়াৰ পাছত ঘৰৰ পৰা ওলোৱা নাছিল। আমাৰ চকুত পৰে বুলি ন-বোৱাৰীয়ে ৰাতি চৰিয়াত চুচু কৰিছিল, ছোৱালীৰ মাক বাপেকে সেই চৰিয়াটো যৌতুকত দিছিল! তেনে কিয় এনে হ’ল? আজি যে কোনেও আমাক কুত্তা বুলিও নোপোচে? এইবোৰ জ্বলন্ত সমস্যাৰ সমাধান আমি উলিয়াবই লাগিব। তাৰ বাবেই আজিৰ এই মীটিং অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ। তাৰ লগতে এটা কথা কওঁ, আমি আজি নৰমনিচৰ পোৱালী এটাও ধৰি আনি থৈছোঁ, তাৰ কি কাম মই পিছত কম। এতিয়া আপোনালোকৰ এজন এজনকৈ সকলোৰে সমস্যাবিলাক শুনিম। গতিকে মই সময় নষ্ট নকৰি আপোনালোকক দিল খুলি নিজ নিজ বক্তব্য ৰাখিবলৈ অনুৰোধ কৰিছোঁ। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: সভাপতি মহোদয়!</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">সেয়া কন্ধই হ’ব, চেহেৰাটো দেখিছোঁ মই, ডিঙিৰ ওপৰত মূৰটো নাই, বুকুত দুটা প্ৰকাণ্ড চকু, পেটত মুখ এখন, আৰু একোচা ৰাৱণ টাইপৰ মোচ। মাতটোও কিবা গব্বৰ সিং যেন। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: কওক কন্ধ মহাশয়৷</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ঠিক ধৰিছিলোঁ মই৷</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: এইবিলাক মীটিং ফিটিং কৰি লাভ নাই, মোক আপুনি ফ্ৰী হেণ্ড দিয়ক। এই অসমীয়া নৰমনিচসোপাক মই কম্বিং অপাৰেচন কৰি এনেকৈ মোচোৰা মাৰিম নহয়, গম পাই যাব, ড্ৰাকুলা ভয়ংকৰ নে মই। আপুনি সদায় মোক অসমীয়া ভুতৰ ঐতিহ্যৰ কথা কৈ বাধা দি আহিছে, সদায় “ভুত আৰু মানুহৰ সহাৱস্থান” নামৰ এটা অবাস্তৱ আইডিঅ’লজিক প্ৰোৎসাহন দি আজি আমাৰ খিলঞ্জীয়া ভুত সমাজক বিপদৰ মাজলৈ ঠেলি দিছে। লাভ নাই, ডাঙৰীয়া, আপোনাৰ আউটডেটেড চিন্তাৰ কাম নাই আজিকালি। ৰিজাল্ট লাগে আমাক, ফলাফল ফলদাতা বিভূৰ হাতত বুলি শুই থাকি লাভ নাই। মই জানো মোক সমৰ্থন কৰা ভুত এইখন সমাজতে বহুত আছে, আমি মানুহৰ দৰে গণতান্ত্ৰিক প্ৰক্ৰিয়া মানি চলিলে এতিয়াই মই আপোনাক স্থানাচ্যুত কৰি নিজে সভাপতি হ’ব পাৰোঁ। কিন্তু মই মানুহ নহয়, মই ভুত, সেয়ে তেনে বিসম্বাদী কাম মই নকৰোঁ, সেয়ে ডাঙৰীয়া, অনুৰোধ কৰিছোঁ, মোক ফ্ৰী হেণ্ড দিয়ক। অসমীয়া খিলঞ্জীয়া ভুতৰ সামাজিক, অৰ্থনৈতিক স্থিতি মই আকৌ ঘূৰাই আনিম। ডাঙৰীয়া, নামঘৰৰ আগৰ অৰ্জুন গছ জোপাৰ তলত মাজনিশা পাগ মাৰি ঠিয় হৈ থাকিলে আজি আপোনালে কোনেও ভয় নকৰে, নাম্বাৰ ৱান বা আৰু তাৰো ওপৰৰ বিধৰ নিচাত, হেলমেট নিপিন্ধাকৈ তীব্ৰ গতিত বাইক চলাই অহা অসমীয়া ডেকাই নিজে মৰিবলেকে ভয় নকৰে, আপোনাকতো খুন্দিয়াই উৰাই দিব। মোক মোৰ মতে কাম কৰিবলৈ দিয়ক, আহিব লগা বলীউড, হলীউড সকলো ভুতৰ চিনেমাতে, আনকি “ঘোষ্ট অফ মাইখুলি”তো আমিয়েই ওলাম, ড্ৰাকুলা, জম্বি বা সেই ইৰিটেটিং মতা নানজনী নোলায়। এনেকুৱা টেৰ’ৰ সৃষ্টি কৰিম। এয়ে মোৰ শেষ কথা।</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: কন্ধ মহাশয়, প্ৰথম কথা, আপুনি মোৰ সৈতে এইটো ‘টিউন’ত কথা পাতিব নোৱাৰে, কাৰণ সভাপতি ময়েই এতিয়াও। আৰু যদি আপুনি এনে ব্যৱহাৰ কৰে, তেনে আমি ভুত সংবিধানৰ ৩৭৫ ধাৰা মৰ্মে আপোনাৰ সাকলো চুপাৰ নেচাৰেল পাৱাৰ কাৰ্টেইল কৰিব পাৰোঁ। হ’লেও মই আপোনাৰ কনচাৰ্ণখিনি বুজি পাইছোঁ- একো উপায় নহ’লে আমি আপুনি কোৱা পথতে যাবলৈ সাজু আছোঁ- কিন্তু তাৰ আগতে আমি প্ৰব্লেম এনালাইছিচখিনি ভালকৈ কৰিব লাগিব, বুজিব লাগিব এপাৰেণ্ট ক’জ আৰু ৰুট ক’জৰ পাৰ্থক্যখিনি। ব্ৰেইন ষ্টৰ্মিং কৰিব লাগিব, চাব লাগিব যে আমি লোৱা পন্থাটোৱে যাতে বেকফায়াৰ নকৰে। বুজিছেতো? গতিকে কিছু সমায় আপুনি মনে মনে থাকক, বাহিৰত গৈ চিগাৰেট এটা টানক। মই সমস্যাটো বুজিবৰ চেষ্টা কৰোঁ- সকলোৰে সৈতে কথা পাতোঁ!</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: কিন্তু ডাঙৰীয়া…</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: ইউ আৰ ডিছমিছড ফৰ হাফ এন অৱাৰ! প্লীজ লীভ!</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">কথাখিনি শুনি মোৰ ভয়ৰ মাজতো অলপ আশা জাগিল, মানে ইহঁতৰ মাজতো বিসম্বাদ আছে, সেইটো লাইনত খেলিব পৰিলে মই হয়তো বাচিও যাব পাৰোঁ- কন্ধ আৰু বুঢ়া ডাঙৰীয়া দুই পাৰ্টিৰে ভুত সমাজত হ’ল্ড বেয়া নহয়, প্ৰায় সমান পাৱাৰ। আৰু ইটোৱে সিটোক ভালো নেপায়! খেল খেলিব পৰা যাব- মোৰ মনুষ্য মগজটোৱে বাৰে বাৰে ক’লে।</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: শুনক ৰাইজ, আমি পোন প্ৰথমেই উগ্ৰপন্থাৰ কথা ভৱা উচিত নহয়! একেবাৰে উপায় নহ’লেহে আমি সেইটো পথ ল’ম। আজি হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি আমি অসম দেশত নৰ মনিচৰ সৈতে একেলগে সমিল-মিলেৰে বাস কৰি আহিছোঁ- যদিও আমি ইটোৱে সিটোক মাৰিবলৈ সদায় উৎসুক। এনে মতবিৰোধৰ মাজতো সহাৱস্থান সম্ভৱ, আমাৰ ঐতিহ্যই তাকে কয়। এতিয়া মই প্ৰতিজন ভুতৰ পৰা জানিব বিছাৰিম, আপোনালোকে কিয় অসমীয়া মানুহক ভয় খুৱাব নোৱাৰা হ’ল? আগতেই কৈছোঁ, ভয়েই ভুত, ভয় নেথাকিলে আমাৰ অস্তিত্ব নাই। কিয় অসমীয়া মানুহৰ মাজত আমাৰ ভয় হৰাই গ’ল? প্ৰথমতে মই “দ’ত”ক নিজৰ বক্তব্য ৰাখিবলৈ অনুৰোধ কৰিলোঁ!”</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: শ্ৰদ্ধাৰ সভাপতি মহোদয়!</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">কেনকেনীয়া মাতৰ এজন ঠিয় হ’ল! মই আঁৰ চকুৰে চাই দেখিলোঁ- প্ৰায় দহ ফুট মান ওখ, আউল বাউল চুলি আৰু আৰু দীঘল নখৰ এটা ভুত। ৰং ক’লা মানে আলকতৰায়ো লাজ পাব, বাকী কাষৰ বস্তুবিলাক অলপ পোহৰ বুলিহে তেওঁৰ অবয়ব দেখা পোৱা গৈছে। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: মহোদয়, মই আৰু মোৰ কাজিন ব্ৰাডাৰ ‘বাঁক’, আমি মাছ প্ৰেমী ভুত। আমাৰ মডাছ অপৰেণ্ডি প্ৰায় একেই। আমি মাছ ধৰিবলৈ আৰু খাবলৈ পাগল হৈ থকা অসমীয়া ৰাইজক টাৰ্গেট কৰোঁ। মাছৰ উজান উঠা নদীত বান বা খোকা, হুকুমা পাতি থৈ অহা মৎস্যপ্ৰমীক আমি বোৱাৰী পূৱাতে কোনো লগ বন্ধুৰ ৰূপে গৈ নদী বা বিলৰ পাৰলৈ লৈ যাওঁ, আৰু তেওঁ মাছৰ লোভত পাগল হৈ থকা সময়ছোৱাতে তেওঁক পাকৰাও কৰোঁ। আমি মাছ খাই ভাল পাওঁ আৰু আমাৰ মাছ ভোজনত হকা বাধা কৰিলে আমি আমাৰ চিকাৰক ডিঙি মোটোকাই মাৰি ওলোটাকৈ পুটি থওঁ। তেনেকৈয়ে আমি হাজাৰ বছৰ ধৰি চলি আহিছোঁ। মাজতে দুই এটা পাহোৱাল নৰ মনিচে আমাৰ কাষলতিৰ তলৰ মোনাটো থপিয়াই নি সৰিয়হৰ ঢুলিত লুকুৱাই আমাৰ হতুৱাই গেবাৰিও খটাইছে, স্বীকাৰ কৰোঁ। আমিও সুবিধা বুজি গিৰিহঁতনীক পতাই মেলি আকৌ মোনাটো লৈ স্বাভাৱিক জীৱনলৈ ঘূৰি আহিছোঁ। সেইবোৰ সমস্যা নাছিল আমাৰ। কিন্তু আজিৰ পৰিবেশ সম্পূৰ্ণ পৃথক। আজি কোনো অসমীয়া ডেকাই কালিহি পোহৰত হুকুমাত লগা মাছ চাবলৈ নেযায়। অন্ধ্ৰ আৰু কাণপুৰৰ পৰা অহা চালানী মাছ খায়েই তেওঁলোকে ক্ষুধা নিবাৰণ কৰে, বৰ বেছি বৰপেটা, খাৰুপেটীয়াৰ ইউৰিয়া দিয়া ৰৌ বাহু মাছ খায়। খোকা, হুকুমা, বান বেছি ভাগেই চিনি নেপায়। আৰু কেৱল মাছৰ বাবে, আগদিনা খোৱা বস্তুকণৰ হেং অভাৰৰ সোৱাদ কোনো অসমীয়া ডেকাই নেৰে। এৰিবও নোৱাৰে, হেং অভাৰ কেনে বস্তু আপুনি হয়তো নেজানে। তাৰ ওপৰত আকৌ ৰাতি তিনি বজালৈকে ফোনত বাবু সোণা কৰিবলৈ আছেই। তেনে কওক ডাঙৰীয়া, এজনো অসমীয়া ডেকা যদি ব্ৰহ্ম পূৱাতে মাছ ধৰিবলৈ নেযায়, আমি কৰিম কি? কাক ভয় খুৱাম, কাক ডিঙি মোচোৰা দিম? কাক উলোটাই পুতিম কওকচোন?</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: হমমমম! গম্ভীৰ সমস্যা! ‘বাঁকে’ কিবা ক’ব?</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: কি ক’ম ডাঙৰীয়া, দ’তৰ সৈতে সহমত। আৰু এটা কথা যোগ দিওঁ, অসমৰ নদী বিলত আজি মাছেই নাই। সৱ বিহ দি, পথাৰত কীটনাশক মাৰি শেষ কৰিলে, অসমৰ ল’ৰাবোৰ যাওঁ বুলিলেও ক’লৈ যাব? এতিয়া আমি পূৱা ৪ বজাত টাটাৰ ছোটা হাতীত চিনটেক্স টেংকত মাছ ভৰাই অনা সন্দেযুক্ত বাংলাদেশী মাছ বেপাৰীকেইটাক হামলা দিলেহে হ’ব? মাছ আজিকালি ফিছাৰীতহে পায়, আমি এটেক কৰিবলৈ সুবিধাই নেপাওঁ! যেনি তেনি লাইট জ্বলি থাকে, পাম্প চলি থাকে, এশমান মানুহে মাছক ইউৰিয়া খুৱাই থাকে, আমাৰো সীমাৱদ্ধতা আছে দিয়কচোন, এশ মানুহৰ মাজত এটাক ধৰিবলৈ গ’লে কোনোবাই যদি দ’ত’ৰ মোনাটোকে কাঢ়ি লয়? সি বেটাতো ডুবিল না, তাকে মাছক ইউৰিয়া খোৱাৰ কামত লগাই দিব। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: হয়, বুজি পাইছোঁ, মাছ ভিত্তিক ভুতসকলৰ অসমীয়া মানুহৰ মাছ যোগান ব্যৱস্থাটো সলনি হোৱা বাবে এটা মেজৰ চেটবে’ক হৈছে। আমি পিছলৈ এই আলোচনা আগবঢ়াই নিম, তাৰ আগতে মই বাকী ভুতসকলৰ কথাও শুনিব খোজোঁ। হমমম! ঘৰ জেউতী মহোদয়া, আপোনাৰ কামটোতো একেবাৰে চিম্পল আছিল, আপুনি মাত্ৰ মাজনিশা গৈ মতা মানুহ অকলে থকা ঘৰবিলাকত চৰক চৰক শব্দ কৰি ঝাড়ু লৈ সাৰিব লগা আছিল, দুৱাৰ মূখত কোনো মতা মানুহ শুই থাকিলে তেওঁ গাৰ ওপৰেদি মেকুৰী পাৰ হোৱাদি পাৰ হ’ব লাগিছিল। একেবাৰে সহজ কাম, সেইটো কাম কৰাত আপোনাৰ কি অসুবিধা হৈছে?</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">মই আকৌ এবাৰ চকু মেলিলোঁ! আঃ ! এইজনীয়েই ঘৰ জেউতী, মধ্য বয়সৰ এগৰাকী সুন্দৰী মহিলা, চুলিখিনি কিন্তু পুৰা বগা, গাৰ ৰঙো বগা। একদম শ্লীম ফিগাৰ, মেখেলা চাদৰ জোৰো শুৱাই পৰিছে, চিম্পল বাট এলিগেণ্ট। মিহি মাত এটাৰে তেওঁ কবলৈ ধৰিলে, </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: ডাঙৰীয়া, মোৰ কামটো আপুনি কোৱাৰ দৰে ইমান সহজ নহয়। মোৰ ইউ এচ পি আছিল ঘৰ সৰাৰ শব্দটো। মতা মানুহে ঘৰ সাৰি বেয়া পাই, সেয়ে ঘৰ সৰাৰ শব্দত তেওঁলোকে ভয় খায়। কিন্তু আজিকালি কোনেও ঘৰ নেসাৰে ডাঙৰীয়া, সকলোৱে ভেকুৱাম ক্লীনাৰ ব্যৱহাৰ কৰে। ভেকুৱাম ক্লীনাৰৰ শব্দটো চৰক চৰক নহয়, কোওওওওও ধৰণৰ হয়। মানুহবোৰ ঘৰ পৰিষ্কাৰ কৰাৰ নামত সেইটো শব্দতহে অভ্যস্ত! চৰক চৰকটো তেওঁলোকে কাষৰ ফ্লেটত হৈ থকা টাইলচ কাটিঙৰ শব্দ বুলি ভাৱি লয়। মোৰ পুৰা কামটো সেই শব্দটোৰ সৈতেই জড়িত আছিল, আজিকালি সেইটো শব্দৰ ভেলুৱেই নাইকিয়া হৈ গ’ল। মই কি কৰিম, যিমান চৰক চৰক নকৰোঁ লাগে, মতাকেইটাৰ টোপনিয়ে নেভাগে। তাতে অকলশৰীয়া মতাবোৰে পুৰা মাল টানি লৈ শোৱে নহয়, গাত পানী ঢালি দিলেও গম নেপায়। মই উপায়বিহীন ডাঙৰীয়া, স্বেচ্ছা অৱসৰৰ বাদে মোৰ আন কোনো উপায় মই দেখা নাই।</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: অহ! মই জনা নাছিলোঁ ইমানখিনি। আপোনাৰ মূল সমলটোতে যদি আঘাত হয়, তেনে আপুনি তিস্থি থাকিব কেনেকৈ, বুজি পাইছোঁ মই! কিবা এটা উপায় কৰিব লাগিব, তাৰ আগতে বাকীসকলৰ কথা শুনোচোন। ম’হ যখ ভাইটি, তোমাৰ কাম আছিল, ম’হৰ জাকৰ মাজত, ম’হৰ ৰূপ লৈ থাকি সুবিধা পালেই গোৱালক শিঙেৰে খুচি দুফাল কৰা। তোমাকতো আজিকালি দেখাই নেপাওঁ, যোৱা দহ বছৰত কোনো ম’হ গোৱাল ‘ম’হ যখ’ৰ খোচত মৰা নাই, মোৰ ওচৰত ডকুমেণ্ট আছে! কি কৰি আছা তুমি?</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: ছাৰ মোক সেইবিলাক কথা কৈ লাভ নাই।</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">চেঙেলীয়া মাতেৰে তজবজীয়া ভুত এটাই কৈ উঠিল। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: ছাৰ? মোক ছাৰ নক’বা, ডাঙৰীয়া বুলি কোৱা। তোমালোকে ইংলিছ মিডিয়ামত পঢ়াবোৰে কাক কি সম্বোধন কৰিব লাগে সেইটোও পাহৰি গৈছা। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: অ’কে অ’কে, ডাঙৰীয়া ছাৰ। শুনক, মই ইংলিছ মিডিয়ামত পঢ়া কাৰণেই আজি এই বাকী ভুত বোৰৰ দৰে বেকৱাৰ্ড হৈ থাকিব লগা হোৱা নাই! মোৰ কাম কি মই জানো, কিন্তু অসমত আজিৰ ডেটত ম’হ গোৱাল নায়েই, মই কাক খুঁচি মাৰিম? সেয়ে মই আজি ৫ বছৰ আগত গুজৰাট এক্সপ্ৰেছত উঠি আনন্দ গুচি গ’লোঁ, আনন্দ চিনি পাইতো? আমুল ফেক্টৰী আছে যে, তাত ম’হেই ম’হ। মই চাৰভাইভ কৰিবৰ বাবে ম’হৰ মাজত থাকিব লাগিব, সেয়ে মই অসম এৰি দিলোঁ- যেনে তেনে চলি আছোঁ গুজৰাটত। কিন্তু ন’ কমপ্লেইন। ইনকাম কম হ’লেও ভুখা মৰিব নেলাগে, আপুনি ছাৰ, আই মীন ডাঙৰীয়া, ইয়াত ম’হৰ মহল বঢ়াই দিয়াক, গাখীৰৰ বিজিনেছ বনাই দিয়ক, মই আধা দৰমহা, মানে আধা মানুহ খুঁচি ইয়াতে থাকিম। কিন্তু পাৰিব জানো? নোৱাৰে ছাৰ। চ’ লীভ মী এল’ন!</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: ম’হ জখ ভাইটি, মই তোমাৰ সমস্যাটো বুজিছোঁ, কিন্তু তুমি যি ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছা, কথাখিনি কওঁতে, তাক লৈ মোৰ আপত্তি আছে। অসমীয়া কেৱল অসমৰ নৰ-মনিচৰে ভাষা নহয়, আমি খিলঞ্জীয়া ভুতবিলাকৰো ভাষা, এনেকৈ ভাষাটো নষ্ট কৰিব নোৱাৰা তুমি। অলপ বহা, মই আকৌ তোমাৰ সৈতে কথা পাতিম। মই এতিয়া ‘পৰুৱা’ৰ পৰা দুই এটা কথা শুনিব বিছাৰিম। ভুত সংবিধান মতে, পৰুৱাৰ কাম এটাই, পৰুৱাই পোৱা, মানে বাট হেৰুৱা। তুমি অকলশৰে যোৱা পথিকক মাত্ৰ পথভ্ৰষ্ট কৰি ভয় খুৱাব লাগিছিল, তোমাৰ সেইটো কাম কৰাত কি অসুবিধা হৈছে, মোক বুজাই কোৱা?</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: মিছা নকওঁ ডাঙৰীয়া, আপুনি একদম বেকৱাৰ্ড মানুহ। স্মাৰ্ট ফোনৰ নাম আপুনি শুনাই নাই চাগে। তেনে স্মাৰ্ট ফোনত গুগল মেপ বুলি এপ এটা আছে, সেইটোৰ নাম কেনেকৈ শুনিব? সেইটো লগাই দিলেই ছোৱালী এজনীয়ে মানুহক গন্তব্য স্থানৰ এশ মিটাৰ ওচৰ পোৱায়ে দিয়ে। তাৰ পাছত তেওঁক গুমৰাহ কৰা কি কঠিন আপুনি কি বুজিব? তথাপিও মই গুগলৰ চাৰ্ভাৰ হে’ক কৰি শেষ এশ মিটাৰত মানুহক ৰাষ্টা পাহৰাই আছোঁ, এই হাই টেক যুগতো মই নিজৰ কাম কৰি আছোঁ- সুন্দৰ পিছায়ে দিন ৰাত কষ্ট কৰিও গুগল মেপক মোৰ কবলৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব পৰা নাই। বিশ্বাস হোৱা নাই যদি যিকোনো গুগল মেপ ইউজাৰক সুধি লওক, শেষ মুহূৰ্তত তেওঁলোকক সদায় পৰুৱাই পাই নে নেপায়? মই মোৰ কাম কৰি আছোঁ ডাঙৰীয়া, আপুনি বাকীবোৰক সোধক।</span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">: হমম! হয়! মোৰ ইনফৰমেচন মতেও তুমি গুগল মেপক এতিয়াও নিজৰ বশত ৰাখিছা, আমি সকলোৱে তোমাৰ পৰা শিক্ষা লোৱা উচিত। এই হাইটেক যুগত জীয়াই থাকিবলৈ হ’লে আমিও হাইটেক হ’ব লাগিব। বাকী এই পাতকীটোক জগাব লাগিছিল, মোৰ এটা পৰিকল্পনা আছে ইয়াক লৈ। <br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">**<br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">পাঠকসকল, এইখিনিলৈকে মই মীটিংখন শুনি আছিলোঁ! মোৰ চেন্সো আহি গৈছিল, চকু মুদি পৰি থাকোঁতেই মই হঠাৎ অনুভৱ কৰিলোঁ- কোনোবাই মনে মনে মোৰ হাত ভৰিৰ বান্ধবোৰ খুলি দিছে। মই কিন্তু কাকো দেখা নাছিলোঁ, কিন্তু মই নিশ্চিত যে মোক সহায় কৰাকেইটা ভুতেই আছিল। </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">তাৰ পাছত মই পলালোঁ- পগলা বাবাৰ তাবিজকেইটা বুকুত মুঠি মাৰি ধৰি ওচাইন বল্টতকৈয়ো বেগত দৌৰি মই পলালোঁ। ইফালে পূৱ দিশ উজ্বলিও উঠিছিল। বেছি দূৰ যাব লগা নহ’লেই, মানুহ লগ পালোঁ মই। তেওঁলোকে ৰাতি হাবিত গছ কাটি আছিল, হাতত বন্দুক বাৰুদ, জেচিবি, চেইন শ্ব’ সকলো আছিল। মই উধাতু খাই দৌৰি যোৱা দেখি মোক ধৰি পেলালে তেওঁলোকে। মুখত পানীও চটিয়ালে। মানুহ লগ পাই মই বৰ সকাহ পালোঁ, মৃত্যুৰ মুখৰ পৰা বাচি আহিলোঁ আজি। <br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">*<br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">এতিয়া মোক আকৌ বান্ধি থোৱা হৈছে, মাটিৰ গাত এটাত। মই বুজা মতে মই হেনো কিবা বস্তু দেখিলোঁ, যিবোৰ মই বাহিৰত কৈ দিলে, চৰকাৰ গিৰি যাব পাৰে। সেয়ে মই ইয়াৰ পৰা ওলাই যাব নোৱাৰোঁ। খানা পীনা দি আছে অৱশ্যে, মোবাইলটোও চলি আছে। হয়তো গছ কটা পাৰ্টিয়ে গম পোৱা নাই। <br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">*<br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">আশা কৰি আছোঁ, কালিলৈ আকৌ ৰাতি হ’লে আকৌ ভুতবোৰে মোক কিডনেপ কৰেই নেকি? মোক লৈ কিবা প্লেন আছিল সিহঁতৰ। যদি প্লেনটো আজিও আছে, ভুতবোৰে বাদ দিয়া নাই, তেনে, </span></span></div><div style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: medium;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">মই বাচি যাবও পাৰোঁ!</span></span></div><div class="entry clearfix" style="border: 0px; color: #111111; font-family: Carme, Tahoma, Verdana, Arial; font-feature-settings: inherit; font-kerning: inherit; font-optical-sizing: inherit; font-size: 15.2015px; font-stretch: inherit; font-variant-alternates: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; font-variant-position: inherit; font-variation-settings: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p><p style="border: 0px; font: inherit; margin: 0.75em 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></p></div>abhijitKhttp://www.blogger.com/profile/03909037293517471994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-87835498565383744172023-11-22T01:33:00.000-08:002023-11-22T01:33:37.024-08:00চিৰ চেনেহী মোৰ ভাষা জননী<p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b><span lang="HI" style="background: white; color: #202122; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">চিৰ চেনেহী মোৰ ভাষা জননী</span></b><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; float: none; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"> </span><span lang="HI" style="background: white; color: #202122; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">হৈছে</span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"> </span></span><span lang="HI" style="background: white; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">অসম সাহিত্য সভা<span style="color: #202122;">ৰ আদৰণি গীত।</span></span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"> </span><span lang="HI" style="background: white; color: #202122; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ইয়াৰ ৰচক হ</span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">'</span><span lang="HI" style="background: white; color: #202122; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ল</span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"> </span><span lang="HI" style="background: white; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">সাহিত্য অকাডেমি বঁটা</span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"> </span><span lang="HI" style="background: white; color: #202122; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">বিজয়ী</span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"> </span><span lang="HI" style="background: white; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">অসমীয়া</span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"> </span><span lang="HI" style="background: white; color: #202122; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">সাহিত্যিক সাহিত্যাচাৰ্য</span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"> </span><span lang="HI" style="background: white; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">মিত্ৰদেৱ মহন্ত<span style="color: #202122;">।</span></span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"> </span><span lang="HI" style="background: white; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">যোৰহাট<span style="color: #202122;">ৰ প্ৰয়াত</span></span><span lang="EN-IN" style="background: white; color: #202122; font-family: Arial, "sans-serif"; line-height: 107%;"> </span><span lang="HI" style="background: white; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ইন্দ্ৰেশ্বৰ শৰ্মা<span style="color: #202122;">ই এই গীতৰ
স্বৰলিপি সৃষ্টি কৰিছিল। অসম সাহিত্য সভাৰ অধিবেশনৰ সকলো অনুষ্ঠানৰ আৰম্ভণিতে এই
গীত পৰিবেশন কৰা হয়।</span></span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="HI" style="background: white; font-family: Banikanta; line-height: 107%;"></span></p><p align="center" style="background: white; line-height: 150%; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 6.0pt; text-align: center;"><span lang="AS" style="color: #202122; font-family: Banikanta; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;">চিৰ চেনেহী মোৰ ভাষা জননী।</span></span><span style="color: #202122; font-family: Banikanta; line-height: 150%;"><span style="font-size: large;"><br />
<span lang="AS">ধন্যে পুণ্যে হৃত-পাৱনী</span>, <span lang="AS">আই॥</span><br />
<br />
<span lang="AS">প্ৰকৃতি পৰশ-ৰসে অমল কমল</span><br />
<span lang="AS">চঞ্চল হৃদি জলে ঢালে পৰিমল,</span><br />
<span lang="AS">কোমল চম্পাৰ কলি,</span><br />
<span lang="AS">ঢৌৱে ঢৌৱে ঢৌৱে তুলি,</span><br />
<span lang="AS">ৰিণিকি ৰিণিকি কোনে তোলে ৰাগিণী॥</span><br />
<br />
<span lang="AS">সংসাৰ গুৰুভাৰে অৱশ পৰাণ,</span><br />
<span lang="AS">হিয়াত বিলীন হয় হিয়াভৰা গান,</span><br />
<span lang="AS">কাৰ নিচুকনি সনা,</span><br />
<span lang="AS">শুনি বাণী ব্যথা পমা,</span><br />
<span lang="AS">চকুতে চকুৰ নীৰে লয় জিৰণি॥</span><br />
<br />
<span lang="AS">জীৱনে মৰণে ৰণে লহৰী সুধাৰ</span><br />
<span lang="AS">বসনা শিতানে বহি সিঁচা শতধাৰ,</span><br />
<span lang="AS">হে</span>' <span lang="AS">মোৰ মধুৰাননা মাগিছোঁ মাধুৰী কণা</span>,<br />
<span lang="AS">দিয়া দিয়া দিয়া আই</span>, <span lang="AS">মধু-ভাষিণী॥</span></span><span style="font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="HI" style="background: white; font-family: Banikanta; line-height: 107%;"></span></p><h4 style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div></h4>
<p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><u><span lang="EN-IN" style="font-family: "Times New Roman","serif";"><span style="font-size: large;">Summary in English<o:p></o:p></span></span></u></b></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: "Times New Roman","serif";"><span style="font-size: large;">“Siro Senehi" is a poignant
poem composed by the eminent Assamese poet Mitradev Mahanta and embraced by
Axom Sahitya Xabha as its theme song. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: "Times New Roman","serif";"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: "Times New Roman","serif";"><span style="font-size: large;">The poem tenderly portrays the
mother tongue as a cherished and eternal maternal figure. Mitradev Mahanta
extols the virtues of the mother tongue, describing it as affluent, tranquil,
and as pure as fire. The act of speaking or listening to one's mother tongue is
depicted as a transformative experience, filling the heart with a sense of
fullness and contentment, akin to the way pristine flowers in nature fill the
air with their fragrant essence. The poem beautifully captures the deep
emotional connection between the poet and his native language, celebrating the
profound impact of linguistic heritage on the human soul.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: "Times New Roman","serif";"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: "Times New Roman","serif";"><span style="font-size: large;">The poet inquires about the
source of solace and relief amidst the wearisome daily chores of life. When
fatigue sets in and the burdens become heavy, the poet reflects on who provides
comfort, consoles the soul, and offers respite, allowing a moment to gaze
deeply into the eyes of beloved ones. The answer, according to the poet, is
found in one's mother tongue. It is the familiar language, rich with cultural
and emotional resonance, that becomes a soothing balm for the weary heart,
offering a sanctuary in the midst of life's challenges.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: "Times New Roman","serif";"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: "Times New Roman","serif";"><span style="font-size: large;">The poem concludes with a
poignant request, as the poet implores the beautiful and melodious mother
tongue to shower upon them countless waves of nectar in every aspect of life —
in moments of joy, in times of sorrow, and even during struggles. This plea
suggests a desire for the continued enrichment and sustenance that the mother
tongue provides, not just in the poet's personal journey but also in the
collective experiences of life, death, and the inevitable battles one faces.
The language, portrayed as a source of nourishment and sweetness, is sought to
be an enduring companion through all facets of existence.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: "Times New Roman","serif";"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><u><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"><span style="font-size: large;">সাৰাংশ (অসমীয়া)<o:p></o:p></span></span></u></b></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">"</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> চিৰ চেনেহী " হৈছে বিশিষ্ট অসমীয়া কবি </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">মিত্ৰ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">দেৱ মহন্ত </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">বিৰচিত</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> মৰ্মস্পৰ্শী কবিতা
আৰু ইয়াক </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">অসম সাহিত্য </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">সভাৰ </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ভাৱ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">গীত হিচাপে </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">গৃহিত।</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">কবিতাটোত
মাতৃভাষাক এক প্ৰিয় আৰু চিৰন্তন মাতৃৰূপ হিচাপে</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">চিত্ৰিত কৰা হৈছে। মহন্ত</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">দেৱে</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> মাতৃভাষাৰ গুণাগুণৰ প্ৰশংসা কৰি
ইয়াক সমৃদ্ধ</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">, </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">শান্ত আৰু জুইৰ দৰে
</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">পৱিত্ৰ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> বুলি বৰ্ণনা ক</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ৰিছে</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">। নিজৰ মাতৃভাষাত
কথা কোৱা বা শুনাক এক </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">বিবৰ্তনকাৰী</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> অভিজ্ঞতা হিচাপে চিত্ৰিত কৰা </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">হৈছে</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">, </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">যি হৃদয়ক পূৰ্ণতা
আৰু সন্তুষ্টিৰ ভাৱনাৰে </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">পৰিপূৰ্ণ কৰি</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> তোলে</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">, </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">প্ৰকৃতিৰ আদিম ফুলবোৰে নিজৰ সুগন্ধি</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ৰে</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">চাৰিওদিশ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> ভৰাই দিয়াৰ দৰে। কবিতাটোৱে কবিগৰাকী আৰু তেওঁৰ স্থানীয় ভাষাৰ মাজৰ গভীৰ
আৱেগিক সম্পৰ্কক সুন্দৰভাৱে </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">প্ৰতিফলিত </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">কৰে</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">, </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">মানৱ আত্মাৰ ওপৰত </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">নিজ </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ভাষিক ঐতিহ্যৰ গভীৰ প্ৰভাৱ </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">চিহ্নিত</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> কৰে।</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">কবিয়ে </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">জীৱনৰ দৈনন্দিন </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ব্যস্ততাৰ </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">মাজত সান্ত্বনা আৰু </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">প্ৰশান্তিৰ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> উৎসৰ বিষয়ে </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">এক অভিজ্ঞান কাৰিব
খোজে</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">। </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">জীৱন বাটত বাটকুৰি
বাই বাই আমি যেতিয়া <span style="color: red;">সম্পূৰ্ণ </span>ক্লান্ত হৈ পৰো,
জীৱনৰ বোজা অসহনীয় ভাৱে গধুৰ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> হৈ পৰে</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">,</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> তেতিয়া</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> কোনে </span><a name="_GoBack"></a><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">আমাক </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">সান্ত্বনা দিয়ে</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">? কোনে এপলক</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> বিশ্ৰাম প্ৰদান কৰে</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">? </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">এক মুহূৰ্ত প্ৰিয়জনৰ চকুত গভীৰভাৱে চকু ফুৰাবলৈ অনুমতি
দিয়ে</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">?</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> কবিগৰাকীৰ মতে
ইয়াৰ উত্তৰ নিজ মাতৃভাষাত পোৱা যায়। সাংস্কৃতিক আৰু আৱেগিক প্ৰতিধ্বনিৰে সমৃদ্ধ
এই পৰিচিত ভাষাই ক্লান্ত হৃদয়ৰ বাবে এক শান্তিদায়ক মলম হৈ পৰে</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">, </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">যি জীৱনৰ </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">অহৰহ </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">প্ৰত্যাহ্বান</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">বিলাকৰ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> মাজ</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">তো</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> এক </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">প্ৰশান্তিৰ
মৰুদ্যান ৰূপে ধৰা দিয়ে। </span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-size: large;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">কবিতাট</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ি</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> এক </span><span lang="AS" style="color: red; font-family: Banikanta; line-height: 107%;">আন্তৰিক</span><span lang="AS" style="color: red; font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">অনুৰো</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ধেৰে</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">সমাপ্ত </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">হৈছে। </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">কবিগৰাকীয়ে </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">সুন্দৰ আৰু সুৰীয়া মাতৃভাষা</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">ৰূপী আইক</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> জীৱনৰ প্ৰতিটো দিশত</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">; </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">-আনন্দৰ মুহূৰ্তত</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">, </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">দুখৰ সময়ত</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">, </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">আনকি সংগ্ৰামৰ
সময়তও তেওঁলোকৰ ওপৰত অমৃতৰ অগণন ঢৌ বৰ</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">্ষণ কৰিবলৈ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> অনুৰোধ কৰে। এই আৱেদনটোৱে কেৱল কবিগৰাকীৰ ব্যক্তিগত
যাত্ৰাত নহয়</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">, </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">জীৱন</span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">, </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">মৃত্যু আৰু এজন ব্যক্তিয়ে সন্মুখীন হোৱা অনিবাৰ্য যুদ্ধৰ
সামূহিক অভিজ্ঞতাত মাতৃভাষাই প্ৰদান কৰা নিৰন্তৰ সমৃদ্ধি আৰু </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">প্ৰশান্তিৰ ইংগিত</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> দিয়ে। </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">আত্মিক সন্তুষ্টি</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> আৰু </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">মাধুৰ্যৰ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> উৎস হিচাপে
চিত্ৰিত </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">মাতৃভাষা মানৱ </span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>অস্তিত্বৰ সকলো দিশ</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">তে</span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;"> </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">চিৰ</span><span lang="BN" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">সঙ্গী </span><span lang="AS" style="font-family: Banikanta; line-height: 107%;">হোৱা উচিত।</span></span><span lang="EN-IN" style="font-family: Banikanta; font-size: 14pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></p><span style="color: #202122; font-size: 12pt;"></span><p></p>abhijitKhttp://www.blogger.com/profile/03909037293517471994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-18238824933137427192021-04-21T04:28:00.004-07:002021-04-21T04:30:20.278-07:00বাংলা বিজয়
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">মোৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণৰ, গানৰো গানৰ,
অতি মৰমৰ, অতি হেঁপাহৰ, অতি চেনেহৰ, শ্ৰদ্ধেয়, প্ৰাতঃস্মৰণীয় অসমীয়া ৰাইজ,
আজি আমাৰ জাতিটোৰ বাবে অতি শুভদিন, আজি বিশ্ববাসীয়ে আমাৰ অসমীয়াসকলৰ বীৰত্ব
আৰু বুদ্ধিমত্তাৰ আগত সেও মানিছে। আজি আমি দেখুৱাই দিব পাৰিছোঁ, আমাৰ
প্ৰকৃত শক্তি, আমাৰ জাতিপ্ৰেম, আমাৰ একতা। আজি আমি প্ৰমাণ কৰি দিছোঁ, আনে
যিমানেই আমাক ৰঘুমলা, পৰাশ্ৰয়ী, হিংসুক, মৌলবাদী, লেতেৰা, জধামূৰ্খ,
অশিক্ষিত, চোৰ, ডকাইত, দগাবাজ বুলি নেহাঁহক কিয়, আজি আমি এক পৰাক্ৰমী,
হাজাৰ বছৰীয়া ঐতিহ্যৰে শক্তিশালী এক জাতিক পদানত কৰি আমাৰ বিজয় ধ্বজা
উৰুৱাবলৈ সক্ষম হৈছোঁ আৰু আমি সেই কাম মূৰ্খৰ দৰে যুদ্ধ কৰি কৰা নাই;
কৰিছোঁ আমাৰ বুদ্ধি, একতা আৰু কঠোৰ পৰিশ্ৰমেৰে। আহক আমি সকলোৱে একেমুখে
কওঁ,</span></p><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">– “জয় আই অসম! অসমীয়া জিন্দাবাদ! অসমীয়া মৰিও অমৰ! জয় আই অসম!”</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">****</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ৰ’ব! আপোনালোকে মোক হয়তো
চিনি পোৱা নাই, নোপোৱাই স্বাভাৱিক। আচলতে এনে কভেট অপাৰেচনবিলাকত নিজৰ
চিনাকি লুকুৱাই ৰখাই ভাল। ইমান দিনে মই নিজকে বাংলাদেশী বুলি দাবী কৰি
আহিছিলোঁ আৰু বিশেষ ভূ-ভা নৰখা আপোনালোকেও মোৰ সেইবুলিয়েই ভাবি আছিল। তাত
কাৰো কোনো দোষ নাই, আচলতে সেয়া আমাৰ পৰিকল্পনাৰে এটি অংশ আছিল। কিন্তু আজি
যিহেতু সফলতাই আমাৰ কদম চুমিলে, আজি মই মোৰ পৰিচয় বেকত কৰাত কোনো বাধা নাই।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> <span><a name='more'></a></span></span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">মোৰ নাম অভিজিত কলিতা, মোৰ
বোপাককা অসম দেশৰে কোনো এখন ঠাইৰ বাসিন্দা আছিল, ক’ৰ আছিল সঠিককৈ ময়ো
নেজানো। কিন্তু মোৰ আজিৰ পৰিচয় হ’ল – মই বাংলাদেশৰ মৈমনসিংহ জিলাৰপৰা যোৱা
২৫ বছৰ ধৰি নিৰ্বাচিত সাংসদ হৈ আহিছোঁ আৰু মই অহা নিৰ্বাচনত বাংলাদেশৰ
প্ৰধানমন্ত্ৰী পদৰ অন্যতম দাবীদাৰ। দাবীদাৰ বুলি ক’বলৈ গ’লে মই বিজয়ী হোৱাৰ
সম্ভাৱনা ৯০ শতাংশ। তাৰোপৰি মৈমনসিংহ চহৰৰ আধা অংশই মোৰ ব্যক্তিগত
সম্পত্তি। আৰু কেৱল মৈমনসিংহই নে? ৰাজাছাহী, ৰংপুৰ, চিলেট আৰু বাৰিছাল
জিলাৰ সদৰ ঠাইসমূহতো মোৰ ককাই- ভাই, পেহীৰ পুতেক, খুলশালীৰ ননদ জোঁৱাই
আদিয়েই ৰাজত্ব কৰিছে। এই জিলাসমূহৰ সমগ্ৰ অৰ্থনীতি আমাৰ অসমীয়াকেইটাৰ হাতৰ
মুঠিত। বাংলাদেশীসকলে একো কৰিবই নোৱাৰে, আমাৰ সমৰ্থন নহ’লে বাংলাদেশত কোনো
ৰাজনৈতিক দলেই নিৰ্বাচনত জিকিব নোৱাৰে আৰু সেয়ে অহা নিৰ্বাচনৰ পাছতেই
আপোনালোকে বাংলাদেশত নিজৰ এজন আপোন অসমীয়া মানুহক প্ৰধানমন্ত্ৰী হিচাপে
পাব। অসমীয়া জাতিৰ বাবে ইয়াতকৈ গৌৰৱৰ কথা কি হ’ব পাৰে! আজি আকৌ এবাৰ
প্ৰাণখুলি, বুকুত চপৰিয়াই চিঞৰি ক’বলৈ মন গৈছে….</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">– “জয় আই অসম! জয় আই অসম! জয় আই অসম!”</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">****</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">অলপ আৱেগিক হৈ পৰিছিলোঁ,
বেয়া নেপাব। মাতৃভূমিৰ নাম ওলালে অলপ আৱেগিক হোৱাই যায় দিয়কচোন। জীৱনে মৰণে
মই চিৰদিন অসমীয়া আৰু এই অসমীয়া জাতিৰ প্ৰসাৰ, প্ৰচাৰ আৰু বিশ্বজয়ৰ মহান
উদ্দেশ্যটোৰ বাবে আমি যোৱা কেইবা দশকো ধৰি অসীম ত্যাগ কৰিছোঁ। কিন্তু ৰ’ব,
সেইখিনি ত্যাগৰ বাবে মই বৰ্তমান অসমত থকা অসমীয়াসকলৰপৰা একো প্ৰতিদান বিচৰা
নাই। অসম আৰু অসমীয়াৰ কাৰণে কৰা কামখিনিৰ লগতে মই নিজৰ পেট ভৰোৱাৰ
ব্যৱস্থাটোও সমান্তৰালভাৱে কৰি আহিছোঁ। আজি কেৱল মই আপোনালোকক মোৰ গৌৰৱৰ
অংশীদাৰ হ’বলৈ আহ্বান জনাইছোঁ। </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">মোৰ আজোককা এজন অসমৰপৰা বাংলাদেশলৈ ভাগি
আহিছিল। অসমৰ বানপানীত তেওঁৰ গাঁওখন উটি গৈছিল, মহাজনৰ দোকানৰ বাকীৰ খাটাখন এটা
মানুহে দাঙিব নোৱাৰা হৈছিলগৈ, চৰিত্ৰৰ অলপ লৰফৰ থকা বাবে তেওঁ কেইবাবাৰো
‘পাব্লিক ঢুলাই’ৰ সন্মুখীন হৈছিল, নিজৰ ভাই-ককাইৰ সৈতে কাজিয়াই চুড়ান্ত
পৰ্যায় পাইছিল….. ইত্যাদি নানান কাৰণত তেওঁ অসমত থকা অসম্ভৱ হৈ পৰিছিল।
সেয়ে তেওঁ এদিন ৰাতি সেই মহাজন আৰু নিজৰ আপোন ককায়েকক দুচেও কৈ কাটি,
নুমলীয়া পত্নীগৰাকী আৰু তেওঁৰ সাতটি সন্তানসহ কৰিমগঞ্জত বৰাক নদী সাঁতুৰি
পাৰ হৈ বাংলাদেশত ভৰি দিছিলহি। বাৰিষা কাল আছিল, শুনামতে সেইদিনা বৰাক নদীত
তেওঁৰ দুটি নে তিনিটি সন্তান উটিও গৈছিল। কিন্তু তেওঁ ‘ফিকৰ’ কৰা বিধৰ
মানুহ নাছিল। তেওঁ জানিছিল, তেওঁ আৰু তিনিটা কি, ত্ৰিশটা সন্তান জন্ম দিব
পৰা মানুহ; কেৱল পায়ে গাঁঠৰিয়ে, জোৰে-জোখাৰে পত্নী কেইগৰাকীমান পালেই হ’ল।
সেয়ে আৱেগ পৰিহাৰ কৰি তেওঁ বাংলাদেশৰ দেৱৰো দূৰ্গম ঠাই এখনত তৰ্জা বেৰৰ ঘৰ
এটা সাজি নতুন জীৱন আৰম্ভ কৰিছিল আৰু পোন প্ৰথমে বৰাক নদীত উটি যোৱা
সন্তানকেইটাৰ পৰিপূৰ্তি কৰি পেলাইছিল। ৰ’ব, সেইদিনা তেওঁ অকলে বাংলাদেশলৈ
অহা নাছিল আচলতে, তেওঁৰ দৰে কেইবাজনো মহৎ লোকৰ বৃহৎ পৰিয়াল এই সুবৃহৎ অভিযানৰ
সহযোগী হৈছিল। তেওঁলোকে একেদিনাই আহি এখন গাঁও প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">এতিয়া আপোনালোকৰ প্ৰশ্ন হ’ব,
বাংলাদেশ ৰাইফলছে এওঁলোকক কেনেকৈ সোমাবলৈ দিলে? বা দাঁতি-কাষৰীয়া
বাংলাদেশী ৰাইজে এওঁলোকক কিয় গ্ৰহণ কৰিলে? খালে কি? পিন্ধিলে কি? আপোনালোকক
জনাবলৈ পাই সুখী হৈছোঁ যে, সেই সময়ত বাংলাদেশৰ পৰিস্থিতি আমাৰ আগমনৰ বাবে
অতি অনুকূল আছিল! সেই সময়ছোৱাত বাংলাদেশৰ চৰকাৰত থকা দলটোৱে নিজৰ স্বাৰ্থত
এটা ভোট বেংক বিচাৰিছিল। এনেয়ো বাংলাদেশৰ মানুহবিলাক ভাগ ভাগ, অতি আৱেগিক,
গতিকে চিয়’ৰ শ্বট ভোট বেংক এটাৰ বাবে সেই দলটোৱে এক নতুন পৰিকল্পনা কৰিছিল
আৰু সেইমতেই আমাৰ অসমীয়াসকলৰ সৈতে এটা ‘আনঅফিচিয়েল’ বুজাবুজি হৈ গৈছিল। আজি
বাংলাদেশলৈ যাব পাৰিম, মাটি বাৰী দখল কৰিব পাৰিম, পৰিয়াল বঢ়াব পাৰিম, সকলো
অধিকাৰ সুবিধা পাম; কিন্তু তাৰ বিনিময়ত আমি সেই দলটোক ভোট দিব লাগিব! আন
কাকো দিব নোৱাৰিম।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">মোৰ আজোককাৰ দৰে লোকৰ
‘চাৰ্ভাইভেল’ৰ বাবে সেইটো এটা সুন্দৰ ‘অফাৰ’ আছিল। সীমান্তত বাংলাদেশ
ৰাইফলছে গাইপতি বিশ টকাকৈ লৈ তেওঁলোকক সোমাবলৈ দিছিল। ইফালে পুলিচ শাসকীয়
দলৰ হাতৰ মুঠিত আছিলেই। </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">অলপ সমস্যা আছিল তেওঁলোকৰ স্থানীয় মানুহখিনিক লৈ।
সেই বাবে তাৰ চৰকাৰে, বাংলাদেশত সকলো কথাতে নিজকে ভিক্তিম বুলি ভবা কিছুমান
উপজাতিৰ সহায় লৈছিল। তেওঁলোকৰ নেতাসকলক বুজোৱা হৈছিল, যিহেতু বাংলাদেশৰ
সাধাৰণ মানুহে তহঁতক মানুহ বুলিয়েই নেভাবে, গতিকে তহঁতে এই ভগনীয়া
অসমীয়াবিলাকৰ লগ লাগ আৰু নিজৰ শক্তি প্ৰতিপন্ন কৰ। আজি ভাবিলে ভাল লাগে,
সেই ভিক্তিম কাৰ্ড হাতত লৈ ফুৰা বাংলাদেশীসকলে আমাৰ অসমীয়াসকলক সহায় কৰিলে,
আমাক নিজৰ বুকুত লুকুৱাই ৰাখিলে, মাটি-বাৰী সকলো দিলে; সেইসকলক আমি আজি
ধূলিস্যাৎ কৰিবলৈ সক্ষম হ’লোঁ। আজিকালি তেওঁলোকৰ সৈতে আমাৰ প্ৰায়ে গোষ্ঠী
সংঘৰ্ষ হয় আৰু আমি সদায় বিজয়ী হওঁ। আমাৰ আজোককাহঁতক জান-প্ৰাণ দি সহায় কৰা
সেই লোকসকল আজি নিজৰ ঠাইতে অসমীয়াৰ পদানত হৈ জীৱন কটাইছে। তেওঁলোকৰ
মাটি-বাৰী সকলো আমাৰ দখলত, কোনোবা অসমীয়া ডেকাই ইচ্ছা কৰিলেই বাংলাদেশী
গাভৰু ৰাতি উঠাই আনে! একো কৰিব নোৱাৰে তেওঁলোকে, আমাৰ ভয়ত কঁপি থাকে। কথাটো
ভাবিলেই গৌৰৱত বুকু ফুলি উঠে।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ৰ’ব, মই কি কৈ আছিলোঁ?
স্থানীয় লোকক আমি কেনেকৈ ইম্প্ৰেছ কৰিলোঁ। হাঃ হাঃ হাঃ! একেবাৰে সহজ আছিল,
কাৰণ বাংলাদেশীসকলৰ দৰে কামচোৰ আৰু এলেহুৱা মানুহ দুনীয়াতে নাই আৰু আমি
সকলোৱে জানো যে, পদলেহন কৰাত আমাৰ অসমীয়াক কোনেও বলে নোৱাৰে। ক্ষমতাবানৰ
ভৰি চেলেকা, আৰু দুৰ্বলজনক ভৰিৰে গচকা আমাৰ অসমীয়াৰ এক অন্যতম বৈশিষ্ট। আমি
প্ৰথমতে পদলেহন কৰা আৰম্ভ কৰিলোঁ, জী হুজুৰ মাই বাপ! মই দুখী আত্মা! আপুনি
যি কৰিবলৈ কয় মই তাকে কৰিম।এই সকলো অভিনয় আমি নিখুঁটভাৱে কৰি গ’লোঁ।
বাংলাদেশীসকলেও আমাৰ ফ্ৰী চাৰ্ভিছ আৰু তোষামোদ বৰ আনন্দেৰে গ্ৰহণ কৰিলে,
আমাৰ ‘ফেচ ভেলু’ত তেওঁলোক ভোল গ’ল। আমি তেওঁলোকৰ বিশ্বাস জয় কৰিবলৈ সক্ষম
হ’লোঁ।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">সেই সময়তে আৰু এটা ঘটনা হ’ল-
আচলতে ভগৱানৰে ইচ্ছা আমি বাংলাদেশ অধিকাৰ কৰোঁ- সেই সময়ত বাংলাদেশ
পাকিস্তানৰ অংগ আছিল, আৰু পাকিস্তানে সেই অঞ্চলত উৰ্দু ভাষা জাঁপি দিয়াৰ
চেষ্টা কৰিছিল। তাৰ বাবে কিছুমান ‘চাৰ্ভে’ হৈছিল, কিমান মানুহে উৰ্দু কয়,
কিমানে বাংলা! মানে ধৰক বেছি মানুহে বাংলা ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিলে বাংলাদেশৰ
মানুহে নিজৰ মাতৃভাষাতে কথা বতৰা পাতি থকাৰ সুবিধা পাব, নহ’লে দাঁত ভঙা
উৰ্দু ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব। আমাক বাংলাদেশ চৰকাৰে গোপনে ক’লে – তহঁতে নিজৰ
মাতৃভাষা বাংলা বুলি ক’বি। আমি ক’লোঁও – যিসময়ত আমাৰ মুখত বাংলা ভাষা
নুফুটিছিলেই (আজিও নুফুটে বাৰু), আমি চাৰ্ভেয়ৰসকলক আমাৰ মাতৃভাষা বাংলা
বুলি বুকু ফুলাই ক’লোঁ। কিন্তু ইতিমধ্যে বাংলাদেশ স্বাধীন হ’ল,
বাংলা-উৰ্দুৰ লেঠা নোহোৱা হ’ল, কিন্তু সেই সুবিধাতে আমি আমি বাংলাদেশীসকলৰ
দিল-দিমাগত আমাৰ স্থান সুৰক্ষিত কৰিবলৈ সক্ষম হ’লোঁ। আৰু বহুত কথা আছে,
সকলোবোৰ নকওঁ, কেতিয়াবা পিছে পৰে সুবিধা হ’লে ক’ম! অতি দীঘলীয়া হোৱাৰ
আশংকাত মাত্ৰ কেইটামান গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয় উল্লেখ কৰিয়েই মই মোৰ বক্তব্যৰ
সামৰণি মাৰিব খুজিছোঁ।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">আজোককাৰ জেনেৰেচনে প্ৰাথমিক
‘ঝটকা’টো সহি লোৱাৰ পাছত আমাৰ কাম লাহে লাহে সহজ হৈ আহিল। মোৰ ককা, আজোককাৰ
বৰাকত উটি যোৱা সন্তানৰসকলৰ এজন ৰিপ্লেছমেণ্টেই আছিল। পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ৰ
পৰিকল্পনা ককা আৰু দেউতাই আগবঢ়াই নিলে। আমি বাংলাদেশীসকলক সস্তা সেৱা দিয়া
আৰম্ভ কৰিলোঁ। খেতি মাটি আধিলৈ লৈ চাইনীজ ঔষধ ব্যৱহাৰ কৰি দুগুণ উৎপাদন
দিবলৈ ধৰিলোঁ, তেওঁলোক বিৰাট ‘খুছ’ হৈ গ’ল। দহ বছৰৰ ভিতৰত এনেকুৱা
পৰিস্থিতি আহিল যে বাংলাদেশীসকলে আমি নহ’লে এক কেজি চাউলো উৎপাদন কৰিব
নোৱাৰা হ’ল। সকলো বাংলাদেশীৰে খেতি আমাৰ অসমীয়াসকলৰ দখললৈ আহিল। কিছুদিনৰ
পাছতে আমি আমাৰ নিজৰ ৰং দেখুৱা আৰম্ভ কৰিলোঁ; আমি আধিৰ ভাগ নিদিয়া হ’লোঁ-
এই খেতি বেয়া হ’ল, পোকে খালে, জুই লাগিল, বৰষুণ নহ’ল আদি এহেজাৰ এটা
‘বাহানা’ বনাই আমি তেওঁলোকক খেতিৰ ভাগ নিদিয়া হ’লোঁ। অলপধতুৱা বাংলাদেশীবোৰ
তাৰপৰা পলাই চহৰলৈ গ’লগৈ, কিন্তু কেইজনমানে তাতে থাকিমেই বুলি জেদ ধৰিলে।
তেওঁলোকে অসমীয়াক খেতি কৰিবলৈ নিদিওঁ, নিজে কৰিম বুলি সিদ্ধান্ত ল’লে। আমি
মনে মনে হাঁহিলোঁ কেৱল, আমি জানিছিলোঁ এনে হ’বই। কৰিলেও খেতি। কিন্তু আমি
তেওঁলোকক অত্যাচাৰ কৰা আৰম্ভ কৰিলোঁ; ধান চুৰ কৰা, ৰাতি মনে মনে পকা ধান
জ্বলাই দিয়া, সজাল ধৰা ধানত হাৰ্বিচাইড মাৰি দিয়া আদি কামেৰে আমি তেওঁলোকক
অতিস্থ কৰি তুলিলোঁ আৰু আমাৰ পৰিকল্পনা আৰু চৰকাৰৰ সহযোগত আমি ইতিমধ্যে
সেইবিলাক অঞ্চলৰ পুলিচ প্ৰশাসন আদি অসমীয়া মানুহেৰে ভৰাই দিবলৈ সক্ষম
হৈছিলোঁ। গতিকে কোনো চৰকাৰী সহায় তেওঁলোকে নেপালে। লাহে লাহে সেই জেদী
লোকসকলো আমি থকা ঠাইৰপৰা পলাই যাবলৈ বাধ্য হ’ল। যিকেইজনে চাকৰি কৰিছিল বা
খেতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল নাছিল, তেওঁলোকক আমি বেলেগ ধৰণে অত্যাচাৰ কৰিলোঁ।
তেওঁলোকৰ জীয়ৰী বোৱাৰীক অসভ্য ব্যৱহাৰ কৰা, তেওঁলোকৰ ঘৰৰ ফালে মুখ কৰি চুচু
কৰা, জাবৰ জোথৰ পেলোৱা, ল’ৰাবিলাকৰ বাইক এক্সিডেণ্ট কৰোৱা, নদীত বান্ধ
মাৰি তেওঁলোকৰ খেতি মাটি ডুবাই পেলোৱা, চুৰি-ডকাইতি-ধৰ্ষণ আদি মন খুলি কৰা,
আদি উপায়েৰে আমি তেওঁলোকৰ জীৱন অতিস্থ কৰি তুলিলোঁ। আমি এটা কথা স্বীকাৰ
কৰিব লাগিব যে, বাংলাদেশ চৰকাৰে, আমাৰ চিধা চিধি ভোটকেইটাৰ লোভত এই
সকলোবিলাক আওকাণ কৰি থাকিল। আনকি বাংলাদেশৰ সংৰক্ষিত বনাঞ্চলবিলাকতো আমি
বসতি স্থাপন কৰিলোঁ, কোনেও ঘেণ্টাও আমাক একো কৰিব নোৱাৰিলে, তেওঁলোকে ইজনে
সিজনক বদনাম কৰি কেৱল ‘টাইম পাছ’ কৰি থাকিল আৰু আমি নিজৰ পৰিকল্পনা মতে
আগবাঢ়ি গ’লোঁ। এইখিনিতে মই আৰু এটা কথা উনুকিয়াব লাগিব, এই সমগ্ৰ সময়ছোৱাত,
বা আজিও, আমি আমাৰ প্ৰাণৰপৰা অসমীয়া ‘চেণ্টি’টো আঁতৰিব দিয়া নাছিলোঁ। আমি
কেতিয়াও বাংলাদেশৰ পৰম্পৰাগত লুঙী-টুপী বা চন্দনৰ ফোঁট লোৱা চৈতন্যবাদী
বৈষ্ণৱ সাজপাৰ পিন্ধা নাছিলোঁ, তেওঁলোকৰ কবি নজৰুল বা জাতিৰ জনক শ্বেখ
মুজিবৰক মুঠেও পাত্তা দিয়া নাছিলোঁ। আমাৰ বাবে আমাৰ গুৰু শংকৰদেৱ আৰু সদায়
তেঁৱেই৷ আমাৰ বীৰ লাচিত, শ্বেখ মুজিবৰ নহয়। আমি সেয়ে সদায় অসমীয়া ঠেঙা চোলা
পিন্ধিছিলোঁ আৰু প্ৰথমতে লুকাই লুকাই আৰু আজিকালি মুকলিকৈ নামঘৰ
পাতিছিলোঁ, লাচিতক সুঁৱৰিছিলোঁ। বাংলাদেশীয়ে টেবু বুলি ভবা গাহৰি-লাইশাক
আৰু সাঁজপানী খাইছিলোঁ, আজিও খাই আছোঁ। কাৰণ আমি বাংলাদেশ অধিগ্ৰহণ কৰিবলৈ
আহিছোঁ, আমাৰ কাম তেওঁলোকৰ সংস্কাৰ, ৰীতি-নীতি গ্ৰহণ কৰা নহয়, তেওঁলোকক
ধূলিস্যাৎ কৰাহে। আমি জানো, গাহৰি নেখালেও হয়, ঠেঙা চোলা নিপিন্ধিলেও হয়,
কিন্তু আমি কিয় তেওঁলোকৰ সংস্কৃতিক সন্মান কৰিম? কি দৰকাৰ আমাৰ?</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">সঁচা কথা, বাংলাদেশে আমাক
বহুত কিবা কিবি দিলে, আমাৰ খাদ্য-বস্ত্ৰ-বাসস্থানৰ বাবে গুৰুজনাৰ কৃপাত আমি
বাংলাদেশত একো অসুবিধা পোৱা নাই। আমি আমাৰ সন্তানক আজি খোদ বাংলাদেশত
অসমীয়া মাধ্যমত পঢ়াইছোঁ, নাই, কোনো অসুবিধা নাই। কিন্তু আমাৰ মিছন ইয়াতে
শেষ হ’ব নেকি? মুঠেও নহয়। আমাৰ পিতাৰ সময়ৰেপৰা আমি আমাৰ অভিযানৰ পৰৱৰ্তী
পৰ্যায়ত ভৰি দিলোঁ, যাৰ উদ্দেশ্য বাংলাদেশৰ ৰাজনৈতিক আৰু ভৌগোলিক অধিকাৰ।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">হয় শুনাত অসম্ভৱ যেন লাগিলেও
আমি সেয়া কৰি দেখুৱালোঁ। খাদ্য-বস্ত্ৰ-বাসস্থান পোৱাৰ পাছত আমি
বাংলাদেশীসকলক নিজৰ দেশৰ পৰাই খেদি সমগ্ৰ বাংলাদেশ আমাৰ দখললৈ অনাৰ
পৰিকল্পনাত লাগিলোঁ।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">মাজতে অলপ ‘ঝেং’ এটা হ’ল
অৱশ্যে। বাংলাদেশত আন্দোলন এভাগি হ’ল- আমি অসমীয়াবোৰে বোলে বাংলাদেশীক নিজৰ
ঠাইৰপৰাই খেদিব খুজিছোঁ, তেওঁলোকৰ জনগাঁঠনিকে সলনি কৰি দিছোঁ, অসমীয়া
অধ্যূসিত এলেকাতপৰা খিলঞ্জীয়া বাংলাদেশী থাকিব নোৱাৰা হৈছে, বাংলাদেশৰ
বহুকেইখন জিলাত আমি অসমীয়াসকল সংখ্যা গৰিষ্ঠ হৈ পৰিছোঁ…. ব্লা..ব্লা…
ব্লা!</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">হয়হে! অলপ ভয় নোখোৱা নহয়!
কাৰণ তেওঁলোকৰ শংকাবিলাক অমূলক নাছিল, আমি এনে কাম কৰা কথাটো সত্যই। তাতে
আন্দোলনৰ গইনা লৈ দুই এটা হিংসাত্মক ঘটনাও হ’ল – আমিও মাৰিলোঁ, আমাকো
মাৰিলে৷ কিন্তু এজ ইউজুৱেল, বাংলাদেশৰ সকলো আন্দোলনৰ দৰেই এই আন্দোলনো
‘চুপাৰ ফ্লপ শ্ব’’ হ’ল। চৰকাৰ সলনি হ’ল- আৰু আমাক খেদিম বুলি শপত লোৱা
চৰকাৰখনো আমাৰেই গোলাম হৈ পৰিল। সেইবোৰ বহুত কথা, ইমান ‘ডিটেইলিং’ নকৰোঁ
আৰু আজি। মূল কথা হ’ল, আমি ধৈৰ্য নেহেৰুৱালোঁ। কাৰণ আমি জানিছিলোঁ, যিয়েই
নহওক বাংলাদেশ চৰকাৰ আমাৰ সৈতে থাকিবলৈ বাধ্য, সকলো পাৰ্টিকে আমাৰ ভোট
লাগে। পিচে একপ্ৰকাৰ ভালেই হ’ল, আমি তেতিয়াৰেপৰা 'ভিক্তিম কাৰ্ড' খেলিবলৈ
সুবিধা পালোঁ। আমাৰ যুক্তিকেইটাই আন্তৰ্জাতিক মানৱ অধিকাৰ ‘পাৰ্টি’বিলাকতো
‘হলচল মচাই’ দিলে।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">– মোৰ আজোককা বিপদত পৰি
ইয়ালৈ আহিছিল। মোৰ ককা-দেউতা, মই আজি ইয়াতে জন্ম হৈছোঁ। ইয়াত মোৰ কি দোষ?
মোক খেদি দিলে মই ক’লৈ যাম? অসমত মোৰ একো নাই, মই অসমীয়া বুলি কেনেকৈ
প্ৰমাণ কৰিম মই?</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">– মই বাংলা ভাষাৰ কাৰণে জীৱন দিবলৈ সাজু হৈছিলোঁ, মোৰ প্ৰতি কি বাংলাদেশৰ একো দায়িত্ব নাই?</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">– মই আজি যি কৰিছোঁ, নিজৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু প্ৰতিভাৰ বলত কৰিছোঁ, মানুহ হিচাপে মোৰ কি সেইখিনি অধিকাৰ নাই?</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">কি ক’ম? মুঠতে হিলি গ’ল।
ইণ্টাৰনেচনেল চাপৰ্ট আৰু ফাণ্ডিং ‘চপ্পৰ ফাড় কে’ আহিল আৰু তেতিয়াই আমি নিজৰ
অসমীয়া ভাষা সংস্কৃতিৰ বাবে মাত মতাৰ সুবিধা লৈ ল’লোঁ। আমি আগতে কোৱা মতে
আমাৰ মাতৃভাষা বাংলা বোলা কথাটো অস্বীকাৰ কৰি অসমীয়া ভাষাৰ দাবী জনোৱা
আৰম্ভ কৰিলোঁ। আমি নিজ মাতৃভাষাত কবিতা লিখিলোঁ, কবিতাৰ মাজে মাজে যিমান
পাৰি ভিক্তিম কাৰ্ড ভৰালোঁ। বাংলা ভাষাক নস্যাত কৰিবলৈ আমি পণ ল’লোঁ আৰু
আমাক ‘প্লীজেণ্টলী চাৰপ্ৰাইজ’ কৰি, বাংলাদেশৰ বিদ্বৎ সমাজে আমাৰ দাবীক
স্বীকৃতি দিলে। আমি ‘অসমীঞা’ নামেৰে ভাষা এটাৰ সৃষ্টি কৰিলোঁ, এবিধ ‘ইউনিক’
সংস্কৃতিৰো সৃষ্টি কৰিলোঁ। সেই ভাষাটো আচলতে অসমীয়াই, কিন্তু পোনে পোনে
অসমীয়া বুলি কোৱাতকৈ ‘অসমীঞা’ বুলিলে আমি বাংলাদেশৰ খিলঞ্জীয়া লোক বুলি
প্ৰতিষ্ঠা কৰাত সুবিধা হয়। এই ক্ষেত্ৰত বাংলাদেশী বিদ্বৎ সমাজৰ সম্পূৰ্ণ
সহযোগীতাৰে, আমি আমাক বিৰোধিতা কৰা বাংলাদেশীসকলক ‘চচিয়েল মেডিয়া’ত কুকুৰে
কাঁইট নোখোৱাকৈ গালি পাৰিলোঁ, তেওঁলোকক ‘জেনোফবিক’ আখ্যা দিলোঁ আৰু
আন্তৰ্জাতিক সমৰ্থনো আদায় কৰি পেলালোঁ। আমাৰ ভাগ্য ভাল, আমি এনে কিছুমান
বাংলাদেশীৰ সৈতে সম্পৰ্ক গঢ়ি তুলিবলৈ সক্ষম হ’লোঁ- যি আচলতে বাংলাদেশৰ
জাতশত্ৰু, বাংলাদেশ শেষ হৈ গ’লেহে তেওঁলোকে ভাল পাই, তেওঁলোকে ব্যক্তিগত
স্বাৰ্থৰ ওপৰত একো চিন্তা কৰিব নোৱাৰে। আমি তেনে কিছু বাংলাদেশী আমাৰ
‘ইণ্টাৰনেচনেল কানেকচনচ’ৰ যোগেৰে পৃথিৱীৰ ক্ষমতাশালী সংগঠনবোৰত সুমুৱাই
দিলোঁ। আমি জানো, পইচাই সকলো, পইচা দিলে নিজৰ মাকক বেছি দিব পৰা লোক
পৃথিৱীত বহুত আছে, ইয়াতো আছে। আৰু আমাৰ হাতত পইচা আছে, বহুত বেছি পইচা।
বাংলাদেশীসোপাই ভাবিব নোৱাৰাকৈ পইচা আছে আমাৰ।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">এই যে বিদ্বান, বিদেশ
ৰিটাৰ্ণড মানৱতাবাদী, এক চাইনীজ ৰাজনৈতিক মতাদৰ্শৰ বাংলাদেশীকেইজন আছে, যি
আমাক সদায় সমৰ্থন কৰি আহিছে, তেওঁলোকক ইম্প্ৰেছ কৰিবৰ বাবে আমি এক বিশেষ
ব্যৱস্থা লওঁ। আমি অসমীয়াবোৰে এনেই লেতেৰা পেতেৰাকৈ থাকি, লাখপতি হ’লেও ফটা
কাপোৰ পিন্ধি থাকি ভাল পাওঁ, সেয়া আমাৰ স্বভাৱেই। আমি সেইটোকে তেওঁলোকক
আৱেগিক কৰি তুলিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিলোঁ। আমি তেওঁলোকক মাজে মাজে মাতি নি আমাৰ
লেতেৰা পেতেৰা গাঁওবিলাক দেখুৱাওঁ, বাংলাদেশী লুঙি উপহাৰ দিওঁ আৰু হিয়া
ধাকুৰিয়াই কান্দো। তেওঁলোকৰো হৃদয় ভাঙি য়ায়, চকু পানী বৈ আহে, কাৰণ
তেনেকুৱা অৱস্থাত থকা মানুহ তেওঁলোকে জীৱনত কেতিয়াও দেখাই নাই। সেয়ে ঘূৰি
গৈ তেওঁলোকে বাংলাদেশৰ চচিয়েল মেডিয়াত তালফাল লগাই দিয়ে… মানুহ, য়েচ মানুহৰ
এই অৱস্থা কিয়? টিভিত টক শ্ব’ কৰে। কিন্তু তেওঁলোকে গম নেপায় অসমীয়া
অধ্যূসিত এলেকাবোৰত আমি কেতিয়াও কোনো বাংলাদেশীয়ে চৰকাৰী চাকৰি কৰা বা
ব্যৱসায় কৰা অসম্ভৱ কৰি তুলিছোঁ। আমাৰ ‘মেজৰিটি এৰিয়া’ত আমাৰ অসমীয়া
মানুহেই নিৰ্বাচনত জিকিব, কোনো বাংলাদেশী লোক, যিমানেই যোগ্য নহওক কিয়,
যিমানেই ‘কোৱালিফাইড’ নহওক কিয়, আমি অসমীয়া চেণ্টিমেণ্টত লম্পট, লুৎসা,
লফংগা অসমীয়া এজনকে নিৰ্বাচনত জিকাম, তাৰ অন্যথা নাই। অসমীয়া ‘মেইন’, বাকী
সকলো ‘বকৱাছ’।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">আৰু এটা এই বাংলাদেশী
বুদ্ধিজীৱিসকলে নজনা কথা; এজনী বাংলাদেশী ছোৱালী, যি বয়সৰে নহওক কিয়, আমাৰ
অসমীয়া এৰিয়াত অকলে সোমালে আৰু কেতিয়াও ওলাই যাব নোৱাৰে, হয় তাইৰ মৃতদেহ
যাব, বা মুৰ্মুষু দেহা ৰাষ্টাৰ দাঁতিত পৰি থাকিব। কোনো বাংলাদেশীয়ে আমাৰ
এৰিয়াত মাত মতিব নোৱাৰে, আমি জোৰ কৰি বাংলাদেশী ছোৱালী ঘৰৰপৰা উঠাই আনিলেও
বা ধৰ্ষণ কৰিলেও, কোনো উদ্যমী বাংলাদেশী ডেকাক এন্ধাৰত জীৱনৰ কাৰণে ঘুণীয়া
কৰিলেও, কোনো বাংলাদেশীয়ে প্ৰতিবাদ কৰিব নোৱাৰে। তেওঁলোকে পুলিচৰ আগত কাকো
চিনি নেপালোঁ বুলি ‘ষ্টেটমেণ্ট’ দিবলৈ বাধ্য কৰিছোঁ আমি। ‘য়েচ ৱি ডিড ইট’।
জয় আই অসম!</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">আৰু বহুত কথা আছে, আজি নকওঁ
আৰু। কিন্তু আজি আমি সকলোৱে অসমীয়া হিচাপে গৌৰৱ কৰিব পৰা এটা পৰিস্থিতি আহি
পৰিছে। সেয়ে মোৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণৰ সকলো অসমীয়াকে কথাখিনি কওঁ বুলি ভাবিলোঁ।
আপোনালোক নিশ্চিত থাকক, অহা দহ বছৰৰ ভিতৰত বাংলাদেশ আমাৰ হ’ব, আমাৰ
ভাষা-সংস্কৃতি চলিব ইয়াত। মই কেনেবাকৈ নোৱাৰিলেও মোৰ সতি-সন্ততিয়ে এদিন নহয়
এদিন বাংলাদেশৰ শাসনভাৰ হাতত ল’ব আৰু আমি তেতিয়া সকলো বাংলাদেশীক
বাংলাদেশৰপৰা খেদি অসমীয়াৰ ৰাজত্ব স্থাপন কৰিম। বাংলাদেশৰ সকলো সম্পদ আমাৰ
হ’ব। আজি নহয় কালিলৈ সেয়া বাস্তৱ হ’বই।</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">☆ ★ ☆ ★ ☆</span></div><p><span style="font-size: large;"> </span></p>abhijitKhttp://www.blogger.com/profile/03909037293517471994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-36945536511125810632021-04-21T04:15:00.005-07:002021-04-21T04:30:01.924-07:00কেৰিয়াৰ গাইডেন্স<div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">ফটাঢোলৰ ৰাইজে কেৱল খাওঁ খাওঁকৈয়ে নেথাকে, জাতি-মাটি-ভেটিৰ নিমিত্তেও বহুত কাম কৰে। তাৰ ভিতৰত এটা হ’ল কেৰিয়াৰ কাউন্সেলিং।</span></p><span style="font-size: large;">
</span></div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">চাকৰি পোৱা সহজ, কৰা টান বুলি কোৱা কথাটোক সৰোগত কৰি ফটাঢোলে বিভিন্ন
কেৰিয়াৰত সফলতা পোৱাৰ টিপচ কিছুমান দি আহিছে, লগতে মাইনা-বাবুসকলক নতুন
নতুন কেৰিয়াৰৰ কথাও জনাই আহিছে। কিছুদিনৰ আগতে প্ৰশাসকবৃন্দৰ আদেশত ভাৰতৰ
ৰাষ্ট্ৰপতিৰ চাকৰি পালে কি কি কৰিব লাগিব, সেই বিষয়ে বিস্তৃত প্ৰতিবেদন এই
ফটাঢোলতে প্ৰকাশ কৰিছোঁ।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">সি যি কি নহওক, আমি আজি আলোচনা কৰিব লগা চাকৰিটো হ’ল, অসমীয়া নিউজ চেনেলৰ মুখ্য সম্পাদকৰ চাকৰিটো।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">এইটো চাকৰি পাবলৈ মোটামোটি সাংবাদিকতাৰ লগত চিনাকি থাকিলেই হ’ল, বিশেষ
একো জানিব নেলাগে, বা মেট্ৰিক পৰীক্ষা কেইবাৰ দি কি ডিভিজনত পাছ কৰিছে
সেইবোৰ কথাৰ কোনো মূল্য নাই।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">এই চাকৰিটোৰ বাবে আটাইতকৈ প্ৰয়োজনীয় অৰ্হতা হ’ল, কোনোবা শক্তিশালী
ৰাজনীতিকৰ আস্থাভাজন হোৱা। কাৰণ আজিকালি সকলো নিউজ চেনেলৰ আচল মালিক এজন
ৰাজনীতিকেই হয়, আন কোনো তিষ্ঠিব নোৱাৰে। চেনেলে তেওঁলোকৰ ক’লা টকা বগা কৰাত
সহায় কৰাৰ লগতে প্ৰপাগাণ্ডা মেচিন হিচাপেও ভাল চাৰ্ভিচ দিয়ে। ৰাজনীতিকজন
বিৰোধী পাৰ্টিৰ হ’লেও কোনো কথা নাই।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">কথা হ’ল সাংবাদিকতাৰ মিছা ডিগ্ৰী আৰু ফকতী</span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;">য়া এক্সপেৰিয়ন্স থাকিলে
নেতাজনক তেল মাৰি অনায়াসে এনে এটা চেনেলৰ মুখ্য সম্পাদক হ’ব পাৰি। ৰাষ্টাত
বেয়া মাত মাতি কাজিয়া কৰাৰ অভিজ্ঞতা থাকিলে তাক অতিৰিক্ত অৰ্হতা বুলি গণ্য
কৰা হয়।</span>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">চাকৰিটোত দৰ্মহা যিমানেই নহওক, আমদানি ভাল। ক্ষমতাও অসীম। আপুনি য’লৈকে
যায় তাতে পুলিচ, প্ৰশাসন সকলোৱেই আপোনাক ছাৰ ছাৰ বুলি মাতি মূৰত তুলি লৈ
ফুৰিব। আপুনি মন কৰিলেই দেখিব, দুনীয়াত কোনো নিউজ চেনেলৰ মূখ্য সম্পাদক
দুখীয়া নহয়, নহয় মানে অজস্ৰ টকা আৰু সম্পত্তি। মিনিমাম কোৱালিফিকেচনেৰে,
একো বিশেষ প্ৰতিভা নোহোৱাকৈ ইমান ‘ৰাইজ’ কৰিব পৰা কেৰিয়াৰ আচলতে বিশ্বতে
বিৰল। ক’বলৈ বেয়া যদিও কাষ্টিং কাউচ্চ লেখীয়া সুবিধাও আপুনি কেপাচিটি
থাকিলে ল’ব পাৰিব।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">পিচে এই কেৰিয়াৰটো বজাই ৰাখিবলৈ আন কিছুমান দক্ষতাৰ প্ৰয়োজন।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">একঃ- আপুনি মালিকেই দেও, মালিকেই সেও, মালিক বিনে নাই কেও, মন্ত্ৰত বিশ্বাসী হ’ব লাগিব।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">দুইঃ- দহজনমান বুদ্ধিজীৱি আপোনাৰ হাততে পোৱাকৈ থাকিব লাগিব। তাৰে
পাঁচজনে আপোনাৰ মালিকক প্ৰেমভাৱে আৰু পাঁচজনে বৈৰীভাৱে পূজিব লাগিব। আপুনি
নিতৌ সন্ধ্যা দহোজনকে মাতি প্ৰেমিকসকলক প্ৰশংসা আৰু বৈৰীভাৱে ভকতি
কৰাকেইজনক কুকুৰে কাঁইট নোখোৱাকৈ গালি দিব লাগিব। বৈৰী বুদ্ধিজীৱিকেইজনৰ
ৰেট অলপ বেছি।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">তিনিঃ- মাজে মাজে মালিকৰ এক্সক্লুছিভ ইণ্টাৰভিউ প্ৰচাৰ কৰি থাকিব লাগিব।
ইয়াতে অলপ অভিনয় প্ৰতিভাও থকাৰ দৰকাৰ। আপুনি মালিকক ৰেগিং কৰাৰ দৰে অভিনয়
কৰি লাষ্টত মালিকৰ হাতত পৰাজিত হোৱা দেখুৱাব তাৰ বাবে ৰেডিমেড চিত্ৰনাট্য
ফটাঢোলৰ ফালৰপৰা আপোনালোকক বিনামূলীয়াকৈ দিয়া হ’ব।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">চাৰিঃ- নিৰ্বাচনৰ ছমাহমান আগৰপৰাই আপুনি এণ্ট্ৰি প’ল, এক্সিট প’ল নামৰ
নাটক কিছুমান কৰি, আপোনাৰ মালিকৰ পাৰ্টি যে জিকিবই সেইটো কথা ৰাইজক জনাই
থাকিব লাগিব। ভাৰাতীয়া বুদ্ধিজীৱিসকলকো শিকাই বুজাই তেনে এটা মেচেজ পঠিয়াব
লাগিব। আৰু মূৰকত যদি তেওঁৰ পাৰ্টি হাৰে, তেনে আপুনি বাতৰিৰ সময়ত পুৰণা গান
বা চিনেমা প্ৰচাৰ কৰি থাকিব লাগিব। লাজ নকৰিব, এইবোৰ সকলোৱে জনা কথা। নিউড
বীচ্ছত উলংগ হ’বলৈ লাজ কৰিলে কিডাল হ’ব?</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">পাঁচঃ- আপোনাৰ মালিকৰ বিপক্ষৰ চেনেলটোৱেও কেতিয়াবা আপোনাক চাকৰি অফাৰ
কৰিব, ভাল মাল পালে কান্ধুলি মাছৰ দৰে পাল্টি মাৰিবলৈ অকণো সংকোচ কৰা
অনুচিত।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">গতিকে এনে এটা সুন্দৰ কেৰিয়াৰ দুনীয়াত থাকোঁতে আপোনালোকে কিয় ডাক্তৰ,
ইঞ্জিনিয়াৰ, প্ৰফেচাৰ, শিক্ষক, আদি হ’বলৈ চেষ্টা কৰি জীৱনপাত কৰিব লাগে? এই
কেৰিয়াৰটোৰ সকলোতকৈ ভাল পাৰ্কচটো হ’ল, আপুনি যিমানেই দুই নম্বৰী নকৰক কিয়,
কোনো মাইকালালে আপোনাক একো ঘেণ্টাও কৰিব নোৱাৰে, আৰু দ্বিতীয়তে অসমৰ ৰাইজে
আপোনাক সকলো জানি শুনিও তামাম ভাল আৰু সৎ মানুহ বুলি ভাৱি থাকিব।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: large;">আজিলৈ ইমানেই। ভৱিষ্যতেও আমি এনেদৰে আমি আপোনালোকক নতুন নতুন কেৰিয়াৰ বিষয়ে জনাই যাম।</span></p>
</div><span style="font-size: large;">
</span><p><span style="font-size: large;">ফটাঢোল কোবাওক, লাইফ বনাওক।</span></p><p><span style="font-size: large;"> </span></p>abhijitKhttp://www.blogger.com/profile/03909037293517471994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-62307875936084550662020-08-26T00:21:00.005-07:002020-08-26T00:24:54.824-07:00দাপোন<p><span style="font-family: Kalpurush; font-size: large;">দাপোনখনত এখন ছৱি!</span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; font-size: large; line-height: 115%;">কি বা কয় তাক মান্য অসমীয়াত?</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-N4HYiLjF15A/X0YNY9t5UEI/AAAAAAAAc5E/iKcuM10E5-oxpyRwRTCISIVVyttdwaAMgCLcBGAsYHQ/s1000/Meble_Arcadius_Atelier_1140.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="713" height="410" src="https://1.bp.blogspot.com/-N4HYiLjF15A/X0YNY9t5UEI/AAAAAAAAc5E/iKcuM10E5-oxpyRwRTCISIVVyttdwaAMgCLcBGAsYHQ/w292-h410/Meble_Arcadius_Atelier_1140.jpg" width="292" /></a></div><br /> <span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">মনত পৰিল ৰব- ‘প্ৰতিবিম্ব’;</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">আকৌ ভালকৈ লিখো, </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">দাপোনখনত এটা প্ৰতিবিম্বৰ সাধুটো কব খুজিছিলো। </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">এটা নে দুটা ছাঁ? </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">দুটাই হব পায়। </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">ছাঁ-পোহৰৰ খেল চলিছিল, </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">ৰব! নে বিম্ব প্ৰতিবিম্বৰ? </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">আকৌ লাগিল নহয় খেলিমেলিখন। </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">ৰব! প্ৰথমতে সাধুটো কও, তাৰ পাছত ভাৱিম!</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">দাপোনত প্ৰতিবিম্ব দুটা গলিছিল বৰফৰ দৰে।</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">গৰমত!!</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">নে ভয়ত? অনিশ্চিত! </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">পিছে সাধুটো তেনেই ছুটি, </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">মাত্ৰ দুটা শাৰীতে শেষ! </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">চোতালত,</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">আইতাৰ কোলাত,</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">আৰামেৰে শুই শুই শুনিব পৰা সাধু নহয়।<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">থিয়ৈ থিয়ৈ একেঘোটে ‘বটমচ আপ’ কৰিব লাগিব। </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">বহু চেষ্টা কৰিও সাধুটো দীঘল কৰিব পৰা নাই মই। <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">কিন্তু তাৰ আগতে আৰু এটা প্ৰশ্নৰ উত্তৰ বিছাৰিব
লাগিব, </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">তেহে সোৱাদ লগা হব সাধুটো। </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">জানিব লাগিব আমি দাপোনখন কেনে আছিল?</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">উত্তল? নে অবতল? নে সমতল!</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">উত্তল হ’লেই ভাল</span><span face="" lang="HI" style="line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Kalpurush; mso-bidi-language: HI; mso-hansi-font-family: Kalpurush;">।</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">উত্তল দাপোনত প্ৰতিবিম্ব <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>অনুভৱ হোৱাতকৈ ওচৰত থাকে বোলে! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">কিন্তু মই নিশ্চিত নহয়! দাপোনখন অবতলো হব পাৰে, </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">তেতিয়া আকৌ ওলোটা হব ঘটনাটো</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">!<span lang="AS">
</span><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">হলেনো কি হ’ল? সাধুটোহে আচল। </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">সকলো কথাৰে বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যাৰ প্ৰয়োজনেই বা কি? </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">সাধুটো ছাঁ –পোহৰ আৰু দাপোনত এটা প্ৰতিবিম্বৰ! </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">এতিয়া কেৱল প্ৰতিবিম্ব এটা নে দুটা?</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">কথাটো ভালকৈ জানিলেই, </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span style="font-size: large;"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;">মই কব পাৰিম সাধুটো!</span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormalCxSpMiddle"><span lang="AS" style="font-family: Kalpurush; font-size: large; line-height: 115%;">একে উশাহতে। </span><span style="font-family: Kalpurush; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-73333224095591513522020-01-22T04:21:00.003-08:002020-01-22T05:03:02.928-08:00অকবিতা<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">(১) = প্ৰেম=</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">মোলৈ হোৱাটএপচ কল কৰিবা সোণজনী;</span><br />
<span style="font-size: large;">মোৰ প্ৰিয়তমা পত্নীয়ে,</span><br />
<span style="font-size: large;">ফোনটো এনগেজ থাকিলে </span><br />
<span style="font-size: large;">সন্দেহ কৰে!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(২) =ভোক=</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">আস! ভোকৰ কি যান্ত্ৰণা!!</span><br />
<span style="font-size: large;">ইফালে ঘৰত মেগী এপেকেটো নাই।</span><br />
<span style="font-size: large;">কাষৰ ঘৰৰ খুড়ীয়ে </span><br />
<span style="font-size: large;">চাহ খাবলৈ মাতিব বুলি </span><br />
<span style="font-size: large;">বাট চাই থাকোতে, </span><br />
<span style="font-size: large;">বেলি দেখোন মুৰৰ ওপৰেই পায়।</span><br />
<span style="font-size: large;">খুড়ীওচোন আজি, </span><br />
<span style="font-size: large;">বাৰান্দালেকে ওলোৱা নাই।</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(৩) =পৰীক্ষা=</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">নাই, এইবাৰো নহ'ল পঢ়া!</span><br />
<span style="font-size: large;">অহাবছৰ কিন্তু ৰক্ষা নাই, </span><br />
<span style="font-size: large;">পাৰ্টি, গাৰ্লফ্ৰেণ্ড সকলো বাদ। </span><br />
<span style="font-size: large;">অকল পঢ়িম আৰু পঢ়িম!</span><br />
<span style="font-size: large;">পাছ কৰিবই লাগিব মই, </span><br />
<span style="font-size: large;">অহাবাৰ! </span><br />
<span style="font-size: large;">কেতিয়াবা ভাৱ হয়, </span><br />
<span style="font-size: large;">কবিৰাজ কেইটাৰ লগ লোৱাই</span><br />
<span style="font-size: large;">ভাল আছিল নেকি?</span><br />
<span style="font-size: large;">তেতিয়াই! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">এতিয়া মূল কথালৈ আহো। ধৰি লওক, ওপৰৰ পংক্তি কেইটা 'অ-কবিতা' নহয়, একদম
পুৰাপৰি ফুল ফ্লেজেড 'কবিতা'। তেনে কি হ'লহেতেন! এই কবিতাই কিমান যে
মানুহৰ অন্তৰ চুই গ'লহতেন! কিমান যে পাঠকে নিজকে বিছাৰি পালেহেতেন এই শাৰী
কেইটাৰ মাজত! কিমান নতুন নতুন কবিতা পঢ়া মানুহৰ সৃষ্টি হ'লহেতেন। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">অসমত যে কবিতা লিখা মানুহ বেছি, পঢ়া মানুহ কম, সেই সমস্যাটো চাগে চিৰদিনৰ বাবেই নোহোৱা হৈ গ'লহেতেন!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(আৰু কেইটামান আছে লিখা, কিন্তু ৰাজহুৱা ঠাই কাৰণে ইয়াত দিয়া নাই) </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">*****</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">লিখি থাকোতেই এটা প্ৰশ্ন জাগিল,</span><br />
<span style="font-size: large;">'অ-কবি' আৰু 'অ-কবিতা' বাৰু থাকে বুলি জানো, কিন্তু 'অ-সাহিত্যিক' বা 'অ-শিল্পী' শব্দদুটা শুনা কেতিয়াও নাইচোন!</span></div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-15001238944567169372020-01-22T04:18:00.001-08:002020-01-22T04:18:16.399-08:00=কভী কভী লগতা হেঁ=<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">আজি গধূলি বিশেষ কৰিব লগা কাম নাছিল। দিনৰে
ডাইল, ভাজি আছেই, ভাত কেইটা পাতি দিলেই হ'ল। গতিকে এনেই থকাতকৈ নতুন ধৰ্ম
এটাকে প্ৰৱৰ্তন কৰি পেলালো।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আচলতে আজিকালিৰ এই ধৰ্মক লৈ চলি থকা
খাম খেয়ালিবোৰ মোৰ ভাল লগা নাই, সেয়ে সেই খামখেয়ালিবোৰ আৰু বেছি বঢ়াবলৈ, মই
এই নতুন ধৰ্মটো প্ৰৱৰ্তন কৰিলো। বৰ সুন্দৰ, সস্তা আৰু টিকাও ধৰ্ম,
আপোনালোকে গ্ৰহণ কৰিলে আৰাম পাব।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সবিশেষ নকও, কিন্তু এটা কথা জানি থওক, মই আজি প্ৰৱৰ্তন কৰা ধৰ্মটোৰ ভগৱানজনৰ নাম "কণপাই"। আৰু ধৰ্মটোৰ নাম "কণপাইজম!"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
হাঁহিছে কিয়? কি হ'ল? - ভগৱানৰ এনেকুৱা নাম থাকিব নোৱাৰে নেকি? ভগৱানৰ নাম
সংস্কৃত, আৰৱী, হিব্ৰু, বা লেটিন ভাষাতেই হব লাগিব বুলি কি কথা আছে? মই
নিজে বুজা ভাষাটোত ভগৱানৰ নাম ৰাখিছো, তাতে কি হ'ল আপোনাৰ?</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"> </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> বাদ
দিয়ক সেইবোৰ!! 'কনপাইজম' মজাৰ ধৰ্ম, লাহে লাহে গম পাব। এই ধৰ্মৰ ফল'ৱাৰ
সকলে বিশেষ কষ্ট কৰিব নেলাগে, মাত্ৰ কেইটামান সৰু সুৰা কাম বা অভ্যাস
কৰিলেই তেওলোকে "কণপাই" ভগৱানক সন্তুষ্ট কৰি চিৰকালৰ বাবে 'ওপৰ বৰচাপৰি
গাঁৱ'ত স্থান লাভ কৰিব পাৰিব। আকৌ নুসুধিব, ওপৰ বৰচাপৰি গাঁও কি? সেইখন
কনপাইজমৰ মতে স্বৰ্গ, বেহেস্ত, হেভেন। তাত এই স্বৰ্গ, বেহেস্ত, হেভেনত কৈয়ো
বেছি সা সুবিধা থাকিব, ফেচিলিটি থাকিব। গ্ৰাহক আনিব লাগিব তো, সেয়ে
দুদিনমান লোকচান হ'লেও আমি আনতকৈ বেছি ফেচিলিটি দিম। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কনপাইজম ফ'ল'
কৰা সকলে কি কি কৰিব লাগিব, নকৰিব লাগিব, সেইবোৰ লাহে লাহে কৈ থাকিম।
কিন্তু সদ্যহতে তেওলোকে 'ফেচবুক'ত জমনি জমনি আপডেট মাৰি থাকিলেই হ'ল। কণপাই
ধৰ্মৰ সৈতে মিল থকা ৰাজনৈতিক দলৰ চামচা বুলি দেখ দেখকৈ ওলাই পৰা আপডেট
মৰাসকলক কণপাইজমত 'ঘৰিয়াল' বুলি কোৱা হব, যাৰ অৰ্থ আজিকালিৰ ধৰ্মবোৰৰ মতে
সাধু, সন্ত, মচীহা, বা চে'ইণ্ট! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আমি প্ৰথমতে বেছি মানুহক দীক্ষা নিদিও, আসন সীমিত। ফাৰ্ষ্ট কাম ফাৰ্ষ্ট চাৰ্ভ বেচিচত দীক্ষা দিয়া হব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
কণপাইজমৰ মূল লক্ষ্য, এইখন পৃথিৱীৰ সকলো ঠাইতে তে কণপাইজম ধৰ্ম প্ৰতিষ্ঠা
কৰা, আৰু যিসকলে আপত্তি কৰে, বা আন ধৰ্ম মানে, তেওলোকৰ এথনিক ক্লীনজিং
কৰা। এই এথনিক ক্লিনজিঙৰ বাবে গাঁও কী গাঁও জ্বলাই দিয়া, গৰ্ভৱতী মহিলাৰ
পেটত তৰোৱাল ভৰাই মাক-পুতেক দুইটা চাফা কৰি দিয়া, যিকোনো বয়সৰ মহিলাক ধৰ্ষণ
কৰা, পুৰুষ সকলৰ কোনো বিছাৰ নোহোৱাকৈ ডিঙি কটা, আন ধৰ্মৰ উপাসনা স্থানবোৰ
ডাইনামাইট দি ভঙা, চচিয়েল মেডিয়াত কণপাইজমৰ বিৰূদ্ধে কোৱা সকলক দিনে ৰাতিয়ে
অভদ্ৰ ভাষাৰে ট্ৰল কৰি থকা আদিক 'পোহাৰী চুপতি" বুলি গণ্য কৰা হব। 'পোহাৰী
চুপতি' মানে কি বুজা নাই নেকি? পোহাৰী চুপতি মানে ক্ৰুছেদ, জিহাদ,
ধৰ্মযুদ্ধ।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অৱশ্যে সেইবোৰ কৰিব নোৱাৰিলেও একেটা কথাকে গোঁৱাৰ
গোবিন্দৰ দৰে খামোছ মাৰি, যুক্তি বুদ্ধি পৰিহাৰ কৰিব পাৰিলেও কণপাইজমত ভাল
পদৱী পোৱাৰ সুবিধা ৰখা হৈছে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> বেছি নকও বাৰু, সময় চাই শৰ মৰা কণপাইজমৰ মূল মডাছ অপাৰেণ্ডি। আজিয়ে সকলো কৈ দিলে, শতৰুৱে চল পাব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এই কণপাইজম ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰাৰ দ্বায়িত্ব মই <a href="https://m.facebook.com/plabon.chetia?refid=52&_ft_=mf_story_key.10215953535944235%3Atop_level_post_id.10215953535944235%3Atl_objid.10215953535944235%3Acontent_owner_id_new.1622436213%3Athrowback_story_fbid.10215953535944235%3Astory_location.9&__tn__=%2As-R">প্লাৱন</a> ৰ সৱল কান্ধত দিব খুজিছো। মই নিজেও প্ৰচাৰ কৰিব পাৰিলোহেতেন, কিন্তু কৰিবৰ মন যোৱা নাই, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কাৰণ,</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><a href="https://www.blogger.com/null">#কভী_কভী_তো_লগত<wbr></wbr><span class="word_break"></span>া_হেঁ_চালা_আপুন<wbr></wbr><span class="word_break"></span>_হী_কণপাই_হেঁ</a> </span></div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-9741550464036403872020-01-22T04:14:00.002-08:002020-01-22T04:14:48.999-08:00স্বাস্থ্য ৰক্ষা!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">বয়স হোৱাৰ সকলোতকৈ নিৰ্ভৰযোগ্য চিন হ’ল –
স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি সজাগতা। বয়স বাঢ়ি অহাৰ লগে ৰাইজে অসু্খ বিসুখ হওক বা
নহওক, স্বাস্থ্য বোলা বস্তুটোক লৈ বেছিকৈ মাথা মৰা দেখা যায়। শকত হৈছো নে
ক্ষীণাইছো, বিপি, চুগাৰ ঠিকে ঠাকে আছেনে নাই, চাল সোঁতোৰা পৰিছে নেকি?
ডিহাইডেছন হৈছে নেকি? সুষম খাদ্য, তেল কম , চেনী কম!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মুঠতে ডেকা
আৰু বুঢ়াৰ মাজত সেইটোকে মুল পাৰ্থক্য বুলি কব পাৰি। ডেকাকালত মানুহে
স্বাস্থ্য ধ্বংস কৰিবলৈ পাৰেমানে সকলো কৰে, আৰু বুঢ়া বয়সত সেই ভগ্ন
স্বাস্থ্য উদ্ধাৰ কৰিবলৈ। যিদিনাৰ পৰাই আপুনি স্বাস্থ্য ভালে ৰাখিবলৈ
চেষ্টা কৰা আৰম্ভ কৰে, সেইদিনাৰ পৰাই, লাগিলে আপোনাৰ বয়স যিয়েই নহওক, আপুনি
বুঢ়া হোৱা বুলি ধৰিব পাৰি। কথাটোত আন এটা যুক্তিও আছে, স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি
মন কৰিলেই আপুনি ডেকা কালত কৰিবলৈ মন যোৱা প্ৰায় সকলো কামেই বাদ দিব লাগিব,
গতিকে প্ৰেক্টিকেলী আপুনি বুঢ়া হবই লাগিব। </span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কথাটো মতো জানো,
আজিকালি মোৰো স্বাস্থ্য ভাল কৰিব মন যায়। ৰঙা টী ছাৰ্ট পিন্ধিলেই যে বয়স ৰৈ
নেথাকে মই নুবুজা নহয়! সেয়ে নতুন বছৰ নৌ- আহোতেই, মই স্বাস্থ্য ৰক্ষা
সম্পৰ্কে অলপ ৰিছাৰ্চ কৰা আৰম্ভ কৰিলো। স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ নিয়মবোৰ গোটাই
পিতি লৈ, একোটাকৈ ৰিজলিউচন গঢ়ি, এক জানুৱাৰীৰ পৰাই ‘লাগু’ কৰি দিয়া ভাল হব।
এইবাৰ ফটাঢোলৰ সম্পাদকীয়তো স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ কথা পঢ়িলো। নাই এই কথাই কথা
নহয়, ৰাইজে বুঢ়া থেৰা, কণা কুঁজা যি বোলে বোলক। মই স্বাস্থ্য ৰক্ষা কৰিহে
এৰিম।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মোৰ ৰিচাৰ্ছৰ পৰা যিটো ফলাফল পোনতেই পকা কঁঠাল সৰা দি
ঢুপুচকৈ সৰি পৰিল, সেইটো হ’ল খাদ্য। আমাৰ খাদ্য, মানে খাদ্যাভ্যাসেই সকলো
অনৰ্থৰ মুল। ‘মানুহ খাইহে মৰে, নেখাই নমৰে’, বুলি জনাশুনা কেইবাজন লোকেও
মোক ক’লে! মানে স্বাস্থ্য ৰক্ষা কৰিবলৈ হ’লে পোনতে খাদ্যাভ্যাস সলনি কৰিব
লাগিব। এই মাছে মঙহে, ঘীউয়ে-মৌৱে, গাহৰিয়ে-সাঁজে, হাঁহে-কোমোৰাই,
তণ্ডুৰীয়ে-বিৰিয়<wbr></wbr><span class="word_break"></span>ানিয়ে চাৰিবেলা চাৰিসাজ দবাই থাকিলে স্বাস্থ্য গোল্লাই যোৱা নিশ্চিত, বুলি মোৰো মনে ধৰিলে। </span><br />
<span style="font-size: large;">
পিছে খাদ্যনো কেনেকৈ খাব লাগে? উপায় বিছাৰি গুগল মাৰিলো। গুগল চাৰ্চত মোৰ
সমস্যাখিনি লিখি শেষ নহ’লেই, কেইবিলিয়ন মান ৰিজাল্ট ওফৰাজেঙৰ দৰে ওলালহি।
বলে পৰা খিনি ঘুকটি চাই যি বুজিলো- স্বাস্থ্যসন্মত খাদ্যভ্যাসৰ মূলমন্ত্ৰ
এষাৰেই- </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> “Have breakfast like a king, lunch like a prince, and
dinner like a beggar” – পূৱাৰ জলপান ৰজাৰ দৰে খাওক, দুপৰীয়াৰ সাঁজ
ৰাজকুমাৰৰ দৰে, আৰু ৰাতিৰ সাঁজ ভিক্ষাৰীৰ দৰে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> চাওকচোন, ইমান সহজ
উপায়টো চকুৰ আগতে পৰি আছিল, মইনো তেল তেলকৈ মেল খাই থকা টেলেকা চকুকেইটাৰেও
দেখিব নেলাগেনে? ধনে ধনে বুলি জগতে ভ্ৰমিলো, মোবাইলতে আছিলে ধনে হে গুৰু
শংকৰ!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> বাৰু যি কি নহওক, দেখিলো যে অৱশেষত। এতিয়া মোৰ স্বাস্থ্য কোন
মাইকা লালে ঘটাই চাওচোন! ৰজাৰ দৰে ব্ৰেকফাষ্ট, ৰাজকুমাৰৰ দৰে দুপৰীয়াৰ সাজ
আৰু ভিক্ষাৰীৰ দৰে ৰাতিৰ সাঁজ খাবহে লাগে। নিউ য়ে’ৰ ৰিজলিউচন লিখিব পৰা
হলোৱেইচোন! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কিন্তু ৰবচোন! এক মিনিট! ৰজাৰ দৰে? অঁ!!! ৰজা বা
ৰাজকুমাৰে নো কি খায় কেনেকৈ খায়, মই কি জানো? কেনেকে জানিমনো? মইনো ৰজাটো
দেখিম ক’ৰ পৰা? আজিকালি ৰজা আছে জানো? সকলোফালে গণতন্ত্ৰ, ধনতন্ত্ৰ,
ধৰ্মতন্ত্ৰ, লোলতন্ত্ৰ, চেকুলাৰতন্ত্ৰ, তালিবানতন্ত্ৰ, খাৰুৱাতেলতন্ত্ৰ<wbr></wbr><span class="word_break"></span>, নিউক্লীয়েৰবোমাত<wbr></wbr><span class="word_break"></span>ন্ত্ৰ,
হুজুগতন্ত্ৰ, সেইবোৰৰ হে জয়জয় ময়ময়। ৰজাকেইটা ডাইনোচ’ৰ বিলুপ্ত হোৱাদি
নোহোৱা হ’ল। যদি চুকে কোণে পৰি কৰবাত এক-আদটা আছেই, সেইকেইটাও তেনেই চেফেৰা
লাগিল। সম্ৰাট ঔৰংগজেৱৰ বংশৰ লোকে ভিক্ষা কৰি খোৱা বুলি বাতৰি এটাও
দেখিছিলো। নাই নাই, মোক তেনে ৰজা নেলাগে, একদম সঁচা সঁচি ৰজা, ৰাজকুমাৰ আৰু
ভিক্ষাৰীৰ খাদ্যাভ্যাস লাগিব। ভিক্ষাৰী ৰজা, বা ৰাজকীয় ভিক্ষাৰী, সেইবোৰ
নেলাগে, এইবোৰ কনফিউজিং বস্তু। </span><br />
<span style="font-size: large;"> কিন্তু পাম ক’ত! ৰজা ৰাজকুমাৰ তো
নায়েই, গুৱাহাটী চহৰখনত ভিক্ষাৰীও দেখিবলে নোহোৱা হ’ল। ইমান অচ্ছেদিনত
ভিক্ষাৰী বা তিস্থি থাকেই কেনেকৈ। ট্ৰেফিক চিগনেলত অৱশ্যে শাৰী পিন্ধা
পুৰুষ দুজনামানে ভিক্ষা খোজে, পিছে তেওলোকক দেখিলেই দুই নম্বৰী যেন লাগে!
অৰ্থাৎ পেটৰ ভোকত ভিক্ষা কৰি ফুৰা মানুহযেন নেলাগে। সঁচাকৈ কৈছো, কৰবাত
কেনেবাকে ৰজা এটাও লগ পাই যাব পাৰো, কিন্তু জেনুইন ভিক্ষাৰী বিছাৰি পোৱা
অসম্ভৱ!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> তেনে মোৰ স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ কি হব? ৰজা, ৰাজকুমাৰ আৰু
ভিক্ষাৰীয়ে কি খাই নেজানিলে মই কেনকৈ ঠিক কৰিম মই পূৱা গধুলি কি খাম? পাৰ
লাগিবৰ সময়তেই মোৰ স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ নাঁও ডুবে চোন! বৰ বেয়া কথা হ’ল নহয়!!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ××××</span><br />
<span style="font-size: large;">
নিজৰ গুণ গৰিমাৰ কথা নিজে কবলৈ বেয়া! কিন্তু সত্য কথা নকৈ নোৱাৰি, মোৰ
সুতীক্ষ্ন বুদ্ধিমত্তা দেখি মই কেতিয়াবা নিজেই বাহ বাহ দিবলৈ বাধ্য হও!
আজিও তেনে হ’ল! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মোৰ এই আত্মশ্লাঘাৰ কাৰণ জানিবলৈ হ’লে আপুনি আৰু
অলপ কষ্ট কৰি পঢ়িব লাগিব। আগৰচোৱা পঢ়ি আপোনাৰ মনত নিশ্চয় প্ৰশ্ন জাগিছে যে,
ৰজা, ৰাজকুমাৰ আৰু ভিক্ষাৰীৰ খাদ্যভ্যাসৰ কোনো বিশ্বাসযোগ্য ৰেফাৰেন্স
নেপায় মই নিউ য়ে’ৰ ৰিজলিউচন লোৱাৰ ধাণ্ডা বাদ দিলো নেকি? নে মোৰ নিজৰ
স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি আকৌ ‘অচেতন’ হৈ গ’লো? কি হ’লগৈ শেষত? </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মই কৈছোৱেই
নহয়, মই ইমান পৰিমৰা বিধৰ প্ৰাণী নহয়। ৰেফাৰেন্স নেপালো বা নেদেখিলো
বুলিয়েই মোৰ দৰে বুদ্ধিমান মানুহজনে ৰজা আৰু ভিক্ষাৰীয়ে কি খাই বিছাৰি
উলিয়াব নোৱাৰিম নে? পাৰিলো, অলপ চিন্তা চৰ্চা কৰিয়েই ৰজা ৰাজকুমাৰ আৰু
ভিক্ষাৰীৰ খাদ্যাভ্যাস সম্পৰ্কে এটা যুক্তি সংগত, বিশ্বাসযোগ্য ধাৰণা তৈয়াৰ
কৰিবলৈ সক্ষম হ’লো। তাকে কবলৈ গৈ আছো। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> প্ৰথমতে ধৰিলো ৰজাক! তেও কি
খাই জনাৰ আগতে মানুহজনৰ ব্যক্তিত্ব সম্পৰ্কে এটা ধাৰণা থকা প্ৰয়োজন। মোৰ
গিনিপিগ হোৱা সেই ৰজাজনৰ বয়স ৬০ আৰু ৭০ ৰ মাজত, সভা শুৱনি ব্যক্তিত্ব, পকা
ডাঢ়ি, গুৰুগম্ভীৰ খোজকাটল! একদম সঁচা সঁচি ৰজা। এতিয়া সেইজন মানুহে খাব কি?
সেইটো জনাৰ আগতে আমি ৰজাজনক আৰু অলপ বিশ্লেষণ কৰিব লাগিব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> তেওৰ
বয়স আৰু কামৰ হেঁচা দেখি আজিকালি প্ৰচলিত নিয়ম অনুসৰি তেওৰ ব্লাড প্ৰেছাৰ,
চুগাৰ, ইউৰিক এচিড, কলেষ্টেৰল আৰু ফেটি লিভাৰ থাকিবই থাকিব। এবাৰ মাইল্ড
হাৰ্ট এটেকো নিশ্চয় হৈছিল। তদুপৰি গাঁঠিৰ বিষ, মুৰ ঘুৰণি, পালপিটেচন এইবোৰো
থাকিবই। আৰু তেও সপ্তাহত কমেও দুবাৰকৈ বিশেষজ্ঞ ডাক্তৰৰ পৰামৰ্শ নিশ্চয়
লব। নে মই নোহোৱা নোপজা কথা কৈছো? আৰু সেইকেইজন ডাক্তৰে ৰজাক কি কি খাবলৈ
দিব মই নজনা নহয়! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আমিষ খোৱা বন্ধ, ‘ৰেড মীট’ৰ নাম লোৱাই বন্ধ! হাই
প্ৰটিন, হাই ফেট, তেল মছলা, চয়াবিন, আলু, মাটিৰ তলত হোৱা সকলো পাচলি, তিতা
কেৰেলা, বাঁহগাজ, মচুৰ ডাইল, নিমখ, চেনী, সকলো ধৰণৰ গাখীৰৰ প্ৰডাক্ট,
তামোল, চিগাৰেট সকলো বন্ধ! মুঠতে মানুহে খাই ভাল পোৱা সকলো খাদ্য তেওৰ বাবে
নিষিদ্ধ হব! এচামুচ অ’টচ! দুটুকুৰা চালাড- চালাড বেছি খাব নোৱাৰে, গেচ হব!
আধাকাপ চুপ, এখন শুকান ৰুটি! বচ আৰু একো নাই! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মোৰ বিশ্লেষণত জ্বল
জ্বল পট পটকৈ ওলাই পৰিল যে, মানুহে খোৱা বস্তুবোৰৰ ৯০% ই ৰজাৰ বাবে
নিষিদ্ধ। যি কেইটাৰ অনুমতি আছে, সেই কেইটাও সাধাৰণতে মানুহে খোৱা পৰিমাণটোৰ
দহ ভাগৰ এভাগ মানকৈ হে খাব পাৰিব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> গতিকে মই ঠিক কৰিলো, ৰাতিপূৱা
শুই উঠি মই সেইজন ৰজাৰ দৰে খাম! আধাবাটি অ’টচ, নিমখ চেনী একো নিদিয়াকৈ, আৰু
আধাকাপ ৰঙা চাহ! খাই উঠি ৰজাৰ দৰে উগাৰ এটা মাৰিম। <br /> পূৱাৰ সাজৰ যোগাৰ
হোৱাৰ পাছত এইবাৰ ৰাজকুমাৰলৈ মন মেলিলো, দুপৰীয়া চোন তেওৰ মতেই খাব লাগিব।
ৰাজকুমাৰৰ খাদ্যাভ্যাস বিছাৰি উলিয়াবলৈ অৱশ্য বৰ বেছি এটা কষ্ট নহ’ল!
আজিকালি ৰজা নেদেখিলেও, ৰাজকুমাৰৰ অভাৱ নাই। আজিকালি গুৱাহাটীত ৰজা বাপেকৰ
পইচাৰে কিনা মটৰ বাইক, স্কৰপিঅ’ আদিত ৰাজকুমাৰ পিয়াপি দি থাকে, তিনি
চাৰিজনীকৈ ৰাজকুমাৰী চলাই খায়। আৰু তেওলোকৰ খাদ্যাভ্যাস অনুমান কৰিবলৈ মোৰ
দৰে তীক্ষ্ন বুদ্ধিৰ আৱশ্যকেই নাই! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ৰাজকুমাৰৰ প্ৰিয়তম খাদ্য এবিধ
বটলত পোৱা পানীয়, সেইকণ দিব্যবস্তু পেটত পৰিলে, সকলোৰে নিজকে ৰাজকুমাৰ
যেনেই লাগে। এবিধ বস্তু তেওলোকে ঘৃণা কৰে, সেয়া হ'ল ঘৰত ৰন্ধা খাদ্য।
যিমানেই সোৱাদ লগা, পুষ্টিকৰ খাদ্য নহওক কিয়, ঘৰত ৰন্ধা খানা বুলিলেই
তেওলোকৰ এলাৰ্জী। তেওলোকৰ প্ৰধান খাদ্য হ’ল- চাকনা, মানে সিবিধৰ লগত কোৱা
যিকোনো বস্তু। শেষনিশা ‘নামকে ৱাস্তে’ এচামুচ বিৰিয়ানি বা মাটন কচা মুখত
দিয়েই, টইলেটত গৈ “ওৱাক” কৰি দিয়া তেওলোকৰ খাদ্যাভ্যাসৰ অন্যতম বৈশিষ্ট।
কিছুমান হাই লেভেলৰ ৰাজকুমাৰে কিবা কিবি পাওডাৰো খায় বা জইণ্ট মাৰে ( মানে
ভাং খোৱা বুলি ক’লে কিবা ঘৰত ৰন্ধা ভাত খোৱা যেন লাগে যে)<br /> গতিকে ময়ো
দুপৰীয়াৰ সাজ ৰাজকুমাৰৰ দৰেই খাম বুলি ভাৱিছো। ঘৰতে এটা ৱাইন কেবিনেট বনাই
বটল সাজু ৰাখিম। খোৱাৰ সময় হ’লেই জামাটো, স্বুইগি, মেক-ডি, ডমিনোজ, পিজা
হাটৰ পৰা পৰা অনলাইন অৰ্ডাৰ কৰিম, বন্ধু বান্ধৱ মাতিম। হনী সিঙৰ গান বজাম,
আৰু পাৰ্টি চুৰু! একেবাৰে ৰাজকুমাৰৰ দৰে দুপৰীয়াৰ সাজ খাম, সদায়, অকণো
হেৰফেৰ নকৰাকৈ। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ৰাজকুমাৰৰ ক্ষেত্ৰত বেছি অসুবিধা নহ’লেও, ভিক্ষাৰীৰ
খাদ্য বিছাৰ কৰি মই বৰ হাবাথুৰি খাব লগা হ’ল! প্ৰেক্টিকেলী ভিক্ষাৰী , লগ
পোৱা বা বিশ্লেষণ কৰাৰ কোনো উপায়ে নেদেখি, মই অতি কষ্টৰে কিতাপত পঢ়া মতে
এজন কাল্পনিক ভিক্ষাৰী সাজি লব লগা হ’ল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> মোৰ কল্পনাৰ ভিক্ষাৰীজন
এনেকুৱা, তেওৰ নাই মানে একোৱেই নাই। নিজে কাম কৰি, খেতি খোলা কৰি খাবলৈ
তেওৰ মাটিও নাই, পইচা পাতিও নাই, শিক্ষা দীক্ষাও নাই আৰু সকলোতকৈ ডাঙৰ কথা,
ইচ্ছাও একেবাৰে নাই। তেওৰ দৃঢ় বিশ্বাস তেওক আৰু তেওৰ পৰিয়ালক জীয়াই ৰখা
তেও বাস কৰা সমাজখনৰ দ্বায়িত্ব, তেওৰ নহয়। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সেইজন ভিক্ষাৰীৰ জীৱনটো
কেনেকুৱা হব? প্ৰথম কথা, তেওৰ এন BPL কাৰ্ড থাকিবই থাকিব। গতিকে তেও বেংক,
চৰকাৰী আঁচনি আদি সকলোতে বিনামূলীয়া সা সুবিধা পাব। ঘুৰাই দিব নলগা বেংকৰ
লোণ পাব, ফ্ৰী জীৱন বীমা পাব, ল’-ছালি জন্ম দিলেও পইচা পাব, চিকিৎসা,
শিক্ষা সকলো বিনামুলীয়া হব। তিনিটকীয়া চাউল পাব, ৰেচনৰ চেনী, ডাইল, কেৰাচিন
পাব। দিনটো কৰিবলৈ কাম নথকাত বৰশী বাই মাছ পুথিও ধৰিব পাৰিব, কেটেপাৰে
কপৌ, শৰালি আদি মাৰি মাংসৰ যোগাৰো কৰিব। প্ৰধানমন্ত্ৰী আৱাস </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-6Q45PaGx-Ak/Xig8iUbJ8MI/AAAAAAAAcfE/coucsbTC3bcsfsi8xFthSn50glLpZlxyACLcBGAsYHQ/s1600/Georg_Emanuel_Opiz_Der_V%25C3%25B6ller_1804.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1337" data-original-width="1600" src="https://1.bp.blogspot.com/-6Q45PaGx-Ak/Xig8iUbJ8MI/AAAAAAAAcfE/coucsbTC3bcsfsi8xFthSn50glLpZlxyACLcBGAsYHQ/s1600/Georg_Emanuel_Opiz_Der_V%25C3%25B6ller_1804.jpg" /></a></span></div>
<span style="font-size: large;">যোজনাত তেওৰ
পকা ঘৰ থাকিব, ‘সৌভাগ্য’ ক্ৰমে তেওৰ ঘৰত বিনামূলীয়া বিদ্যুৎ যোগান হব, ফ্ৰী
গেছ কানেকচন আছেই।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> তাৰ ওপৰতো তেওৰ MGNREGA ৰ জব কাৰ্ড এখন পাবই
পাব। তাৰ মানেই তো লাইফ জিংগালালা! বছৰত ৯৯ দিন, মানে প্ৰায় তিনিদিনত
এদিনকৈ ১৫০ টকা হাজিৰা পাব! আৰু কামনো কিটো, ৰাজহুৱা পুখুৰীটো পৰিষ্কাৰ
কৰাৰ নামত দিনৰ দিনটো দলঘাঁহ এডাল আজুৰি থাকিলেই হ’ল। এদিনৰ হাজিৰাৰে তেওৰ
৩৫ কেজি ৰেচনৰ চাউল আহি যাব! এমাহলে চাউলৰ চিন্তা নাই।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> গতিকে মই বুজিলো, তেওৰ জীৱন সকলো ফালৰ পৰাই ভোগালী হব। ল’-ছালিয়ে তো দিনৰ সাঁজ মধ্যাহ্ন ভোজনতে খাই আহিব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> সহজ কথাত কবলৈ গ’লে, তেও হেঁপাহ পলুৱাই দকচি খাব, দিনে ৰাতিয়ে। </span><br />
<span style="font-size: large;">
গতিকে স্বাস্থ্য ৰক্ষা কৰিবলৈ হ’লে, ময়ো ৰাতিৰ সাজ দকচি দিব লাগিব। কমেও
আধা কেজিমান চাউলৰ ভাত, এপোৱা মান কেঁচা নিমখ, ডাইল, মাছ, মাংস, তেলত ডুবাই
কৰা আলু ভাজি, আসস!! লোভনীয়!!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সেয়ে আজি খাদ্য তালিকাখন ফাইনেল কৰিয়ে পেলালো। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এতিয়া এক জানুৱাৰীৰ অপেক্ষাত!!</span></div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-89417868312901022122020-01-22T04:11:00.000-08:002020-01-22T04:11:19.015-08:00আহক, লেঠা লগাও <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">ৰাইজে
অলপ অচৰপ বুজি উঠিছেই হয়তো, কণপাই ধৰ্মী সকলৰ মূল কাম হ'ল- সকলোতে লেঠা
লগোৱা। লেঠা লগাই ফুৰাই এই ধৰ্মৰ মূলমন্ত্ৰ। ধৰক কোনোবাই ক'লে- "বাটে ঘাটে
মুত্ৰ বিসৰ্জন নকৰিব" - বচ আৰু কি লাগে? কণপাই সকল জঁপিয়াই পৰিব তাত। কিয়
নকৰিম? এয়া এক প্ৰাকৃতিক আহ্বান! চৰকাৰে তেনে দহফুটৰ মুৰে মুৰে টইলেট সাঁজি
দিয়া নাই কিয়? চৰকাৰ হায় হায়! মু্ত্ৰ বিসৰ্জন আমাৰ অধিকাৰ, সংবিধান সংশোধন
কৰি মুত্ৰ বিসৰ্জনৰ অধিকাৰক মৌলিক অধিকাৰ কৰিব লাগে। হেনহে তেনহে! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এইবিলাক বিতৰ্কৰে আচল সমস্যাবোৰৰ পৰা মনোযোগ আঁতৰাই ৰখাৰ লগতে ৰাইজৰ মনোৰঞ্জনো কৰি থকা কণপাইজমৰ অন্যতম বৈশিষ্ট।</span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">
সকলো কথা খুলি কব নোৱাৰি, তথাপি, অলপতে এজন নিষ্ঠাবান কণপায়ে এটা বঢ়িয়া
ঝেং লগালে। ঘটনাটো লিখিলো এইকাৰণেই যাতে আপোনালোকেও তেওৰ পদাংক অনুসৰণ কৰি,
বিশ্বত কণপাইজম প্ৰতিষ্ঠা কৰাত সহযোগ কৰিব পাৰে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আমাৰ এই কণপাইজনে এদিন এই নিঅ' হিন্দুইজমৰ গুৰিধৰোতা এজনক লগ পাই এটা ঘাটক প্ৰশ্ন সুধি দিলে-</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
-"ঠিক আছে বাৰু কওকচোন, এইযে আপোনালোকৰ ইলেকচন এজেণ্ডাত আছিল, ভাৰত সমগ্ৰ
বিশ্বৰ হিন্দুসকলৰ বাবে Natural বাসভূমি হব, মানে যিকোনো ঠাইৰ হিন্দু হ'লেই
তেও অটোমেটিকেলী ভাৰতৰ নাগৰিকত্ব পাই যাব। হয়নে নহয়? নে মই ভুল বুজিছো?"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> - " নাই বুজা, একদম ঠিক কৈছে। যিকোনো হিন্দু ধৰ্মীৰ বাবেই ভাৰত স্বদেশ। সকলো অধিকাৰেৰে তেওলোক ইয়াত থাকিব পাৰিব, মহাসমাৰোহে"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
- "অ'কে, বুজিলো! তেনে ভাৰতীয় মুছলমান, বা আন ধৰ্মালম্বী সকলৰ কি হব?
তেওলোকো ভাৰতীয় হৈ থাকিবনে? এই ধৰক, যিসকল লোকে হিন্দুৰ বাদে আন ধৰ্মী
হৈয়ো ভাৰতক নিজৰ দেশ বুলি ভাৱে, শ্ৰদ্ধা কৰে, গৌৰৱ কৰে, পাকিস্তানৰ
বিৰূদ্ধে যুঁজত প্ৰাণ আহুতি দিয়ে, দেশে বিদেশে ভাৰতৰ নাম উজ্বলাই, এতিয়াৰ
হিচাপত যিসকল ১১০% বৈধ ভাৰতীয়....সেইসক<wbr></wbr><span class="word_break"></span>লৰ কি হব? " </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সিজনাই বোলে অলপ কেৰঘেহাঁলে, আমাৰ কণপায়ে সুবিধা পাই আকৌ পাক মাৰি ধৰিলে-</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
-"একদম স্পষ্ট ভাৱে কওক, তেওলোকৰ বিষয়ে আপোনালোকৰ স্থিতি কি? তেওলোক
আপোনালোকৰ ভাৰতত সসন্মানে থাকিব পাৰিবনে? সকলো অধিকাৰ লৈ? মানে ধৰক আজিৰ
সংবিধানে যিখিনি দিছে, সেইখিন লৈ?"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সিজনাই অলপ সৰু মাতেৰে শেষত ক'লেগৈ,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> -"পাৰিব তেওলোক থাকিব!! যদিহে তেওলোক সন্ত্ৰাসবাদী নহয়, বা............ হেৰি মানে....."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
-"ৰব! মই বুজিলো যে, সেই হিন্দু ভাৰততো আন ধৰ্মী সকল থাকিব পাৰিব,
সসন্মানে। অনাহিন্দু বৈধ ভাৰতীয়সকলৰ বিৰূদ্ধে আপোনালোকৰ কোনো এজেণ্ডা নাই।
হয়নে?" </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> -"হয় বুলিয়ে ধৰকচোন এতিয়ালৈকে"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> - "OK! থেংক ইউ চ' মাচ্ছ ফ'ৰ য়ৰ টাইম। এণ্ড অল দা বেষ্ট" </span><br />
<span style="font-size: large;"> এইবুলি কণপাই তাৰ পৰা সুৰসুৰাই পলাল, তেওৰ কাম হৈ গ'ল। ঝেং লগাবলৈ ইছু পাই গ'ল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এতিয়া কণপায়ে কি কৰি আছে জানেনে- তেও অসম মুলুকত থকা অ-হিন্দু, বিশেকৈ মুছলমান অবৈধ বাংলাদেশী সকলক এটা বুদ্ধি দি আছে। তেও বুজাইছে</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> - "ভাইহঁত তোমালোকে, ষ্ট্ৰেটেজিকেলী,<wbr></wbr><span class="word_break"></span>
মনত ৰাখিবা দেই এক ষ্ট্ৰেটেজী হিচাপেহে- কিছুদিনৰ কাৰণে হিন্দু ধৰ্ম গ্ৰহণ
কৰা। ঘৰত যি কৰা কৰি থাকিবা, কিন্তু অফিচিয়েলি হিন্দু ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰা বুলি
ৰাইজক দেখুৱা। বচ!! তাৰ পাছত তোমালোক নেচাৰেলী ভাৰতৰ বাসিন্দা হৈ যাবা।
আৰ এসময়ত যেতিয়া , মাটিৰ পট্টা, ৰেচন কাৰ্ড, আধাৰ কাৰ্ড, এন আৰ চি, পাছপৰ্ট
আদি সকলো কাগজ পত্ৰ পাক্কা হৈ যাব, আকৌ নিজ নিজ ধৰ্মলৈ ঘুৰি যাবা। ঘৰ
ৱাপচী টাইপ। কাম হৈ গ'ল।"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> শুনামতে দুই চাৰিজন অবৈধ বাংলাদেশীয়ে তেওৰ প্ৰপ'জেলটো গুৰুত্ব সহকাৰে বিবেচনা কৰি আছে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
আজি আমি সেইজন কণপাইক লৈ গৌৰৱান্বিত। আপোনালোক সকলোৱেও এইদৰে মহৎ
পৰিকল্পনা বিলাকত ঝেং লগাই কণপাইজম বিশ্ব দৰবাৰত প্ৰতিষ্ঠা কৰিব বুলি আশা
কৰিলো </span><br />
<a href="https://www.blogger.com/null"><span style="font-size: large;">#কণপাইজম</span></a></div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-71794058946712136652020-01-22T04:07:00.004-08:002020-01-22T04:07:41.349-08:00=থলুৱা ব্যৱসায়- প্ৰত্যাহ্বান আৰু কৰণীয়=<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">এই হাই-কাজিয়া, বিতৰ্ক, অত্যধিক ৰাজনীতি, খিয়লা খিয়ালি, মূল্যববোধৰ পতন
আদিৰ মাজতে কিছুমান ভাল লগা খবৰে মন প্ৰাণ ভৰাই তোলে। তেনে এটা ভাল লগা
খবৰ হ'ল 'থলগিৰি'। থলগিৰিৰ প্ৰতি ৰাইজৰ উৎসাহ আৰু মনোযোগে মোক আনন্দিত
কৰিছে। থলগিৰিৰ খবৰটোৰ সমসাময়িক ভাৱে আৰু এটা খবৰে উৎসাহিত কৰিলে, জিতেন
দত্ত ডাঙৰীয়াই, থলুৱা সূতা আৰু শিপিনীৰ যোগে আমাৰ ঘৰুৱা তাঁতশালত অসমীয়া
আৰ্হিৰ গামোচা তৈয়াৰ কৰৰা উদ্যোগ কৰিছে, ইতিমধ্যে উৎপাদন আৰম্ভও হৈছে।</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
আৰু মোৰ মৰমৰ ভাই দেবাংগ পল্লৱে ইতিমধ্যে 'খাৰখোৱা ফুডচ্' ব্ৰেণ্ডেৰে
থলুৱা আচাৰৰ ব্যৱসায়টোত প্ৰতিষ্ঠা লাভ কৰিছে। নগাঁৱৰ ভাতৃপ্ৰতীম মৃদু মৌচম
বৰাই সাঁচিপাত, হেঙুল হাইতাল তৈয়াৰ কৰা পদ্ধতি পুণৰোদ্ধাৰ কৰি নিয়মীয়া
ভাৱে উৎপাদন কৰি আহিছে। বিগত দুই এবছৰ ধৰি আৰু কেইবাজনো লোক বা অনুষ্ঠানে
এনেধৰণৰ উদ্যোগ হাতত লোৱা দেখা পাইছো। </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-PpAE9J6XNSA/Xig61Em72sI/AAAAAAAAce4/4P18wi-1Uj0HE7ivgmm5AA0SUZ-Yfkv3wCEwYBhgL/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="184" data-original-width="274" src="https://1.bp.blogspot.com/-PpAE9J6XNSA/Xig61Em72sI/AAAAAAAAce4/4P18wi-1Uj0HE7ivgmm5AA0SUZ-Yfkv3wCEwYBhgL/s1600/images.jpg" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অসমীয়া মানুহ ব্যৱসায়ত
কেঁচা, ইয়াৰ কাৰণ স্বাভাৱিক। অসম বা উত্তৰ পূৱ ইমানেই সমৃদ্ধ যে এই ঠাইত
মানুহে খোৱা বোৱাৰ বাবে কেতিয়াও কষ্ট কৰিব লগা হোৱা নাছিল, যেতিয়ালৈকে
পশ্চিমীয়া ভোগবাদৰ সৈতে আমাৰ পৰিচয় নাছিল। ঘৰখনতে ধান চাউল, মাছ- পুঠিৰ পৰা
আৰম্ভ কৰি তামোল-পাণলৈকে উভৈনদীকৈ আছিল। লগতে আছিল এক সুসংগঠিত সমাজ
ব্যৱস্থা, যাতে কোনো বিপদত নপৰে। "মাজু ছোৱালীজনীৰ বাবে ল'ৰা এটা ওলাইছে,
ৰাইজে এতিয়া সেৱকীক উদ্ধাৰ কৰিব লাগে"- বুলি নামঘৰত আঁঠু লৈ দিলেই- বিয়াৰ
আধাতকৈয়ো বেছি কাম হৈ গৈছিল। ৰভা পৰলা, চিৰা দৈ, চেলেং চাদৰ, সকলো কেনেবাকৈ
যোগাৰ হৈ গৈছিল। সসন্মানে ছোৱালীজনী উলিয়াই দিয়া সমাজখনৰ দ্বায়িত্ব
আছিল, কেৱল পিতৃ-মাতৃৰ নহয়।</span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"> এই বিষয়ে বহুত কথাই কব পাৰি যদিও,
চমুকৈ ইয়াকে বুজিব পাৰি যে, উভৈনদী হৈ থকা সম্পদ আৰু এক অতি বুদ্ধিদ্বীপ্ত
সমাজ পৰিচালনা ব্যৱস্থাই অসমৰ ৰাইজক সংস্থান বিছাৰি আন কৰবালৈ যাব নলগাকৈ
ৰাখিছিল। ব্যৱসায় কৰাৰ প্ৰয়োজন নাছিল। অৱশ্যে অসমীয়া ৰাইজৰ আকাল নাছিল
বাবেই, হয়তো ভঁৰালো নাছিল । </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> হঠাৎ পৰিস্থিতি সলনি হ'ল- বৃটিছ আহিল,
বৃটিছৰ পাছত অসম বৃহৎ ভাৰতৰ এক অংশ হৈ গ'ল। অবধাৰিত ভাৱেই অসম এক বজাৰ
অৰ্থনীতিৰ অংশ হৈ পৰিল। পুৰণি সমাজ ব্যৱস্থা অচল হৈ পৰিল। ভোগবাদ সোমাল।
আৰু নিজৰ প্ৰকৃতিপ্ৰদত্ত আলস্য আৰু ব্যৱসায় বুদ্ধিহীনতাৰ বাবে এদিন অসমীয়া
মানুহ ১০০% পৰনিৰ্ভৰশীল হৈ পৰিল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আজি আহি এনে এটা পৰিস্থিতি
পালেহি যে চাউলগলিৰ পাইকাৰী ব্যৱসায়ী সকলে অসমৰ যিকোনো চৰকাৰক ব্লেকমেইল
কৰিব পৰা হ'ল- “আমাৰ কথা শুনা, নহ'লে কাইলে অসমৰ মানুহে খাবলৈ নেপাব।“ আৰু
সেই ক্ষমতাখিনি ধৰি ৰাখিবৰ বাবেই নিশ্চয় অসমৰ নিজস্ব উৎপাদন বজাৰলৈ নহাকৈ
ৰখাৰ এক পৰিকল্পিত প্ৰচেষ্টাও তলে তলে চলি থাকিল। মোৰাদাবাদী শৰাই,
মাদ্ৰাজী গামোচাই থলুৱা কাৰিকৰ শিপিনী সকলক বজাৰৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিলে,
মেচিনত উৎপাদিত সৈতে অসমৰ হস্ত উৎপাদিত সামগ্ৰীয়ে আন নেলাগে, কেৱল মূল্যৰ
ক্ষেত্ৰতে প্ৰতিযোগীতা কৰিব নোৱাৰা হ'ল। আমাৰ বজাৰখন আজিও বহু পৰিমাণে
মূল্যৰ দ্বাৰা নিৰ্দেশিত, গুণৰ দ্বাৰা নহয়। এই কথাটো বৰ সোনকালে সলনি
হোৱাৰো আশাও নাই। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কথাটো সকলোৱে বুজিলে, চৰকাৰেও বুজিলে; কিছুমান
আঁচনি লোৱা হ'ল সংৰক্ষণৰ বাবে। অসমৰ থলুৱা উৎপাদন বিলাক কিছুমান জীয়াই
থাকিল। কিন্তু জীয়াই কেৱল হস্তশিল্প হিচাপে, বজাৰৰ পণ্য হিচাপে নহয়।
ব্যক্তিগত উদ্যোগতো কিছুমান প্ৰচেষ্টা চলিল, তাৰোব উদ্দেশ্য মূলতঃ একেই,
কেৱল সংৰক্ষণ। বজাৰ দখল কৰাৰ উদ্দেশ্য তেওলোকৰ কোনোদিনেই নাছিল।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
কিন্তু মই লক্ষ্য কৰা মতে, থলগিৰি বা এনেধৰণৰ উদ্যোগবোৰৰ সৈতে আগৰ
প্ৰচেষ্টা বিলাকৰ বহু পাৰ্থক্য আছে। আগৰ প্ৰচেষ্টা বিলাক আছিল অসমৰ
থলুৱা উৎপাদন সমূহ কৃত্ৰিমভাৱে জীয়াই ৰখাৰ, কিন্তু থলগিৰি বা খাৰখোৱাই
সেইটো কৰিব বিছৰা নাই। তেওলোকে সাহস কৰি মুকলি বজাৰলৈ ওলাই আহিছে।
প্ৰতিষ্ঠিত ব্যৱসায়ৰ সৈতে মুকলি প্ৰতিদ্বন্দিতাত<wbr></wbr><span class="word_break"></span>
নামি, মূল্য আৰু গুণ, দুই ধৰণেই বজাৰ দখল কৰিব বিছাৰিছে। পাঞ্জাৱত
উৎপাদিত চাউলতকৈ কম মূল্যত থলুৱা চাউল বজাৰত উপলব্ধ কৰিব খুজিছে। আৰ সি যে
এক আবেগিক আৰু অবাস্তৱ কথা নহয় তাকো ইতিমধ্যে প্ৰমাণ কৰি দেখুৱাইছে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
এটা জাতিৰ স্বকীয়তা ধৰি ৰাখিবলৈ অৰ্থনৈতিক স্বাৱলম্বীতাৰ বিকল্প নাই।
দৈনন্দিন সকলো প্ৰয়োজনৰ বাবে আনৰ মুখলৈ চাই থাকিব লগা জাতিক কোনেও গুৰুত্ব
নিদিয়ে। তাৰ বাবেই অসমে ইতিমধ্যে বহু কিছু হেৰুৱাইছে, আৰু এই পৰিস্থিতি
অব্যাহত থাকিলে এসময়ত অসমীয়া বুলি চিনাকীটোৱেই সংকটত পৰিবগৈ। আমি বহু
পৰিমাণে দিশহাৰা হৈছোৱেই, আমাৰ কিবা অসুবিধা হ'লেই আমি কেৱল আন্দোলন কৰোঁ,
তাকো ভালকে কৰিব নাজানো, আৰু এদিন পেনেপেনাই থকা কেঁচুৱাক মাকে থেকেচ মাৰি
দিয়াৰ দৰে আমাকো বলে পৰা জনে থেকেচ মাৰি দিয়ে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অসমৰ অৰ্থনৈতিক
স্বাৱলম্বীতাৰ প্ৰয়োজন, আৰু ইয়াৰ বাবে আগতে কিমান সচেতন আৰু বিজ্ঞানসন্মত
প্ৰচেষ্টা হৈছে, চৰকাৰী বা বেচৰকাৰী ভাৱে, সি এক সন্দেহৰ বিষয়। </span><br />
<span style="font-size: large;"> কিন্তু ওপৰত উল্লেখ কৰা প্ৰচেষ্টা কেইটাৰ পৰা বুজিব পাৰি যে - ইয়াৰ অন্তৰালৰ সন্দৰ্ভিত ব্যক্তি কেইজনৰ মূল উদ্দেশ্য, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ১) অসমৰ আৰ্থনৈতিক স্বাৱলম্বীতা; </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ২) অসমৰ উৎপাদনেৰে অসমৰ বজাৰ প্ৰয়োজনখিনি পূৰ্ণ কৰা,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ৩) যিমান সম্ভৱ ৰপ্তানিৰ সুযোগ লোৱা। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ৪) অসমৰ থলুৱা উৎপাদন পদ্ধতিৰ সংস্কাৰ সাধন কৰি বজাৰ অৰ্থনীতিৰ উপযুক্ত কৰি তোলা</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ৫) গ্ৰাহকৰ মনত থলুৱা সামগ্ৰীৰ গুণৱদ্ধতা আৰু প্ৰয়োজনীয়তাৰ বিষয়ে সজাগতাৰ সৃষ্টি কৰা। </span><br />
<span style="font-size: large;">
হয়তো আজিৰ দিনত অসমীয়া জাতিয়ে কৰিব লগা সকলোতকৈ প্ৰয়োজনীয় কামে সেইকেইটাই।
লেখকৰ ব্যক্তিগত অনুভৱ- এই সকলোতে কেইটা প্ৰচেষ্টাতে বজাৰ সম্ভাৱনীয়তা
আছে, কাৰণ প্ৰত্যেকটো প্ৰচেষ্টাৰ পিছতে বজাৰ অধ্যয়ন আৰু দীৰ্ঘম্যাদী
পৰিকল্পনাৰ উপস্থিতি অনুভৱ কৰা গৈছে। <br /> ****<br /> আৰু সেয়ে অলপ শংকাও
হৈছে। কাৰণ আমি সকলোৱে পিচিঅ', এথনিক ৰেষ্টোৰাঁ, ক্ষুদ্ৰ চাহবাগিছা আদি
ব্যৱসায়ৰ পৰিণাম দেখিছো। অসমীয়া মানুহৰ ব্যৱসায় বুদ্ধি কম বুলি কোৱাৰ
সকলোতকৈ ডাঙৰ প্ৰমাণ সেইবোৰেই; কিবা এটা ব্যৱসায় সফল হোৱাৰ লগে লগে সকলোৱে
একেটা কামকে আৰম্ভ কৰি দিয়ে, বজাৰৰ প্ৰয়োজন থাককেই বা নেথাকক। ইয়াৰ ফলত
দুটা অপকাৰ হয়, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ক) ইজন সিজনৰ ব্যৱসায়িক প্ৰতিদ্বন্দী হৈ উঠে। সেইটো
বাৰু বেয়া কথা বুলি একেষাৰে কব নোৱাৰি, বজাৰ অৰ্থনীতি প্ৰতিযোগিতা থাকিবই।
কিন্তু সেই প্ৰতিযোগীতা সু্স্থ হোৱপউচিৎ। কিন্তু এই সময়চোৱাত আচলতে
বজাৰখন প্ৰতিষ্ঠা কৰাতহে বেছি জোৰ দিয়াৰ প্ৰয়োজন। এতিয়াই এই বজাৰখন
প্ৰতিযোগিতাৰ বাবে সাজু হোৱা নাই। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> খ) বজাৰত থকা প্ৰয়োজনখিনিৰ
যথোপযুক্ত ভাগ লবলৈ কিছুলোকে সততা আৰু গুণমানৰ ক্ষেত্ৰত এৰাধৰা কৰে, ফলত
সামগ্ৰিক লক্ষ্যৰ পৰাই বিচ্যুত হোৱা যায়। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এই উদ্যোগবোৰৰ ক্ষেত্ৰতো যদি তেনেকুৱা হয়, তেনে আমি হয়তো আকৌ কেতিয়াও এই পৰমুখাপেক্ষিতাৰ<wbr></wbr><span class="word_break"></span> পৰা ওলাই আহিম নোৱাৰিম। সেয়া আমাৰ বাবে কেতিয়াও গ্ৰহণযোগ্য কথা হব নোৱাৰে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
ইয়াৰ বাদেও এই উদ্যোগসমূহ আন এটা প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মূখীন হব বুলি অনুমান
কৰিব পাৰি, সেই প্ৰত্যাহ্বান আহিব বৰ্তমান প্ৰতিষ্ঠিত ব্যৱসায় প্ৰক্ৰিয়াটোৰ
পৰা। এই উদ্যোগটো সফল হৈ উঠিলে, নিশ্চিত ভাৱে বৰ্তমানৰ ব্যৱসায় প্ৰণালীটো
ক্ষতিগ্ৰস্ত হব, আৰু তেতিয়া তেওলোকে হাত সাৱটি বহি থাকিব বুলি ভবা ভুল হব।
নৈতিক বা অনৈতিক দুই প্ৰকাৰেই তেওলোকে এই থলুৱা উদ্যোগবোৰক বাধা দিয়াৰ
চেষ্টা কৰিব। তেওলোকৰ হাতত ক্ষমতা আৰু ধন দুইটাই আছে, গতিকে তেওলোকে ইচ্ছা
কৰিলে চৰকাৰী নিৰ্দেশনা বা নীতি বিলাকতো হস্তক্ষেপ কৰিব পাৰিব বুলি অনুমান
কৰিব পাৰি। </span><br />
<span style="font-size: large;"> গতিকেই মোৰ বোধৰে, এই সকলোবোৰ থলুৱা উদ্যোগ এখন অৰাজনৈতিক বেনাৰত একত্ৰিত হোৱা উচিৎ। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
অৰ্থাৎ এখন সমান্তাৰাল চেম্বাৰ্চ অৱ কমাৰ্চৰ দৰে সমিটিৰ কথা কোৱা হৈছে। এই
সমিতিখনে গাইগুটীয়াকৈ বাৱসায় বিলাকত হস্তক্ষেপ নকৰে, কিন্তু সামগ্ৰিক ভাৱে
ব্যৱসায়টোলৈ আহিব পৰা সংকট বিলাকৰ ওপৰত চকু ৰাখিব আৰু প্ৰয়োজন অনুসৰি
বিহীত ব্যৱস্থা লব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> প্ৰস্তাৱিত সমিতিখনৰ মূল উদ্দেশ্যবিলাক এনেধৰণৰ হব পাৰে, -</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ১) ব্যক্তিগত উদ্যোগত গঢ়ি উঠা এই থলুৱা ব্যৱসায়বিলাকক এক স্বাধীন সমূহীয়া মঞ্চ প্ৰদান কৰা; </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ২) থলুৱা ব্যৱসায়টোৰ সামগ্ৰিক গতিবিধিৰ ওপৰত চকু ৰখা, যাতে সকলো ব্যৱসায়েই অসমৰ অৰ্থনৈতিক স্বাধীনতাৰ মূল লক্ষ্যৰ পৰা বিচলিত নহয়। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ৩) অহেতুক প্ৰতিদ্বন্দিতা বন্ধ কৰা; </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ৪) নতুন নতুন ব্যৱসায় ক্ষেত্ৰৰ সন্ধান কৰা, আৰু তাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় প্ৰশিক্ষণৰ ব্যৱস্থা কৰা; </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ৫) চৰকাৰী নীতি নিৰ্ধাৰক সকলৰ সৈতে সমন্বয় ৰক্ষা কৰা আৰু প্ৰয়োজন সাপেক্ষে হস্তক্ষেপ কৰা; </span><br />
<span style="font-size: large;"> <br />৬) বিতৰণ আৰু ৰপ্তানিৰ ক্ষেত্ৰত নতুন ব্যৱসায়ীসকলক সহযোগীতা আৰু পথ প্ৰদৰ্শণ কৰা</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ৭) উৎপাদনৰ গুণৱদ্ধতাৰ বাবে মানক নিৰ্ণয় কৰা</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ৮) গাই গুটীয়া ব্যৱসায় সমূহে ইটোৱে সিটোক বাধা দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে, ইটো সিটোৰ সহযোগী কৰি তুলিব পৰাকৈ নীতি নিৰ্ধাৰণ কৰা। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ইত্যাদি, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
এই সমিটিখনৰ মূল নীতি হব – “থলুৱা সম্পদেৰে, থলুৱা প্ৰযুক্তিৰে, থলুৱা
কৰ্মশক্তিৰে, (থলুৱা) বজাৰ দখল কৰি অসমৰ অৰ্থনৈতিক স্বাৱলম্বিতা সুনিশ্চিত
কৰা।“ </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> বৰ্তমান পৰিস্থিতিত এনে এখন সমিটিৰ অতীৱ প্ৰয়োজন আহি পৰিছে
যেন অনুমান হয়। এই সমিতিখন বেচৰকাৰী হ’লেও তাক পাৰস্পৰিক বুজা পৰাৰ মাজেৰে
কিছু ক্ষমতা প্ৰদান কৰা উচিৎ হব। কেৱল এটা কথা, এই সমিতিখনে এশ শতাংশ
সততাৰে কাম কৰিব বুলি সকলো নিশ্চিত হব লাগিব। সমিতিত থকা লোকসকলে ব্যক্তিগত
স্বাৰ্থ পৰিহাৰ কৰাৰ ক্ষমতা ৰাখিব লাগিব। লগতে সমিতিখনৰ হস্ৰম্যাদী আৰু
দীৰ্ঘম্যাদী পৰিকল্পনা তৈয়াৰ কৰা আৰু সেইবোৰ কাৰ্যত পৰিণত কৰাৰ অভিজ্ঞতা
থকা উচিৎ হব।</span></div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-59630047532333363712020-01-22T03:58:00.002-08:002020-01-22T03:58:27.188-08:00=দৈহিক=<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bw" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">কামনা বাসনা অপৱিত্ৰ বস্তু! মানুহৰ গাত থকা কামনা বাসনা আচলতে একপ্ৰকাৰৰ
ৰোগ!! যৌনতাৰ কথা কোৱা পাপ!! মহিলাৰ বাবেটো একেবাৰেই নিষিদ্ধ!! মহিলাৰ
ভিতৰত কেৱল বেশ্যাৰ হে কামনা বাসনা থাকিব পাৰে!!</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-oLcRLBXlcu0/Xig4pLr2FEI/AAAAAAAAcek/Pnw8fGXyKHcczeDru1a7kE9NaICHuNnewCLcBGAsYHQ/s1600/49562460_10216174987480385_9002370556154085376_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="554" data-original-width="755" height="292" src="https://1.bp.blogspot.com/-oLcRLBXlcu0/Xig4pLr2FEI/AAAAAAAAcek/Pnw8fGXyKHcczeDru1a7kE9NaICHuNnewCLcBGAsYHQ/s400/49562460_10216174987480385_9002370556154085376_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ৰব, এয়া বাতুলামি নহয়, বৰঞ্চ অসমীয়া সমাজৰ এক অলিখিত নিয়ম! আৰু এই শুচিবায়ুগ্ৰস্ততা ই
বৰ বেয়াকৈ চুই গৈছে অসমীয়া সাহিত্যকো। আন কলাকো! ন্যুড অঁকা অসমীয়া
শিল্পীক চৰিত্ৰহীণ বুলি ভৱা হয়, তেনে আৰ্টৰ প্ৰদৰ্শনী নহয়। অৱশ্যে মাজে
মাজে দুই এটা ব্যতিক্ৰম দেখা পাও, আজি তেনে এক সাহসী ব্যতিক্ৰম দেখা পালো
এই মাহৰ 'সাতসৰী'ত প্ৰকাশিত জুৰী বৰা বৰগোঁহাইৰ "দৈহিক" নামৰ গল্পটোত। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
কিন্তু যৌনতা সচাকৈয়ে পাপ নে? যৌনতাৰ কথা পতাতো সঁচাকৈয়ে Taboo জানো?
আমিনো কোনে নেজানো যে, ভোক- পিয়াহ, উশাহৰ দৰেই যৌনতাও মানুহৰ এক প্ৰাকৃতিক
প্ৰবৃতি, তাক নস্যাৎ কৰি কৰা এই তথাকথিত শুচিবায়ুগ্ৰস্ততা একধৰণৰ হিপ'ক্ৰেছী নহয় নে? মোৰ বোধেৰে হয়। আমি যদি খাদ্যৰ অভাৱৰ বাবে
হোৱা মানুহৰ কষ্টক লৈ গল্প উপন্যাস লিখিব পাৰো, তেনে যৌনতাৰ অভাৱক লৈ কিয়
নোৱাৰো? এই সাহস কৰিছে জুৰী বৰা বৰগোঁহায়ে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> দুগৰাকী বিবাহিতা
মহিলা, সদ্য বিবাহিতা গাঁৱলীয়া মহিলা দুইগৰাকীৰে স্বামী মাহ মাহ ধৰি কামৰ
প্ৰয়োজনত আঁতৰত থাকে। তাৰে এগৰাকীয়ে আন এজন যুৱকৰ সৈতে সম্পৰ্ক স্থাপন কৰে,
ইগৰাকীয়ে গম পাই! প্ৰথমতে আশ্চৰ্য, তাৰ পাছত লাহে লাহে ইৰ্ষাৰ দাবানলে দহি
পেলাই মানুহগৰাকীক। আৰু বহু দিন নিজৰ মাজতে যুঁজ বাগৰ কৰি এদিন নায়িকাইে
আনগৰাকীৰ পৰা সেই যুৱকজনক ধাৰলৈ খোজে, এৰাতিৰ বাবে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> জুৰীৰ
লিখনি সম্পৰ্কে আলোচনা কৰাৰ ধৃষ্টতা নকৰো, কেৱল কম, এটি নিটোল গল্প, তেওৰ
আনবিলাক গল্পৰ দৰেই। কিন্তু যিটো বিষয় তেও বাচি লোৱাৰ সাহস কৰিছে, তাৰ বাবে
তেও ধন্যবাদৰ পাত্ৰ। পাঠক হিচাপে মই গল্পটোত এক সুক্ষ্ম মানৱীয় আবেদন আৰু
সততা বিছাৰি পালো। মোৰ মনত কিছু প্ৰশ্ন জাগিল, যিবোৰ প্ৰশ্ন মই আগতে নিজকে
কৰিবলৈ সাহস কৰা নাছিলো। হয়তো সেই শুচিবায়ুগ্ৰস্তত<wbr></wbr><span class="word_break"></span>াই মোকো চুইছিল অলপ। সেয়ে পাঠক হিচাপে মোৰ বাবে 'দৈহিক' এক সফল গল্প। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অসমীয়া সাহিত্যৰ মংগল আৰু স্থায়িত্বৰ বাবেই কিছুমান জেওৰা ভাঙিবৰ হ'ল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
বি. দ্ৰ. :- যিসকল পাঠকে এনে গল্পত সুৰসুৰনি তোলা মছলা বিছাৰি পায়,
তেওলোকক কও, আপোনালোকে Erotica বা Pornography কাক কয় নেজানেই। আজিকালি
ইণ্টাৰনেট হ'ল- হাতৰ মুঠিতে সকলো পোৱাৰ ব্যৱস্থা হ'ল- নিজকে অলপ আপডেট কৰক
হে!</span></div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-6478056388491154062020-01-22T03:52:00.000-08:002020-01-22T05:03:52.304-08:00= নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়ক-২০১৬; মই যিদৰে বুজিছো=<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bw" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">॥ আগকথা॥</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">দুদিনমান আগতে মোৰ টাইমলাইনত নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়ক সম্পৰ্কে এক ফেচবুক
প'ল আপডেট কৰিছিলো। ইচ্ছা আছিল সামগ্ৰিক ভাৱে মোৰ বন্ধু বান্ধৱ সকলৰ (
যিসকল সচেতন আৰু অসমপ্ৰেমী মানুহ বুলি মই নিশ্চিত) মাজত বিধেয়ক সম্পৰ্কে এক
স্পষ্ট ধাৰণা লোৱা। হয় মোৰ বন্ধু বান্ধৱ সকলে হয়তো সমগ্ৰ অসমৰ জনসংখ্যাক
প্ৰতিনিধিত্ব নকৰে, কিন্তু মোৰ হিচাপত মোৰ বন্ধুসকল সাক্ষৰ আৰু সচেতন লোক
সকলৰ এক "ৰিপ্ৰেজেণ্টেটি<wbr></wbr><span class="word_break"></span>ভ
চেম্পল"- আজিও তেনেকৈ ভাৱো। তাত কোনো আলোচনা কৰাৰ মন নাছিল, কিন্তু শেষত গৈ
আলোচলা হ'লগৈয়ে। কিন্তু মোৰ বন্ধুসকলৰ ৯২% ই এই বিধেয়কৰ বিৰূদ্ধে মত
ৰাখিলে, সি আজিৰ অসমীয়াৰ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ প্ৰাকচিত্ৰ আছিল বুলি এতিয়া কবলৈ
মোৰ কোনো আক্ষেপ নাই। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">এইটো পোষ্ট আলোচনাৰ বাবে দিছো। বিধেয়ক খন
সম্পৰ্কে এক স্পষ্ট আৰু শুদ্ধ ধাৰণা প্ৰতিষ্ঠিত হোৱা উচিৎ! ইয়াত মোৰ যিখিনি
ভুল আছে, যুক্তিৰে উপস্থাপন কৰক, মই সংশোধন কৰিবলৈ সাজু আছো। কিন্তু যদি
কোনোবাই ইয়াৰ মাজত মোৰ বাংলাদেশী মুছলমান সমৰ্থকৰ ৰূপ দেখা পাই, তেনে
অনুগ্ৰহ কৰি মোৰ বিৰূদ্ধে বিহীত ব্যৱস্থা লওক, ইয়াত তৰোৱাল নুঘুৰাব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">নিৰপেক্ষতা আপেক্ষিক বস্তু, জানো। মোৰ নিৰপেক্ষতা সদায় অসম আৰু অসমীয়াৰ
ওচৰে পাজৰে থাকে, অস্বীকাৰ নকৰো। গতিকে স্পষ্টৰূপে আৰু যুক্তিৰে আলোচনা
কৰক, ই বৰ প্ৰয়োজনীয় কাম এতিয়া। কিবা যুক্তিসংগত ভুল ওলালে এই পোষ্টতে
এডিট কৰি সংশোধন কৰিম। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">×××××</span><br />
<span style="font-size: large;">প্ৰথমতেই বিধেয়কখন পোনে পোনে লিখি দিব খুজিছো, অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰি</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">×××××××</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"># নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়ক -২০১৬ ৰ অসমীয়া অনুবাদ (লোকসভাত উত্থাপন কৰা ৰূপত)#</span><br />
<span style="font-size: large;">বিধেয়ক নং ১৭২/২০১৬</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">নাগৰিকত্ব আইন ১৯৫৫ ৰ সংশোধনী ৰূপে ভাৰতীয় প্ৰজাতন্ত্ৰৰ ৬৭তম বৰ্ষৰ সংসদৰ দ্বাৰা তলত দিয়াৰ দৰে অধিনিয়মিত কৰা হওক যে,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">১(১) এই অধিনিয়ম নাগৰিকত্ব (সংশোধনী) আইন-২০১৬ বুলি চিহ্নিত হব (সংক্ষিপ্ত শিৰোনাম আৰু আগকথা)</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(২) কেন্দ্ৰীৰ চৰকাৰে ৰাজপত্ৰত ঘোষণা কৰা দিনাৰ পৰাই এই আইন বলবৎ হব;</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">২। ১৯৫৫ চনৰ নাগৰিকত্ব আইনৰ (ইয়াৰ পাছৰ পৰা মূল আইন বুলি উল্লেখিত), ২য়
শাখা, অণুশাখা (১), অনুচ্ছেদ (খ) ৰ পিছত তলত দিয়া অংশ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হওক,
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">" আফগানিস্তান, পাকিস্তান আৰু বাংলাদেশৰ, হিন্দু, শিখ, জৈন,
বৌদ্ধ, পাৰ্চী আৰু খ্ৰীষ্টানধৰ্মী সংখ্যালঘু লোকসকল, যিসকলক "পাছপৰ্ট আইন
(ভাৰতলৈ আগমনৰ বাবে)-১৯২০-ৰ অনুচ্ছেদ 'গ'; ভাগ (৩)ৰ অনুভাগ (২)" বা "বিদেশী
আইন- ১৯৪৬" ৰ পৰা ৰেহাই দিয়া হৈছে, তেওলোকক অবৈধ অনুপ্ৰবেশকাৰী হিচাপে
গণ্য কৰা নহব।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(২য় অনুচ্ছেদৰ সংশোধন) </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">৩। মূল আইনৰ ৭(ঘ) ভাগত, অনুচ্ছেদ (ঘ) ৰ পাছত তলত দিয়া দফাটো অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হব, </span><br />
<span style="font-size: large;">"প্ৰবাসী ভাৰতীয়ৰ কাৰ্ডধাৰকসকল, যিসকলে এই আইনৰ বা আন কোনো ভাৰতীয় আইনৰ কোনো ধাৰা উলংঘন কৰিছে, বা..."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">৪। মুল আইনৰ তৃতীয় অনুসূচীৰ 'ঘ' অনুচ্ছেদত তলত দিয়া দফা অন্তৰ্ভূক্ত কৰা হওক, </span><br />
<span style="font-size: large;">" আফগানিস্তান, পাকিস্তান আৰু বাংলাদেশৰ হিন্দু, শিখ, জৈন, বৌদ্ধ, পাৰ্চী
আৰু খ্ৰীষ্টানধৰ্মী সংখ্যালঘু লোকসকলৰ বাবে, এই অনুচ্ছেদৰ বাবে প্ৰয়োজন
হোৱা সময়সীমা "কমেও ১১ বছৰ"ৰ ঠাইত " কমেও ৬ বছৰ" বুলি ধৰা হব।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">××××××</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">বিধেয়কখনৰ লিখিত ৰূপ এইটোৱেই, কোনোবাই বুজাত অসুবিধা পালে তলত দিয়া লিংকৰ পৰা সম্পুৰ্ণ বিধেয়কখন ইংৰাজীত পঢ়ি লব পাৰিব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">দেখাত সৰু যেন লগা এই বিধেয়কখনে ভাৰতীয় গণতান্ত্ৰিক ব্যৱস্থাৰ এখন
গুৰুত্বপূৰ্ণ আইনত কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ সংশোধনী আনিব খুজিছে। মূল আইনখনৰ
বিষয়ে চমূকৈ আলোচনা কৰা হওক। </span><br />
<span style="font-size: large;">১৯৫৫ চনত নাগৰিকত্ব আইনখনে কোন আৰু
কিদৰে ভাৰতীয় নাগৰিক হব পাৰে তাৰ নিৰ্দেশণা দিয়ে। সংবিধানমতে তলত যিকোনো
উপায়েৰে ভাৰতীয় নাগৰিক হব পাৰি, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">১) জন্মঃ- ভাৰতত জন্মগ্ৰহণ কৰিলে</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">২) উত্তৰাধীকাৰঃ- মাক দেউতাক ভাৰতীয় হ’লে</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">৩) পঞ্জীয়নঃ- নাগৰিকত্বৰ বাবে আবেদন কৰি মঞ্জুৰ হ’লে</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">৪) প্ৰাকৃতিকৰণঃ- বহু বছৰ ভাৰতত বসবাস কৰা আৰু আন কোনো দেশৰ নাগৰিকত্ব নোহোৱা হ’লে</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">৫) অঞ্চল অধিগ্ৰহণঃ- ভাৰতে কোনো দেশ বা অঞ্চল জয় কৰিলে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়ক খনে এই নাগৰিকত্ব আইনত কিছু সংশোধনী আনিব খুজিছে। মুল সংশোধন কেইটা হ’ল এনেধৰণৰ, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ক) আফগানিস্তান, পাকিস্তান আৰু বাংলাদেশৰ হিন্দু, শিখ, বৌদ্ধ, জৈন,
পাৰ্চী, আৰু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মাৱলম্বী সকলো লোকে ভাৰতৰ নাগৰিকত্বৰ যোগ্য হব।
মন কৰিব লগা কথা হ'ল যে, ইয়াত অনুপ্ৰবেশকাৰী বুলি লিখা হোৱা নাই। গতিকে এই
বিধেয়ক মতে বৰ্তমানেও সেই দেশবোৰত বাস কৰি থকা এই কেইটা ধৰ্লোমাৱলম্বী লোক
সকলো ভাৰতীয় নাগৰিকত্বৰ বাবে মনোনীত হব বুলি কব পাৰি। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">খ) মূল
আইনখনৰ মতে প্ৰাকৃতিকৰণৰ দ্বাৰা ভাৰতীয় নাগৰিক হোৱাৰ বাবে কমেও মানুহজন
ভাৰতত ১১ বছৰ লোক সকলৰ বাবে সেই সীমা ৬ বছৰলৈ হ্ৰাস কৰাৰ প্ৰস্তাৱ ৰাখিছে।
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">গ) ভাৰতীয় আইন মতে কোনো অপৰাধমূলক কামত লিপ্ত প্ৰবাসী ভাৰতীয় সকলৰ নাগৰিকত্ব নাকচ কৰাৰ প্ৰস্তাবো ৰখা হৈছে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ঘ) এই বিধেয়কখন কেৱল অসমত নহয়, সমগ্ৰ ভাৰততে প্ৰযোজ্য হব।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">বিধেয়ক সম্বন্ধে লোকসভাৰ ৱেবচাইটত প্ৰকাশিত আলোচনাখিনিঃ-</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ক) এই বিলখনে ধৰ্মৰ ভিত্তিত নাগৰিকত্ব দিয়াৰ কথা কৈছে, সেয়ে ই পোনে পোনে
সংবিধানৰ দফা ১৪ (সমতাৰ অধিকাৰ) উলংঘন কৰিছে। এই বিধেয়ক গৃহীত হবলৈ হ’লে
সংবিধান সংশোধনৰ প্ৰয়োজন হব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">খ)এই বিলখন গৃহীত হ’লে ২০১৪ চনৰ ৩১
ডিচেম্বৰলৈকে ভাৰতলৈ অহা উপৰোক্ত ছয় ধমাৱলম্বী সকলো অবৈধ বিদেশী নাগৰিকে
কেৱল আশ্ৰয় পোৱাই নহয়, এজন বৈধ ভাৰতীয় নাগৰিকৰ সকলো সা সুবিধা লাভ কৰিব।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">তাৰোপৰি, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">গ) এই বিধেয়কখনে মুলতঃ ভাৰতত বাস কৰা হিন্দু বাংলাদেশী সকলক সহায় কৰিব,
বাকী ধৰ্মাৱলম্বী সকলৰ সংখ্যা জনগাঁঠনি সলনি কৰি দিব পৰাকৈ ডাঙৰ নহয়।(এইটো
অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা)</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ঘ) ইছলাম, ইহুদী, বা আন ধৰ্মাৱলম্বী সকলে এই বিধেয়কৰ সুবিধা নেপাব, অৱশ্যে ১৯৫৫ চনৰ নাগৰিকত্ব আইনৰ বাকী সা-সুবিধা খিনি পাই থাকিব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">এই বিধেয়কখন ০৮/০১/২০১৯ তাৰিখে লোকসভাত উত্থাপন হয় আৰু মৌখিক ভোটত গৃহীতো
হয়। অৱশ্যে বিভিন্ন কাৰণত ০৯/০১/২০১৯ তাৰিখে ৰাজ্যসভাত শাসনাধিস্থ দলে এই
বিধেয়কখন ভোটৰ বাবে আগনবঢ়ালে, গতিকে এই মুহুৰ্তত বিধেয়কখন ৰাজ্যসভাত গৃহীত
হোৱা নাই। বিধেয়কখন উত্থাপন হোৱাৰ সময়চোৱাত অসম তথা উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলত
বিভিন্ন প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচী পালন কৰা হয়, আনকি কোনো কোনো ঠাইত
প্ৰতিবাদকাৰীয়ে গণতান্ত্ৰিক প্ৰতিবাদৰ সীমাও উলংঘন কৰা দেখা যায়। অসমৰ
বৌদ্ধিক জগত, মেডিয়া, ছাত্ৰ-ছাত্ৰী আদি প্ৰায় সকলোৱেই বিধেয়কখনৰ বিৰোধিতা
কৰা দেখা যায়। এই সময়চোৱাত মন কৰিব লগা কথা দুটামান হ’ল, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">১) অসমৰ
মুখ্যমন্ত্ৰী সৰ্বানন্দ সোণোৱাল ডাঙৰীয়াই আশ্চৰ্যজনক ভাৱে নীৰৱতা অৱলম্বন
কৰে, আনকি ৰাজহুৱা অনুষ্ঠান বিলাকৰ পৰাও আঁতৰি থাকে। ইয়াৰ বাবে সামগ্ৰিক
ভাৱে তেওৰ ৰাজনৈতিক ভাৱমূৰ্তিৰ বিস্তৰ ক্ষতি হোৱা বুলি অনুমান কৰিব পাৰি।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">২) অসমত আজিলৈকে অবৈধ বাংলাদেশী বিতাৰণৰ প্ৰচেষ্টা হাতত লোৱা হৈছে,
সেইসকলো বিলাকতে নিৰন্তৰ ভাৱে বাধা প্ৰদান কৰি অহা ৰাজনৈতিক নেতা বা সংগঠন
সমূহে এই প্ৰতিবাদ কাৰ্যসূচীত অতি সক্ৰিয়তাৰে ভাগ লোৱা দেখা পোৱা গ’ল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">৩) এই বিধেয়ক উত্থাপনৰ সময়চোৱাতে কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে ততাতৈয়াকৈ অসমৰ
মূখ্যমন্ত্ৰীৰ সুৰক্ষা উপদেষ্টাক বদলি কৰে। আৰু নতুন সুৰক্ষা উপদেষ্টা
ৰঞ্জিত কুমাৰ পচন্দে দ্বায়িত্ব গ্ৰহণ কৰাৰ কিছুসময়ৰ পাছতে ড° হীৰেন
গোঁহাই, অখিল গগৈ, মনজিত মহন্ত আদি উল্লেখযোগ্য ব্যক্তিৰ বিৰুদ্ধে পুলিচে
এফ আই আৰ দাখিল কৰে। দুইটা ঘটনাৰ মাজত যোগসূত্ৰ থকা বুলি অনুমান কৰিব
পাৰি। এই পদক্ষেপৰ বাবে অসমীয়া বিদ্বৎ সমাজ আৰু মেডিয়াই বিৰূপ
প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰা দেখা পোৱা গৈছে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">=বিজেপিৰ বক্তব্য=</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">লোকসভাত এই বিধেয়কখন দাখিল কৰি দিয়া ভাষণত কেন্দ্ৰীয় গৃহ মন্ত্ৰী ৰাজনাথ
সিঙে বাৰম্বাৰ অসমৰ নাম লোৱাৰ পৰা বুজিব পাৰি যে চৰকাৰ এই বিধেয়কৰ প্ৰভাৱ
অসমতে সকলোতকৈ বেছিকৈ পৰিব বুলি নিশ্চিত। কাৰণ ভাৰতৰ পশ্চিম সীমান্তত
ইতিমধ্যেই পাকিস্তান বা আফগানিস্তানৰ পৰা অহা, আনকি বাংলাদেশী ভগনীয়া সকলক
সংস্থাপন দিয়াৰ প্ৰক্ৰিয়া চলি আছে, আৰু তাত বৰ বিশেষ প্ৰতিক্ৰিয়াও হোৱা
নাই। বিজেপিয়ে এই বিধেয়কখনক খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ ৰক্ষাকৱচ বুলি বাৰে বাৰে কৈ
আহিছে, যদিও অসম বা উত্তৰ-পূৱৰ ৰাইজে তেওলোকক বিশ্বাসত লব পৰা নাই। যোৱা
নিৰ্বাচনত অসমত বিজেপিৰ জয়ৰ এটা মুল কাৰণ হ’ল যে প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ
মোডীয়ে বিজেপি জয়ী হ’লে সকলো বাংলাদেশী অসমৰ পৰা যাব লাগিব বুলি ঘোষণা
কৰিছিল, কিন্তু প্ৰকৃতাৰ্থত তেওলোকে বৰ বিশেষ প্ৰচেষ্টা হাতত লোৱা দেখা
নগ’ল। বিজেপি আজিও সৰহসংখ্যক অসমীয়াৰ বাবে আচহুৱা ৰাজনৈতিক দলেই হৈ আছে,
তাক অস্বীকাৰ কৰা বিজেপিৰ বাবেই ভুল হব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">অসমৰ ৰাইজে সেই সময়ত মন
নকৰিলে যদিও বিজেপিৰ নিৰ্বাচনী ইস্তাহাৰতে লিখা আছিল যে তেওলোকে ভাৰতক সকলো
হিন্দুৰ বাবে প্ৰকৃতিক আবাস (Natural Home) কৰিব খোজে। তাৰ বাদেও বিজেপিৰ
সমুখত আন এক বৃহৎ প্ৰত্যাহবান আছিল, সেয়া হ’ল এ ইউ ডি এফ বা বদৰুদ্দিন
আজমলৰ উত্থান। অসমৰ বৰ্তমান ১১ খন জিলাত মুছলমান ধৰ্মী সংখ্যাগৰিষ্ঠ হৈ
পৰিছে আৰু তেওলোকৰ জনসংখ্যা দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পাইছে। এই বৃদ্ধি কিন্তু
থলুৱা অসমীয়া মুছলমানৰ বাবে হোৱা নাই, হৈছে সন্দেহজনক বাংলাদেশী মুছলমানৰ
বাবে। কোনেও মুখ ফুটাই নকলেও এই কথাটো অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰি। সন্দেহজনক
বাংলাদেশীৰ দ্ৰুত জনসংখ্যা বৃদ্ধিয়ে অসমৰ জনগাঁঠনি সম্পুৰ্ণ ৰূপে ওলট পালট
কৰি পেলাইছে। আৰু এই মুছলমান বাংলাদেশীৰ হাতলৈ বেছিকৈ ৰাজনৈতিক ক্ষমতা যোৱা
অসমৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে অশনি সংকেত, তাত কোনো সন্দেহ নাই। অসম আন্দোলনৰ মূল
কাৰক আচলতে এইটোৱেই আছিল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">বিজেপি চৰকাৰে অবৈধ বাংলাদেশীৰ আগ্ৰাসন
ৰোধ কৰিবৰ বাবে পোন প্ৰথমে NRC সহায় লব খুজিলে। অসম চুক্তিৰ অন্যতম অংগ
হলেও আগতে এই কামটো ভালদৰে হোৱা নাছিল, মুলতঃ অবৈধ মুছলমান বাংলাদেশীৰ
পৃষ্ঠপোষক কিছুমান ৰাজনৈতিক নেতা আৰু ছাত্ৰ সংগঠনৰ বাধাৰ বাবে। পিছত বিষয়টো
মাননীয় উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ হাতলৈ যায় আৰু বিজেপি চৰকাৰৰ সক্ৰিয় সহযোগত এন আৰ
চিৰ কাম আৰম্ভ হয়। কিন্তু শেষৰ ফালে বিজেপি চৰকাৰে বুজি উঠে যে এন আৰ চিয়ে
সন্দেহজনক অবৈধ মূছলমান বাংলাদেশীক চিনাক্ত কৰাত বিশেষ সফল হোৱা নাই।
তেওলোকৰ আশংকা সম্পুৰ্ণ শুদ্ধ বুলি প্ৰমাণিত কৰি মাত্ৰ দহলাখ মানুহ এন আৰ
চি ৰ পৰা বাদ পৰিছে, যিসকল মুলতঃ বাংলাদেশী মূলৰ হিন্দু। এসময়ত কংগ্ৰেছৰ
আশীষধন্য মুছলমান বাংলাদেশীৰ সমৰ্থক সকলে এই এন আৰ চিৰ প্ৰক্ৰিয়াটোক Hack
কৰিবলৈ সক্ষম হয় আৰু মাত্ৰ কিছুলোকক বাদ দি প্ৰায়বিলাক সন্দেহজনক মুছলমান
বাংলাদেশীৰ নামেই এন আৰ চিত অন্তৰ্ভূক্ত হয়।</span><br />
<span style="font-size: large;">ইয়াৰ পৰা বিজেপিৰ দুটা লোকচান হয়, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ক) বদৰুদ্দিন আজমল আৰু মুছলমান বাংলাদেশীক বাধা দিয়াৰ প্ৰচেষ্টা বিফল হয়</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">খ) হিন্দু বাংলাদেশীসকলৰ নাম এন আৰ চিৰ পৰা বাহিৰ হোৱাত তেওলোকৰ হিন্দুত্বৰ এজেণ্ডাও ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">গতিকেই তেওলোকে লৰালৰিকৈ (অৱশ্যে কাম আগৰ পৰাই চলি আছিল, প্লেন বি হিচাপে)
এই বিধেয়কখন উত্থাপন কৰে। আনকি বিধেয়কখনৰ প্ৰস্তুতকালত কাৰ্কযৰী সমিতি
খনৰ মাজতো বহু মতানৈক্য দেখা গৈছিল। অসমৰ পৰিস্থিতিত হব পৰা প্ৰতিক্ৰিয়াৰ
পুৰ্বানুমান কৰিয়েই বহুতে এই বিধেয়কৰ পৰা বাংলাদেশক বাহিৰ কৰাৰ প্ৰস্তাৱ
ৰাখিছিল, যিদৰে শ্ৰীলংকাক আঁতৰাই ৰখা হৈছে। পশ্চিম সীমান্তৰ ভগনীয়া সকলক
লৈ কাৰো কোনো আপত্তি নাছিল। কিন্তু ভোটৰ জোৰতে সমিতিত এই বিধেয়ক চূড়ান্ত
ৰূপ দিয়া হয়। এই বিধেয়কৰ জড়িয়তে বিজিপিয়ে তেওলোকৰ হিচাপত এন আৰ চিৰ দুয়োটা
মূল বিফলতা আঁতৰাবৰ প্ৰচেষ্টা কৰে। আনকি সদনৰ বিতৰ্ক কালতো বিজেপিৰ সহযোগী
কিছু দলেও এই বিধেয়কখনৰ পৰা বাংলাদেশক বাদ দিয়াৰ পৰামৰ্শ দিয়ে আৰু বিধেয়ক
সংশোধনীৰ প্ৰস্তাৱ ৰাখে ( দ্ৰষ্টব্যঃ- লোকসভাত বিজু জনতা দলৰ আলোচনা) </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">বিজেপিয়ে বৰ্তমান এই বিধেয়ক খন বিৰোধিতা কৰা লোকসকলক অবৈধ বাংলাদেশীৰ
সমৰ্থক বুলি অভিহিত কৰিব বিছাৰে। তাৰ কাৰণো নোহোৱা নহয়। তেওলোকে গুৰুত্ব
দিয়া কথাটো হ’ল- বদৰুদ্দিন আজমল আৰু অবৈধ বাংলাদেশী মূছলমানৰ আগ্ৰাসনে
অসমীয়া জাতীয় অস্তিত্ব বিপদাপন্ন কৰিব, আৰু তাত কাৰো কোনো দ্বিমত নাই।
গতিকে এই বিধেয়কৰ বিৰোধিতা কৰা মানেই বাংলাদেশী মূছলমানক বৰপীৰা পাৰি দিয়া।
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">আজমলৰ আগ্ৰাসন অসমীয়াৰ বাবে ভাবুকি, সেয়া সত্য; কিন্তু সেই আগ্ৰাসন এই বিধেয়কে কেনেকৈ ৰোধ কৰিব, সেয়া স্পষ্ট নহয়। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">=অসমৰ ৰাইজে কিয় বিধেয়কখনৰ বিৰোধিতা কৰিছে?= </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">সামগ্ৰিক ভাৱে চাবলৈ গ'লে, এজন সাধাৰণ অসমীয়াৰ চকুত এই বিধেয়কখনৰ কেইটামান স্পষ্ট দূৰ্বলতা মন কৰিব পাৰি। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ক) এই বিধেয়ক খনে সাধাৰণ মানুহৰ মাজত এক খেলিমেলিৰ সৃষ্টি কৰিছে। অসমত
মানুহে কোনো বাংলাদেশী নিবিছাৰে, সেইটো শেষ কথা। আজমলৰ লগতে সকলো
বাংলাদেশীৰ ক্ৰমবৰ্ধমান ৰাজনৈতিক শক্তি দেখি খিলঞ্জীয়া অসমীয়া সকল শংকিত।
তেওলোকক চৰকাৰখনে ৰোধ কৰিব বুলি অসমবাসীয়ে আশা কৰে। কিন্তু এই বিধেয়কখনে
দেখোন তাৰ বিপৰীতে কিছুমান বাংলাদেশীক থাপিবহে বিছাৰিছে, তাকো ধৰ্মৰ
ভিত্তিত? ১৯৭১ চনৰ আগলৈকে অহা বাংলাদেশীসকলৰ বোজা ইতিমধ্যে অসমে ল’লেই,
এতিয়া ২০১৪ চনলৈকে অহা খিনি কিয় লব? অসমৰ পৰা বাংলাদেশী ওলাই যাব লাগে, যি
ধৰ্মৰে নহওক কিয়! সেয়া প্ৰত্যেকজন সাধাৰণ অসমীয়াৰে প্ৰথম ইচ্ছা। তাৰ
বিপৰীতে এই বিধেয়কখন হ’লে ২০১৪ চনলৈকে এক বিশেষ ধৰ্মৰ বাংলাদেশীৰ অতিৰিক্ত
বোজা লব লগা হব বুলি অসমৰ সাধাৰণ মানুহৰ ধাৰণা। হয় নতুনকৈ মানুহ নাহে,
কিন্তু ১৯৭১ চনৰ পাছত অহা এজনো অবৈধ বিদেশীৰ বোজা অসমে লব নোখোজে। এই
পৰিপ্ৰেক্ষিতত চৰকাৰে এই বিষয়টো ৰাইজক বুজাই দিয়া বা ৰাইজৰ আস্থা লাভ কৰাত
সম্পূৰ্ণ বিফল হ’ল।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">খ) অসমৰ হিন্দু খিনিৰ হিন্দুত্বৰ ধাৰণা আৰু
উত্তৰ ভাৰত বা আন অঞ্চলৰ একে ধাৰণাটোৰ মাজত পাৰ্থক্য আছে, চৰকাৰে সেইকথাটো
একেবাৰে আওকাণ কৰি আছে। বাবৰি মছজিদ ভঙা বা তেনেধৰণৰ মৌলবাদী কাৰ্যকলাপেৰে
অসমৰ হিন্দুসকলৰ আস্থা লাভ কৰা কঠিন। অসমৰ মানুহখিনিয়ে এই মৌলবাদী
হিন্দুত্ব অসমৰ ওপৰত জাপি দিব খোজাৰ বাবে সন্তুষ্ট নহয়। হিন্দুত্ব কাৰ্ডটো
পোনে পোনে অসমত নচলে, সেই কথাটো আজিও বিজেপিয়ে বুজি উঠা নাই। বাবৰি মছজিদ
ভাঙি ৰাম মন্দিৰ সাজিলেই অসমৰ সকলো হিন্দুৱে বিজেপিক ভোট দিব বুলি ভৱা ভুল।
মোৰ হিচাপত আচলতে ভোট কমিবহে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">গ) বৰ্তমান অসম তথা উত্তৰ পূৱৰ
ৰাজ্যবিলাকে যি প্ৰতিবাদ কৰিছে, তাৰ ৰাজনৈতিকৰ সমান্তৰাল ভাৱে এটা
সাংস্কৃতিক কাৰণো আছে। এই বিধেয়কখনে সেই দিশটো একেবাৰে আওকাণ কৰা বুলি ভাৱ
হয়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">অসম প্ৰবজনেৰে গঠিত হোৱা ৰাজ্য, কিন্তু আজিলৈকে সকলো
প্ৰবজনকাৰীয়েই নিজ স্বকীয়তা বিসৰ্জন দি এটা সুকীয়া পৰিচয়ত বিলীন হৈ যোৱাৰ
বাবেই অসমীয়া বুলি এটা জাতি লগতে সংস্কৃতি, ভাষা আৰু আবেগ গঢ়ি উঠিছে। এই
অসমীয়া আবেগটো বহুত বেছি সংবেদনশীল, যিদৰে একেদৰে গঠন হোৱা আমেৰিকাৰ বাবে
আমেৰিকান আবেগটো। কিন্তু অসমলৈ শেহতীয়াকৈ প্ৰব্ৰজন কৰা বাঙালীসকলে
(হিন্দুৱেই হওক বা মুছলমানেই হওক) নিজকে হেৰুৱাই এই অসমীয়া পৰিচয়টোৰ সৈতে
মিলি যোৱাৰ প্ৰচেষ্টা কৰা নাই। বৃটিছৰ সময়ত অহা কিছু বাঙালী লোকে অসমীয়াৰ
হাজাৰ বছৰীয়া পৰম্পৰাক নস্যাৎ কৰাৰ চেষ্টা কৰাৰ কথা অসমীয়াই পাহৰা নাই।
বহুতে ভাৱে যে বাঙালী সকলে কেৱল অসমৰ সম্পদ লুণ্ঠন কৰি জীয়াই থাকিব খোজে,
এই ঠাইখনৰ প্ৰতি তেওলোকৰ কোনো সদিচ্ছা নাই। তেওলোকে সদায় নিজকে অসমীয়াতকৈ
সকলো দিশতে ওপৰৰ প্ৰাণী বুলি ভাৱে। আৰু এই ধাৰণাটো সলনি কৰিবলৈ বাঙালী
সকলেও বৰ বেছি প্ৰচেষ্টা কৰা দেখা পোৱা নেযায়। বাঙালীসকলৰ জাতি-ভাষা প্ৰেম
অতুলনীয়। তেওলোক যতেই নেথাকক, তেওলোকৰ আত্মপৰিচয় সগৌৰৱে প্ৰকাশ কৰি ভাল
পায়। গতিকে নিজৰ সকলো এৰি অসমীয়া নামৰ এটা পৰিচয় গঢ়ি তোলা মানুহখিনিৰ সৈতে
তেওলোকৰ এটা সংঘাত স্বাভাৱিক ভাৱেই সদায়েই চলি আহিছে। সাম্প্ৰতিক কালতো
ইউনিকোডত অসমীয়া লিপিৰ বিলুপ্তি, অসমৰ চাকৰি বাকৰিত বাঙালী লোকৰ
সংখ্যাধিক্য, জানি শুনি শংকৰদেৱক চৈতন্য দেৱৰ শিষ্য বুলি বুকু ফুলাই কৈ
ফুৰা, (যাৰ জন্ম গুৰুজনাতকৈ ৭৩ বছৰ পিছত হৈছিল), কবিগুৰু ৰবীন্দ্ৰনাথৰ সৈতে
বেজবৰুৱাৰ সংগ্ৰাম, কেৱল অসমৰ খিলঞ্জীয়াৰ বাবে থকা অনুসূচিত জাতি জনজাতি
সুবিধাবিলাকৰ মাজত বাংলাভাষীলোকৰ স্থানলাভ আদিয়েও এই ক্ষেত্ৰত অৰিহণা
যোগাইছে। বিজেপিৰ চৰকাৰ খনে এইটো কথা অনুধাৱন কৰাত ভুল কৰিলে। এইক্ষেত্ৰত
আমি পাহৰিলে নহব যে, যদিও ভাৰত বিভাজন ধৰ্মৰ ভিত্তিত হৈছিল, ভআৰতৰ
ৰাজ্যসমূহৰ গঠন কিন্তু ভাষাৰ ভিত্তিত হৈছিল। যি অসমীয়াই সকলো বিদেশীকে বঙাল
বুলি কৈছিল, তেওলোকে কেৱল হিন্দু ধৰ্মৰ নামত বাঙালীসকলক আপোন কৰি নলয়।
কেন্দ্ৰ চৰকাৰে সেই কথাটো বুজিব বুলি আশা কৰিব নোৱাৰি, ইয়াক ৰাজ্যিক
বিজেপিৰ বিফলতা বুলিব পাৰি। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ঘ) এই বিধেয়কখন গৃহীত হ’লে কিমান
মানুহে নাগৰিকত্ব পাব, সেই সংখ্যাটো সকলোতকৈ বৃহৎ খেলিমেলি। বিধেয়কখন
বিৰোধিতা কৰা সকলে এই সংখ্যাটো এক বৃহৎ সংখ্যা বুলি কব খোজে, য'ত চৰকাৰ এই
বিষয়ত একেবাৰে নিমাত। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ঙ) চৰকাৰে বাৰে বাৰে বুজাই আছে যে- এইখন
বিধেয়ক কেৱল অসমত নহয়, সমগ্ৰ ভাৰততে প্ৰযোজ্য হব। হয়, এই বিষয়ে কোনো
দ্বিমত বা সন্দেহ নাই। কিন্তু আন ৰাজ্যৰ তুলনাত অসমত এই বিধেয়কৰ কি প্ৰভাৱ
পৰিব? এই হিচাপটো চৰকাৰে পোনপটীয়াকৈ ৰাইজৰ আগত তুলি ধৰিব পৰা নাই। এই
বিধেয়ক সম্বন্ধে ভাৰতৰ আন ৰাজ্যত কোনো প্ৰতিবাদ হোৱা নাই, কেৱল অসমতে কিয়
হৈছে? ইউৰোপতো বহু বাংলাদেশী আছে, সেইবুলি সেইবোৰ দেশত থকা বাংলাদেশীক
ৰাজনৈতিক অধিকাৰ দিয়া হৈছেনে? গুজৰাটত থকা হোৱা এজন ভগনীয়া শিখ আৰু অসমত
থকা এজন অবৈধ বাংলাদেশীৰ ইচ্ছা, ক্ষমতা, সাহস আৰু উচ্চাকাংখ্যা একে নহয়!
বাংলাদেশী সকল অসমক চলে বলে কৌশলে নিজৰ কৰিব বিচাৰে, কেৱল সন্মানেৰে জীয়াই
থকাই তেওলোকৰ উদ্দেশ্য নহয়। সেইবাবেই অসমৰ ৰাইজে এদিন বিদেশী বিতাৰণৰ বাবে
আন্দোলন কৰিব লগা হৈছিল, গুজৰাটে কৰা নাই। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">চ) এই বিধেয়কখন গৃহীত
হ’লে অবৈধ মুছলমান বাংলাদেশী, যাৰ গৰিষ্ঠ সংখ্যকেই ইতিমধ্যে এন আৰ চি ত নাম
সুমুৱাইছে, তেওলোক কেনেদৰে নিয়ন্ত্ৰণলৈ আহিব? এই সম্পৰ্কে কোনো স্পষ্ট
ধাৰণা অসমৰ মানুহৰ মনত নাই, বিধেয়কখনতো নাই। কোনো অসমীয়াই নিবিচাৰে যে অবৈধ
বাংলাদেশী মুছলমানে এদিন অসমখন গ্ৰাস কৰক। এই বিধেয়খনে তেওলোকক নিয়ন্ত্ৰণ
কৰা সম্পৰ্কে কোনো স্পষ্ট ধাৰণা দিব পৰা নাই। যদি দিব পাৰিলেহেতেন, যদি
অসমৰ মানুহে বুজি পালেহেতেন কিদৰে এই বিধেয়কখনৰ দ্বাৰা সেই ১১খন জিলাত আকৌ
খিলঞ্জীয়াৰ সংখ্যা গৰিষ্ঠতা ঘুৰি আহিব, তেনে হয়তো দহ লাখ হিন্দু বিদেশীক
গ্ৰহণ কৰাৰ কথাও এবাৰ চিন্তা কৰিলেহেতেন। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ছ) অসমৰ মানুহৰ কিছুমান
গুণ আছে যিবিলাক আজিকালিৰ যুগত বুৰ্বকামি বুলিয়ে কব পাৰি। অসমীয়া মানুহ
আবেগিক, ব্যৱসায় বুদ্ধি কম, অসমীয়া মানুহ হেপ্পী গ’ লাকী ধৰণৰ, অসমীয়া
মানুহে সহজে আনক বিশ্বাস কৰে, অসমীয়া মানুহে সকলোকে মৰম কৰি সুখে শান্তিৰে
থাকিব খোজে, অসমীয়া মানুহ কৰ্ম বিমুখ, অসমীয়া মানুহে সবলজনৰ ভৰিৰ তলুৱা
চেলেকা আৰু দুৰ্বলজনক গচকি পেলোৱা, এই দুইটা কামেই সমানেই বেয়া পায়, অসমীয়া
মানুহৰ Ego বেছি, ইত্যাদি। অসমৰ অতি সৰল সমাজব্যৱস্থা আৰু উভৈনদীকে ভৰি
থকা সম্পদেই অসমীয়া মানুহক এনে চৰিত্ৰ প্ৰদান কৰিছে। অসমীয়া মানুহ জীৱিকাৰ
বাবে আঁতৰলৈ যাবৰ প্ৰয়োজন নহয়, অসমীয়া মানুহৰ ভড়াল নাই কাৰণ তেওলোকে আকাল
কি চিনিয়ে নেপায়। সেয়া অতীজৰ কথা। কিন্তু বৰ্তমানে অসমৰ সম্পদ কমি আহিছে,
সকলো ব্যৱসায় বাণিজ্য, চাকৰি বাকৰিৰ এক বৃহৎ শতাংশ ইতিমধ্যে অনা-অসমীয়াৰ
হাতলৈ গৈছেই। গতিকে অসমীয়া মানুহ শংকিত হৈ আছে। তাতে অসমীয়াৰ মাজত আজি কোনো
শক্তিশালী, বিশ্বাসযোগ্য সৎ নেতাৰ অভাৱ। এনে পৰিস্থিতিত অসমৰ ৰাইজে
স্বভাৱসূলভভাৱে উগ্ৰ প্ৰতিক্ৰিয়া কৰিব বুলি বিজেপিৰ চৰকাৰখনে অনুমান কৰিব
নোৱাৰিলে। অসমৰ ৰাইজক বুজাত তেওলোকে একেবাৰে ভুল কৰিলে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ঝ) এই
বিধেয়কখনৰ সকলোতকৈ বৃহৎ বিফলতা হ’ল- এই বিধেয়কখনে আনকি বদৰুদ্দিন আজমল,
আচাদুদ্দিন অৱৈছী আদিৰ দৰে লোকৰ প্ৰতি অসমীয়া ৰাইজৰ মনত এক সমবেদনাৰ সৃষ্টি
কৰিলে, কাৰণ আজি তেওলোকে অসমীয়াৰ সামগ্ৰিক চিন্তাধাৰাৰ অনুকূলে মাত
মাতিছে। তাৰোপৰি প্ৰায় নিশ্চিহ্ন হৈ পৰা, আৰু এসময়ত অবৈধ মুছলমান
বাংলাদেশীৰ মুল পৃষ্ঠপোষক কংগ্ৰেছ দলেও নিজৰ স্থিতি সৱল কৰিবলৈ সুযোগ পালে।
২০১১ চনৰ বিধানসভা নিৰ্বাচনত অসমে তৰুণ গগৈৰ চৰকাৰখনক নিৰংকুশ
সংখ্যগিৰষ্ঠতা দিয়াৰ এক অন্যতম কাৰণ আছিল বদৰুদ্দিন আজমলৰ বিৰূদ্ধে তেওৰ
মুকলি স্থিতি। আনকি কেন্দ্ৰৰ হেঁচাতো তেও সৈমান হোৱা নাছিল। তাৰ পাছৰ
নিৰ্বাচনতো বিজেপি জয়ী হোৱাৰ অন্যতম কাৰণ সেইটোৱেই আছিল। কিন্তু আজি এই
বিধেয়কখনৰ পাছত কিছু অসমীয়াৰ মাজত স্বাভাৱিক ভাৱেই এনে ভাৱো উঠা দেখা
গৈছে- “ বিজেপিতকৈ আজমলেই ভাল দেখোন, এই সময়ত অসমীয়াৰ ৰাইজৰ হকে মাত
মাতিছে।" ই হব পাৰিছে কেৱল বিজেপিৰ অসমীয়া ৰাইজৰ আস্থা লাভ কৰাৰ অক্ষমতাৰ
বাবে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ঞ) এই সমগ্ৰ প্ৰক্ৰিয়াটোত বিজেপিৰ বাবে ট্ৰাম্প কাৰ্ড আছিল
সৰ্বানন্দ সোণোৱাল; হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাক অসমবাসীয়ে ভাল পালেও সদায় সন্দেহৰ
চকুৰে চায়। মূখ্যমন্ত্ৰী সোণোৱাল ডাঙৰীয়া কিবা কাৰণত বিজেপিয়ে এই ঘটনা
ক্ৰমত মৌন হৈ থকাই উচিত বুলি ভাৱিলে, সোণোৱাল ডাঙৰীয়াইও কেন্দ্ৰৰ আদেশ পালন
কৰিলে বোধহয়। শেষ কথা হ'ল বিজেপিয়ে এই ট্ৰাম্পকাৰ্ড ব্যৱহাৰ নকৰিলে।
সৰ্বানন্দ সোণোৱালৰ ভাৱমুৰ্তিক ব্যৱহাৰ কৰিলে হয়তো আজি বিজেপি এনে
সৰ্বাত্মক বিৰোধৰ মুখামুখী হব লগা নহ'লহেতেন, হলেও অলপ কম হ'লহেতেন। এই
লেখকৰ বোধেৰে ই বিজেপিৰ আন এক ষ্ট্ৰেটেজিক বিফলতা। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">=সমাপ্তিত=</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">আমাক কোনো বিদেশী নেলাগে, সেইটো বহুবাৰ কোৱা হ’ল- কেনেকে চিনাক্ত কৰে,
কেনেকে বহিষ্কাৰ কৰে সেইবোৰ ভাৱি উলিয়াবলৈকে চৰকাৰখন পতা হৈছে। যদি পৰা নাই
তেনে সেয়া চৰকাৰৰ বিফলতা। কাইলে বিষম পৰিস্থিতি হ’লে হয়তো বিজেপিয়ে কব,
আমি চেষ্টা কৰিছিলো, তোমালোকেহে বাধা দিলা। সেইটোও সত্য। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">অসমৰ
সমস্যাবোৰৰ ৰূপ সদায়ে আঞ্চলিক, সৰ্বভাৰতীয় প্ৰেক্ষাপটত সেইবোৰ আলোচনাও কৰিব
নোৱাৰি, সমাধানো কিৰব নোৱাৰি। গতিকে আমি নিজৰ সমস্যা নিজেই সমাধান কৰিব
লাগিব। সেইবাবে এই মুহুৰ্তত অসমীয়াৰ বাবে এক সুস্থ, সৱল আৰু নিস্বাৰ্থ
জাতীয়তাবাদৰ কোনো বিকল্প নাই। আৰু তাৰ নাম এজিপি নহয়, হোৱা হ’লে আমাৰ
সৌভাগ্য হ’লহেতেন। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">আৰু বহুত লিখিব লগা আছিল, কিন্তু ফেচবুকত কিছু সীমাবদ্ধতা আছে। বিষয়টোৰ এক সুস্থ আৰু যুক্তি সংগত আলোচনা আশা কৰিলো। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
NB:- This was one of my highest shared posts in Facebook.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-hk0gQMDiGZQ/XigxyB-0O2I/AAAAAAAAceY/7i-Brgcb1LUNykzwmCuAvxCzVfkTs7tEgCLcBGAsYHQ/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="216" data-original-width="495" height="139" src="https://1.bp.blogspot.com/-hk0gQMDiGZQ/XigxyB-0O2I/AAAAAAAAceY/7i-Brgcb1LUNykzwmCuAvxCzVfkTs7tEgCLcBGAsYHQ/s320/1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>ফেচবুকৰ ম ন্তব্য</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><br /></b></div>
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100002347615015&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/deep.gogoi.90">Deep Jyoti Gogoi</a> </div>
<div class="_72vr">
ইমান
পুংখানুপুংখ ভাৱে,সবিস্তাৰে বিধেয়কখন সন্দৰ্ভত যিখিনি কথা
লিখিছে,ইয়াৰদ্বাৰা বহুতৰে মনত থকা কিছু দ্বিধা বা প্ৰশ্ন আঁতৰ হ'ব ৷ এই
লেখাতো কাকতত প্ৰকাশ হ'ব লাগে ৷</div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x"><br /></span></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div class="_6c7i">
<div class="_680y">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1175900300&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/sbaruah1">Sanjana Baruah</a> </div>
<div class="_72vr">
Very detailed and simply explained. Thanks</div>
<div class="_72vr">
<br /></div>
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100000516355088&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/kalyanioc">Kalyan Nath</a> </div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">Especially
like the point that it's because of BJP's wrong handling of the issue
that some known sympathiser of Bangladeshi are now getting chance to
behave like Jatiyatabadi. The entire narrative has now been shifted to a
few thousands of Hindu Bangladeshi instead of lakhs of illegal Muslim
infiltrators, thanks to BJP's wrong handling of this issue.</span></span></div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x"><br /></span></span></div>
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a aria-describedby="u_22_1" aria-owns="" class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100005018492222&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/himadrib.goswami" id="js_1jz">Himadri B Goswami</a> </div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">যুক্তিপূৰ্ণ আলোচনা এটাৰ জৰিয়তে বিধেয়ক খনৰ সম্পৰ্কে থকা দোমোজা আঁতৰ কৰিব বুলি আশা ৰাখিলো ৷</span></span></div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x"><br /></span></span></div>
<div class="_72vr">
<a class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1286261792&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/me.shri.assam">Himashri Das</a> </div>
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g">১।
JPC ৰ নিৰ্দেশনা মতে অবৈধ বাংলাদেশীক সংস্থাপন অসমৰ কম জনবসতি অঞ্চলত
চৰকাৰে কৰিব লাগিব। অৰ্থাত ৰজাঘৰীয়াই দাবী কৰা সেই ১৭ বিধানসভা আসনত
"খিলঞ্জীয়া অসমীয়া প্ৰতিনিধিত্ব নকৰিবওঁ পাৰে। তেনে স্থলত ভৱিষ্যতে
ৰাজনৈতিক অধিকাৰ খিলঞ্জীয়াৰ হাতত নাথাকিব। ঠিক ত্ৰিপুৰা সদৃশ ।<br />২। অসমীয়াৰ সংজ্ঞা নিৰূপন নকৰাকৈ কেৱল "অাসামী" বুলিলে বিদেশীওঁ "আসামী"তে পৰিব। সেয়ে অসম চুক্তিৰ clause 5 ক উলাই কৰিব নোৱাৰি। <br />৩। খিলঞ্জীয়া সম্পৰ্কে বিল খন নিমাত।<br />৪। কেৱল আশ্বাস দিছে ভাষা, জাতি সুৰক্ষাৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট কাৰ্যপন্থা নাই চৰকাৰৰ।</span></span></div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g"><br /></span></span></div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g"><a aria-describedby="u_2u_1" aria-owns="" class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100000721383968&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/dipak.bora.7" id="js_33m">Dipak Bora</a> </span></span></div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g">সু</span></span>ন্দৰ
বিশ্লেষণ । আপুনি সকলো পক্ষকে সামৰি সুন্দৰ বিশ্লেষণাত্মক তথ্য আগবঢ়ালে।
কেইজন মানে আকৌ আপোনাক বিধেয়কৰ বিষয়ে কিছুমানে পঢ়িব কয় ! শ্বেয়াৰ কৰিছো।</div>
<div class="_72vr">
<br /></div>
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a aria-describedby="u_33_1" aria-owns="" class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100003631681908&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/ractim.goswami.3" id="js_3dr">Ractim Goswami</a> </div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">অভিজিত দা, এই বিশ্লেষণাত্মক লেখা সময়ৰ তাগিদা আছিল। বহুজন উপকৃত হ'ব।</span></span></div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x"><br /></span></span></div>
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a aria-describedby="u_38_1" aria-owns="" class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100002513063114&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/sarmistha.chakravorty" id="js_3nf">Sarmistha Chakravorty</a> </div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">Thank you dada. Bor dorkar asil Kotha khini eneke bixodbhabe likhatu...</span></span></div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x"><br /></span></span></div>
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1711740319&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/utpal.kalita76">Utpal Kalita</a> </div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">আপোনাৰ পৰা মই আশা কৰি আছিলো এনে এটি লিখনি । আপোনাক ধন্যবাদ দিছো ।</span></span></div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x"><br /></span></span></div>
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">
</span></span>
<br />
<li><div class="_2h2j" data-testid="UFI2CommentsList/root_depth_1">
<ul><span dir="ltr"><span class="_3l3x">
<li><div aria-label="মন্তব্যৰ প্ৰত্যুত্তৰ" class="_4eek _4efk clearfix clearfix" data-ft="{"tn":"R","ct":"Y29tbWVudDoxMDIxNjIwNjk4NjY4MDM0NV8xMDIxNjIwNzY2OTI1NzQwOQ=="}" data-testid="UFI2Comment/root_depth_1" direction="left" role="article">
<div class="">
<div class="_42ef">
<ul class="_6coi _6qw9" data-testid="UFI2CommentActionLinks/root">
<li class="_6coj"><span class="_6qw6" data-testid="UFI2ReactionLink/comment"><div class="_8c74">
<a aria-hidden="true" class=" _3mf5 _3mg0" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100000974299695" href="https://www.facebook.com/mukulchandrapathak" tabindex="-1"><img alt="Mukul Pathak" class="_3me- _3mf1 img" src="https://scontent.fgau1-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-1/cp0/p32x32/73475310_3185858401456605_5700291182345584640_n.jpg?_nc_cat=105&_nc_ohc=bLgWtOMVo2sAX-zNGqf&_nc_ht=scontent.fgau1-1.fna&oh=2d0c1de6712ed38c24c625911f104a95&oe=5E923452" /></a></div>
</span></li>
</ul>
</div>
</div>
</div>
</li>
</span></span></ul>
</div>
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">
</span></span></li>
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">
<li><div aria-label="মন্তব্য" class="_4eek clearfix _4eez clearfix" data-ft="{"tn":"R","ct":"Y29tbWVudDoxMDIxNjIwNjk4NjY4MDM0NV8xMDIxNjIwNzcwODUzODM5MQ=="}" data-testid="UFI2Comment/root_depth_0" direction="left" role="article">
<div class="">
<div class="_42ef">
<div class="_6c7i">
<div class="_680y">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100000974299695&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/mukulchandrapathak">Mukul Pathak</a> </div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g">সুন্দৰ
পৰ্যালোচনা ৷ অসমীয়া মানুহৰ এইবাৰৰ আবেগ পূৰ্বতৈ বহু তীব্ৰ ৷ ইয়াৰ মূল
কাৰণটো যদিও বহু ক্ষেত্ৰত ৰাজনৈতিক বা খিলঞ্জীয়াৰ অধিকাৰ কেন্দ্ৰীক,
প্ৰধানত: ইয়াৰ মূল কাৰণ অসমীয়া মানুহে নিজৰ ভাষাটোক খুব ভাল পোৱা কথাটোহে ৷
অসম আৰু অসমীয়া ভাষা আমাৰ পৰিচয় ৷ অসমত থাকি
লুঙি পিন্ধাত অসমীয়াৰ আপত্তি নাই, অসমত থাকি দূৰ্গা পূজা পতাতো আপত্তি নাই
৷ গীৰ্জাত দেওঁবৰীয়া প্ৰাৰ্থনা কৰা বা খ্ৰীষ্টমাছ উদযাপনতো আপত্তি নাই ৷
মুছলমান বা বেংগলীয়ে বিধান সভাত আসন শুৱনী কৰাটো বোধহয় আপত্তি নাই ৷ কিন্তু
অসমত থাকি অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতিক উলাই কৰাটো অসমীয়াই কোনোকালে মানি
ল'ব নোৱাৰে ৷ অসমত বাংলা ভাষাৰ প্ৰচলন বৃদ্ধি হোৱা মানে সেই মানুহখিনি
অসমীয়াৰ পৰিবৰ্তে বাংলাদেশী বুলি নিজেই পৰিচয় দাঙি ধৰি অসমীয়াৰ গৌৰবোজ্জল
ইতিহাসক অবজ্ঞা কৰা বুলি গণ্য কৰে অসমীয়াই ৷ তাতোতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো
হৈছে বাংলাদেশী মূলৰ মানুহখিনিয়ে (হিন্দু বা মুছলিম যিয়েই নহওক) বাংলাভাষাৰ
মাধ্যমেৰে এক আত্মীয়তাৰ ভাব প্ৰকট কৰে ৷ য'ত বাংলাভাষী হিন্দু বেংগলী আছে,
ত'ত বাংলাভাষী মুছলমানো একে ঠাইতে সহবস্থান কৰে ৷ এই যোগসুত্ৰ বা
সহবস্থানৰ একমাত্ৰ কাৰণ হ'ল বাংলা ভাষা ৷ এই ভাষাটোৱে বাংলাদেশমূলৰ
মানুহখিনিক অসমীয়া মূলসুতিৰ মানুহখিনিৰ পৰা ক্ৰমান্বয়ে আতৰাই লৈ গ'ল ৷ ইয়াত
অনুঘটকৰ কাম কৰিছিল কংগ্ৰেছে ৷ অসমৰ আজিৰ এই পৰিস্থিতিৰ বাবে একমাত্ৰ
কংগ্ৰেছেই জগৰীয়া ৷ কিন্তু বিধিৰ কি বিপাক, আজি কংগ্ৰেছে সকলো পুৰণি
কৃতিত্ব আওকান কৰি এক কৌশলগত জাতীয়তাবাদী ভাবধাৰাৰে পুনৰ খোপনী পোতাৰ পাং
পাতিছে ৷ এই সমগ্ৰ পৰিঘটনা যদি সুক্ষ্মভাবে গমি পিতি চোৱা যায়, এই সংঘাটৰ
অবসানৰ এটাই পথ অসমীয়াৰ সন্মুখত খোল খাই আছে যিটো কাৰো বাবে সুখকৰ নহ'ব,
সেয়া হ'ল কটা-মৰা বা হিংসাৰ মুকলি প্ৰকাশ ৷ হঠকাৰী ৰাজনৈতিক নেতা কেইজনমানৰ
বাবে অসমত আহি থকা দিনত তেজৰ নদী ব'ব ৷ <br /><br />কিন্তু একে
সময়তে সকলোৰে অগোচৰে অসমত বসবাস কৰি থকা বিহাৰী বা মাৰোৱাৰী বা আন ভাৰতীয়
মুলৰ বনিক আৰু আন্ত:প্ৰবজনকাৰী বৃহৎ তথাকথিত অসমীয়া বা অসম নিবাসী শ্ৰেণী
এটাই অসমৰ এই জলন্ত পৰিস্থিতিত নিৰাপদ দুৰত্বত অবস্থান কৰি সুযোগৰ সন্ধানত
আছে ৷ আৰু এটা কথা, যিহেতু অসমীয়াই গত্যন্তৰহীন ভাবে আহি থকা দিনত হিংসুক
হোৱাৰ বাট এটা ৰাজনৈতিক নেতাৰোৰে খুলি দিছে, সেয়ে আলফাৰ দৰে সংগঠন পুনৰ
চৰ্চালৈ আহিছে ৷ হয়তু আহি থকা দিনত অসমে বহুত কিবা কিবি হেৰুৱাব, কিন্তু মই
ভাবো এই সমগ্ৰ ঘটনা প্ৰবাহে অসমীয়াক পুনৰ এটা শক্তিশালী জাতি হিচাপে গঢ়ি
তুলিব, যাৰ বাবে অত্যুৎসাহী পূৰ্ববংগীয় মুলৰ বেংগলী আৰু মুছলমানখিনি
আটাইতকৈ নিগৃহিত বা ভুক্তভোগী হ'ব ৷</span></span></div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g"><br /></span></span></div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a aria-describedby="u_49_1" aria-owns="" class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1048907786&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/mukulesh.deka" id="js_5dh">Mukulesh Deka</a> </div>
</div>
</div>
</div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">সকলো
দিশ সামৰি কৰা এক অতি সুন্দৰ বিশ্লেষণ। নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কৰ ওপৰত মই
আজিলৈকে পোৱা আটাইতকৈ উত্তম আলোকপাত। শ্বেয়াৰ কৰিব পাৰোঁনে?</span></span></div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1394296840&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/kamaljit.medhi.7">Kamaljit Medhi</a></div>
</div>
</div>
</div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<a class="" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1509823782" href="https://www.facebook.com/geeta.dutta.5?hc_location=ufi">Geeta Dutta</a> May like to go through. <a class="" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1622436213" href="https://www.facebook.com/abhijit.kalita.374?hc_location=ufi">Abhijit</a> did a great job .</div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<a class="dr bt" href="https://m.facebook.com/abani.deka.7?refid=52&__tn__=R">Abani Deka</a></div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x"></span></span><br />
<div class="cb" id="10216213238876646">
<div class="ds">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x"><a class="eh ei" href="https://m.facebook.com/hashtag/abhijit_kalita?refid=52&__tn__=R"><span class="ej ek">#</span><span class="el">Abhijit_Kalita</span></a>:
ডাঙৰীয়া প্ৰথমে আবেগ বৰ্জিতভাৱে নিৰপেক্ষ ৰূপত লিখনীটো প্ৰস্তুত কৰা বাবে
আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিলোঁ । এনেকুৱা সুস্থভাৱে কথাবোৰ মুকলিকৈ
আলোচনাৰ, ৰাইজৰ জনোৱাৰ আগতীয়াকৈ প্ৰয়োজন আছিল যদিও চৰকাৰ একেবাৰে নিৰৱে
থাকিল। ইয়াৰ বিপৰীতে বিলখনৰ বিৰোধিতাৰে কাহানিবাৰ পৰাই আৰম্ভ হৈচিল
প্ৰতিবাদ । জনাই নজনাই ভুলে শুদ্ধই বহুকথা ৰাইজৰ মাজত প্ৰচাৰ হ'বলৈ আৰম্ভ
কৰিছিল । এতিয়া ই এক জাতীয় আন্দোলনৰ ৰূপ ল'লেই, গতিকে সকলো অনিশ্চিত হৈ
পৰিল । ভা:জ:পা:-ৰ পৰিকল্পনাগত যিবোৰ দুৰ্বলতাৰ কথা আপুনি উল্লেখ কৰিছে
তাতো মোৰ দ্বিমত নাই । আৰু এটা দুৰ্বলতা মোৰ দৃষ্টিত আহিছে (ভুল নে শুদ্ধ
নাজানো) - ৰাজনৈতিক ভাৱে খিলঞ্জীয়াৰ অভেদ্য দুৰ্গৰ কথা কোৱা হৈছে তাত
অন্ততঃ দুটা-তিনিটামান সমষ্টি অন্ততঃ খিলঞ্জীয়া মুছলমানৰ বাবেও সংৰক্ষণৰ
ব্যৱস্থা থাকিব লাগিছিল মূলত অসমৰ বাবে । কিয়নো বাস্তৱ ক্ষেত্ৰত অসমীয়া
সমাজে এই খিলঞ্জীয়া মুছলমান সকলক ভাল পাই, এওঁলোকক লৈ শংকিত নহয় । এইটো
হয়তো ভাজপা-ই নকৰিব তেওঁলোকৰ দলগত নীতিৰ পৰিপন্থী বা সাংবিধানিক অসুবিধা
থকা বাবে । থকাহেতেন কিন্তু অসমীয়া সমাজে বেয়া নাপালে হয়, ধৰ্ম
নিৰপেক্ষতাৰ গৰিমাত আঘাট নহ'ল হেতেন আৰু ৰাইজো কিছু হ'লেও সন্তুষ্ট
হ'লহেতেন ।</span></span></div>
</div>
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">
</span></span></div>
</li>
<li><div class="ds">
<div class="cb" id="10216213453482011">
<h3>
<a class="dr bt" href="https://m.facebook.com/ujjwalkrgohain?refid=52&__tn__=R">Ujjwal Kumar Gohain</a></h3>
<div class="ds">
সুন্দৰ, বিশ্লেষণাত্মক আৰু প্ৰাসংগিক হৈছে ৷ মোৰ FB বন্ধু <a href="https://m.facebook.com/devasish.gogoi?refid=52&__tn__=R">Devasish Gogoi</a>
এ share কৰাৰ বাবে মই ইমানদিনে বিচাৰি থকা এনে এটা Post আপোনাৰ যোগে
পঢ়িবলৈ পালোঁ ৷ নাগৰিকত্ব ( সংশোধনী ) বিধেয়ক, ২০১৬ক বিৰোধিতা কৰা বা
সমৰ্থন কৰা বহুতেই এই বিধেয়ক খনৰ বিষয়ত একেবাৰে অজ্ঞ ৷ মই ভাবো আপোনাৰ এই
বিশ্লেষণাত্মক লিখনিয়ে সকলোকে নিশ্চয় উপকৃত কৰিব ৷ <br />
মই বহু আগতেই Netত এই বিধেয়ক খন পঢ়িছোঁ ৷ <br />
<br />
এই বিধেয়ক খনে ভৱিষ্যতে হানি কৰিব পৰা কিছুমান স্পৰ্শকাতৰ বিষয় সমূহ
উপেক্ষা কৰি ইমান সংক্ষিপ্ত আকাৰত প্ৰকাশ কৰিলে যেন ভাৰত এখন উন্নত ৰাষ্ট্ৰ
আৰু ইয়াত মানৱ সম্পদৰ অভাৱ বা তেনেই জনসংখ্যা কম ! <br />
<br />
দ্বিতীয়তে অবৈধ অনুপ্ৰৱেশকাৰী আৰু বহি ৰাষ্ট্ৰৰ পৰা আবেদন কৰা ইচ্ছুক নিপীড়িত বিদেশীৰ মাজত কোনো পাৰ্থক্য নাৰাখিলে ৷ <br />
<br />
তৃতীয়তে যিসকল ইতিমধ্যে অসম বা ভাৰতত অবৈধ ভাবে অনুপ্ৰবেশ কৰি আছেহি
সেইসকলক কেনেদৰে চিনাক্ত কৰিব যে তেওঁলোক প্ৰকৃততে নিপীড়িত হয়নে নহয় ৷ বা
যি সময়ত তেওঁলোক অনুপ্ৰৱেশ কৰিছিল, সেই সময়ত সেই নিৰ্দিষ্ট বহি ৰাষ্ট্ৰত
তেনে নিপীড়ন হৈছিল নে ইত্যাদি ইত্যাদি ৷<br />
→ যদি ৰাষ্ট্ৰই মানৱতাৰ খাতিৰত
এই সকলক নাগৰিকত্ব প্ৰদান কৰিবই বিচাৰিছে, তেনেহলে জনসংখ্যাৰ অনুপাতে
ইহঁতক বিভিন্ন ৰাজ্যত সংস্থাপন কৰিব নে ? <br />
<br />
এই বিধেয়ক খন অসম্পূৰ্ণ হোৱাৰ লগতে ইমানেই ছিদ্ৰ আছে যে অসম নালাগে, এদিন গোটেই ভাৰতৰ বাবেই বিপদ হব ৷<br />
<br />
সেয়ে আপোনালৈ অনুৰোধ থাকিল যাতে বিধেয়ক খনত থকা এনে আঁসোৱাহ বোৰ পাৰিলে বিশ্লেষণ কৰি আপোনাৰ লিখনিৰ দ্বাৰা দাঙি ধৰিব ৷<br />
<br />
শেষত আপোনাৰ অজ্ঞাতে আপোনাৰ Wallত অনুপ্ৰৱেশ কৰাৰ বাবে ময়ো ক্ষমাৰ প্ৰাৰ্থী ৷</div>
</div>
</div>
</li>
<li><div class="ds">
<a class="dr bt" href="https://m.facebook.com/akashpradip?refid=52&__tn__=R">Akash Pradip Borah</a></div>
</li>
<li><div class="ds">
<div class="ds">
মই
ভাবো , চৰকাৰে সময় থাকোতেই অসমৰ সকলো দল-সংগঠন, ৰাজনৈতিক নেতা ,
বুদ্ধিজীৱী আৰু সমাজৰ সকলো স্তৰৰ ব্যক্তি সকলৰ সৈতে আলোচনা কৰিব লাগে ।
এদিন , দুদিনত নহ'লে ১০/১৫ দিন ধৰি আলোচনা কৰি এই সমস্যাৰ সমাধানৰ সূত্ৰ
এটা উলিয়াব লাগে । আমি সকলোৱে আবেগ, স্বভিমান পৰিহাৰ কৰি এই আলোচনা কৰিব
লাগে । এই আলোচনাত ধৰ্ম বিষয়টো সম্পূৰ্ণ ভাবে বাদ দিব লাগে আৰু অসমীয়াৰ
ৰাজনৈতিক, অৰ্থনৈতিক আৰু সামাজিক সুৰক্ষাৰ বিষয়টো মূল বিষয় হ'ব লাগে ,
দৰকাৰ হ'লে দ্বি-নাগৰিকত্ব বিষয়েও আলোচনা হ'ব লাগে । মানৱতাৰ দিশটো অলপ
গুৰুত্ব দি অলপমান এৰাধৰা কৰি আলোচনা কৰিব লাগে । নহ'লে কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে
যি তৎপৰতা দেখুৱাইছে , বিল খন আইনত পৰিণত কৰিব যেন লাগিছে । দল-সংগঠন
সমূহেও সময় থাকোঁতে আবেগ পৰিহাৰ কৰি চৰকাৰৰ সৈতে সোনকালে আলোচনাত বহিবলৈ
লাগে নহ'লে পৰিস্থিতি আৰু ভয়াবহ হ'ব । কাৰণ আমি সকলোৱে জানো , বিল খন আইনত
পৰিণত হ'লে অহা কেইবছৰমানৰ ভিতৰতে আমি অসমতে ভাষিক স্ংখ্যলঘু হম। আমাৰ
ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবে একো নেথাকিব । আমি এইটোও ভালদৰে জানো অসমৰ পৰা অবৈধ
বিদেশী খেদাটো ইমান সহজ কাম নহয়। মোৰ ব্যক্তিগত অনুভৱ , আন্দোলনৰ
মাধ্যমেৰে নহয় , আলোচনাৰ মাধ্যমেৰে এই সমস্যাৰ সমাধানৰ উপায় ওলাব । অসমত
বহুত আন্দোলন দেখিলোঁ কিন্তু সমস্যাৰ সমাধান নেদেখিলো । আপোনাক বহুত
ধন্যবাদ জনালো এই সুন্দৰ বিশ্লেষণৰ বাবে ।</div>
</div>
</li>
<li><div class="ds">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a aria-describedby="u_55_1" aria-owns="" class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=795449708&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/minakshi.kakoti.3" id="js_7q1">Minakshi Kakoti</a> </div>
</div>
</div>
</div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">অভিজিত,
এক নিৰপেক্ষ বিশ্লেষণ আগবঢ়োৱাৰ বাবে তুমি ধন্যবাদৰ পাত্ৰ। আচলতে ৰাজ্যিক
চৰকাৰে কামটো বহুত অধ্যয়ন কৰি সতৰ্কতা সহ কৰাহ'লে পৰিস্থিতি ইমান বিষম নহ'ল
হেঁতেন</span></span></div>
</li>
<li><div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<a aria-describedby="u_5f_1" aria-owns="" class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100000107736304&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/bikasshh" id="js_88g">Bikash Singh</a></div>
</div>
</div>
</div>
</li>
</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;">
<div class="bw" data-ft="{"tn":"*s"}">
<div>
<div class="_6c7i">
<div class="_680y">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">
</span></span>
<br />
<li><div class="_72vr" style="text-align: left;">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">@Abhijit Kalita nice explanation. time to think with cool mind instead of emotion. with due permission can I share in my wall? <a class="_3l3r" href="https://www.facebook.com/hashtag/thank?hc_location=ufi"><span aria-label="হেশ্বটেগ" class="_3l3v">#</span><span class="_3l3w">Thank</span></a> you</span></span></div>
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">
</span></span></li>
<span dir="ltr"><span class="_3l3x">
</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
<br />
<a aria-describedby="u_5q_1" aria-owns="" class="_6qw4" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100000258146758&extragetparams={"directed_target_id": " "}" href="https://www.facebook.com/hemanta.kakati.90" id="js_9g0">Hemanta Kakati</a><br />
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g"><br /></span></span>
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g">বৰ ভাল লাগিল অভিজিত৷ সুন্দৰ বিশ্লেষন৷ লেখাটো সেইখন মান বাতৰি কাকতলৈ পঠাই দিয়া৷ সমগ্ৰ অসমৰ মানুহে পঢ়ক, যদিহে প্ৰকাশ কৰে৷</span></span><br />
<div class="_6cuy">
<div class=" _6qw3" data-ft="{"tn":"K"}" data-testid="UFI2Comment/body">
<div class="_72vr">
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g"><br />গোটেই
পৰিঘটনাটো ময়ো পৰ্য্যবেক্ষন কৰি তোমাৰ লগত একমত হৈছো৷ সমস্যাবোৰ গম
পাইছোঁ, কিন্তু সমাধান সূত্ৰ ক'ত? সেইটোও এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা৷<br /><br />মই
ভাবো কোনো কালেই বাংলাদেশী বোৰ অসমৰ পৰা বিতাৰিত নহয়৷ কাটাতাৰৰ বেৰ হেনো
এতিয়াও পাৰ হয়৷ চতুৰ ৰাজনীতিবিদ সকলৰ পাশাখেল চলিয়েই থাকিব৷ অসমৰ
ডেম'গ্ৰাফী বদলি কৰিব পৰা শক্তি হ'ল আজি বাংলাদেশীৰ৷ কিছু মানুহৰ মনত
কাট্টাৰ হিন্দুত্ববাদৰ আগমন হোৱাত এই কথাটোৱেও সহায়ক হৈছে৷ সমাধান সূত্ৰ
কোনো গনতান্ত্ৰিক পদ্ধতিৰে অনাটো প্ৰায় অসম্ভৱ যেনেই লাগে৷ অসমীয়া মানুহৰ
কৰ্মবিমুখতা, আৰু সহজে প্ৰলোভিত হোৱা স্বভাৱ ইয়াৰ ঘাই অন্তৰায়৷ ৱৰ্ক পাৰমিট
এণ্ড ন' চিটিজেনশ্বিপ, চৰকাৰী সা সুবিধা কৰ্তন, বাধ্যতামূলক জনসংখ্যা
নিয়ন্ত্ৰনৰ আচনি - এই ধৰনৰ শক্তিশালী চৰকাৰী হস্তক্ষেপে হয়তো সমস্যাটো কিছু
পৰিমানে উপশম কৰিব পাৰিব৷ স্বাৰ্থলোভী ৰাজনীতিবিদ সকল দিচপুৰ আৰু দিল্লীৰ
সংসদত থকালৈ বিশেষ আশা কৰাটোও নিৰৰ্থক৷ যি দেখিছো আকৌ আশীৰ দশকৰ ভয়াবহ
পৰিস্থিতি ঘুৰি আহিব পাৰে৷ সদ্যহতে বিলখন ঠাণ্ডা বস্তাত পেলাই থৈ নতুনকৈ
চিন্তা ভাৱনা কৰা দৰ্কাৰ৷</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-x-keTWdVhOE/Xig4_8TctHI/AAAAAAAAces/wq19_rXE8KQHJ-e9he2A9dJ4g5UTPEf1ACLcBGAsYHQ/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="145" data-original-width="495" height="116" src="https://1.bp.blogspot.com/-x-keTWdVhOE/Xig4_8TctHI/AAAAAAAAces/wq19_rXE8KQHJ-e9he2A9dJ4g5UTPEf1ACLcBGAsYHQ/s400/2.jpg" width="400" /></a></div>
<span dir="ltr"><span class="_3l3x _1n4g"><br /></span></span></div>
</div>
</div>
<div class="bw" data-ft="{"tn":"*s"}">
<div class="_6c7j">
<div class="uiPopover _6a _6b">
</div>
</div>
</div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-33683966903569637472020-01-22T03:21:00.001-08:002020-01-22T03:21:25.881-08:00Think or Act Naturally? <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">When we get educated, what happens? We become logical, smart, and start taking decisions thro' a conventional and time tested thaught process. We reason with the knowledge education gave us, and what we do by this; we do things the way are acceptable, if not the best,
according to the cumulative consciousness of humankind. We start to act smart.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> But when a person is not educated, or is not depending upon his or her pre-installed logic and values, what does he or she do?
They entirely depend on their intuition or natural reflex to take
decisions.</span><br />
<span style="font-size: large;"> I am now kinda ok with both ways, nowadays. Because, I
have seen, those people who are not so-called educated, and they always
use their natural instinct to make decisions, however illogical it may
seem, since a very young age, their intuition becomes much effective and
correct, as compared to educated and conscious people.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"> </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Its
because they practice that skill all throughout their lives, and when
one tries one thing so much, he or she is bound to be good in that.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
I consider myself to be one of the logical types, and I do try to
remain one, but I have had so many experiences with the other kind, I
have come to such a stage that now I really respect the powers of not
using the brain and logical thinking at all. <span class="bn bo" title="smile ইম'টিকন"><img alt="" class="s" height="16" role="presentation" src="https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t4c/1/16/1f642.png" width="16" /></span></span></div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-80474480810787455952020-01-22T03:10:00.002-08:002020-01-22T03:13:18.872-08:00 =তাই তাক আজিকালি নমতা হ’ল=<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-qEkLIbVZJSQ/XiguBVK_qsI/AAAAAAAAceM/AQGoBW_IeyEmpen0q0oK5Hd0o5S3vT99QCLcBGAsYHQ/s1600/Rape-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="960" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-qEkLIbVZJSQ/XiguBVK_qsI/AAAAAAAAceM/AQGoBW_IeyEmpen0q0oK5Hd0o5S3vT99QCLcBGAsYHQ/s400/Rape-1.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;">ঘটনাটোৱে সৰু চহৰখন একেবাৰে জোঁকাৰি
পেলালে। আজি কিছুদিনৰ আগলৈকে এনে চহৰবোৰত এনে ঘটনা হ’ব পাৰে বুলি কোনেও
অনুমানেই কৰিব পৰা নাছিল, কোনেও শুনাও নাছিল। জনজাতীয় লোক অধ্যুষিত চহৰখনত
মহিলাসকল এনেয়ো আগৰণুৱা, মহিলাক আনকি বেয়া দৃষ্টিৰে চোৱাও এই চহৰখনৰ
সংস্কৃতিৰ বাহিৰৰ বস্তু। কথাটো চহৰখনৰ মানুহবোৰৰ চকুতে জলজল পটপটকৈ দেখা
পোৱা গৈছিল। সেইখন চহৰতে ছোৱালীজনীক কেইবাজনো লোকে মিলি ওৰে ৰাতি ধৰ্ষণ
কৰিলে, আৰু পুৱা প্ৰায় মৃত অৱস্থাত তাইক পাহাৰখনৰ মাজত পেলাই থৈ গ’ল। পিছে
তাই আছিল খাটিখোৱা মানুহৰ ছোৱালী, শৰীৰৰপৰা একেৰাহে হোৰাহোৰে ওলাই থকা
তেজবোৰেও তাইক নিঃশেষ কৰিব পৰা নাছিল, তাই তেনেকৈয়ে যেনে তেনে বগুৱা বাই
ৰাষ্টাটোৰ কাষ পালেহি। তেতিয়াই তাইক মানুহে দেখিলে, এখন অটোৰিক্সাত ভৰাই
তাইক স্থানীয় হস্পিটেলখনলৈ লৈ গ’ল মানুহবোৰে, তাৰপৰা আকৌ এম্বুলেন্সত ডাঙৰ
হস্পিটেললৈ।</span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মানুহবোৰ হতভম্ব হৈয়ে থাকিল কিছুদিন, এনে ঘটনাত কেনেকৈ
প্ৰতিক্ৰিয়া কৰিব লাগে মানুহবোৰে নেজানিছিলেই আচলতে। ঘৰত ল’ৰা-ছোৱালী
পৰিয়ালৰ আগত এই কথাটো আলোচনা কৰিব লাগে নে নেলাগে সেই বিষয়েও মানুহবোৰ
নিশ্চিত নাছিল। কেইজনমান সাহসী কলেজীয়া ছাত্ৰ–ছাত্ৰীয়ে পিছে কিবা কিবি
কৰিলে, পইচা তুলিলে, থানাৰ আগত ধৰ্ণা দিলে, চ’চিয়েল মেডিয়াত প্ৰচাৰ কৰিলে।
পুলিচেও লগে লগে কামত নামি পৰিল। আৰু পুলিচৰ বাবে অপৰাধীক ধৰা পেলোৱা বৰ
কঠিন কাম নাছিল, চহৰখনত সকলোৱে সকলোকে চিনি পায়, পুলিচেও জানে কোন
কেনেকুৱা! ছোৱালীজনীক এখন গাড়ীত উঠা কোনো কোনোৱে দেখিছেও, আৰু যিটো মানুহৰ
গাড়ীত তাই উঠিছিল, সেই মানুহটো বৰ সুবিধাৰ নহয়েই। তাৰ হেনো কেইবা ঠাইতো
কেইবাজনীও পত্নী আছে। গতিকে ছোৱালীজনী গৈ ডাঙৰ হস্পিটেল পাইগৈ মানে চাৰিটা
অপৰাধী পুলিচে কৰায়ত্ব কৰিলেই। অৱশ্যে সুৰক্ষা আৰু হ’ব পৰা ৰাজহুৱা ৰোষৰ
ভয়ত অপৰাধীকেইজনক পুলিচে লগে লগে সদৰৰ কাৰাগাৰালৈ পঠাই দিলে। পুলিচে দোকোব
দিওঁতেই অপৰাধীকেইটাই দোষ স্বীকাৰ কৰি পেলালে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ××××</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> সিহে কথাটো
পলমকৈ গম পালে। চাকৰিৰ বাবে এই সৰু চহৰখনলৈ সি অহা প্ৰায় চাৰিবছৰ হ’ল, ঘৰৰ
পৰা বিয়াৰ বাবে তাক জোৰ কৰা আৰম্ভ হৈছেই ইতিমধ্যে। সি ট্ৰান্সফাৰৰ বাবে
চেষ্টা কৰি আছে, ভাল ঠাই এখনলৈ ট্ৰেন্সফাৰ লৈহে বিয়া পতাৰ মন তাৰ। নহ’লে
ন–কইনাই ইয়াত আহি কি কৰিব? তাৰ বাৰু অফিচ আছে, দিনটো যেনে তেনে কাটি যায়।
শিক্ষিতা ছোৱালী এজনী বিয়া পাতি এইখন ঠাইত ৰখা মানে তাৰ হিচাপত তাইক অপমান
আৰু অত্যাচাৰ কৰা। গতিকে বয়স হ’লেও সি বিয়াৰ কথা ভবা নাই এতিয়াও। ঘৰৰ
মানুহবোৰে নুবুজে, আজিকালি বিয়া পাতি পতি পৰমেশ্বৰ হৈ থকাৰ দিন গ’ল।</span><br />
<span style="font-size: large;">
সি দেৰিকৈ উঠে, গতিকে ৰাতিপুৱাৰ সময়খিনি সি কেনেকৈ কটাব, সেইটো বৰ বেছি
চিন্তাৰ কথা নহয়। আঠমান বজাত ঘৰ চাফা কৰি ব্ৰেকফাষ্ট ৰান্ধি দিবলৈ মানুহ
এগৰাকী আহে, মানুহজনীয়ে তাৰ অফিচতে অস্থায়ী ভাৱে পিয়নৰ চাকৰি কৰে। দৰমহা
তেনেই কম, সেয়ে তাৰ ঘৰত কাম কৰি পোৱা টকা এহেজাৰ তাইৰ বৰ কামত আহে। তাই আহি
ব্ৰেকফাষ্টৰ লগতে দিনৰ সাজৰ বাবেই কিবা এটা ৰান্ধি থৈ যায়। সি ভাতকেইটা
পাতি খালেই হ’ল। ৰাতি নিজেই ৰান্ধে, সময়খিনি কাটি যায়। তাৰ চৰকাৰী আৱাসটোৰ
আশে পাশে আৰু কেইঘৰমান মানুহ আছে, তাৰ অফিচৰে কৰ্মচাৰী, অফিচটোও একে
চৌহদতে। স্থানীয় কৰ্মচাৰী সকল নিজ নিজ ঘৰত থাকে। চৌহদটোত থকা সকলোকেইজনেই
বিবাহিত, পৰিয়ালসহ থাকে। তাৰ ঘৰটোৱেই সকলোতকৈ ডাঙৰ আৰু সেইটো ঘৰতে সি অকলে
থাকে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অফিচৰ কামৰ বোজা বৰ বেছিও নহয়, কমো নহয়; কিন্তু পাঁচ বজালৈকে
কৰি থাকিবলৈ কিবা নহয় কিবা কাম একোটা থাকেই। এই অফিচটোৰ সিয়েই উৰ্ধতন
বিষয়া, সকলোৰে চাৰ। গতিকে অফিচত তাৰ বন্ধু বুলিবলৈ কোনো নাই। আন কেইটামান
চৰকাৰী অফিচত তাৰ সমপৰ্যায়ৰ দুই চাৰিজন মানুহ আছে, কেতিয়াবা লগ কৰা হয়,
পাৰ্টি হয়, কিন্তু তাৰ ভিতৰতো তাৰ মনে মিলা বা তাৰ বন্ধু হব পৰা কোনো মানুহ
সি বিছাৰি পোৱা নাই। সকলো প্ৰায় সহকৰ্মীৰ দৰে, বন্ধু নহয়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অৱশ্যে
সি অকলে থাকিবলৈ বৰ বেয়া নেপায়, টিভি চাই, কেতিয়াবা গান শুনে, কিতাপ
দুখনমানো আছে, নেটৱৰ্ক থাকিলে ফেচবুকো খুচৰি চায়। ভাত ৰন্ধা কামটো আছেই।
ফ্ৰীজত হুইস্কীৰ আধাখোৱা বটল এটা প্ৰায় থাকেই।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> তাৰ আৰু এটা সুবিধা
হ’ল – তাৰ কোনো প্ৰেমিকা নাই। সকলো দিশ জাৰি চালি চাবলৈ গ’লে তাৰ দৰে ল’ৰা
এটাৰ প্ৰেমিকা নথকাতো প্ৰায় আচৰিত কথাই। ভাল দৰমহা, নিজঞ্জলীয়া ঘৰ এখন, তাৰ
চেহেৰা, সকলোচোন ঠিকেই আছে। তাৰ যে কোনো বাকদত্তা নাই, সেই কথাটোলৈ মাক
দেউতাক অলপ চিন্তিত নোহোৱা নহয়, কেনেবাকৈ পাহাৰীয়া জনজাতীয় ছোৱালী এজনী
হঠাত বিয়া পাতি পেলালে, সেই ছোৱালীজনীক নিজৰ বোৱাৰী হিচাপে আদৰি ল’বলৈ
তেওঁলোক বৰ্তমানলৈকে সাজু নহয়। অৱশ্যে তাৰ চৰিত্ৰৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ সম্পূৰ্ণ
বিশ্বাস আছে, কিন্তু ডেকা বয়সৰ কথা, হঠাত কিবা ভুল হৈ যাবলৈ কিমান সময়
লাগে। কোনোবাই ফাঁচতো পেলাব পাৰে, কি ঠিক।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আচলতে বিদিশা আঁতৰি যোৱাৰ
পাছত সি এই বিয়া, প্ৰেম এই বস্তুবোৰ বৰ বেছি গুৰুত্ব দিয়াই নাই, অৱশ্যে
কেতিয়াও বিয়া নেপাতো বুলি শপতো খোৱা নাই। কিন্তু সেই মানুহ এজনীক একেবাৰে
নিজৰ কৰি লোৱা কামটোৰ প্ৰতি তাৰ বৰ বেছি উৎসাহ নাই আজিকালি। মনতে ভাবে সি;
হ’ব, সময় মিলিলে, মানুহ মিলিলে সংসাৰ ধৰ্ম পালন কৰিব লাগিব কেতিয়াবা।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
পাঁচ বজাত সি অফিচৰপৰা ওলাই আহে, সি আৰু তলা মৰা চকীদাৰজনেই অফিচৰপৰা ওলোৱা
শেষ ব্যক্তি হয়। কেতিয়াবা তাৰ অফিচত অলপ বেছি সময় থাকিবৰ মন গ’লেও
চকীদাৰজনৰ অসুবিধা হ’ব বুলি ভাবিয়েই সি ঠিক পাঁচ বজাত অফিচৰপৰা ওলাবৰ
চেষ্টা কৰে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অফিচৰপৰা ওলায়ে সি প্ৰায় এক কিলোমিটাৰ দূৰৰ সৰু
বজাৰখনলৈ যায়। সি গাড়ীখন কিনা বেছি দিন হোৱা নাই, আগতে খোজকাঢ়িয়েই গৈছিল।
বজাৰখনত দহ পোন্ধৰখন মান দোকান আছে, বাছ ষ্টেচন এটা আৰু কেইখনমান সৰু সুৰা
চাহৰ দোকান। দেওবাৰে তাত ডাঙৰ বজাৰ বহে, গাঁৱৰ পৰা মানুহে শাক পাচলি, ধান
চাউল বেছিবলৈ আনে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সেই অঞ্চলটোত চাকৰি বাকৰি কৰা বা স্থানীয় লোকেই
হওক, সকলোৱেই সন্ধিয়া সময়খিনিত বজাৰখনলৈ ওলাই আহে, ঠাইখন প্ৰাণচঞ্চল হৈ
পৰে। প্ৰকৃততে ক’বলৈ গ’লে এই সময়ত তাৰ জীৱনৰ একামাত্ৰ প্ৰাণচঞ্চল ঠাই এই
বজাৰখনেই। মানুহবোৰ প্ৰায় সকলোবোৰেই চিনাকী, তেওঁলোকে চাহ খাই, কথা পাতে,
কিন্তু অলপ যেন আত্মীয়তা কম, সন্মান আৰু সংকোচ বেছি। দোকানী পোহাৰী,
ৰান্ধনি, স্কুলৰ শিক্ষক, সকলোৱে তাক চাৰ বুলি মাতে, চাৰটোহে তাৰ আজিকালি
প্ৰকৃত নাম হৈ পৰিছে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> তাই সেই বজাৰখনৰ আটাইতকৈ উজ্জ্বল চুকটোতে
পকৌৰী, ম’ম’, চপ আদি বিক্ৰী কৰে। তাইৰ দোকানত বিক্ৰী ভাল। প্ৰথমতে তাইক সি
দোকানৰ মালিক বুলিয়েই ভাবিছিল, পিছত গম পালে তাই আচলতে কৰ্মচাৰীহে। কিন্তু
দোকানত সদায় তাইহে থাকে, মালিকনী গৰাকী আঁতৰত বহি থাকে। তাইক মালিকনীয়ে
মৰমো কৰে যেন লাগে। নকৰিব কিয়, তাৰ হাতখন খৰ, কেৰাহী এখনৰ গৰম তেল উতলিয়ে
থাকে, ইটোৰ পাছত সিটো বস্তু তেলত ভাজিয়েই থাকিব লাগে, মানুহবোৰেও পকৌৰী গৰম
হ’লেহে ভাল পায়। তাৰ মাজতে তাই গ্ৰাহকক বস্তু দিয়ে, পেকিং কৰি দিয়ে, পইচা
লয়। মেচিনৰ দৰে চলে হাতখন। কিছুদূৰত শকত আৱত মালিকনীগৰাকীয়ে একান্ত মনে ঊল
গুঠি থাকে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> তাইক একে আষাৰে দেখিবলৈ বৰ ধুনীয়া বুলি ক’ব নোৱাৰি, বেয়া
বুলিও ক’ব নোৱাৰি। মংগোলীয় মুখাবয়ৱৰ ছোৱালীজনীৰ গাৰ ৰংটো চিকমিকোৱাকৈ
উজ্জ্বল, হাঁহিটো আৰু বেছি উজ্জ্বল। হাঁহিলে তাইক বৰ মৰম লাগে আৰু তাই
অনবৰত হাঁহিও থাকে। ওচৰৰ ল’ৰাবোৰে তাইক ভাল পায়, সহায়ো কৰে। তাই সিহঁতক ইটো
সিটো কামটো লগাই থাকে, যাচোন বেচন আধা কেজি আনি দে, গেচ চিলিণ্ডাৰটো লগাই
দে। সিহঁতেও তাইক সহায় কৰি ভালেই পায়। কাৰণ চহৰখনৰ প্ৰায় সকলোৱে জানে যে,
তাইৰ মাক দেউতাক সৰুতেই ঢুকাল। কাৰোবাৰ ঘৰত বনকৰা ছোৱালী হিচাপে থাকি থাকি
তাই এই ৰন্ধা বঢ়া শিকিলে, আৰু শেষত এই দোকানখন। যিহেতু তাইৰ নিজৰ কোনো ককাই
ভাই নাই, চহৰখনৰ প্ৰায়বোৰ ডেকা ল’ৰাই তাইক ভনীয়েকৰ দৰেই ব্যৱহাৰ কৰে, তাইক
সহায় কৰে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> তাই দোকানখন খোলাৰ দিন ধৰি সি সদায়েই তাইৰ দোকানলৈ গৈ
আছে, একো খাবৰ মন নগ’লেও সি তাতে চাহ একাপ লৈ আধাঘণ্টামান বহাতো এটা নিয়মৰ
দৰেই হৈ গৈছে। সিয়েই নহয়, আৰু আন কেইজনমান লোকো বহে তাত, তাইৰ দোকানখনৰ সেই
বেঞ্চ কেইখন সিহঁতৰ বাবে আচুতীয়াই বুলিব পাৰি। সিহঁতকেইটা গ’লে তাই
ব্যস্ততাৰ মাজতে সময় উলিয়াই একোকাপ স্পেচিয়েল চাহ কৰি দিয়ে। মাজে মাজে
সিহঁতৰ কথাত ভাগো লয় তাই, এদিন কোনোবা এজন নাহিলে, পিছদিনা তাই তাৰ কাৰণ
সুধি সুধি ব্যতিব্যস্ত কৰি তোলে। তাই মাজে মাজে নিজৰ কথাও কয়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> কিমান বয়স হব তাইৰ? চৈধ্য, পোন্ধৰ? হয় সিমানেই হ’ব যেন লাগে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
কৈশোৰ পাৰ হৈ যৌৱনৰ দুৱাৰদলিত ভৰি দিছে যদিও কৈশোৰৰ সৰলতাখিনি এতিয়াও তাইৰ
চেহেৰাৰপৰা মচ খাই যোৱা নাই। তাইৰ হাঁহি থকা চকুদুটাত শিশু এটা আছে, আৰু
সেই শিশুটোৱেই তাইক কিছুমান অপদৃষ্টিৰ পৰা ৰক্ষা কৰি থাকে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> দোকানখনত
সদায় বহা লোকসকলকৰ মাজত সিয়েই সকলোতকৈ নিয়মীয়া। আৰু সেয়ে সি স্পেচিয়েলো
অলপ। তাই তাক আনতকৈ বেছি গুৰুত্ব দিয়ে, তাৰ সৈতে কথা পাতোতে তাইৰ মাতত
আত্মীয়তাৰ সুৰ এটা ভাঁহি আহে। সেইকণ আত্মীয়তাৰ দাবীতে তাই তাকো কিবা কিবি
কামো কৰাই, যেনে চিলিণ্ডাৰ লগাই দিয়া কামটো। সি যে বৰ ডাঙৰ এটা অফিচাৰ,
সেয়ে তাৰ সৈতে অলপ দূৰত্ব বজাই ৰাখিব লাগে, সেই কথাটো তাই এতিয়াও বুজি উঠা
নাই। আৰু সেয়ে তাই তাৰ বাবে বজাৰৰ আন দোকানীবোৰতকৈ অলপ পৃথক।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সি মানুহটো মৰমীয়াল বুলি সকলোৱে জানে, সি নিজেও জানে। তায়ো বোধহয় জানে, সেয়ে কি কেতিয়াবা সাৱধান হ’ব লগা হয়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
পঢ়াকালত মনস্তত্ত্ব তাৰ এটা বিষয় আছিল, সেয়ে তাইৰ বয়ঃসন্ধিৰ এই সময়চোৱাত
তাইৰ মনৰ অৱস্থা সি হয়তো অলপ অনুমান কৰিব পাৰে। তাইৰ আপোন কোনো নাই, সেই
কথাটোৱেই হয়তো অৱচেতন ভাৱে তাইৰ মনত ক্ৰিয়া কৰি থাকে। কিন্তু তাই এজনী
নাবালিকা, গতিকে তাইৰ ভাৱবোৰ আৰু জটিল হোৱাৰ আগতেই সি সাৱধান হয়, কিছুমান
মিছা কথা ইচ্ছা কৰিয়েই কয়। আৰু মিছা কথাবোৰ শুনাৰ পাছত তাইৰ চকুতপৰা জান
নিজান হতাশাৰ ছাঁও তাৰ চকুৰপৰা সাৰি নেযায়। সি তাইৰ সৈতে কথা পাতি ভাল পাই
হয়, কিন্তু তাত আকৰ্ষণৰ কোনো স্থান নাই। আৰু সি নিবিচাৰে যে তাই কিবা
অদ্ভুত কল্পনা কৰি পেলাওক, সেই কল্পনাবোৰে তাইক আৰু কষ্ট দিয়ক। তাইৰ মনত
জাগি উঠিব পৰা এক সাম্ভাব্য প্ৰাকৃতিক অনুভৱক জন্মৰ আগতেই হত্যা কৰিব পৰাকৈ
সি নিজকে সষ্টম কৰি তোলে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ×××××××</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> সি কিছুদিনৰ বাবে ঘৰলৈ গৈছিল,
সেয়ে কথাটো গম পোৱাত তাৰ পলম হ’ল। দিনটো আছিল বুধবাৰ, তাইৰ হেনো প্ৰায় সাত
কিলোমিটাৰ দূৰৰ কোনোবা দূৰ সম্পৰ্কীয় মানুহৰ ঘৰলৈ যাব লগা আছিল, সেয়ে তাই
সোনকালেই দোকান সামৰিছিল। মানুহকেইজনকো তাই চিনি পায়, কেতিয়াবা তাইৰ দোকানত
চাহ-পকৌৰী খায়, তাইক মাত দিয়ে। মানুহকেইজন সেইফালেই যাব বুলি গম পাই তাই
তেওঁলোকক গাড়ীতে তাইকো লৈ যাবলৈ অনুৰোধ কৰিছিল, সন্ধিয়া হৈ আহিছিল যদিও,
তাইৰ চকুৰ শিশুটোৱে কোনো বিপদৰ আগজাননী পোৱা নাছিল। হাঁহি, ফুৰ্তি জোকোৱা
আদি তাই সদায়েই কৰি থাক, মদৰ বটলো তাই একো নেদেখা বস্তু নহয়। বজাৰখনৰ পৰা
ওলায়ে পিছৰ ছীটত বহা মানুহটোৱে তাইৰ মুখত সোপা দি ধৰিছিল, তাই ভাবিছিল
সিহঁতে তাইক মাৰি পেলাব খুজিছে, তাইৰ সৈতে কোনোবাই হত্যাৰ বাদে আন কোনো
ভয়ংকৰ অপৰাধ কৰিব পাৰে বুলি তাই ভাবিবই পৰা নাছিল। কাপোৰবোৰ ফালি পেলাওঁতেও
তাই বুজা নাছিল, সিহঁতে কিয় তেনে কৰিছে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ×××</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> প্ৰথমে সি বিশ্বাস
কৰিবলৈকে টান পালে, সেইজনী ছোৱালী, তাই দেখোন সৰু ছোৱালী, তাইক দেখি কোনোবা
কেনেকৈ উত্তেজিত হ’ব পাৰে, তেনে আবেদন তাইৰ দেহলৈ অহাই নাইচোন। সঁচাকৈয়ে
সেইজনী ছোৱালী হয় জানো? তাৰ বজাৰলৈ যাবলৈকে ভয় লাগিল, সি যেন এতিয়াও আশা
কৰি আছে তাই সেই ধৰ্ষিতা ছোৱালীজনী নহওক।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> পিছলৈ তাৰ খং উঠি আহিল।
এনেবোৰ নৰপশুক দৃষ্টান্তমূলক শাস্তি দিব লাগে, সি কৰিব! সি লগে লগে দুজনমান
বন্ধুলৈ ফোন কৰিলে, আইনী ব্যৱস্থাবোৰৰ বুজি ল’বলৈ। সি যুজিব তাইৰ বাবে,
সেইকেইটা যাতে কেতিয়াও জেলৰপৰা ওলাব নোৱাৰে তাৰ ব্যৱস্থা কৰিব সি। আৰু তাইৰ
চিকিৎসাৰ ব্যৱস্থাও কৰিব। কৰিবই লাগিব। আৰু তাই যদি ভাল হৈ উঠে তাইক এটা
সন্মানজনক প্ৰতিষ্ঠাও দিব লাগিব। আজিকালি বহুতে তেনে ক্ষেত্ৰত কাম কৰি আছে।
সি আৰু কেইজন মান বন্ধুৰ সৈতে কথা পাতিলে, সকলোৱে ক’লে আমি যি পাৰো সহায়
কৰিম, তই আগবাঢ়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সেই ৰাতি তাৰ টোপনি নাহিল, এক ক্ষোভ আৰু হতাশাই তাক খেদি ফুৰিলে ওৰে ৰাতি।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ××××××</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
সৰু চহৰৰ স্মৃতিবোৰো সৰু হয়, অনতিপলমেই চহৰখন আকৌ লাহে লাহে শান্ত হৈ
পৰিল। তাইৰ দোকানখনো খুলিল, মালিকনীয়ে নিজেই দুই তিনিবিধ বস্তু বনাই বিক্ৰী
কৰি দোকানখন চলাই ৰাখিল। কিন্তু সি সেই দোকানখনলৈ যোৱা বন্ধ কৰিলে, কিবা
এক সংকোচে তাক দোকানখনৰ ফালে চকু তুলি চাবলৈকে মন নোযোৱা কৰিলে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
আচলতে আৰু বহুত কথা থাকে সৰু জনজাতীয় চহৰবোৰত, যিবোৰ কথা কোনেও নকয়।
স্থানীয় মানুহখিনিয়ে সিহঁতক যিমানেই মৰম নকৰক কিয়, কিন্তু সিহঁতক কেতিয়াও
নিজৰ মানুহ বুলি মানি নলয়, এই বাহিৰৰ পৰা অহা মানুহখিনিয়ে তেওঁলোকৰ সমাজ
ব্যৱস্থাৰ কোনো অংশত হাত দিয়া তেওঁলোকে নিবিচাৰে। তেওঁলোকৰ সমস্যা তেওঁলোকে
নিজেই সমাধান কৰিব।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কিন্তু শেষ কথাটো হ’ল আচলতে সি ছোৱালীজনীৰ বাবে
একোৱেই কৰিব নোৱাৰিলে। স্থানীয় মানুহখিনিয়ে তাৰ উৎসাহক অহেতুক বুলি
ভাবিলে, তাক বিশ্বাস কৰিবলৈ টান পাল, তাৰ সহায় লোৱাটো সন্মানজনক কথা নহয়
বুলি ভাবিলে। হস্পিটেলৰপৰা তাইৰ শাৰীৰিক অৱস্থাৰ বিষয়ে আহি থকা খবৰবোৰো
লাহে লাহে সেৰেঙা হৈ আহিল। অৱশেষত একেবাৰে নাইকিয়া হ’ল। ছোৱালীজনী হয়তো
ক’ৰবাত হেৰাই গ’ল। তাৰো মাজে মাজে উক দিয়া এক বিবেকৰ দংশনৰ বাদে ছোৱালীজনীৰ
বিষয়ে ভাবিবলৈ একো নোহোৱা হ’ল।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> ××××</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> প্ৰিয় পাঠক, কিন্তু ছোৱালীজনী
আচলতে হেৰাই নগ’ল, তাই হেৰাই যোৱাৰ বিলাসীতা কৰিব পৰা মানুহেই নহয়।
তিনিমাহৰ পাছত তাই আকৌ দোকানখনলৈ ঘুৰি আহিল, ক্ষত বিক্ষত চেহেৰা এটা লৈ।
কিন্তু হাত দুখন আগৰ দৰেই দক্ষ হৈ থাকিল। মাজে মাজে তাইৰ হাঁহিটোৱেই ভুমুকি
মাৰিলে।</span><br />
<span style="font-size: large;"> কেৱল তাই তাক আজিকালি নমতা হ’ল। তাক দেখিলেও তাই আনফালে
চোৱা হ’ল। সিও আজিলৈকে তাইৰ দোকানলৈ গৈ চাহ একাপ খোৱাৰ সাহসখিনি গোটাব
নোৱাৰিলে।</span></div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-28345528495874136652020-01-22T03:04:00.003-08:002020-01-22T03:05:32.228-08:00ভাষাৰ দূৰ্বলতা<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">কোনো
এটা ভাষা দূৰ্বল বা সৱল বুলি কোৱা ভুল।যদি এটা জনসমুদায়ে হাজাৰ বছৰ ধৰি
এটা নিৰ্দিষ্ট ভাষাৰে কাম চলাই জীয়াই আছে, তেনে সেই ভাষাটো দূৰ্বল বা সবল
বুলি আজি কোৱা নিৰৰ্থক।</span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">কিন্তু অজিকালি ভাষাৰ উপযোগীতা কেৱল
দৈনন্দিন প্ৰয়োজন পূৰণ কৰাতে সীমাৱদ্ধ হৈ থকা নাই। যি সময়ত এক বিশেষ
জনসমূদায়ে বিভিন্ন ভাষাৰ বিভিন্ন সমল চুই চাব পৰা হৈছে, সেই সমূদায়ে আশা
কৰে যে তেওলোকৰ মাতৃভাষাও আন বৃহৎ ভাষাবোৰৰ দৰে ব্যাপক ভাৱে ভাৱব্যঞ্জক
হওক। এটা সময়ত মই নিজেও অনুভৱ কৰিছিলো যে মোৰ মনৰ কথাখিনি উপযুক্ততাৰে আনৰ
আগত উপস্থাপন কৰিবলৈ মোক কেইবাটাও ভাষাৰ (বা সেইবোৰৰ মিক্সাৰ) প্ৰয়োজন হয়।
নহ'লে মোৰ কথাখিনি কৃত্ৰিম শুনাই, তাৰ গ্ৰহণ যোগ্যতা কমি যায়। আৰু তাকে
কৰিলেও ৰাইজে ভাষা খিছিৰি কৰি জাতিটোক ডুবালি বুলি গালি দিয়ে। সেইটো ভাল
কথা নহয়ো।</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"> </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">মই মাজে মাজে কিবা লিখো, আৰু যি লিখো অসমীয়াতে লিখো,
কেতিয়াবা কিবা এটা ভাৱ প্ৰকাশ কৰিবলৈ শব্দ বা প্ৰতিষ্ঠিত প্ৰকাশভংগী বিছাৰি
হাবাথুৰি খাও। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">কথা হ'ল, দোষটো কিন্তু অসমীয়া ভাষাৰ নহয়, দোষটো
মোৰ। মই কেতিয়াবা আগতে আপত্তিও কৰিছো যে অসমীয়া ভাষাত নাটকীয়তা বা Inferred
meaning দিব খুজিলে বৰ অদ্ভূত যেন লাগে। নাটক, চিনেমাত সেয়ে এটা অৱাস্তৱ
ভাষা ব্যৱহাৰ হয়। কিন্তু সেয়া সত্যও নহয় উচিতো নহয়। </span><br />
<span style="font-size: large;">অসমীয়া ভাষাক
আটাইতকৈ কৌশলী ভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা মানুহজন আছিল ড° ভূপেন হাজৰিকা, মোৰ মতে।
তাৰ পাছত আহিব ৰসৰাজ বেজবৰুৱা আৰু ড° ভৱেন্দ্ৰনাথ শইকীয়া চাৰৰ নাম(মোৰ
হিচাপতহে দেই, তৰোৱাল নুঘুৰাব)।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">বিশ্বৰ শক্তিশালী (expression ৰ
ক্ষেত্ৰত) ভাষা বুলিলে আমি ইংৰাজী আৰু স্পেনিছকে বুজো, লগতে ফৰাছী( অন্ততঃ
আমাৰ দৰে মানুহৰ জ্ঞানেৰে)। কিন্তু মোৰ আজিৰ অনুভৱ মতে ইংৰাজীৰ (বাকী কেইটা
পঢ়িব নেজানো দেই) expression power কেৱল ইয়াৰ শব্দ আৰু ব্যাকৰণ ভাণ্ডাৰত
নাই, আছে সৰল ভাষা শব্দৰ বুদ্ধিদীপ্ত প্ৰয়োগত। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ভাষা বুদ্ধিদীপ্ত হব যদিহে,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">১) এই নিৰ্দিষ্ট ধৰণৰ প্ৰয়োগৰ গ্ৰহণযোগ্যতা প্ৰতিষ্ঠিত হয়,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">২) লেখকে ভাষা প্ৰয়োগৰ ক্ষেত্ৰত পৰীক্ষণ কিছুমান কৰে, আৰু সেই শৈলীৰ সৈতে পাঠক চিনাকী হয়। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">মই আশা কৰোঁ, আমাৰ নিৰ্দিষ্ট শব্দ আৰু ব্যাকৰণ সম্ভাৰেৰেই আমি অসমীয়া
ভাষা প্ৰয়োগৰ ক্ষেত্ৰত কিছুমান প্ৰয়োগ কৰোঁ, চাও পাঠকে সেইবোৰ গ্ৰহণ কৰে
নে নকৰে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">মই নিজস্ব ভাৱে কেতিয়াবা অসমীয়া ভাষাৰ অপৰম্পৰাগত শৈলী
কিছুমান প্ৰয়োগ কৰি চাইছো, বেয়া লগা নাইচোন। আৰু যেতিয়া পাঠকে বুজি পোৱ যেন
লাগে, বৰ মুকলি অনুভৱ কৰো।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(এই লেখাটোতে চেষ্টা এটা কৰিছো, কঠিন বস্তু এটা সৰল ভাষাৰে কবলৈ <span class="bn bo" title="smile ইম'টিকন"><img alt="" class="s" height="16" role="presentation" src="https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t4c/1/16/1f642.png" width="16" /><span aria-hidden="true" class="bp">:-)</span></span>)</span></div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-42026663557768469582020-01-22T03:03:00.001-08:002020-01-22T05:04:25.699-08:00বতৰৰ লিমাৰিক<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"> (১) </span><br />
<span style="font-size: large;">লোল আৰু ইণ্টাৰনেচনেল খিলাড়ী একে লগে বহি; </span><br />
<span style="font-size: large;">লিখিছে সৰ্বহাৰাৰ কবিতা দুয়ো হাঁহি হাঁহি;</span><br />
<span style="font-size: large;">ইংৰাজীলে অনুবাদ হব,</span><br />
<span style="font-size: large;">হাইলেভেলত প্ৰকাশ পাব, </span><br />
<span style="font-size: large;">শুনি লোৱা কেকোঁৰা পাৰ্টি “তোহাৰ নিস্তাৰ নাহি”।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(২)</span><br />
<span style="font-size: large;">টেটুলেকে খাই উগাৰোতেই মোৰ মনত পৰিল, </span><br />
<span style="font-size: large;">আজিচোন শ্ৰেণী সংগ্ৰাম কৰিবলৈকে থাকিল;</span><br />
<span style="font-size: large;">জ্বালাময়ী ভাষাৰে,</span><br />
<span style="font-size: large;">সৰ্বহাৰাৰ দুখেৰে, </span><br />
<span style="font-size: large;">লিখি দিলো এটা কবিতা, মাথোঁ দহ মিনিট লাগিল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(৩)</span><br />
<span style="font-size: large;">কেঅ’ছ থিয়ৰী, পীছ কনফ্লিক্ট পঢ়িলো ভাগে ভাগে,</span><br />
<span style="font-size: large;">পঢ়া শুনা জোখতকৈ অলপ বেছিয়েই হ’ল চাগে; </span><br />
<span style="font-size: large;">জ্ঞানে কৰে পেটত লৰফৰ, </span><br />
<span style="font-size: large;">ওলাবলৈ লগাইছে খৰধৰ, </span><br />
<span style="font-size: large;">থিয়ৰীবোৰ সিঁচিবলেকে মোক পথাৰ এখন লাগে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(৪) </span><br />
<span style="font-size: large;">কাজিয়া ভঙা মোৰ ব্যৱসায়, তুমি হয়তো নাজানা, </span><br />
<span style="font-size: large;">কাজিয়া লাগিলেই আহি থাকে মোৰ মোটা খাজানা;</span><br />
<span style="font-size: large;">দেশত যদি শান্তি হয়, </span><br />
<span style="font-size: large;">হাই কাজিয়া বন্ধ হয়,</span><br />
<span style="font-size: large;">মোৰ দোকান কেনেকে চলিব তুমিয়েই কোৱানা! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(৫) </span><br />
<span style="font-size: large;">নামে চেহেৰাই তেও অসমীয়া কলা-সংস্কৃতিৰ চৰ্দাৰ, </span><br />
<span style="font-size: large;">বঁটা-বাহন, মেল মীটিং সকলোফালে তমস্কাৰ, </span><br />
<span style="font-size: large;">এজেণ্ডা তেওৰ হিডেন, </span><br />
<span style="font-size: large;">অসমৰ হব লাডেন, </span><br />
<span style="font-size: large;">চহৰতে বহি চলাই আছে সুবিধাবাদৰ দৰবাৰ।</span></div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-14262688115038997572020-01-22T03:00:00.002-08:002020-01-22T03:00:16.427-08:00আপুনি মোৰ ঘৰ লেতেৰা কৰাৰ অধিকাৰ নাই<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">ধৰি লওক,</span><br />
<span style="font-size: large;">
আপুনি আৰু মই ভাল বন্ধু, আমাৰ কিছুমান আদৰ্শগত দিশত মতৰ মিল আছে, বহুদিনৰ
পৰা আমি ইজনে সিজনক জানো। বিপদৰ সময়ত আমি ইজন সিজনৰ কাষত ঠিয়ও হৈছো আগতে।</span><br />
<span style="font-size: large;">
আৰু এটা মন কৰিব লগা কথা হ'ল, আমি দুইজনে মদ খাও, একেলগেও খাইছো বহুবাৰ।
আমি দুইজনে বিশ্বাস কৰোঁ, সীমিত পৰিমাণে মদ খোৱাতো একো বেয়া কথা নহয়।
আজিকালি বহুতেই যে খাই, সেইটো কথাও আমি দুইজনে জানো। আমাৰ পৰম্পৰাত থাকক বা
নেথাকক আমি মদ খোৱা কথাটো মোতমোটি মানিয়েই লৈছো বুলি কব পাৰি। আমি মাজে
মাজে আলোচনাও কৰিছো যে মদ খোৱাতো এক ব্যক্তিগত বিষয়, কোনোবাই ব্যক্তিগত
ভাৱে মদ খোৱাতো একো ডাঙৰ সামাজিক সমস্যা নহয়। কোনো এজন প্ৰাপ্তবয়স্ক লোকে
ব্যক্তিগত ভাৱে মদ খাব খুজিলে তেওক আইন কানুন, পৰম্পৰাৰ ভয় দেখুৱাই বাধা
দিয়াতো যুক্তিসংগত নহয় বুলিও আমি দুইজনে মানি লও।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ধৰি লওক বুলিহে কৈছো দেই, ইয়াক লৈ বিতৰ্ক নকৰিব। মদ খোৱা নোখোৱা এই পোষ্টৰ বিষয় নহয়। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কব খুজিছো যে মদৰ বিষয়ে আপোনাৰ আৰু মোৰ মনোভাৱ প্ৰায় একেই। কিন্তু অলপ পাৰ্থক্যও আছে।</span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">
আপোনাৰ ঘৰত মদ খোৱা কথাটো সকলোৱে সহজ ভাৱে লয়, আপোনাৰ পৰিয়ালৰ সকলোৱে
মুকলিকৈ একেলগে মদ খাই, আৰু তাৰ বাবে আপোনালোকৰ কোনো সমস্যাও হোৱা নাই। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কিন্তু মোৰ ঘৰত কথাটো ওলোটা। মোৰ মা-দেউতা, পৰিবাৰ,ল'ৰা-ছোৱ<wbr></wbr><span class="word_break"></span>ালীয়ে
মদ খোৱা বেয়া কাম বুলি ভাবে। তেওলোকৰ যুক্তিও নোহোৱা নহয়। তেওলোকে মদ খাই
উদ্ভত কাম কৰি ফুৰা, লিভাৰ ছিৰচিছ হৈ মৰা, নিজৰ পৰিয়াল ধ্বংস কৰি পেলোৱা
বহু মানুহ দেখিছে। তেওলোকে বিশ্বাস কৰে খোলাখুলিকৈ মদ খালে ল'ৰা ছোৱালীয়ে
সৰুতেই সেইবোৰ অভ্যাস শিকি নিজকে ধ্বংস কৰাৰ সম্ভাৱনা আছে। মোৰ মা দেউতাই
জীৱনত মদ দেখিয়েই পোৱা নাই, গতিকে তেওলোকৰ মনত মদ সম্পৰ্কে একধৰণৰ ভয় বা
সংকোচ আছে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মই তেওলোকৰ আবেগক সন্মান কৰোঁ, সেয়ে মই ঘৰত মদ নেখাও।
মোৰ বাবে মোৰ পৰিয়ালৰ মানুহবোৰৰ সিদ্ধান্ত বা ধাৰণা মদতকৈ ডাঙৰ বস্তু।
তেওলোকে মোৰ মদৰ বিষয়ে ধাৰণা সলাব পৰা নাই যদিও মই তেওলোকৰ মনোভাৱক সন্মান
কৰোঁ, যিহেতু তেওলোকৰো যুক্তি নথকা নহয়। একেবাৰে অযুক্তিকৰ হ'লে মানি
নললোহেতেন। সেয়ে আজিলৈকে মোৰ ঘৰত মদ নিষেধ।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এদিন আপুনি মোৰ ঘৰলৈ
ৰাতি থকাকৈ আহিল। ময়ো যথাসাধ্যে আপোনাক শুশ্ৰুষা কৰিলোঁ। পিছে লেঠা লাগিল
সন্ধিয়া, সন্ধিয়া আপোনাক মোৰ ঘৰৰ ভাতৰ টেবুলত বহি সকলোৰে আগত মদ খাবলৈ
লাগে। ইফালে মই আপোনাৰ কোঠাত সৰুকৈ অলপ যোগাৰ কৰি থৈছিলোৱেই, কিন্তু মোৰ
পৰিয়ালৰ মনোভাৱৰ কথা ভাৱি মই আপোনাক মোৰ ডাইনিং টেবুলত বহি মদ খাবলৈ বাধা
দিলোঁ।</span><br />
<span style="font-size: large;"> কিন্তু আপুনি নেমানিলে, মই মদ সম্পৰ্কে আগতে কোৱা কথাবোৰ
সোঁৱৰাই আপুনি মোৰ ডাইনিং টেবুলতে মদ খালে। মই আৰু মোৰ পৰিয়ালে ভদ্ৰতাৰ
খাতিৰত একো আপত্তি নকৰিলে যদিও, মই বৰ লাজ পালোঁ। আপুনি যোৱাৰ পিছদিনা মই
স্বাভাৱিক ভাবেই ঘৰত বহু ককৰ্থনাৰ সন্মুখীন হ'লো। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মোৰ এতিয়া খং
উঠিছে আপোনাৰ ওপৰত। মোৰ বিশ্বাস আৰু জ্ঞান মতে, সেইদিনা আপুনি মদ খাব
নেলাগিছিল আৰু যদি নেখালেই নহয়, তেনে আপোনাৰ কোঠাত বহি অকলে মদ খাব
লাগিছিল, মুকলিকৈ নহয়। মোৰ পৰিয়ালৰো সেইটোৱেই বক্তব্য। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> হয়, সেইদিনা আপুনি মোৰ ঘৰখন লেতেৰা কৰিলে। মই সম্পূৰ্ণ আত্মবিশ্বাসেৰে কৈছো, আপুনি মোৰ ঘৰ লেতেৰা কৰিলে, আপোনাৰ সেই অধিকাৰ নাছিল।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মোৰ বিপৰীতে আপোনাৰ যি যুক্তি আছে দি থাকক, মোৰ একো নাহে নেযায়। যিকোনো সংবেদনশীল মানুহেই মোৰ ক্ষোভ বুজি পাব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আৰু অলপ কথা যোগ দিও। আকৌ ধৰি লওক,আপুনি আৰু আপোনাৰ পৰিয়ালে মোক আৰু মোৰ পৰিবাৰক ভালদৰে জানে বহু বছৰৰ পৰা। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
লগতে আমি সকলোৱেই জানো যে দুজন প্ৰাপ্তবয়স্ক মানুহৰ মাজত বৈবাহিক সম্বন্ধ
নেথাকিলেও যৌন সম্পৰ্ক ঘটা স্বাভাৱিক আৰু বৰ্তমান ই আইনসংগত। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সেই
বুলি মই কালিলৈ আপোনাৰ ঘৰলৈ এগৰাকী অচিনাকী মহিলাক লগত লৈ গৈ, ৰাতি আপোনাৰ
পিতৃ মাতৃৰ আগতে একেটা কোঠাতে থাকিবলৈ দিবলৈ দাবী কৰিলে আপোনাৰ পৰিয়ালে
গ্ৰহণ কৰিবনে? তেওলোকে মই আপোনাৰ ঘৰখন লেতেৰা কৰা বুলি নকবনে? আপুনি নকবনে?
নিজকে প্ৰশ্নটো এবাৰ সোধক, যদি আপুনি বুদ্ধিমান হয়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সমাজখনত
বহু বেয়া বস্তু আছে, ময়ো বিশ্বাস কৰোঁ। সমাজ খনৰ কিছু নীতি নিয়ম অহেতুক
আৰু ব্যক্তি স্বাধীনতাৰ পৰিপন্থী যেন লাগে। সেইবোৰ সলাব লাগে, তাকে সময় লৈ
আৰু পৰিকল্পিত ভাৱে। একেদিনাই হাতুৰী মাৰি সকলো ভাঙি পেলাম বুলি ভৱা সকলক
মই বিশ্বাস নকৰো। তেওলোকৰ থিয়'ৰি শুনিবলৈ ভাল, কিন্তু সেইবোৰ কিমান
কাৰ্যকৰী,সেইবোৰে সামগ্ৰিক ভাৱে সমাজখনলৈ কিমান প্ৰগতি আনিব; সেয়া এতিয়াও প্ৰতিষ্ঠিত হোৱা নাই। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
বাকী লুটুৰা স্বভাৱৰ সকল এই আলোচনাৰ বাহিৰত। আপোনালোকক কোনেও সুধৰাব
নোৱাৰে, নিজৰ লুটুৰা স্বভাৱক আপোনালোকে সদায়েই কিবা কিবি আদৰ্শৰ মুখা
পিন্ধাই যাব, আৰু এখিনি মানুহে আপোনালোকক মানিও থাকিব। :-)</span></div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-33301831695258525112020-01-22T02:55:00.002-08:002020-01-22T02:55:24.152-08:00পেৰেণ্টিং <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">হোৱাটচ
এপ আৰু ফেচবুক মেচেঞ্জাৰত মোৰ কেইবাটও সৰু সৰু গ্ৰুপ আছে, তাত আমি মনে
মিলা মানুহ কিছুমান মিলি কিবা কিবি কথা পাতো, ধেমালি কৰোঁ। কেতিয়াবা নিজৰ
সমস্যাবোৰৰ কথা কও, বন্ধু বান্ধৱৰ সহায় বিছাৰো। তেনে এটা গ্ৰুপতে এজন
বন্ধুৱে আজি এটা বাৰ্তা দিলে, তেও আজি মনটো বেয়া। কাৰণ তেও লক্ষ্য কৰিছে
তেও আজিকালি ক্ৰমাৎ খিংখিঙিয়া হৈ পৰিছে, কিবা ভাল নলগা হৈছে। আৰু তেও আজি
নিজৰ একমাত্ৰ মৰমৰ ছোৱালীজনীক সৰু কথা এটাতে বৰকৈ খং কৰিলে। সৰু ছোৱালী,
তেওৰ এজনীয়ে ছোৱালী। চাকৰিৰ বাবে তেও বহু সময় ঘৰৰ পৰা আঁতৰত থাকিব লাগে।
স্বাভাৱিক ভাৱেই তাইক তেও অলপ বেছিকৈ মৰম কৰে। তাইক তেও আজিলৈকে আচলতে
কেতিয়াও খঙেই কৰি পোৱা নাই, টানকৈ কথা এষাৰো কৈ পোৱা নাই। দেউতাকৰ খং দেখি
তায়ো ভয় খালে, কান্দিলে। তেওৰ পত্নীয়েও ইমান সৰু এটা কথাত ছোৱালীজনীক খং
কৰাৰ বাবে তেওক দোষ দিলে। তেওৰ নিজৰো লাগিল তেও আচলতে উৰহৰ খং ভগাধাৰিত
জাৰিলে। বন্ধুজন মৰ্মাহত হৈ আছে, নিজকে দোষী অনুভৱ কৰিছে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আমি মিলি
তেওক কিবা কিবি ক’লো, আচলতে সমাধান দিয়া নাই, কথা বতৰাৰ মাজেৰ আমি আমাৰ
নিজৰো কিছুমান সমস্যাৰ সমাধানৰ অন্বেষণহে কৰিলো। সেইকথা খিনিকে অলপ বহল
ভাৱে আলোচনা কৰিব খুজিছো। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মোৰ এজনী ছোৱালী। স্বাভাৱিক ভাৱেই তাইক
মৰম কৰোঁ, এই মুহুৰ্তত মোৰ জীৱনৰ সকলোতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ মানুহ তাই। তাইৰ ভাল
বাবে সকলো পিতৃৰ দৰেই মই যিকোনো ত্যাগ কৰিবলৈ প্ৰস্তুত। সকলো বাপেকেই কৰে,
তাত বিশেষ কব লগীয়া একো নাই। </span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"> কিন্তু মই আচলতে কেনেকুৱা বাপেক? ভাল
নে? মই সঠিক ভাৱে পিতৃৰ দ্বায়িত্ব পালন কৰিব পাৰিছোনে? সন্তানৰ জীৱনত
দেউতাকৰ প্ৰভাৱ যিদৰে আচলতে পৰিব লাগে, মোৰ প্ৰভাৱ মোৰ একমাত্ৰ ছোৱালীজনীৰ
আগত ঠিক সেইদৰে পৰিছে নে? মই নিজকে তাইৰ বাবে যিমান প্ৰয়োজনীয় বুলি ভাৱো,
তাই মোক তাইৰ বাবে সিমান প্ৰয়োজনীয় বুলি ভাৱেনে? মই ভাল বুলি ভৱা কথাবোৰ
তাইৰ সময়ত তাইৰ বাবে ভাল হৈ থাকিবগৈ নে? মই কিবা প্ৰকাৰে তাইৰ ওপৰত মোৰ
আকাংখ্যাৰ বোজা জাপি দিছো নেকি? আজিৰ দিনত প্ৰায় সকলো পিতৃ মাতৃয়েই
এনেধৰণৰ প্ৰশ্নৰ সন্মুখীন হয়, নিজৰ মাজতে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আজিকালি আমাৰ পৰিয়ালবোৰ
সৰু হ’ল- আমি সন্তানক বেছি গুৰুত্ব দিব পৰা হ’লো। আমাৰ সময়বোৰ পৃথক আছিল,
মানুহবোৰৰ বহুতো সন্তান আছিল, সকলোৱে নিজ নিজ মতে গঢ় লৈছিল। Parenting বোলা
কথাটো মানুহে শুনাই নাছিল, কপালত যি আছে হবই বুলি ভাৱি আৰামত দিন কটাইছিল।
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কিন্তু আজিকালি আমি তেনে কৰিব নোৱাৰো, কৰা উচিতো নহয়। আমাৰ
মা-দেউতাই চেকনীৰ আগত বিদ্যা বোলা আপ্তবাক্যশাৰী বিশ্বাস কৰিছিল। ল’ৰাই
পঢ়াত বেয়া কৰিছে- এচাৰি, বদমাছি কৰিছে- এচাৰি, কথা শুনা নাই - এচাৰি। মোৰ
নিজৰ সৰুকালটোৰো ভালেমান এচাৰিৰ কোবেৰে গঢ়া (অৱশ্যে আন বহুততকৈ কম)। আমাৰ
পিতৃ মাতৃ নিশ্চিত ভাৱে আমাৰ শত্ৰু নাছিল, গতিকে সেই এচাৰিৰ কোববোৰৰো
উদ্দেশ্য এটাই আছিল- মোৰ ভাল হওক। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আজিকালি সন্তানক মাৰপিট প্ৰথাটো
হঠাত একেবাৰে উঠি গ’ল। ভাল কথা, এটা শিশুক মাৰ পিট কৰা কথাটো কোনো পধ্যেই
সমৰ্থন যোগ্য নহয়, কেতিয়াবা ডাঙৰ আঘাতো হবগৈ পাৰে। আমাৰ সময়ত হোৱা দেখিছোও।
আমি অলপ শিক্ষিতো হ’লো, মাৰপিট কৰি ল’ৰা –ছোৱালীক শুদ্ধ পথলৈ আনিব নোৱাৰি
বুলি আমি বুজি উঠিলো। আমাৰ সময়তো বাপেকৰ গৰু পিটন খাই সকলো ল’ৰা “লাইনত”
আহি যোৱা নাছিল। আমি সামাজিক ভাৱে আগতকৈ উন্নত হ’লো। হোৱা উচিত। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">আকৌ আগৰ প্ৰশ্নটোলৈ ঘুৰি আহো। সকলো পিতৃ মাতৃয়েই বুজি পায়, Parenting এটা
অতি কঠিন আৰু দক্ষতা থাকিব লগীয়া কাম, কিন্তু দুৰ্ভাগ্যক্ৰমে আমি কোনো
প্ৰশিক্ষিত parents নহয়। এই কঠিন কামটো কেনেকৈ কৰিব লাগে, কেনেকৈ
ল’ৰা-ছোৱালীৰ সঠিক তত্বৱধান লব লাগে, সেই কথাটো আমাক কোনেও নিশিকাই। আমি
বিয়া পাতো, এদিন অতি আনন্দেৰে এটি সন্তানে আমাৰ কোলা শুৱনি কৰে। সেই
সন্তানটো ভৱিষ্যত গঢ়িবলৈ আমি আহোপুৰুষাৰ্থ কৰোঁ, কিন্তু সেই কামটো কেনেকৈ
কৰিব লাগে আমি নেজানো। মই ছোৱালীজনীৰ সৰু থাকোতে দুই এখন কিতাপ পঢ়িছিলো,
কিন্তু কোনোখনতেই কথটো একদম পোনে পোনে কোৱা নাই, মানে পেৰেণ্টিং শিকা আৰু
ৰেচিপি শিকা একে কাম নহয়। প্ৰত্যেকটি শিশুৰে নিজস্ব বৈশিষ্ট থাকে, নিজস্ব
প্ৰতিভা থাকে, সেয়ে শিশুক কেনেকৈ ডাঙৰ কৰিব লাগে তাৰ নিয়মবোৰ মিলাই এখন
হাতপুথি তৈয়াৰ কৰা আসম্ভৱ। তেনে কি কৰিম আমি, যদি আমাৰ পেৰেণ্টিং ভুল হৈ
যায়, তেনে সিহতৰ ভৱিষ্যতেই গন্দগোল হৈ যাব দেখোন। কেনে পেৰেণ্টিং ভুল,
কেনেটো শুদ্ধ। কোনে জানে মোৰ বন্ধুজনে যে আজিলৈকে নিজৰ ছোৱালীজনীক এবাৰো
টানকৈ এষাৰ কথা কোৱা নাই, সেইটোৱেই হয়তো এটা ভুল পেৰেণ্টিং।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আমি
পিতৃ মাতৃ সকলৰো বুদ্ধিমত্তা, শিক্ষা, সংবেদনশীলতাৰ মান পৃথক, প্ৰত্যেক
শিশুৰো প্ৰয়োজন পৃথক, কি কৰিব লাগে নেলাগে, তাৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট নীতি
নিৰ্দেশনাও নাই, তেনেস্থলত আমি কি কৰিম, কোন পথ লম? আৰু এই কামটো এবাৰ ভুল
হ’লে পিছত শুধৰোৱাৰ সুবিধাও নাই। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এনেক্ষেত্ৰত আমি পিতৃ-মাতৃয়ে কি
কৰোঁ, আমি আমাৰ স্বাভাৱিক প্ৰতিক্ৰিয়াকে পেৰেণ্টিং বুলি ধৰি লও। আমি নিজৰ
জ্ঞান বুদ্ধি আৰু সীমাবদ্ধতাৰ সৈতে আমাৰ সন্তানৰ বাবে যিহকে ভাল বুলি অনুভৱ
কৰো, তাকে কৰো। আৰু এই স্বাভাৱিক প্ৰতিক্ৰিয়াৰ মাজত খং ৰাগো আছে। মোৰ
পিতৃ-মাতৃয়েই তাকে কৰিছিল, মোক যদি গৰু পিটন দিছিল, তাৰ কাৰণ আছিল, সেই
সময়ত মোৰ ব্যৱহাৰে তেওলোকৰ খং উঠাইছিল, মই অলপ বিদ্ৰোহী হৈছো বুলি তেওলোকৰ
ভাৱ হৈছিল, আৰু মাৰ পিট বা খঙেৰেহে মোক নিয়ন্ত্ৰণ কৰা সম্ভৱ বুলি তেওলোকে
বিশ্বাস কৰিছিল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আৰু মই ভাৱো, পৃথিৱীৰ সকলো পিতৃ মাতৃয়েই তাকে কৰে।
এই স্বাভাৱিক ব্যৱহাৰ, মানৱীয়, সামাজিক বা আইনী দৃষ্টিৰ পৰা কিমান ভাল
বেয়ুা সেয়া আলোচনা নকৰো, কিন্তু আজিৰ তাৰিখতো parenting বাবে আমাৰ ওচৰত
স্বাভাৱিক প্ৰতিক্ৰিয়াৰ বাদে আন বৰ বেছি ৰাষ্টা নাই, আৰু থাকিলেও আমি
প্ৰায়ে আমাৰ মানৱীয় স্বভাৱ অনুযায়ী সেইবোৰ প্ৰায়ে পাহৰি আমাৰ স্বাভাৱিক
প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সহায় লও। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সেয়ে আজিৰ তাৰিখত মই ভাৱো, যিটো কথা মই আৰু
বন্ধুজনেও আলোচনা কৰিছো, যে যিহেতু আমাৰ উদ্দেশ্য কেৱল সন্তানৰ মংগল, গতিকে
আমাৰ দুই এটা পেৰেণ্টিং ভুলে আচলতে সমগ্ৰ প্ৰক্ৰিয়াটোত বৰ বেছি প্ৰভাৱ
পেলাব নোৱাৰে। তাৰোপৰি বহু কথা আনুস্থানিক শিক্ষা আৰু পৰিবেশেও নিৰ্ধাৰণ
কৰেগৈ। অন্তৰত সততাৰে নিজৰ স্বাভাৱিক প্ৰতিক্ৰিয়াৰে সন্তানক পালন কৰাৰ বাদে
আৰু কোনো বেছি গ্ৰহণযোগ্য পেৰেণ্টিং মেথড আমি সদ্যহতে বিছাৰি পোৱা নাই। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
আকৌ এটা বেলেগ সমস্যা আহে ল’ৰা-ছোৱালীবোৰ অলপ ডাঙৰ হৈ অহাৰ পাছত, যেতিয়া
সন্তান আৰু পিতৃ-মাতৃৰ মাজত প্ৰজন্ম ব্যৱধান ক্ৰমান্বয়ে স্পষ্ট হৈ আহে।
সিহঁত আৰু আমাৰ কেচুৱা হৈ নেথাকে, আমি মৰমেৰে আৱৰি ৰাখিলেও সিহঁতে অলপ
মুকলি বতাহ বিছৰা হয়। আমাৰ এনে লাগে সিহঁতে নেজানি ভুল কৰি আছে, সিহঁতৰ
ভৱিষ্যত ধ্বংস হৈ যাব বুলি আমি শংকিত হও। আৰু মাজতে আমাৰ ইগোতো আঘাত হয়,
সকলো দিছোৱেইচোন তহঁতক, বেয়া ব্যৱহাৰো নকৰো, যিমান পাৰি তহতৰ সৈতে বন্ধু
হবলৈকে চেষ্টা কৰি আছো, নিজৰ সকলো শক্তি তহতৰ ভালৰ কাৰণে লগাই দিছো, আৰু কি
কৰিব পাৰোঁ। তথাপিও তহতে আমাৰ মৰমক বান্ধোন বুলি ভাৱিছ! মৰমক উপেক্ষা
কৰিছ? উপহাস কৰিছ! কেতিয়াবা আমাৰ মনলৈ হতাশা আহে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কিন্তু
আজিৰ ইনবক্স আলোচনাৰ সিদ্ধান্ত মৰ্মে, এইটোও এক প্ৰাকৃতিক প্ৰক্ৰিয়াই বেছি
ভাৱি লাভ নাই। আমাৰ মা দেউতাও আমাক লৈ হতাশ হৈছিল, আমাৰ ল’ৰা-ছোৱালীবোৰো<wbr></wbr><span class="word_break"></span> সিহতৰ সন্তানক লৈ প্ৰজন্ম ব্যৱধানৰ হতাশাত ভুগিব। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
কথাবোৰ জানো, বুজো, কিন্তু বাস্তৱত আকৌ স্বাভাৱিক প্ৰতিক্ৰিয়াৰে কাষ চাপো।
বেত চিনি পাৱ? আজিৰ পৰা টিভি মোবাইল চোৱা বন্ধ! নপঢ়ি নুশুনি গৰু গাধ হবি!!
কি কৰি খাবি খাবি? আনৰ ঘৰত বাচন ধুই, হাল কোৰ বাই খাবলৈয়ো সেইবোৰ কামো
নেজান? শেষ কৰিলি মোৰ জীৱন! এইবোৰ দিন দেখিবলৈকে তহঁতক তুলি তালি ডাঙৰ
কৰিলো?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> লাইট কিয় জ্বলি আছে ৰূমত?একেলগে ফেনো চলাইছ আৰু কম্বলো লৈছ
কিয়? বাপেৰৰ ধনৰ গছ নাই, সদায় কে এফ চি, স্বুইগী খাই থাকিবলৈ। এই মৰ চেঁচা
কল্ড ড্ৰিংক সোপা খাই পানী লাগিলে মোৰহে জঞ্জাল বাঢ়িব। ভৰ দুপৰীয়া হলহি,
আজি শুই উঠিবিনে? </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আৰু কেতিয়াবা চাতৌপ!! চাতৌপ!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> চৰৈৱতী</span></div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-89970864258555356042020-01-22T02:53:00.003-08:002020-01-22T02:53:23.132-08:00 অপদাৰ্থ বিজ্ঞান পৰিচয়, প্ৰথম ভাগ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">=পাতনি=</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সমগ্ৰ পৃথিৱী
নহয় এই বিশ্ব ব্ৰহ্মাণ্ডতে যত বয় বস্তু বা পদাৰ্থ আছে তাক সামৰি, পঢ়ি,
শুনি, পৰীক্ষা কৰি, তাৰ বিষয়ে কিছুমান দাঁত ভঙা নীতি নিয়ম, সূত্ৰ আদি বনাই
থকা বিজ্ঞান বিধকে পদাৰ্থ বিজ্ঞান বোলে। আমাৰ এই পদাৰ্থবোৰৰপৰাই এল্গিৰপৰা
আৰম্ভ কৰি পথালিচকুৱাকে ধৰি নেবুলা, নিহাৰীকালৈকে সকলোৰে সৃষ্টি। দুনীয়াৰ
পদাৰ্থ বিজ্ঞানীসোপাই এচি ৰূম বা লেবেৰেটৰীত বহি এই পদাৰ্থবোৰক খোঁচা
বিন্ধা কৰি দাঁত ভঙা নীতি প্ৰয়োগ কৰি, এই পদাৰ্থবোৰৰ ধৰ্ম, ব্যৱহাৰ আদিৰ
বিষয়ে নানান তথ্য বিচাৰি উলিয়াই হায়াৰ চেকেণ্ডেৰী পঢ়ি থকা ল’ৰা ছোৱালীবোৰক
হাৰাশাস্তি কৰে যদিও, পদাৰ্থৰ গুৰুত্ব অপৰিসীম। এফাল যদি ঈশ্বৰ কণা, আনফালে
কৃষ্ণ গহ্বৰ, সকলো পদাৰ্থৰে মায়া। সেয়ে পদাৰ্থৰ বিষয়ে জ্ঞান লোৱা অতি
আৱশ্যক, সেয়ে আজি তিনিশ বছৰ ধৰি মানুহে হোৱাই নোহোৱাই পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ ওপৰত
লাখে লাখে কিতাপ লিখিছে। কোনোবাই আকৌ পদাৰ্থৰ জাত শতৰু প্ৰতি-পদাৰ্থও
বিচাৰি উলিয়াইছে। আজি এজনে কিবা এটা হয় বুলি প্ৰমাণ কৰি নোবেল বঁটা লৈছে;
কাইলৈ আকৌ আন এজনে তাকে নহয় বুলি প্ৰমাণ কৰিবলৈ আহোপুৰুষাৰ্থ কৰিছে আৰু
শেষত গৈ সেইজনেও নোবেল বঁটা লৈ গহীনত বহি আছে। মুঠতে পদাৰ্থ বৰ দৰকাৰী
বস্তু আৰু মানুহে তাক যথোপযুক্ত গুৰুত্ব দিয়াতো আজিলৈকে কৃপণালি কৰা নাই।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
কিন্তু পদাৰ্থৰ সামনেই আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বস্তু আমাৰ চকুৰ আগতে কিলবিলাই
ফুৰিছে, সেই বিষয়ে মানুহৰ কাণষাৰ নাই। এইবিধৰ গুৰুত্বও মানৱ জীৱনত আৰু
সভ্যতাত পদাৰ্থতকৈ কোনো গুণে কম নহয়। কিন্তু দুখৰ বিষয় এই বস্তুটোৰ ওপৰত
আজিলৈকে যথোপযুক্ত গৱেষণা হোৱা নাই। গতিকে অমুকাই, মানৱ জাতিয়ে কৰা এই
মহাভুলৰ প্ৰতিকাৰ কৰোঁ বুলি লৈ, আজিৰপৰা বিজ্ঞান অধ্যয়নৰ এটি নতুন শাখা
আৰম্ভ কৰিছো। শাখাটোৰ নাম –“অপদাৰ্থ বিজ্ঞান”। এই বিজ্ঞানৰ মূল উদ্দেশ্য
হ’ল – আমাৰ আগে পিছে, তলে ওপৰে, সোঁৱে-বাঁৱে যিমানবোৰ অপদাৰ্থ আছে,
সেইবিলাকৰ গুণ, নাম, ধৰ্ম, ব্যৱহাৰ, উৎপত্তিত কাৰণ আদি বিচাৰ, বিশ্লেষণ কৰা
আৰু সেইবিলাকৰ উপকাৰিতা-অপকাৰি<wbr></wbr><span class="word_break"></span>তা আৰু ব্যৱহাৰৰ সময়ত ল’ব লগা সাৱধানতাসমূহৰ বিষয়ে মানৱ জাতিক জ্ঞান দিয়া।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> =অপদাৰ্থৰ সংজ্ঞা=</span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">
বিজ্ঞানত সকলোতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ বস্তুটো হ’ল – অধ্যয়ন কৰিব খোজা বিষয়টোৰ
সংজ্ঞা। সংজ্ঞাই বিষয়টোৰ সকলো দিশ শুদ্ধ ভাৱে সামৰি লোৱা অতি প্ৰয়োজনীয়।
প্ৰথম দৃষ্টিত লাগিব পাৰে যে পদাৰ্থৰ বিপৰীত শব্দটোৱেই অপদাৰ্থ। কিন্তু
নহয়, পদাৰ্থৰ বিপৰীত শব্দ হ’ল- প্ৰতিপদাৰ্থ। অপদাৰ্থৰ পোনে পোনে পদাৰ্থৰ
সৈতে কোনো সম্পৰ্ক নাই। গতিকে আমি সংজ্ঞা দিয়াৰ আগতে অপদাৰ্থৰ কিছুমান ধৰ্ম
আলোচনা কৰি লোৱা উচিত,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ক) পদাৰ্থ যিকোনো প্ৰকাৰৰ হ’ব পাৰে, জৈৱিক,
অজৈৱিক, মহাজাগতিক, জীৱন্ত, মৃত, মানুহ, গৰু, ভেড়া সকলো পদাৰ্থৰে গঠিত।
কিন্তু অপদাৰ্থ তেনেকুৱা নহয়। অপদাৰ্থ কেৱল জীৱিত মানুহৰ সমাজতহে পোৱা যায়।
মানুহৰ বাদে আন কোনো জৈৱিক বা অজৈৱিক বস্তুত অপদাৰ্থৰ উপস্থিতি নেথাকে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
খ) পদাৰ্থই কিছুমান নিৰ্দিষ্ট ধৰ্ম পালন কৰে, অপদাৰ্থইয়ো কৰে। কিন্তু
পদাৰ্থ যিদৰে সহজে চিনিব পাৰি, অপদাৰ্থক চিনিবলৈ প্ৰায়ে কিছু সময় লাগে;</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
গ) পদাৰ্থৰ প্ৰয়োজনীয়তা আছে, ব্যৱহাৰ আছে, কিন্তু অপদাৰ্থৰ ব্যৱহাৰ বা
উপযোগিতা যথেষ্ট সীমিত। কেৱল আন কিছুমান বুদ্ধিমান প্ৰাণীৰ চৰণ চেলেকা আৰু
সমাজত হকে বিহকে গণ্ডগোল লগোৱাৰ বাদে অপদাৰ্থৰ আন কোনো বিশেষ প্ৰয়োজনীয়তা
নাই বুলিবই পাৰি।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ঘ) অপদাৰ্থবোৰে সাধাৰণতে নিজকে মহা পণ্ডিত বুলি ভাবে আৰু আন সকলোকে জধামূৰ্খ বুলি।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ঙ) অপদাৰ্থই নিজে কোনো কাম কৰিব নোৱাৰে যদিও আনৰ কামত ভুল ধৰা আৰু নিজৰ দায়িত্ব আনলৈ ঠেলি দিয়াত তেওঁলোক অদ্বিতীয়;</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
চ) অপদাৰ্থবোৰ সদায় ঋণাত্মক দৃষ্টিভংগীৰ হয়, তেওঁলোকৰ মতে সকলো শেষ,
বৰ্বাদ, আৰু একো ভাল হোৱাৰ আশা নাই, সেয়ে তেওঁলোকে এই শেষ বোলা বস্তুটো
সনণকালে আনিবলৈ যথাসাধ্যে বৰঙণি যোগায়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ওপৰত দিয়া ধৰ্মবোৰৰপৰা অপদাৰ্থৰ সংজ্ঞা তলত দিয়া ধৰণে দিব পাৰি,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
“অপদাৰ্থ হ’ল আমাৰ সমাজতে বাস কৰা কিছুমান সহজে ধৰিব নোৱাৰা মানুহৰূপী
প্ৰাণী, যি কাৰো কেতিয়াও কোনো কামত নাহে আৰু নিজৰ সকলো ভুলৰ বাবে আনক
জগৰীয়া কৰে; আৰু নিজকে সৰ্বজ্ঞানী বুলি ভাৱি মহা আনন্দে লোকৰ মূৰত কঁঠাল
ভাঙি জীৱন নিৰ্বাহ কৰে।”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> =অপদাৰ্থ ক’ত পোৱা যায়=</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অপদাৰ্থ
পথালিচকুৱা নৰমনিচৰ এই সমাজ বোলা বস্তুটোৰ সকলো স্তৰতে পোৱা যায়। কিছুমান
অপদাৰ্থ ভাগ্য আৰু চলনাৰ বলত সমাজৰ উচ্চতম স্থানতো মোচ পকাই, পেট মোহাৰি
বহি থকে দেখা যায়। মধ্যবিত্ত সমাজত এনে অপদাৰ্থৰ সংখ্যা আনবোৰতকৈ
তুলনামূলকভাৱে বেছি। সমাজৰ খাটিখোৱা মানুহখিনিৰ মাজত অপদাৰ্থ অতি কম
পৰিমাণে পোৱা যায়, কাৰণ সেই লেভেলত জীয়াই থাকিবলৈ কাম কৰিব লাগে আৰু
অপদাৰ্থই সেইটো কৰিব নোৱাৰে। আজিকালি বিভিন্ন চচিয়েল আৰু আনচচিয়েল মেডিয়াত
অপদাৰ্থৰ ঘনত্ব বাঢ়ি যোৱা অমুকাই তীক্ষ্ণ দৃষ্টিৰে লক্ষ্য কৰি নথিভূক্ত
কৰিছে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> =অপদাৰ্থৰ প্ৰকাৰ=</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অপদাৰ্থৰ আচলতে কিমান প্ৰকাৰ আছে,
তাক অমুকা বিজ্ঞানীয়ে আজিলৈকে নিশ্চিত কৰিব পৰা নাই, গতিকে এই ক্ষেত্ৰত আৰু
বহু গৱেষণাৰ থল আছে। গতিকে এই অধ্যায়ত কেইধৰণমানৰ বিখ্যাত অপদাৰ্থৰ উদাহৰণ
দিয়া হ’ল, আশা কৰিছোঁ মোৰ পিছৰ বিজ্ঞানীসকলে এই বিষয়ত অধিক অধ্যয়ন কৰি
অপদাৰ্থৰ বিভিন্ন প্ৰকাৰ আৰু তেওঁলোকৰ ধৰ্মৰ বিষয়ে মহৎ গ্ৰন্থ প্ৰণয়ন কৰিব।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> হাই ফাই অপদাৰ্থ</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
এইবিধ অপদাৰ্থ সমাজৰ অতি উচ্চস্তৰত পোৱা যায়, আনকি তেওঁলোক বিখ্যাতো হয়।
সাধাৰণতে ৰাজনীতিৰ ক্ষেত্ৰখনত এইবিধ অপদাৰ্থৰ ভিৰ বেছি। তেওঁলোকৰ
মাক-দেউতা, ককা- আজোককা অতিক্ষমতাশালী আৰু বিখ্যাত ব্যক্তি হোৱাৰ সুবাদত
তেওঁলোক জন্মতেই ফেমাচ হৈ যায় আৰু তেওঁলোকৰ ভৱিষ্যতৰ কেৰিয়াৰ নিশ্চিত হৈ
যায়। অপদাৰ্থ নহৈ সামান্য জ্ঞান বুদ্ধি থকা মানুহ হ’লেই তেওঁলোক ৰজা হৈ
জীয়াই থাকিব পাৰে। কিন্তু দুখৰ কথা, ইমান সুবিধা পায়ো তেওঁলোক অলগদ্ধ হৈয়েই
থাকে, আৰু মূৰকত সকলোকে ডুবাই ৰসাতল পোৱাইগৈ। ইয়াৰ বাবে তেওঁলোকৰ মাক
–দেউতাকৰ অপৰ্যাপ্ত মৰম আৰু দোষ লুকুৱা স্বভাৱকে দায়ী কৰিব পাৰি। এইবিধ
অপদাৰ্থই কেনেবাকৈ ভুলতে ক্ষমতা পালে নিজৰ লগতে দেশখনকে ডুবোৱাত আগভাগ লয়।</span><br />
<span style="font-size: large;">
এই প্ৰকাৰৰ অপদাৰ্থ হিন্দী চিনেমা জগততো পোৱা যায়। তেওঁলোকৰ মাক-দেউতাকে
তেওঁলোকৰ বাবে কোটি কোটি টকা খৰছ কৰি চিনেমা বনায় আৰু ফ্লপ খায়। এনে
অপদাৰ্থই বহু ক্ষেত্ৰৰ ড্ৰাগছ, মদ আদি খাই আৰু ৰংৰলীয়া মনাই জীৱনটো উপভোগ
কৰা দেখা যায় । শেষত মাক বাপেকৰ আমনি লাগিলে, আৰু পইচা-পাতি নাইকিয়া হ’লে
তেওঁলোকে বি বা চি গ্ৰেড চিনেমাত কাম কৰি ৰোজগাৰ উলিওৱা দেখা যায়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ডে টু ডে অপদাৰ্থ</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
এইবিধ অপদাৰ্থ মধ্যবিত্ত সমাজত দেখা পোৱা যায়। এইলোকৰ চিন হ’ল, আন সকলো
অপদাৰ্থৰ দৰেই তেওঁলোকৰ গুড ফৰ নাথিং নামৰ বৈশিষ্টটো। এওঁলোক সাধাৰণতে মৰাক
মাৰি খাই বৰপেট গঢ়োৱা মাক-বাপেকৰ সন্তান হয়। দেশ দুনীয়াত কি হৈছে এওঁলোকৰ
খবৰ নেথাকে, এইলোকে কেৱল সন্ধিয়াৰ মস্তিকণ কেনেকৈ কৰিব পাৰি তাৰ ধাণ্ডাত
থাকে। কাষৰ চহৰখনত নিউক্লীয়েৰ বোম ফুটিলেও তেওঁলোকে খবৰ নেপাই কিন্তু
বন্ধুৰ বেষ্টিৰ ভনীয়েকৰ লগৰ ছোৱালীৰ বাৰ্থডে’ ঠিক মনত ৰাখে। জীৱনৰ প্ৰথম
অৱস্থাত এওঁলোকক মাক বাপেকে মূৰত থ’লে ওকণিয়ে খাই, ভৰিত থ’লে পৰুৱাই খাই
হিচাপত ৰাখে। তাৰ পাছত ক্লাছ এইট মানৰেপৰা ভাং, কানি, মদ আদিৰ সোৱাদ লৈ
তেওঁলোকে অপদাৰ্থ হোৱাৰ পৰিচয় দাঙি ধৰে। লাহে লাহে তেওঁলোকে পঢ়া-শুনা
ইত্যাদি অদৰকাৰী কামবোৰ বাদ দি জীৱনৰ আনন্দ ল’বলৈ আৰম্ভ কৰে। এসময়ত
তেওঁলোকৰ মাক দেউতাক অতিষ্ঠ হৈ তেওঁলোকক বাহিৰৰ কোনোবা ঠাইলৈ কিবা কিবি
পঢ়িবলৈ পঠাই, তাতো গৈ তেওঁলোকে হত্য, ধৰ্ষণ আদিত নিজৰ প্ৰতিভা প্ৰদৰ্শন
কৰে, পুলিচৰ খাতাত নাম লিখায়। শেষৰ ফালে এওঁলোক ঘৰলৈ ঘূৰি আহি মাক দেউতাকৰ
বাচি থকা পইচাকেইটাৰে কিবা ব্যৱসায় কৰে আৰু পইচাকেইটা ধ্বংস কৰে। সেইবাবে
আজিকালি তেনে ধৰণৰ মাক-দেউতাকবোৰে নিজৰ বুঢ়াকালৰ বাবে আচুতীয়াকৈ পইচা পাতি
ৰাখি থয়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> কেতিয়াবা বুদ্ধিমান মাক-দেউতাকে সেই অপদাৰ্থজন বা জনীৰ বিয়া
পাতি দি তেওঁক পদাৰ্থ বনোৱাৰ শেষ প্ৰচেষ্টা কৰে, পিছে প্ৰায় ক্ষেত্ৰতে বিফল
হোৱা দেখা যায়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ইণ্টেল অপদাৰ্থ</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এইবিধ অপদাৰ্থ সকলোতকৈ
বিপদজনক। সাধৰণতে তেওঁলোকে নিজকে মহাজ্ঞানী বুলি ভাবি গপত ওফন্দি থকাৰ বাবে
কিছুমান বুদ্ধিমান লোকে তেওঁলোকক নিজৰ স্বাৰ্থৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰে। আনবিলাক
অপদাৰ্থতকৈ এইবিলাক অপদাৰ্থৰ পাৰ্থক্য হ’ল যে তেওঁলোকৰ নামৰ পিছত দাঁত ভঙা
নামৰ কিছুমান ডিগ্ৰী থাকে। এওঁলোক ডিগ্ৰী লোৱাত পাকৈত। এওঁলোকে মানুহক
দেখুৱাই ওৰে জীৱন পঢ়িয়েই থাকে, আৰু সেই পঢ়াখিনি হজম নহ’লে য’তে ত’তে বমি
কৰি ফুৰে। এইবিলাক অপদাৰ্থক নিজৰ কামত খটুৱাবলৈ অতি সহজ, এওঁলোকক ডাঙৰ
খ্যাতিৰ লোভ দেখুৱালেই আৰু কিছুমান মূৰত ধৰা আদৰ্শৰ শিকালেই এওঁলোকে অতি
সহজে বশ মানে। তাৰ পাছত এওঁলোকৰ কান্ধত বন্দুক থৈ যাকে তাকে গুলীয়াব পাৰি।
এওঁলোকে পিছফালে থকাজনকে নিজৰ সৰ্বস্ব বুলি ভাবে আৰু তেওঁৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণ
আহুতি দিবলৈয়ো সাজু থাকে। সকলো অপদাৰ্থৰ দৰেই অপদাৰ্থই মস্তি মাৰি ভাল
পায়, কিন্তু সেই মস্তিখিনিৰ ওপৰত কিবা কিবি মতবাদ আৰু দৰ্শনৰ আঁৰকাপোৰ এখন
ৰাখি থ’ব লাগে। এওঁলোক বৰ বহল মনৰ মানুহ, গতিকে মনৰ ভিতৰত কেৱল এগৰাকী বা
এজনক ৰাখি থোৱাতো তেওঁলোকে নিজৰ প্ৰতি অন্যায় বুলি ভাবে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এই
অপদাৰ্থবোৰৰ আৰু এটা বৈশিষ্ট হ’ল যে তেওঁলোক সকলোৱেই Tunnel Vision নামৰ
এবিধ ৰোগত আক্ৰান্ত হয়, এক নিৰ্দিষ্ট দিশত চাই থাকোতে থাকোতে তেওঁলোকৰ
কঁকাৰ কাচুটি সৰি পৰিলেও তেওঁলোকে গম নেপায়।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> =সামৰণি=</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মুঠতে
কবলৈ গ’লে আমাৰ সমাজখন অপদাৰ্থৰে ভৰি আছে আৰু আশাৰ কথা যে এনে অপদাৰ্থৰ
সংখ্যা দিনক দিনে বৃদ্ধি পাইছে। গতিকে সদৌ পৃথিৱীবাসী বিজ্ঞানীসকলে অপদাৰ্থ
বিজ্ঞানক গুৰুত্ব সহকাৰে লোৱা উচিত। বিজ্ঞানৰ এই আধুনিকতম শাখাটোত বহুত
কৰিবলগীয়া কাম আছে, বহু গৱেষণা এতিয়াও বাকী আছে। মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস যে মানৱ
সমুদায়ে এই বিষয়টোত যথোপযুক্ত গুৰুত্ব দিব। লগতে মই চুইডেন চৰকাৰক অনুৰোধ
জনাওঁ যে যে তেওঁলোকে অনতিপলমে পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ লগতে “অপদাৰ্থ বিজ্ঞান”ৰ
ওপৰতো এটা নোবেল পুৰস্কাৰ ঘোষণা কৰে আৰু সেই বঁটাৰ বাবে পোন প্ৰথমে অমুকা
বিজ্ঞানীৰ নামটো বিবেচনা কৰে।</span></div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-63760436386510904852020-01-22T02:51:00.002-08:002020-01-22T02:51:39.504-08:00The reasons why I hate snakes;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">1. It doesn't have a brain, however, it gives final judgment of life or death to anyone it wants.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> 2. It can't see properly, it thinks everything small is food, everything big is an enemy.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> 3. Though it has a physical spine, that is practically useless, it can twist and turn itself the way situation needs.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> 4. It is exceptionally silent, a stealth predator </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> 5. It stays in places u least want it to stay, maybe in ur bedroom. But if u go there, he kills u instantly. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">6. Its bite is fatal, but the victim hardly has the time to react,
even feel the pain. It doesn't give u scope or chance to justify urself.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
7. Its is so scared of everything that it bites u, even if u were there
to help it, or u r just an innocent toddler playing in the garden.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> 8. It is always hiding from the public eye.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> 9. It can open it's mouth as much it wants, so mostly bites more than it can swallow</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> 10. Given a ladder, it can climb very high.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
Now the fact is that I am more or less OK with the real snakes,
despite having so many drawbacks, it helps in maintaining ecological
balance, and sometimes in controlling population too <span class="bn bo" title="smile ইম'টিকন"><img alt="" class="s" height="16" role="presentation" src="https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t4c/1/16/1f642.png" width="16" /><span aria-hidden="true" class="bp">:-)</span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span class="bn bo" title="smile ইম'টিকন"><span aria-hidden="true" class="bp"><br /></span></span></span>
<span style="font-size: large;"> My problem is with the snake-like people.</span></div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-20006651237121658872020-01-22T02:49:00.001-08:002020-01-22T02:49:30.498-08:00আমিষ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-L6_D4vC9t7c/Xignz39YoQI/AAAAAAAAcdg/jbk84wyA4AcPymsT6pNWK8HrsbRo4idQACEwYBhgL/s1600/MV5BODI2ZmFiMDEtOTE2MS00ZjkzLTlmOGMtZjBlYThjYmMwZWI3XkEyXkFqcGdeQXVyNzA0MTg0MzE%2540._V1_.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-L6_D4vC9t7c/Xignz39YoQI/AAAAAAAAcdg/jbk84wyA4AcPymsT6pNWK8HrsbRo4idQACEwYBhgL/s320/MV5BODI2ZmFiMDEtOTE2MS00ZjkzLTlmOGMtZjBlYThjYmMwZWI3XkEyXkFqcGdeQXVyNzA0MTg0MzE%2540._V1_.jpg" width="216" /></a></div>
প্ৰথমতে আন এখন চিনেমাৰ কথা কও, কিছুবছৰৰ আগতে ওলাইছিল
চিনেমাখন, নাম আছিল A Serbian Film. ভাল নে বেয়া নকও, অফবীট চিনেমা আছিল।
“থীম” আছিল আণ্ডাৰগ্ৰাউণ্ড পৰ্ণ। তেতিয়া আছিল টৰেণ্টৰ যুগ, ডাওনলোড কৰি,
ঘৰৰ সকলোকে শুবলৈ পঠাই, দূৱাৰ বন্ধ কৰি চিনেমাখন চাবলৈ লৈছিলো। অলপ চোৱাৰ
পাছত কিবা এক অদ্ভূত অনুভৱে ক্ৰিয়া কৰিছিল মনত, চিনেমাখন চোৱাৰ বাবে নিজকে
দোষী বুলি অনুভৱ কৰিছিলো। আধাতে বন্ধ কৰি শুবলৈ উঠি গৈছিলো, কিন্তু টোপনি
অহা অসম্ভৱ আছিল, অস্থিৰ হৈছিলো, হতাশাত ভুগিছিলো, খং উঠিছিল। আৰু সেই খঙৰ
ভমকতে শোৱাৰ পৰা উঠি আহি চিনেমাখন ডিলিট কৰিছিলো, যাতে ভৱিষ্যতে কেতিয়াও
ভুলতো চাব লগা নহয়, চিনেমাখনৰ নামটোও চাবৰ মন নাছিল। কিন্তু চিনেমাখনৰ
আৱেশৰ পৰা মুক্ত হব নোৱাৰিছিলো, পাহৰিব পৰা নাছিলো। কিছুদিনৰ মূৰত আকৌ
ডাওনলোড কৰিছিলো। আকৌ চাইছিলো, সেইবাৰ পাৰিছিলো।<br />
<br />
কথাখিনি কব লগা হ’ল
কাৰণ মই বহুতো এনে ধৰণৰ চিনেমা চাইছো, “টেক্সাছ চেইনশ্ব মাছেকাৰ”ৰ দৰে
বীভৎস ৰসাত্মক চিনেমা হেলাৰঙে উপভোগ কৰিব পৰা মানুটোৱে কিয় চিনেমাখন চাব
নোৱাৰিছিলো? হেনিবেল, আদি চিনেমাবোৰ উপভোগ কৰাত মোৰ একো অসুবিধা নাই।
তেন্তে এ চাৰ্বিয়ান ফিল্ম চাই মই কিয় ইমান প্ৰতিক্ৰিয়া কৰিছিলো? আকৌ মই
পিছত কিয় চালোগৈ? সেইটো মোৰ বাবে বহুদিনলৈকে এটা অবুজ সাঁথৰ হৈ আছিল।
পিছত অনুভৱ কৰিলো, সেই চিনামখনৰ মোৰ দেহ মন, ৰুচিবোধক জোকাৰি গৈছিল, সেয়ে
প্ৰথমতে মোৰ ঋণাত্মক প্ৰতিক্ৰিয়া হৈছিল। কিন্তু চিনেমাখন যে আকৰ্ষণীয় আছিল,
তাত কোনো সন্দেহ নাই। <br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
আমিষ চালো। প্ৰথমতে কাহিনীটোৰ কথা নকও, সেই বিষয়ে ইতিমধ্যে বহুত আলোচনা হৈছে, পিছলৈ আহিম। আগতে বাকী দিশবোৰ আলোচনা কৰোঁ।<br />
<br />
প্ৰথমতেই কব লাগিব script ৰ কথা। এনে কম্পেক্ট আৰু বুদ্ধিদীপ্ত স্ক্ৰীপ্ট
অসমীয়া নেলাগে ভাৰতীয় চিনেমাতে বিৰল। এটা কঠিন মনস্তত্বাত্বিক বিষয় এটাৰ
ওপৰত ইমান স্পষ্ট আৰু গতিময় চিত্ৰনাট্য দেখিলেই বুজা যায়, পৰিচালক আৰু
চিত্ৰনাট্যকাৰৰ চিনেমাৰ “ভাষা”টোৰ ওপৰত সাংঘাটিক দখল আছে। চৰিত্ৰ বিলাক
উপস্থাপন কৰিবলৈ একেবাৰে কম সময় লৈছে। এজন দৰ্শকৰ বাবে মূল চৰিত্ৰ কেইটা
বুজি উঠিবলৈ আৰম্ভনিৰ মাত্ৰ কেইটামান মিনিটেই যথেষ্ট। পাৰ্শ্চ চৰিত্ৰবোৰো
বেছি সময় খৰছ নকৰাকৈয়ে সাৱলীল আৰু স্পষ্ট ভাৱে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে। উদাহৰণ
তেনেই কম সময়ৰ বাবে ওলোৱা দিলীপ চৰিত্ৰটোৰ ব্যক্তিত্ব আৰু গুৰুত্ব অতি
সফলতাৰে উপস্থাপন কৰা হৈছে। দৰ্শকৰ বাবে বাস্তৱৰ পৰা অধিবাস্তৱিক দৃশ্যলৈ
(যেনে সপোনৰ দৃশ্যটো) ‘ট্ৰেনজিচন’ সুগম। মোৰ দৰে সাধাৰণ দৰ্শকৰ দৃষ্টিত
মাত্ৰ এটা দৃশ্যত চিত্ৰনাট্য অলপ দূৰ্বল যেন লাগিল- যি মুহুৰ্তত সুমনে
ৰেষ্টোৰাঁত বহি প্ৰথম বাৰৰ বাবে স্বীকাৰ কৰে!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-y9sPVqte76E/XignywH9_hI/AAAAAAAAcdY/IIfJECNU_jomsJPWa4zY77BIvHWqwETRwCEwYBhgL/s1600/5d88b2332100003200da472c.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="451" data-original-width="630" height="286" src="https://1.bp.blogspot.com/-y9sPVqte76E/XignywH9_hI/AAAAAAAAcdY/IIfJECNU_jomsJPWa4zY77BIvHWqwETRwCEwYBhgL/s400/5d88b2332100003200da472c.jpeg" width="400" /></a></div>
<br />
সংলাপত অতি নাটকীয়তা
পৰিহাৰ কৰা হৈছে। সি মোৰ বাবে এক ভাল লগা অভিজ্ঞতা। অসমীয়া নাট বা চিনেমাত
অতি নাটকীয় আৰু ‘লাৰ্জাৰ ডেন লাইফ’ সংলাপ, অতিমাত্ৰা ‘প্ৰজেকচন’ এক
বহুদিনীয়া ৰোগ, তাৰ বাবে বহু ক্ষেত্ৰত স্বাভাৱিক অভিনয় সম্ভৱেই নহয়।
হিন্দী বা উৰ্দু ভাষাত আকৌ সেই প্ৰজেকচন ভালেই লাগে। অসমীয়াত কিন্তু অসহ্য
হয়, প্ৰত্যেক ভাষাৰে এক নিজস্ব সুৰ আৰু প্ৰকাশভংগী থাকে। দুই এখন অসমীয়া
চিনেমাত সদ্যহতে এই সুৰটো ব্যৱহাৰ কৰাৰ চেষ্টা কৰা হৈছে। চিনেমাৰ খনৰ
অভিনেতা সকলৰ ইমান স্বাভাৱিক অভিনয়ৰ কৃতিত্ব বহু খিনি সংলাপলৈ যাব। তথাপিও
সংলাপত আৰু অলপ উন্নতিৰ থল আছিল যেন লাগিল।<br />
<br />
অভিনয়ৰ কথা সকলোৱে
কৈছেই- লীমা দাস অনন্য, জুমি, আৰু দিলীপৰ চৰিত্ৰৰ ৰূপায়নো অতি সুন্দৰ। সুমন
আৰু ইলিয়াছৰ অভিনয়, বিশেষকৈ সংলাপ প্ৰক্ষেপনত দুই এটা সৰু সুৰা বিসংগতি
ধৰা পৰিল। কিন্তু সামগ্ৰিক ভাৱে কবলৈ গ’লে ‘আমিষ’ৰ অভিনয়ে এশৰ ভিতৰত আশীৰ
পৰা নব্বৈলৈকে নম্বৰ পাব। ইয়ো এক অতি উৎসাহজনক কথা। অভিনেতা নিৰ্বাচন অতি
গুৰুত্ব সহকাৰে কৰা হৈছে, আৰু প্ৰতিটো দৃশ্য, প্ৰতিটো ভংগীমাত পৰিচালকে
সুক্ষ্ম দৃষ্টি ৰাখিছে বুলি ধৰিব পাৰি। কিন্তু কেৱল পৰিচালকৰ বাবেই অভিনয়
ভাল হব বুলি কব নোৱাৰি, আচলতে পৰিচালকৰ অতিমাত্ৰা হস্তক্ষেপে কেতিয়াবা
অভিনয়ত ঋণাত্মক প্ৰভাৱো পেলাব পাৰে। মলয়া গোস্বামীয়ে ‘অগ্নিস্নান’ৰ বাবে
শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ বঁটা নাপাই, সেইবছৰ ‘পৰমা’ৰ বাবে ৰাখীয়ে পোৱাৰ কাৰণ
ইয়েই বুলি বহু সমালোচকে কোৱা মনত পৰে। ‘আমিষ’ পৰিচালকে সেই সীমা অতিক্ৰম
কৰা নাই, অভিনয়ৰ ক্ষেত্ৰত তেও প্ৰায় অভিভাৱকৰ দ্বায়িত্বহে লৈছে, আৰু
অভিনেতা সকলক নিজস্ব অৱদান দিয়াৰ সম্পূৰ্ণ সুযোগ দিছে বুলি অনুমান কৰিব
পাৰি।<br />
<br />
সংগীত আৰু আৱহ সংগীত বুদ্ধিদীপ্ত, কেমেৰাৰ ব্যৱহাৰ অতি সুন্দৰ। কেমেৰাৰ ব্যৱহাৰত পৰিচালক আৰু চিনেমাটোগ্ৰাফাৰ<wbr></wbr><span class="word_break"></span>ে
যথেষ্ট গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছে। কলাত্মক চিনেমাত, আনকি বহু বিখ্যত চিনেমাতো
মাজে মজে কেমেৰা ব্যৱহাৰত জড়তা চকুত পৰে; ‘আমিষ’ৰ কেমেৰাত এক মুহুৰ্তৰ
বাবেও স্থবিৰতা চকুত নপৰিল। দুই এটা দৃশ্যত হেণ্ড হেল্ড কেমেৰা বুদ্ধিদীপ্ত
ভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। প্ৰতিটো শ্বটৰ কম্পজিচন যথেষ্ট ভাৱি চিন্তি,
চিত্ৰনাট্যৰ প্ৰয়োজন বুজি কৰা হৈছে। ঠিক তেনেকৈ শব্দগ্ৰহণ আৰু সম্পাদনাতো
আমাৰ দৰে দৰ্শকক অসুবিধা দিব পৰা কোনো বিসংগতি চকুত নপৰিল।<br />
আৰু এটা
কথা নকলে আলোচনা আধৰুৱা হব, চিনেমাখনত দুটা ‘একচন’ৰ দৃশ্য আছে, দুইটা অতি
সাৱলীল ভাৱে কৰিঅ’গ্ৰাফ কৰা হৈছে। প্ৰায়বোৰ অসমীয়া চিনেমাৰ অকচনৰ দৃশ্য
নাটকতকৈয়ো বেয়া ,আনকি ব্যৱসায়িক চিনেমাতো। এই দৃশ্য দুটাৰ প্ৰতি ইমান
সুক্ষ্ম দৃষ্টি ৰখা কথাটোৰ পৰা বুজিব পাৰি, পৰিচালকৰ চিনেমাখনৰ প্ৰতি কিমান
সততা আছে।<br />
<br />
শেষত কাহিনীটোলৈ আহোঁ। হয়, সাংঘাটিক শ্বক ভেলু আছে
কাহিনীটোৰ। আমি মূলতঃ কাহিনীৰ বাবেই চিনেমা চাও, বাকী সকলো আচলতে কাহিনীটো
যথাযথ ভাৱে উপস্থাপন কৰাৰ কিছুমান আহিলাহে। কাহিনীটৰ বিষয়ে বৰ বেছি লিখিলে
স্পইলাৰ এলাৰ্ট দিব লাগিব, সেয়ে চিনেমাখন নোচোৱা সকলে যিমানখিনি ইতিমধ্যে
জানিছে, আলোচনা সিমানতে সীমাৱদ্ধ ৰাখিম বুলি ভাৱিছো। কিন্তু এটা কথা
কাহিনীটোৰ বিষয়ে মোৰ বহুত কথা কব লগা আছে, পিছত নিশ্চয় কেতিয়াবা আকৌ লিখিম।<br />
দুটা দিশ আছে কাহিনীটোৰ, এটা সম্পূৰ্ণ মানৱীয়, স্বাভাৱিক, সামাজিক প্ৰেম
কাহিনী, আৰু এটা ভয়ংকৰ Taboo; হয়তো মানুহে ভাৱিব পৰা সকলোতকৈ ডাঙৰ Taboo
নৰ মাংস ভক্ষণ। ‘আমিষ’ত এই দুইটা দিশৰে অভূতপূৰ্ব সংমিশ্ৰণ দেখা গৈছে। মই
দেখি থকা বহুতো আলোচনাত সেই Taboo অংশখিনি কথাহে আলোচনা কৰা হৈছে। সি
স্বাভাৱিক। কিন্তু তাৰ মাজেৰেই যি এক ৰোমাণ্টিক যাত্ৰা দেখুৱা হৈছে, সি
অনন্য; কিন্তু কোনেও বৰ বিশেষ গুৰুত্ব দিয়া দেখা নাই তাত। মানে আমি
চিনেমাখনৰ শ্বক ভেলুৰ পৰা ওলায়ে আহিব পৰা নাই। তাক মই আমিষৰ সফলতাহে বুলিম।<br />
প্ৰথমতে টেবু দিশটোৰ কথা আলোচনা কৰোঁ। নৰমাংস ভক্ষণৰ ওপৰত আজিলৈকে বহু
চিনেমা আৰু গল্প উপন্যাস লিখা হৈছে, কলাৰ নৱৰসৰ ভিতৰত বীভৎস ৰসো অন্যতম।
কিন্তু একেই টেবুৰ ওপৰত নিৰ্মান কৰা Raw ৰ দৰে চিনেমাৰ সৈতে ‘আমিষ’ৰ আকাশ
পাতাল পাৰ্থক্য আছে। Raw এখন হ’ৰৰ চিনেমা আৰু ‘আমিষ’ এখন ৰোমাণ্টিক চিনেমা।
‘আমিষ’ত তেজ দেখুৱাই হোৱা নাই, প্ৰচলিত ধাৰণাৰ বিপৰীতে। পৰিচালকে অতি
বুদ্ধিদীপ্ততাৰে<wbr></wbr><span class="word_break"></span> আমিষক এখন
হ’ৰৰ চিনেমা হৈ যোৱাৰ পৰা ৰক্ষা কৰিছে। হেনিবেল, বা চাইলেন্স অৱ দা লেম্বৰ
সৈতেও আমিষ পৃথক। আজিলৈকে মই এই টেবু বিষয়টোৰ চিনেমা চাইছো , সেইবোৰত
নৰমাংস খোৱাৰ নানান কাৰণ দেখুৱা হৈছে, চাইকিক ডিজৰ্ডাৰ, জেনেটিক সমস্যা,
বিকৃত কামনা, সহ্যৰ সীমা পাৰ হোৱা ভোক, কিন্তু কোনো চিনেমাতে প্ৰেমক ইয়াৰ
কাৰণ হিচাপে দেখুৱা মনত পৰা নাই, ‘আমিষ’ৰ বাদে। মই ভাৱো সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ
কলামোদীকে জোকাৰি যাব পৰা এটা নতুন ধাৰণা ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে আমিষত। (অৱশ্যে
এই মন্তব্য কেৱল মই চোৱা বা চাব পৰা চিনেমাবোৰক লৈহে সীমাবদ্ধ)।<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-fZ_5iQmu1cM/XignyswMlmI/AAAAAAAAcdo/0wqC3nVNkiMXKWTlBuHnHrMyxlfI75QbgCEwYBhgL/s1600/220px-Aamis_official_poster.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="314" data-original-width="220" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-fZ_5iQmu1cM/XignyswMlmI/AAAAAAAAcdo/0wqC3nVNkiMXKWTlBuHnHrMyxlfI75QbgCEwYBhgL/s400/220px-Aamis_official_poster.jpg" width="280" /></a></div>
মই
আমিষৰ কাহিনীটো নানান ধৰণে চাবলৈ চেষ্টা কৰিছো। চিনেমাখন চাই থাকোতে মোৰ
কেতিয়াবা এনে লাগিছে, নৰমাংসৰ কথাটো এক মেটাফ’ৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে
নেকি? বহু সময়ত তেনেকুৱা লাগিছেও। কোনোবাই মাংস খাই ভাল পাই বুলিয়ে তেওৰ
দিনে ৰাতিয়ে, অনবৰতে মাংস খাবলৈ প্ৰচণ্ড ভোক লাগি থাকিব নেকি? যদি আমি ইয়াক
শাৰীৰিক প্ৰয়োজনৰ মেটাফ’ৰ বুলি ধৰোঁ, তেনে ই সম্ভৱ। কোনোবা কিবা কাৰণত
অনবৰত শাৰীৰিক সম্পৰ্কৰ কাৰণে ব্যাকুল হৈ থাকিব পাৰে। কিন্তু কিছুমান
দৃশ্যত লাগিছে, মেটাফ’ৰ নহয়, আচলতে সেই টেবুটোকে পোনে পোনে দেখুৱা হৈছে।<br />
<br />
সেইখিনি মোৰ সীমাবদ্ধতা মই স্বীকাৰ কৰিছো। হয়তো আৰু দুই এবাৰ চালে ভালকৈ
বুজিব পাৰিম। মোৰ চাবলৈ ইচ্ছা আছে। পৰিচালকক কেনেবাকৈ এবাৰ লগ কৰি কথা
পতাৰো ইচ্ছা আছে।<br />
আমি অসমীয়া দৰ্শকখিনিৰো বহু ক্ষেত্ৰত দূৰ্বলতা
নথকা নহয়, আমি কিছুমান সীমাৰ মাজত থাকি ভাল পাও; সি ভাল নে বেয়া বিতৰ্কৰ
বিষয়। কিন্তু তাৰ বাবে আমাৰ ব্যৱসায়িক কলা-সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰখনত
সম্পৰীক্ষাৰ অভাৱ হৈছে বুলি অনুভৱ হয়। আমি এটা ষ্টেৰিঅ’টাইপৰ মাজতে সোমাই
থাকো, নতুন কিবা আনিবলৈ, কৰিবলৈ, আমি বাংলা, হিন্দী, ইউৰোপ, দক্ষিণ
আমেৰিকা, আৰু আজিকালি কোৰিয়া, জাপানৰ ফালে মুখ মেলি চাই থাকিব লাগে।
তেওলোকে নতুন কিবা কৰিলে, আমি তাকে অসমীয়াত ব্যৱহাৰ কৰি গৌৰৱ কৰোঁ, কিন্তু
অসমৰ পৰা যদি কোনোবাই নতুন কিবা কৰিব খোজে, আমি আমাৰ ষ্টেৰিঅ’ টাইপৰ গইনা
লৈ তেওক অস্বীকাৰ কৰো, নিঃশেষ কৰো। ‘ ক্ৰিটিকেলী এক্লেইমড’ চিনেমাৰ পৰিচালক
অনুৰাগ কাশ্যপে চিনেমাখন আগবঢ়াই দিয়া কেইটামান মন্তব্য লিখা উচিত বুলি
ভাৱিলো, কাৰণ মই সেই কথাকেইটাৰ সৈতে সম্পূৰ্ণ সহমত। অনুৰাগ কাশ্যপৰ মতে,<br />
<br />
- আমিষৰ ধাৰণাটো একেবাৰে “ইউনিক”, তুলনাহীন, অনন্য<br />
<br />
- ভাৰতত এনে চিনেমা আজিলৈকে নিৰ্মাণ কৰা হোৱা নাই<br />
<br />
- আমিষৰ কাহিনী একেসময়তে অতি পৰিচিত আৰু ভাৱাতীত ভাৱে অদ্ভূত।<br />
<br />
আনটো দিশৰ কথা বৰ বেছি আলোচিত হোৱা নাই। ‘আমিষ’ত প্ৰেম আছে, কিন্তু বহুতে
আমিষত প্ৰেমৰ নাম গোন্ধেই নাই বুলিও কৈছে। মোৰ অনুভৱ সুমনৰ প্ৰেম আছিল,
স্বাভাৱিক শৰীৰি প্ৰেম, নিৰ্মালিয়ে সঁহাৰি দিছিল, কিন্তু নিৰ্মালিৰ প্ৰেম
নাছিল। নিৰ্মালিয়ে হয়তো বেছি জীৱনত এনেকুৱা আকৰ্ষণ দেখিছে। কিন্তু পিছলৈ
নিৰ্মালিৰো প্ৰেম হৈছিল, সকলো নিঃশেষ হৈ কৰি প্ৰেমেৰে সমৃদ্ধ হৈছিল তেও।<br />
<br />
সেয়াই প্ৰকৃত কথা, আমিষৰ কাহিনীত বহুতো স্তৰীয় আবেদন আছে। প্ৰত্যেকেই নিজৰ
মতে বুজিব পৰাৰ সুবিধা আছে, নুবুজাৰো পথ আছে। এখন কলাত্মক চিনেমাৰ বাবে
সেয়া এক বৃহৎ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা বুলি কব পাৰি।<br />
<br />
শেষত দৰ্শকৰ
প্ৰতিক্ৰিয়াৰ বিষয়ে কব খুজিছো- হয় ‘আমিষে’ এনে চূড়ান্তভাৱে বিপৰীতমুখী
প্ৰতিক্ৰিয়াই পাব বুলি আশা কৰা যায়। ভাৰতীয় দৰ্শকৰ এক বৃহৎ অংশ আজিও ‘
আমিষ’ৰ দৰে কাহিনী এটাৰ বাবে সাজু হৈ উঠা নাই। মই নিজকো সেই দৰ্শক সকলৰ
মাজতে ৰখাত আপত্তি নাই। হয়তো ‘চাইলেন্স অৱ দা লেম্বচ’ হিন্দীত নিৰ্মাণ
কৰিলে চুপাৰ ফ্লপ হ’লহেতেন। আমাৰ দৰে দৰ্শকৰ দোষ নহয়। চিনেমা চাবলৈ শিকা
দিনৰে পৰা ‘মহাভাৰত’, ‘ৰামায়ন’’ আৰু ‘শ্বোলে’ৰ ৰিমেক দেখুৱাই দেখুৱাই আমাৰ
ৰুচিবোধ সীমিত কৰি পেলোৱা হৈছে। নাচ গান নেথাকিলে চিনেমাই নহয় যেন লগা
হৈছে।<br />
<br />
সেই ৰুচিবোধ সলনি কৰা আৱশ্যক, আৰু আমাৰ সেই ৰুচিবোধক ‘আমিষে’ জোকাৰি গৈছে। সেয়েই ‘আমিষ’ৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ সফলতা।<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> You can Love Aamis, or Hate it, but you can’t ignore Aamis.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-eO-o2DW8fvs/XigoUm0wb4I/AAAAAAAAcdw/hZ1ZxPQu5H8KS0jj03rBjEbiRdGjKIPjQCEwYBhgL/s1600/116590-meetlozzya-1554228464.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="1200" height="210" src="https://1.bp.blogspot.com/-eO-o2DW8fvs/XigoUm0wb4I/AAAAAAAAcdw/hZ1ZxPQu5H8KS0jj03rBjEbiRdGjKIPjQCEwYBhgL/s400/116590-meetlozzya-1554228464.jpg" width="400" /></a></span></div>
<br />
পৰিশিষ্ট:- ১৯৭৪ চনত ‘দা টেক্সাছ চেইনশ্ব’ মেচেকাৰ’ চিনেমাখন ওলাইছিল।
ব্যৱসয়িক হৰৰ <span style="font-size: large;">(Slasher brand)</span> চিনেমাৰ ধাৰণাটো ভাঙি চিন্ন ভিন্ন কৰি
পেলাইছিল চিনেমাখনে, মানে মানুহে সহ্য কৰিব পৰাতকৈ বহু বেছি নৃশংসতা আছিল
তাত। যদিও ব্যৱসায়িক ভাৱে অতি সফল আছিল, চিনেমাখনে সমালোচক সকলৰ মাজত
ব্যাপক প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছিল, কোনোবাই কৈছিল -<span style="font-size: large;"> the film paved the
way for horror to be used as a vehicle for social commentary,</span> আনহাতে
কোনোবাই কৈছিল <span style="font-size: large;">- cheap, grubby and out of control.</span> ‘আমিষ’ৰো বিপৰীত মুখী
প্ৰতিক্ৰিয়াৰ পৰা আচৰিত হব লগা একো নাই, অৱশ্যে আজিৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত ‘আমিষ’ৰ
পৰা বৰ বেছি ব্যৱসায়িক সফলতা আশা কৰা ভুল হব। সদ্যহতে ‘ৰত্নাকৰ’ আৰু
‘কাঞ্চনজংঘা’ই ভাল ব্যৱসায় কৰিছে, আমি কিছুদিনলৈ তাকে লৈ সন্তুষ্ট হোৱা
ভাল।</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-63662499397009454372020-01-22T02:30:00.002-08:002020-01-22T02:30:08.881-08:00==এডাল মালা আৰু এজন ওখ মানুহ==<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">এসময়ত এখন প্ৰাচীন ফুলনি আছিল, অতি প্ৰাচীন। তাত নানান ৰঙৰ ফুল নিজ ইচ্ছাৰে
নিজ সময়মতে ফুলি আছিল। ফুল দেখি ভোমোৰাও আহিছিল, কেতিয়াবা উদঙীয়া গৰু
সোমাইছিল, কোনোবা হিংসাকুৰীয়া মানুহে কেতিয়াবা এনেই কোবাই ফুলনিখন তহিলং
কৰিছিল। এসময়ত এনে এটা দিন আহিল যে, অত্যাচাৰীবোৰে ফুলবোৰক নিজৰ মতে
ফুলিবলৈকে নিদিয়া হ’ল- এটাই বোলে ধেই এইটো ৰঙ ভাল নহয়, তই ৰং সলাই বগা হ।
আন এটাই বোলে ইমান অকণমানি ফুল হলে কিডাল হব। ডাঙৰ হব লাগে, ইমাআআআআন...
ডাঙৰ হব পাৰিলেহে ফুল, নহ’লে কিটো হব? ফুলবোৰে বুজিয়েই নোপোৱা হ’ল- কি ভাল
কি বেয়া। বহুদিন ফুলবোৰ আনৰ ইচ্ছা আকাংখ্যা পুৰা কৰিয়ে চলি আছিল। উত্থান
পতন বহুত আহিল, কিন্তু শেষত যেনেকৈয়ে নহওক, ফুলবোৰে এসময় নিজৰ ইচ্ছাৰে
ফুলাৰ অধিকাৰ পালেগৈ।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এজন বৰ ওখ মানুহ আছিল, পৃথিৱীৰ সকলোতকৈ ওখ
মানুহ। কিছুমানে মিলি তেওক দ্বায়িত্ব দিলে বোলে- নাই, ফুলসোপা এনেকে থকা
ভাল হোৱা নাই। তুমি ফুলবোৰেৰে এধাৰ মালা গাঁঠা। মানুহজন কিন্তু বৰ হিম্মত
থকা মানুহ আছিল, মালা গাঁঠিম বুলি থিৰ কৰিলে যি, এদিন গাঁঠিহে এৰিলে। বৰ
জাকত জিলিকা, দহো ৰাইজে জনা মালা এডাল হ’লগৈ সেইডাল। দুই এপাহ ফুলে অৱশ্যে
মালাত নোলমো, অকলেই ফুলিম বুলি হেঁহো নেহো কৰিছিল; কিন্তু ওখ মানুহজনৰ একে
ধমকিতে চুপ থাকিল। গৰিষ্ঠসংখ্যক ফুলেই মালাডালৰ অংশ বুলি পৰিচয় দিবলৈ ভাল
পোৱা হ’ল। মালা ডাল হোৱাত বৰ ভাল হ’ল। সকলোৱে সজ সজ বুলিলে।</span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"> পিছে
মালা গঁঠা কামটো নিখুঁত নাছিল। হবই বা কেনেকৈ? দহো ফুলৰ দহো মত। আজিলৈকেনো
কোনেনো এটাও খুঁত নোহোৱাকৈ মালা গাঁঠি পাইছে? সৰু সুৰা গন্দগোল থাকেই।
ফুলনিখনৰ ফুলবোৰ নানান আকাৰ, ৰঙ আৰু গোন্ধৰ আছিল। সকলো ফুল মিলাই মালাডাল
গঁঠা হ'ল। শেষত পিছে মালাডালত দুই এপাহ সৰু ফুল ডাঙৰ ফুলৰ তলত লুকাই পৰিল,
সেইপাহ ফুল আছে নে নাই ধৰিবলৈকে অসুবিধা হ’ল। বা উজ্জ্বল ৰঙা ৰঙৰ ফুলপাহৰ
কাষতে থকা পাতল সেউজীয়া ফুলপাহ সহজে ৰাইজৰ চকুত নপৰা হ'ল। যদিও সৰু ফুল দুই
এপাহৰ সেই কথাটো অলপ অসন্তোষ আছিল, তেওলোকে কিন্তু মালাডাল লৈ গৌৰৱেই
কৰিছিল।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> লেঠা লগালে মালাডালৰ মালিকসকলে।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মালিকসকলে এসময়ত
ভাৱিলে, এই যে ফুলবোৰৰ নানান ৰঙ, নানান গোন্ধ, এই কথাটোৱে মালাডালৰ সৌস্থৱ
বিনষ্ট কৰিছে। সকলো ফুলৰ ৰঙ আৰু গোন্ধ একে হব লাগে। বচ ভৱামতেই কাম, সকলো
ফুলৰ ওপৰত নিজৰ পচণ্ডৰ শক্তিশালী এক্ৰিলিক ৰঙ লগোৱা হ’ল। ফুলবোৰৰ প্ৰকৃতিক
গোন্ধ আঁতৰাই, উগ্ৰ কৃত্ৰিম সুগন্ধি ছটিয়াই দিয়া হ’ল। মালাডাল একেৰঙী আৰু
একে গোন্ধৰ হৈ পৰিল।</span><br />
<span style="font-size: large;"> মালিকসকলে নিজৰ 'কলাকাৰী দেখি নিজেই বাহ বাহ
বুলিলে। ডাঙৰ পাৰ্টি হ’ল, খানা-পীনা চলিল। পিছে উগ্ৰ সুগন্ধি আৰু ৰাসায়নিক
ৰঙৰ প্ৰকোপত ফুলবোৰ লাহে লাহে মৰহি যাব খুজিলে। মালিকসকলৰ কিন্তু সেইবোৰ
খবৰ নাই, একেৰঙী মালাডাল লৈ তেওলোকে আনন্দেৰে থাকিল।</span><br />
<span style="font-size: large;"> কিছুদিন পাছত
মালাডালৰ মালিক সলনি হ’ল. ফুলবোৰে ভাৱিলে, এইবাৰ পৰিস্থিতি সলনি হব, আমাৰ
ভালৰো ভাল দিন বোৰ দেখিম আৰু। আমি আকৌ নিজৰ ৰঙ আৰু সুগন্ধি ঘুৰাই পাম।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
পিছে নেচেল। নতুন মালিকে আকৌ বুজিলে, মানে আগতেই বুজিছিল চাগে, ফুলবোৰেহে
আন কিবা ভাৱি আছিল- আগৰ মালিকৰ ভুল আছিল ৰং আৰু গোন্ধ নিৰ্বাচনত। বাকী
উদ্দেশ্য ঠিকেই আছিল। গতিকে এইবাৰ তেওলোকে নিৰ্দেশ দিলে- আগৰ ৰঙ গুচাই
নতুনকৈ তেওলোকৰ পচণ্ডৰ ৰঙ ঘঁহিব লাগিব। আগৰ সুগন্ধিটো ভুল আছিল, তেওলোকৰ
সুগন্ধিহে ভাল। ভৱামতই কাম- আগৰ ৰঙৰ ওপৰত টাৰ্পিনটাইন তেল ঘঁহি ঘঁহি গুচাই,
চিৰিচ কাগজ মাৰি, তাৰ ওপৰত নতুন মালিক পক্ষৰ ৰঙ লগোৱাৰ প্ৰচেষ্টা চলিল,
ডেকা গাভৰুৰ মাজত নতুনকৈ জনপ্ৰিয় হোৱা, টিভিত সদায় দেখুৱাই থকা এটা সুগন্ধি
উৱাদানিকৈ স্প্ৰে' কৰা হ'ল।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এই কামবোৰ কৰি থাকোতে কোনেও মনেই
নকৰিলে যে ফুলবোৰ এপাহ এপাহকৈ মৰহিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। ডাঙৰ ফুল, বেছি সুগন্ধ
থকা ফুল, সৰু ফুল, অনুজ্জ্বল ফুল, নিৰ্বিচাৰে সকলো ফুল মৰহিবলৈ ধৰিছে। নতুন
ৰূপৰ নতুন সুগন্ধৰ মালা দুনীয়াক দেখুৱাবলৈ উত্ৰাৱল হৈ থাক মালিকে কথাটো
মনেই নকৰিলে, কৰাৰ সময়ো নাছিল।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সোনকালেই আকৌ চাগে মালিক সলনি হব,
নহবও পাৰে। যদি সলনি হয় তেনে আকৌ কি ৰঙ আহে কি ঠিক? নতুন মালিকৰ বা পচণ্ডৰ
ৰং কি, তাকে লৈ ফুলবোৰৰ অলপ টেনচন নোহোৱা নহয়!</span><br />
<span style="font-size: large;"> আজিকালি ফুলবোৰে নিজৰ মাজতে কথা পাতি ভাৱে, হয়তো নিজস্ব বৈশিষ্ট থকাটোৱেই তেওলোকৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ ভুল আছিল।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ফুলবোৰ আচলতে ইউনিফৰ্ম হব লাগিছিল, মিলিটাৰীৰ দৰে। চাৱধান, বিচ্ৰাম, কদম তোল, কদম থাম, চিধে চল, বাজু শস্ত্ৰ, ...............<wbr></wbr><span class="word_break"></span>...............<wbr></wbr><span class="word_break"></span>........ ফায়াৰ!!</span><br />
<br />
****<br />
<br />
<br />
বি. দ্ৰ. :- হিন্দী ব্যংগ বৰ বেছি পঢ়া নহয়, সুবিধাও নাই। কিন্তু 'ফটাঢোল' আলোচনীৰ অনুবাদ শিতানৰ যোগে বেছ কিছু হিন্দী ব্যংগৰ সৈতে পাঠক হিচাপে পৰিচয় হল। হিন্দী ব্যংগৰ কিছু বৈশিষ্ট আছে, যেনে ধৰক এক শিশুসুলভ সৰলতা, অধিক ৰূপকধৰ্মীতা, আদৰ্শবাদী ৰাজনৈতিক সচেতনতা, সাধুধৰ্মীতা ইত্যাদি। পিছে এইবোৰ সকলো বিশ্লেষণ মোৰ নিজৰ বুধি-বিবেচনামতে<wbr></wbr><span class="word_break"></span>হে দেই, পণ্ডিতসকলে কি কয় নেজানো। আৰু সেই বিবেচনামতেই হিন্দী ব্যংগৰ কৌশলত এটি সৰু লেখা আগবঢ়ালো। বক্তব্য সুস্পষ্ট কৰাত অলপ ত্ৰুটি ৰৈ যোৱা যেন মই নিজেও দেখিছো, এইবাৰ কৌশলতহে বেছি জোৰ দিয়া হ'ল। ৰাইজে ভাল পালে আকৌ ভৱিষ্যতে চেষ্টা কৰা যাব।</div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-4597660483687370272020-01-22T02:27:00.003-08:002020-01-22T02:27:30.827-08:00= ভেন গঘ, উদয়ভানু, স্কাৰলেট অ'হাৰা ইত্যাদি=<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">এবাৰ ফেচবুকতে লিখিছিলো, বালি আৰু শিলগুটিৰ সাধু বুলি! নিজৰ জীৱনটো বালিৰে
ভৰাই পেলোৱাৰ বাবে দুখো কৰিছিলো! কিন্তু কালি হঠাত পাহৰি যোৱা কথা এটা মনত
পৰিল। মনে মিলা মানুহৰ লগত কথা পাতিলে কিছুমান দৰকাৰী কথা মনত পৰে।
পাবলেহে টান তেনে মানুহ।</span><br />
<span style="font-size: large;"> মোৰ এজন মামা আছিল, মাৰ সৰু ককায়েক, আজি
তেও ঢুকোৱা বহু বছৰেই হ’ল। পাতনি নেমেলাকৈ কব খুজিলে, আপাতঃ দৃষ্টিত তেও
এজন বিফল মানুহ আছিল, টকা পইচা, সামাজিক প্ৰতিষ্ঠা, সকলো ফালৰ পৰাই। সকলোৱে
জানিছিল তেও অসম্ভৱ ধৰণে প্ৰতিভাশালী মানুহ, কিন্তু তেও সেই প্ৰতিভা নিজৰ
তথা পৰিয়ালৰ উন্নতিৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিব নেজানিছিল। আমাৰ অঞ্চলটোত তেওক
প্ৰায় সকলোৱে চিনি পাইছিল, কাৰণ তেও ডিগ্ৰীবিহীন হোমিঅপেথী ডাক্তৰ আছিল,
আৰু একেবাৰে দুখ নোপোৱাকৈ বেজী দিব জানিছিল। বহু কঠিন অসুখো তেও চিকিৎসা
কৰি ভাল কৰিছিল বুলি আজিও কোনো কোনোৱে কয় পিছে সেই কামটোও তেও ব্যৱসায়
হিচাপে নল’লে বা লব নুখুজিলে। কেতিয়াবা এনে লাগে যেন, তেও এই পইচা ঘটা
কামটোকে মনে প্ৰাণে ঘৃণা কৰিছিল। সেই কামটোত তেও অলপো সময় বা শক্তি খৰছ
কৰিবলৈ বেয়া পাইছিল। দৰিদ্ৰতালৈ তেওৰ কেতিয়াও কোনো অভিযোগ নাছিল, আৰু তাৰ
ফলত বাকীবোৰে কষ্ট পাইছিল। কিন্তু তেওলোকৰ প্ৰতিও তেও উদাসীনেই আছিল যেন
লাগে। </span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"> মানুহজন মুলতঃ এজন শিল্পী আছিল। তেও কোনো বিখ্যাত শিল্পকৰ্ম
সৃষ্টি কৰা নাছিল বাবে তেওৰ সেই পৰিচয় মানুহৰ অজ্ঞাত, কিন্তু আমি তেওক
ওচৰৰ পৰা পোৱা মানুহখিনিয়ে জানিছিলো। তেওৰ সৰু সুৰা দৈনন্দিন কামবোৰতে
শিল্প জিলিকি উঠিছিল। কামবোৰ পিছে তেও এবাৰেই কৰিছিল, একেটা কামকে বাৰে
বাৰে কৰি তেও ভাল নেপাইছিল। এবাৰ যদি নৃসিংহৰ মুখা সাজিলে, তাৰ পিছৰ বাৰ
তেও ওচৰে পাজৰে পোৱা বস্তুবোৰেৰে এখন সুন্দৰ তানপুৰা সাজিলে। (তানপুৰা
সাজিবলৈ চাপৰিত মৰি পৰি থকা গৰুৰ হাড় আনি তাক চুচি মাজি ফৰিঙা সজাৰ বাবে
তেও বহু গৰিহণাও খাইছিল)। তেও কামবোৰ আনে কৰা ধৰণে কৰি ভাল নেপাইছিল, তেওৰ
প্ৰতিটো কামতে কিবা এটা উদ্ভাৱন আছিল, এবাৰ এটা যঁতৰ সাজিছিল, তাত একেলগে
কেইবাটাও মহুৰা ফুৰাব পাৰি। বাঁহৰ বিচনী এখন সাজিলেও গাঁঠনিত সাধাৰণতে
ব্যৱহাৰ হোৱা চানেকী বিলাক ব্যৱহাৰ নকৰি নিজে কিবা এটা নতুন কৰিছিল। গান
গাইছিল, গছ পুলি ৰুইছিল, অসমত যিমান বিধৰ টেঙা পোৱা যায়, সকলো বিধ টেঙাৰ
পুলি লগাইছিল ঘৰত। আৰু সেইবোৰ কৰিবলৈ তেও বাগানৰ চাকৰি এৰি দিছিল, পৈতৃক
ব্যৱসায়ত হাত নিদিছিল, ল’ৰা –ছোৱালীৰ পঢ়া শুনা, পিন্ধা উৰাৰ খবৰ নেৰাখিছিল।
মুঠতে শিল্পীৰ মাজত দেখা পোৱা সকলো ইডিঅ’চিংক্ৰেচী তেওৰ গাত ভৰি ভৰি আছিল।
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আজি তেওলৈ মনত পৰাৰ মূল কাৰণটো হ’ল কালিৰ কথা বতৰা খিনি। আজিকালি
প্ৰায়ে এনে ভাৱ হয়, ভাল খিনি নেপালেও, তেওৰ কেইবাটাও বেয়া গুণ মোৰ গাতো
আছে। শৈশৱ কৈশোৰত যিকেইজন মানুহে মোৰ ওপৰত আজীৱন থাকি যোৱাকৈ প্ৰভাৱ
পেলাইছিল, তাৰ মাজত মোৰ স্বৰ্গগত মামা ৺ ইন্দ্ৰেশ্বৰ (অকণ) বৰদলৈ অন্যতম। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
বেছিকৈ নিজৰ আগৰ জীৱনৰ কথা কবলৈ ইচ্ছা জগা বোলে বুঢ়াহোৱাৰ লক্ষণ। মই সেয়ে
সজ্ঞানে এনে কথাৰ পৰা আঁতৰি থাকিব খোজো, বিশেষকৈ লেখনিত। কিন্তু আজি কম
বুলি ভাৱিছো, কাৰণ এয়া কেৱল মোৰে কাহিনী নহয় । </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ভাল নে বেয়া নেজানো,
এটা অভ্যাস গঢ়ি উঠিছিল সৰুতেই। বাচ বিছাৰ নোহোৱাকে কিতাপ পঢ়িছিলো। কিছুমান
কিতাপ হয়তো বয়স আৰু মানসিক পৰিপক্কতাৰ জোখাৰে মোৰ বাবে উপযুক্ত নাছিল,
কিন্তু মই গো গ্ৰাসে গিলি দিছিলো, দৰকাৰ হ’লে লুকাই চুৰকৈ। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> তাৰে মাজত
দুখন উপন্যাসৰ কথা ক’ম, এখন হ’ল মামণি বাইদেউৰ “উদয়ভানু চৰিত্ৰ” আৰু আনখন
কোনে লিখা পাহৰিলো, ভেন গঘৰ জীৱনৰ ওপৰত লিখা “সিহঁতৰ সোণালী দেহা”। এতিয়া
অনুভৱ কৰো, দুইখন উপন্যাসেই মই সেই বয়সত পঢ়িব নেলাগিছিল। সকলো কথা বুজিও
নেপাইছিলো। কিন্তু দুইখন উপন্যাসে মোক জোকাৰি পেলাইছিল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কি যে
অদ্ভূত মানুহ এই চিত্ৰকৰ বোৰ। কেনেকৈ নিজকে ইমান তিল তিলকৈ শেষ কৰিব পাৰে?
ইমান প্ৰতিভা অথচ অকণো বুদ্ধি নাই। মই ইমান সৰু ল’ৰাটোৱেই বুজিছো, হৰেণ
বোলাতো বেয়া মানুহ, গতিকে উদয়ভানুয়ে তাৰ লগ এৰি দিব লাগে। সিয়ে সদায়
উদয়ভানুক মদ খুৱায়, তাৰ বাবে মাকে কষ্ট পায়। মাকৰ কথা শুনিব খুজিলেও এই
হৰেণটোৱে আহি সকলো গন্দগোল কৰি দিয়ে। (শেষৰ ফালে হৰেণৰ পকেটত গোলাপৰ পাহিৰ
অৰ্থটো নুবুজিলোৱে) আৰু এই উদয়ভানুটোৱে তাকে নুবুজে। মদ নোখোৱা সময়খিনিত
ভাবিলেই বা মাকৰ কথা শুনিলেই হ’লচোন। ঘিন লাগি গৈছিল উদয়ভানুলৈ। আকৌ কিবা
অদ্ভূত ভালো লাগিছিল, স্কাৰলে’ট অহাৰা কোন বিছাৰি ঘুৰ্মুটিয়াই ফুৰিছিলো।
সেই উদয়ভানুয়ে চিনাকী কৰি দিয়া –GONE WITH THE WIND আজিও মোৰ প্ৰিয়তম
সাহিত্যৰ অন্যতম। মই মোৰ চৰিত্ৰৰ স্বাৰ্থপৰ দিশটোত স্কাৰলেট অ’হাৰাক দেখা
পাও। সি অন্য এক বিষয়। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> উদয়ভানু বাৰু কাল্পনিক চৰিত্ৰ, এই ভেন গঘটো?
ইমান ভাল ছৱি যদি আঁকিবই পাৰে, বিখ্যাতো, তেওৰ ছৱি ইমান দামত বিক্ৰী হয়
(অৱশ্যে ছৱি কেইখন চাই একো ভাল লগা নাছিল মোৰ, তেনেকুৱা ‘বেলিফুল’ ময়ো
আঁকিব পাৰো দেখোন), তাৰ পাছতো যিকোনো উপায়েৰে নিজকে ধ্বংস কৰিবলৈ, অশান্তিত
থাকিবলৈ অৰহৰ প্ৰচেষ্টা। প্ৰেম কৰিবলৈয়ো বেশ্যাকহে পায়গৈ, ভাল ছোৱালীয়ে
প্ৰেম নিবেদন কৰিলে পলাই যায়। চিঃ কটা। নিজৰ কাণ কাটি দিয়ে, আৰু শেষত
আত্মহত্যা কৰি সকলো খতম। কিডাল নো হ’লগৈ। কাৰ কি লাভ হ’ল? কেইদিন মান আৰু
জীয়াই থাকিলে আৰু ভাল ভাল (?) ছৱি আঁকিব পাৰিলেহেতেন, পইচাও ঘটিব
পাৰিলেহেতেন। আৰু সেই পইচাৰে ধুনীয়া ছোৱালী এজনী বিয়া কৰাই আৰামত সংসাৰ
কৰিব পাৰিলেহেতেন। কি যে বুৰ্বক মানুহ!! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> আৰু এটা লেখাৰ কথা মনত
পৰিল লিখি থাকোতেই, প্ৰান্তিকত ওলাইছিল। আঁদ্ৰে বঁট আৰু ডালিৰ চাৰিয়েজমৰ
ওপৰত। উৰাই ঘুৰাই পঢ়িছিলো। মোৰ ডালিক ভাল লাগিছিল, তেও ভেন গঘৰ দৰে বুৰ্বক
নাছিল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> এইখিনিতে এটা স্বীকাৰোক্তি, মোৰ আৰ্ট এপ্ৰিচিয়েচনৰ
ষ্টেণ্ডাৰ্ড এতিয়াও সেই সয়মতকৈ বেছি আগবঢ়া নাই। এতিয়াও কোনো কোনো বিখ্যাত
আৰ্ট দেখিলে লাগে- অলপ চেষ্টা কৰিলে ময়ে আঁকিব পাৰিলোহেতেন এইখন। বাহিৰত
অলপ ইণ্টেল দেখুৱাই থাকো আৰু। কিন্তু নুবুজিলেও বা সোৱাদ লব নেজানিলেও
আৰ্টে মোক আকৰ্ষণ কৰে। আজি কালি আৰু বাঢ়িছে! সলনি সেইখিনেয়ে হৈছে। আৰ্ট
এপ্ৰিচিয়েচনৰ ওপৰতো কিছু কথা কবৰ মন আছে, পিছত কম কেতিয়াবা। </span><br />
<span style="font-size: large;"> সেই
সময়তে মই ঠিক কৰিছিলো, জীৱনত যি কৰো কৰিম, কিন্তু উদয়ভানু নহও, ভেন গঘো
নহও, আন নেলাগে মোৰ মামাৰ দৰেও নহও। আৰু সেই সিদ্ধান্তটো জোৰ কৰি মোৰ মনত
সুমুৱাই দিছিলে মামাই নিজে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> উদয়ভানু বা ভেন গঘক ইমানেই বেয়া
পাইছিলো কাৰণেই নেকি, বা তেওলোকৰ বিৰূদ্ধে প্ৰতিবাদ ৰূপেই হয়তো, মই নিজেও
ছৱি আঁকিবলে আৰম্ভ কৰিছিলো। যতে পাও ততে ছৱি আঁকিছিলো। কৰবাত পঢ়িছিলো, ছৱি
অঁকা শিকিবলৈ প্ৰথমে অনুকৰণ কৰিব লগে। গতিকে “ছোভিয়েট দেশ” আলোচনীত থকা
বিখ্যাত পেইণ্টিংবোৰ চাই চাই আঁকিবলৈ যত্ন কৰিছিলো। ভাগ্য ভাল সেইবোৰ
ৰাছিয়ানে নেদেখিলে, নহ’লে মোৰ পাছত কেজিবি লগাই হত্যা কৰোৱালেহেতেন। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
তাৰ উপৰিও মোৰ মহৎ শিল্পকৰ্মবোৰৰ ভিতৰত আছিল, পাহাৰ আৰু নদীৰ ওপৰত উদিত
সূৰ্য, নাৰিকল গছেৰে এটা দ্বীপ আৰু অজানা সুন্দৰী নাৰীৰ পৰট্ৰেইট। মোৰ সেই
শিল্পকৰ্মবোৰে যদিও শিল্প বোলা বস্তুটোকে দূৰ্ঘোৰ অপমান কৰিছিল, তথাপিও সেই
কামবোৰ কঁৰোতে মই মন্ত্ৰমুগ্ধ হৈ আছিলো। ছৱি এখন আঁকি মোৰ কেতিয়াও শেষ
নহৈছিল। কিবা কিবি লগাই থাকিবলৈ, আৰু ভাল কৰিবলৈ মন গৈ থাকিছিল। বহু কেইবছৰ
চেষ্টাৰ মুৰত দুই এখন ছৱি হয়তো চাব পৰা হৈছিলগৈ। দুই এক বন্ধু বান্ধৱে,
শিক্ষকে উৎসাহ দিছিল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> তেনেতে মোৰ ভাৱ হ’ল- বহুত প্ৰেক্টিছ হ’ল,
এতিয়া ভালকৈ শিকিব লাগে কামটো। কাৰণ মই নিজে বুজিছিলো যে মই আঁকি আছো যদিও,
কামটো বৰ ভালকৈ কৰিব পৰা নাই। ভালকৈ কৰিবলৈ হ’লে শিকিব লাগিব। মোৰ আশাই
পোখালি মেলিছিল, মই ছৱি শিকিম, মই পেৰিছলৈ যাম, তাত গৈ ষ্ট্ৰীট
আৰ্টিষ্টবোৰৰ লগত দুদিন মান কটাম। নিজে ভেন গঘ নহও যদিও, ভেন গঘ টাইপ
মানুহবোৰক ওচৰৰ পৰা চাম, দুই এদিন তেওলোকৰ সৈতে থাকিম, আৰু বিৰাট ধুনীয়া
ধুনীয়া ছৱি আঁকিম।</span><br />
<span style="font-size: large;"> এইটো অৱশ্যে মোৰ জীৱনৰ একমাত্ৰ উদ্দেশ্য হৈ
পৰিছিল বুলি ক’লে ভুল হব, আৰু বহুত কিবা কিবি কৰিবৰ মন আছিল, কিন্তু এই
কামটোৱে মোক কেনেবাকৈ সুখী কৰিব পাৰিব বুলি ভাৱিছিলো। <br /> আমাৰ গাঁৱত কোনো
আৰ্টিষ্ট নাছিল, যি দুই এজনে ছৱি আঁকিছিল, তেওলোকে শ্ৰীকৃষ্ণ, শংকৰদেৱ, বা
জ্যোতিপ্ৰসাদৰ ছৱি অঁকাতহে জোৰ দিছিল, আৰু সেইমতে চিনাকীও পাইছিল। কিন্তু
মই গুৰিতেই আধাকেচেলুৱাকে ভেন গঘৰ লগ লগা বাবে মোৰ সেইবোৰ অঁকাৰ মন নাছিল।
এবাৰ এখনেই শ্ৰীকৃষ্ণই বাঁহী বজাই থকা ছৱি আঁকিছিলো, সেইখনতকৈ বেয়া ছৱি মই
জীৱনত অঁকা নাই। <br /> তেতিয়ালৈ মই অকলে চিটি বাছত উঠি যোৰহাট চহৰলৈ আহিব
পৰা হৈছিলো। যোৰহাটত সেই সময়ত কেইবাখনো ভাল আৰ্ট স্কুল আছিল। কিন্তু
সমস্যাটো হ’ল- সেইবোৰ স্কুল সদায় দেওবাৰেহে হয়, আৰু দেওবাৰে আমাৰ ফালৰ পৰা
বাছ একেবাৰে কম, প্ৰায় নচলেই বুলিব পাৰি। গতিকে মোৰ বাবে সেই স্কুল কেইখনত
ছৱি শিকা প্ৰায় অসম্ভৱ। নিৰাশ মনেৰে আকৌ আগৰ অনুশীলনলৈকে ঘুৰি গ’লো। ৰঙৰ
দামে সমস্যা নকৰিলে মই আৰু বহুত ছৱি আঁকিলোহেতেন চাগে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ছৱিৰ মান
যিয়েই নহওক লাগে, ছৱি অঁকা কামটো মই বৰ ভাল পাইছিলো, এতিয়াও পাও। ছৱিৰ
পৰীক্ষাটো মোৰ প্ৰিয় পৰীক্ষা আছিল। মই ছৱিৰ পৰীক্ষাত সদায় প্ৰশ্নত সোধাতকৈ
বেছি উত্তৰ আঁকিছিলো। ভূগোল আৰু বিজ্ঞানৰ পৰীক্ষাত উত্তৰৰ কাষতে পেনৰে
হ’লেও ছৱি আঁকি দিব লগা, সেই সকলোৱে বেয়া পোৱা নিয়মটো আকৌ মোৰ প্ৰিয় নিয়মহে
আছিল। পাৰিলে মই বুৰঞ্জীতো কণিষ্কৰ মুৰ নাইকিয়া মুৰ্তিটো আঁকিলোহেতেন।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
মনত আছে, সপ্তম মানৰ বৃত্তি পৰীক্ষাত এটা প্ৰশ্ন আছিল- এটা ভাটৌ চৰাই
আঁকিব লাগে। মই আধাঘণ্টাতে বাকৌ প্ৰশ্নবোৰ শেষ কৰি বাকী আঢ়ৈ ঘণ্টা কেৱল
ভাটৌকে আঁকিলো। ভেন গঘৰ নাম শুনা মানুহ মই, ভাটৌ আকিবলে ক’লে বুলিয়ে মই
অকল ভাটৌকে আঁকিম নে? মোৰ ছৱিখনত কেৱল ভাটৌ নাছিল, সম্পুৰ্ণ
পাৰিপাৰ্শ্বিকতা<wbr></wbr><span class="word_break"></span> মই ডাঙি ধৰিছিলো। এজন চাৰে ছৱিখন চাই সুধিছিল,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> - “ভাটৌটো ক’ত আঁকিলি?” </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
আছিল তাত ভাটৌ, কিন্তু অলপ লুকাই আছিল, আঁৰ বেৰকৈ আছিল। ভাটৌৱে ইমান গা
দেখুৱাই নেথাকে নহয়। কিন্তু সেইবুলি মই ইমান বুৰ্বকো নহয় যে, ভাটৌ আঁকি
আঁকি বাকী প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰ নকৰিমেই, জীৱনত ভেন গঘ নহও বুলি আগতেই
সিদ্ধান্ত লোৱা আছে । ভেন গঘ নহলো, মই বৃত্তি পালো, যোৰহাট জিলাৰ ভিতৰত
সপ্তম স্থান লাভ কৰি, সগৌৰৱে মাহে ১৫ টকাৰ জলপানিৰ অধিকাৰী হ’লো আৰু ওচৰৰে
হাই স্কুলত অষ্টম শ্ৰেণীত নাম লগালো। তাৰ পাছতেই কোনোবাই লাহেকৈ ষ্টেণ্ড
কৰিব লগা দ্বায়িত্বভাগ কেনেবাকৈ মোৰ গাত জাপি দিলেহি। (এইখিনি বেলেগ কথা-
লিখিছো আগতে “ মই মেট্ৰিকত ষ্টেণ্ড নকৰাৰ কাহিনী” বুলি) </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> তাৰ এবছৰ
মান আগতেই এটা ঘটনা হ’ল। আগতে মামা প্ৰায়ে আমাৰ ঘৰলে আহে, আগফালে চাইকেল খন
থৈ, একেখন চকীতে বহে। মায়ে খালি চাহ একাপ দিয়ে। তেও বহুত কথা কয়,
প্ৰায়বোৰেই নুবুজো, কিন্তু শুনি ভাল লাগে। কোনোবা বাংলা উপন্যাসৰ কথা পাতে।
কিবা কিবি সজা ভঙাৰ কথা পাতে। এদিন মাক ক’লে</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> - তহঁতৰ ঘৰত চিলিং এখন লাগে, মই বাঁহেৰে বৈ দিম। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
দিলেও, তেনে বাঁহৰ চিলিং মই কেতিয়াও কতো দেখা নাই। বহুবছৰ থাকিল, কিছুদিনৰ
আগতে ঘৰটো আকৌ সজোৱাৰ সময়লৈকে চিলিংখন ভালেই হৈ আছিল। সেই চিলিংখনৰ ওপৰত
মোৰ অলপ গোপন ঠাই আছিল, মই চিলিং খনত বগাই ফুৰিছিলো। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ইতিমধ্যে মোৰ
চিত্ৰকলাৰ সাধনাও দুৰ্বাৰ গতিত চলি আছিল। যোৰহাট চহৰতগৈ ছৱি শিকা মোৰ
নিয়ন্ত্ৰণৰ বাহিৰৰ কথা হোৱা বাবে, মই আন এক উপায়ৰ সন্ধানত আছিলো। কেনেবাকৈ
যদি মা-দেউতাক মই ভাল ছৱি আঁকো বুলি বিশ্বাস জন্মাব পাৰোঁ, তেনে হয়তো
তেওলোকে মোক অষ্টম মানৰ পৰা যোৰহাটত হোষ্টেলত থাকি পঢ়াৰ অনুমতিও দিব পাৰে!
তেতিয়া মোক কোনে ৰাখে? মই ক’লেতো কেতিয়াও নুশুনে, কিন্তু যদি কেনেবাকৈ
‘মামা’ ই কথাটো কয় তেনে কিবা এটা হবগৈ লাগে। আমাৰ বংশ পৰিয়ালত কলা
সম্পৰ্কীয় বিষয়বোৰত শেষ সিদ্ধান্ত সদায় মামাৰে আছিল। গতিকে মামাক ইম্প্ৰেছ
কৰিব পৰাকৈ কেইখন মান ছৱি অঁকাৰ যো-জা চলিল। এখন পেনচিল স্কেটচ, এখন অইল
আৰু এখন পানীৰঙৰ। আৰু এইকেখন বেষ্ট অৱ দি বেষ্ট হব লাগিব। আঁকি অটালো, মই
সন্তুষ্ট!</span><br />
<span style="font-size: large;"> তেনে এদিন মামা আহিল। তেও আমি ল’ৰা ছোৱালী বোৰৰ লগত বৰ
বেছি কথা নেপাতে, আচলতে পাত্তাই নিদিয়ে বুলি কব পাৰি। ভনীয়েকৰ লগততে তেও
মনখুলি কথা পাতে। সেইদিনা মামা অহাৰ পৰাই মোৰ বুঁকু দুৰু দুৰু কঁপিব
ধৰিলে, আজিয়েই পৰীক্ষা হব। মামাই যদি ছৱি কেইখন ভাল দেখে, আৰু প্ৰশংসা
সূচক দুই এটা বাক্য কয়, তেনে বাকীখিনি মই বলাব পাৰিম। জাগি জাগিয়েই সপোনো
দেখিলো, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মামাই মোৰ ছৱিকেইখন চাই জঁপিয়াই উঠিছে, সুধিছে “এইকেইখন
সঁচাকৈয়ে তই আঁকিছ নে?” মাক কৈছে- “ই সাংঘাটিক আৰ্টিষ্ট হব, তঁহতে ইয়াক
ভালকৈ ছৱি অঁকা শিকা।“ মাই মোক কোলাত তুলি লৈছে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> সপোন এৰি অলপ সাহস বান্ধিলো। এয়া পৰীক্ষাৰ ঘড়ী। ছৱি কেইখন লৈ লাহে লাহে মামাৰ কাষ চাপিলো। তেও মাক কিবা কিবি কৈ আছে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> - “সৰুমামা! মই ছৱি কেইখন মান আঁকিছিলো, কেনেকুৱা হৈছে চাওকচোন!” </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
মামাই হুঁ বুলি কিবা শব্দ এটা কৰিলে। মোৰ ফালে কেৰাহিকৈ এবাৰ চাই আকৌ
ভনীয়েকৰ কথা পতাত ব্যস্ত হ’ল। মই হতাশ হ’লো- তেওৰ কোনো আগ্ৰহেই নাই ছৱি
কেইখন চাবলৈ। হাত মেলি লোৱাও লোৱাও নাই। মই কাষতে থকা টেবুল এখনত ছৱি কেইখন
থলো! নাই তেতিয়াও মামাৰ ভ্ৰুক্ষেপ নাই। মই আঁতৰি গ’লে চাব নেকি বাৰু?
চাবও পাৰে। মই চুচুক চামাক কৈ আঁতৰি দুৱাৰৰ ওচৰত থিয় হ’লো। নাই, তেও যেন
পাহৰিয়ে গ’ল মোৰ ছৱি কেইখনৰ কথা! কিবা কৈছে- হাঁহিছে। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> অলপ পাছত
মোৰ খং উঠিল। অপমানিত বোধ কৰিলো মই। মোৰ নাকটো সৰুৰে পৰা অলপ বেছি দীঘল।
মই ইমান আশাৰে দেখুৱাবলৈ নিলো, এবাৰতো চাব পাৰিলেহেতেন! নেলাগে যাঃ, দৰকাৰ
হ’লে ছৱি অঁকাই বাদ দিম। আৰু কাকো অনুৰোধ নকৰো মোৰ ছৱি চাবলৈ। উচাৎ মাৰি
গৈ দুৱাৰ বন্ধ কৰি ৰূমত সোমালোগৈ। মামাৰ মাতটোকে শুনিবলৈ মন নোযোৱা হ’ল।
বিচনাত পৰি থাকিলো, খং আৰু ক্ষোভত একাকাৰ হৈ। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> কিমান দেৰি হ’ল জানো! গম
পালো, মামা যাবলৈ ওলাইছে। তেওৰ চাইকেল খন মোৰ কোঠাৰ গাতে লগাই ৰাখি থোৱা
আছিল, তেও চাইকেল খন পোনাই লোৱাৰ শব্দ শুনিলো, চিটটো হাতেৰে ঢকিয়াই
পৰিষ্কাৰ কৰিলে। হঠাৎ কিবা পাহৰাৰ দৰে মামাই মাক মাতিলে,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> - “পোনাটি, শুনচোন!” (মাৰ ডাক নাম) </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মা ওলাই আহিল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> - “ই পঢ়া শুনাত কেনেকুৱা?”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">- “সকলোৱে ভাল বুলিয়ে কয় দেখোন। পৰীক্ষাও ভালেই কৰে! চাওচোন কি কৰেগৈ আগলৈ!”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
- “ময়ো কোনোবাই কোৱা শুনিছো, ভাল ৰিজাল্ট কৰিছে বোলে। তই এটা কাম কৰ- তাৰ
মুৰৰ পৰা এই ছৱি অঁকাৰ ভূতটো গুছা, আৰু তাক পঢ়া শুনাত মন দিবলৈ ক! এইখন
দেশত ছৱি আঁকি থাকিলে ভিক্ষা কৰি খাব লাগিব। এইবোৰ অদৰকাৰী কামত লাগি
থাকিলে তাৰো কষ্ট হব, তহতেও শান্তি নেপাবি। পঢ়ি শুনি ভাল চাকৰি এটা কৰিলে
পাছত বহুত সময় পাব, ছৱি আঁকিবলে, গান গাবলে। তাৰ ছৱি কেইখন যেনেকুৱাই নহওক,
তাক ছৱি অঁকাৰ ভূতে পাইছে। এইটো বৰ বিপদৰ কথা। সাৱধান হবি। মই বহু দিনৰ
পৰা দেখি আছো, তাৰ কেৱল ছৱি অঁকাতহে মন। মই পাত্তা দিলে বেছি উৎসাহ পাব
বুলি মই নেদেখা ভাও ধৰি থাকো। হাত খন বেয়া নহয় তাৰ, কিন্তু এইবোৰ কৰি একো
লাভ নাই, একেবাৰে লাভ নাই...শেষত নিজৰো কষ্ট.....আনৰো!!<wbr></wbr><span class="word_break"></span> তই বুজাবি তাক!!” </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
মই হতবাক হৈ মনে মনে শুনি থাকিলো। যিজন মানুহে নিজৰ জীৱনত কেতিয়াও ধনী হৈ
সুখে শান্তিৰে থাকিবলৈ লেশমানো চেষ্টা নকৰিলে, তেও আকৌ মোক “ডাঙৰ মানুহ”
হোৱাৰ পথ দেখুৱাই গ’ল। সেই সময়ত মোৰ মানসিক অৱস্থা কেনে আছিল নেজানো,
কিন্তু মই লগে লগে শপত খালো, </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“আৰ্টিষ্ট হবলৈ আৰু কেতিয়াও চেষ্টা নকৰো।
জীৱনত কেৱল দৰকাৰী কামবোৰ কৰিম।“ </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মই এইটো পথ লোৱা বাবে বা সেই সময়ত
বিদ্ৰোহ নকৰা বাবে, সকলো বৰ সুখী হ’ল। মায়ো বৰ ডাঙৰ মানুহ হব নোৱাৰিলেও
নিজৰ ভৰিত থিয় হব পৰা হলোগৈ। ভেন গঘক দেহ মনৰ পৰা আঁতৰাই ইঞ্জিনিয়াৰিং
ড্ৰয়িঙত ধৰিলো। অৱশ্যে ভালেই কৰিলো যেন লাগে আজি! ছৱি অঁকাৰ সৰু ইচ্ছাটোক
হত্যা কৰি মই নিজৰ আৰু বহুতৰ আন বহু ডাঙৰ ডাঙৰ আশাক জীৱন দিলো।</span></div>
<div class="bn bo" data-ft="{"tn":"H"}">
<div class="bp bq">
</div>
</div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8071961670716689001.post-84676147067246104892020-01-22T02:24:00.004-08:002020-01-22T02:24:56.341-08:00চিনেমাৰ বিষয়ে দুটামান কথা<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bm" data-ft="{"tn":"*s"}">
<span style="font-size: large;">কিতাপ
এখন পঢ়োতে skip কৰিব পাৰি, সেই সুবিধাটো আছে। পাঠকৰ গ্ৰাহ্য ক্ষমতা আৰু
সোৱাদ অনুসৰি সকলো পাঠকেই skip কৰে। আগতে পঢ়ি থাকোতে স্কিপ কৰা কামটো চুৰি
যেন লাগিছিল, নিজৰ পঠন ক্ষমতা বা ধৈৰ্যৰ ওপৰত সন্দেহ হৈছিল। </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> কিন্তু
পিছত চমাৰচেট মমে লিখা পঢ়িলো, বোলৰ স্কিপ কৰাতো নিয়মেই, ব্যতিক্ৰম নহয়।
পঢ়াত গতি বজাই ৰখা বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ, ডিটেইলচ নহয়। আৱশ্যক হলে ঘুৰি আহিও
পঢ়িব পৰা যায়। কথাখিনি জানি পুৰণিকলীয়া দোষবোধ এটাৰ পৰা মুক্ত হলো।যিকোনো
পাঠকৰ বাবেই সাধাৰণতে যিকোনো লিখাতে স্কিপ কৰিব লগীয়া অংশ থাকে, সেয়া লেখকৰ
দোষ নহয়, পাঠকে লিখাতো কিদৰে গ্ৰহণ বা হজম কৰিব বিছাৰে, তাৰ দোষ।</span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">
কিন্তু চিনেমাত সেই সুবিধাটো নাই। চিনেমা এক কঠিন শিল্প। চিনেমা চাই থাকোতে
এজন দৰ্শকে স্কিপ কৰিব লগা সৰু অংশ এটা আহিলেও, উপভোগত যতি পৰে, চিনেমাখনৰ
টোটেল মাৰ্কো কমি যায়। সেয়ে মই হল বা টিভিতকৈ ইউটিউব, নেটফলিক্স, বা নহলে
ডাওন লোড কৰা চিনেমা চাইহে সুবিধা পাও।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> মোৰেই হয়তো দূৰ্বলতা,
আজিলেকে পৃথিৱীত যিমান ক্ৰিটিকেলী এক্লেইমড, ৰিভলিউচনেৰী, পাথ ব্ৰেকিং,
ক্ৰান্তিকাৰী, কলাত্মক চিনেমা চাইছো, সকলোতে মই স্কিপ কৰিব লগা সময় এটা
নহয় এটা পাইছোৱেই। কেইখনমানতটো কেইটামান সুৰসুৰি দিয়া দৃশ্য বাদ দি প্ৰায়
গোটেইখনেই স্কিপ কৰিছো বুলিব পাৰি।</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> তাতকৈ বহু ব্যৱসায়িক চিনেমাত
উশাহ ঘুৰাবলৈকে সময় নোহোৱা টাইট স্ক্ৰিপ্ত দেখিছো। এটাও সুৰুঙা নথকা
চিত্ৰনাট্যৰে কলাত্মক চিনেমা বনোৱাত তো একো অসুবিধা থাকিব নেলাগে, মোৰ
অনুমান</span><br />
<span style="font-size: large;"> (মোৰ চিনেমাৰ জ্ঞান শূন্যৰ ওচৰে পাজৰে, সীমিত অভিজ্ঞতাৰে কোৱা কথা দেই)</span></div>
</div>
ABHIJIT KALITAhttp://www.blogger.com/profile/01254825412461058298noreply@blogger.com0